Μέχρι νά πᾶμε στό κοντινότερο ἰατρεῖο, πεθαίνουμε...

Ἱερά Μητρόπολις Κεντρώας Ἀφρικῆς

Εἴχαμε ἀφήσει πλέον τόν ποταμό Kasai καί πλέαμε τόν ποταμό Sankuru. Ἔπρεπε ὁ ἐπίσκοπος μέ τή συνοδεία του, τέσσερις φοιτητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ὀρθοδόξου Πανεπιστημίου τοῦ Κογκό, νά φθάσουν στά ἀπομακρυσμένα χωριά τοῦ δάσους. Δεύτερη μέρα ταξιδεύουν μέσα στά ποτάμια, στήν ἄγρια φύση, στά παρθένα δάση, στήν καρδιά τῆς Ἀφρικῆς. Δέν τούς πείραζε πού ὅλο τό βράδυ διανυκτέρευσαν στήν ἄκρη τοῦ ποταμοῦ, μέσα στό πλοιάριο.

Ἡ ἀδημονία τούς ἦταν μεγάλη. Πρώτη φορά ὁ ἐπίσκοπος θά συναντοῦσε τούς ἰθαγενεῖς Ὀρθοδόξους πιστούς του. Πρώτη φορά θά ἔβλεπαν τόν ἐπίσκοπό τους. Οἱ φοιτητές Ἀλέξανδρος καί Παῦλος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς εἶχαν ἐνημερώσει τόν μοναδικό ἱερέα τῆς τεράστιας αὐτῆς περιοχῆς καί τούς ἰθαγενεῖς, καί θά τούς περίμεναν. Θά συγκεντρώνονταν ἀπό ὅλα τά χωριά πού βρίσκονται στά δάση. Ἔπρεπε νά...
πᾶνε.

Ὁ Κυβερνήτης τῆς περιοχῆς, στήν τελευταία πόλη, τό Ilebo, ὅπου εἶχαν προσγειωθεῖ μέ τό μικρό δεκαθέσιο ἀεροπλανάκι τῆς γραμμῆς, τούς ἀπέτρεψε νά συνεχίσουν τό ταξίδι τους γιά τό Sankuru.

- Ἐπικίνδυνο καί δύσκολο τό ἐγχείρημά σας νά διαπλεύσετε τά ποτάμια, νά περάσετε μέσα ἀπό τά ἄγρια δάση. Ἐπικοινωνία δέν ὑπάρχει, οὔτε τηλέφωνα. Ἄν πάθετε κάτι, ἔχουμε εὐθύνη...

Ὁ ἐπίσκοπος ὅμως καί οἱ συνοδοί τοῦ φοιτητές ἦταν ἀποφασισμένοι. Ἀπάντησαν:

-    Θά μᾶς προστατεύσει, ὁ Θεός. Πρέπει νά συναντήσουμε τούς Ὀρθοδόξους, νά λειτουργήσουμε, νά τούς κοινωνήσουμε.

Ὁ Κυβερνήτης προσπάθησε καί πάλι νά τούς ἐμποδίσει.

-    Δέν πρέπει νά πάτε, ὑπάρχει φόβος.

-    Θά πᾶμε. Γί΄ αὐτό ἤρθαμε ἀπό τήν Kinshasa. Οἱ πιστοί μας μᾶς περιμένουν.

-  Τότε ὄχι μέ τήν βάρκα πού βρήκατε, ἀλλά μέ τό ταχύπλοο πού ἔχει τό κράτος, ὄχι μέ μονόξυλο, μέ πιρόγα. Τό μικρό αὐτό ταχύπλοο τώρα μᾶς τό δώσανε, πρώτη φορά θά ταξιδεύσει.

Μέ τήν πιρόγα θέλετε μία βδομάδα νά φθάσετε στόν προορισμό σας, καί εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο.

Ὁ Θεός μᾶς βοήθησε, φθάσαμε ἐπιτέλους στό χωριό Shamana, στό μοναδικό χωριό πού ἔχει κτισμένη ἐκκλησία, καί τιμᾶται στόν Ἅγιο Εὐθύμιο τόν νέο. Ὁ μοναδικός ἱερεύς τῆς ἀπέραντης αὐτῆς περιοχῆς π. Αὐγουστίνος μαζί μέ τό εὐλογημένο ποίμνιο τοῦ μᾶς ὑποδέχονται μέ τραγούδια, μέ χορούς.

Πρώτη φορά ἔβλεπαν λευκό. Πρώτη φορά ἐπίσκοπο. Ἐπίαναν τά χέρια τοῦ λευκοῦ ἐπισκόπου νά δοῦν πῶς εἶναι τό δέρμα τῶν λευκῶν. Χαίρονταν τά παιδιά, εὐχαριστοῦσαν οἱ γέροι, χόρευαν οἱ γυναῖκες καί οἱ νέοι. Ἕνα πρωτοφανές πανηγύρι εἶχε στηθεῖ. Εἶχαν ἔρθει καί ἀπό μακρινά χωριά, 70 χιλιόμετρα μέ τά πόδια. Περίμεναν μέρες τόν ἐπίσκοπό τους.

Ἔγινε ἡ προβλεπόμενη ἀπό τό τυπικό ὑποδοχή στήν ἐκκλησία, ὅπου ἔψαλε ἡ αὐτοσχέδια χορωδία τοῦ χωριοῦ. Μετά τούς λόγους, καθήσαμε ἔξω, κάτω ἀπό πανύψηλα δένδρα, μέ τούς βασιλεῖς, τούς φυλάρχους, τούς πιστούς γιά νά συζητήσουμε.

- Ἐμεῖς ἐδῶ, ὅταν ἀρρωσταίνουμε, μέχρι νά πᾶμε στό γιατρό, πεθαίνουμε...

- Τό κοντινότερο ἰατρεῖο θέλει τέσσερις μέρες γιά νά πᾶς...

- Ξεκινᾶμε, καί στό δρόμο ἀπό τήν ταλαιπωρία πεθαίνουν οἱ γέροι καί τά παιδιά μας...

- Τέσσερις μέρες μέσα στό δάσος! μονολόγισε ὁ ἐπίσκοπος.

Ἡ συζήτηση φούντωσε. Ὁ ἐπίσκοπος χάθηκε λίγο στίς σκέψεις του: «Τέσσερις μέρες... Κι ἐμεῖς πού λεγόμαστε πολιτισμένοι παραπονιόμαστε, ὅταν ἀπέχει λίγη ὥρα ὁ γιατρός ἀπό τό σπίτι μας.

Ντροπή μας καί αὐτοί πεθαίνουν... Τέσσερις μέρες μέ τά πόδια γιά νά πᾶνε στό γιατρό...». Ἔριξε μία ματιά στά παιδάκια, τά ματάκια τούς ἔλαμπαν. Ἄν ἀρρωστήσουν, δέν ἔχουν ἰατρεῖο... Μέ¬χρι νά πᾶνε, θά πεθάνουν. Θά πεθάνουν γιά μία ἀσπιρίνη...

-  Ἔχουμε νοσοκόμο, συνέχισαν οἱ βασιλεῖς, ἀλλά δέν ἔχουμε φάρμακα, οὔτε ἰατρεῖο...

-  Θά κάνουμε ἰατρεῖο, ἀπάντησε αὐθόρμητα ὁ ἐπίσκοπος. Θά κάνουμε ἐδῶ στό χωριό σας, νά ἐξυπηρετεῖ καί τά γύρω χωριά. Ἕνας χριστιανός ἀπό τή Θεσσαλονίκη θά σᾶς βοηθήσει νά τό ἀποκτήσετε.

Ἄκρα σιγῆ ἐπακολούθησε. Ἀπίστευτο τό νέο... Θά γίνει ἰατρεῖο ἐδῶ.... μέσα στό δάσος, στό ξεχασμένο χωριό μας...

- Ναί, θά γίνει, ἐπανέλαβε ὁ ἐπίσκοπος.

- Θά δώσουμε ὅσο χῶρο χρειάζεται, θά βοηθήσουμε ὅλοι, ἀπάντησε ὁ βασιλεύς τοῦ χωριοῦ.

Ἀμέσως συγκροτήθηκε μία ἐπιτροπή, ὁ νοσοκόμος καί τρεῖς κτίστες. Ἔπρεπε νά μελετήσουν, νά κάνουν τό σχέδιο, νά δοῦν πῶς θά φέρουν τά ὑλικά. Ὅλα ἀπαιτοῦν καλό σχεδιασμό. Τά τσιμέντα, τά σίδερα, οἱ λαμαρίνες γιά στέγη, τά καρφιά, τά ἐργαλεῖα, ὅλα πρέπει νά ἔλθουν ἀπό τήν πρωτεύουσα, τήν Κινσάσα, μέ ποταμόπλοιο. Τέσσερις ἑβδομάδες ἕως δύο μῆνες κάνουν γιά νά φθάσουν μέχρι ἐδῶ μέ τό ποταμόπλοιο, ἄλλος τρόπος δέν ὑπάρχει. Ἄν λείψει κάτι, δέ τό βρίσκεις ἐδῶ, θέλει καλό σχεδιασμό.

Τό πρωί, μετά τή Θεία Λειτουργία, ἡ ἐπιτροπή παρέδωσε χαρούμενη τό πρόχειρο σχέδιο στόν ἐπίσκοπο.

- Ὅταν θά γίνει, δέ θά πεθαίνουμε στό δρόμο... δέ θά ταλαιπωροῦνται οἱ γέροι... δέ θά χάνουμε τά παιδιά μας. Ὁ Θεός νά ἀνταμείψει αὐτόν ἀπό τή Θεσσαλονίκη, πού θά μᾶς κάνει τό ἰατρεῖο.

† Ὁ Κεντρώας Ἀφρικῆς Νικηφόρος

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Ι.Μ.Παντοκράτορος