
Μάλιστα μερικούς, ποῦ ἔβλεπε ὁ Γέροντας ὅτι...
ἀπό ἐγωισμό ἤθελαν νά “μάθουν” νά λένε τήν εὐχή, γιά νά καυχῶνται φανερά ἤ μυστικά ὅτι κάνουν ἀνώτερη προσευχή, τούς συμβούλευε νά μήν ἀσχοληθοῦν μέ τή νοερά προσευχή. Καί εἶχε διηγηθεῖ παραδείγματα ἀνθρώπων ποῦ “ἔπαθαν”, ἐπειδή καταπιάστηκαν μέ τήν εὐχή μέ “προγραμμα”, μέ “σκοπό”, μέ “μέθοδο”, ἀντί νά παρακαλοῦν ταπεινά νά τούς ἐλεήσει ὁ Θεός.
ἀπό ἐγωισμό ἤθελαν νά “μάθουν” νά λένε τήν εὐχή, γιά νά καυχῶνται φανερά ἤ μυστικά ὅτι κάνουν ἀνώτερη προσευχή, τούς συμβούλευε νά μήν ἀσχοληθοῦν μέ τή νοερά προσευχή. Καί εἶχε διηγηθεῖ παραδείγματα ἀνθρώπων ποῦ “ἔπαθαν”, ἐπειδή καταπιάστηκαν μέ τήν εὐχή μέ “προγραμμα”, μέ “σκοπό”, μέ “μέθοδο”, ἀντί νά παρακαλοῦν ταπεινά νά τούς ἐλεήσει ὁ Θεός.
Ἡ προσευχή δέ μετριέται. Ξεπηδάει! Δέν παρατηρεῖται ἀπό τόν προσευχόμενο, ξεχύνεται ὅπως τά δάκρυα στή συγκίνηση, χωρίς ἐσκεμμένη προσπάθεια. Καί ὅμως χρειάζεται καί γιά τήν προσευχή κάποια ἐργασία, ἀλλά αὐτή δέν εἶναι βίαιη καί καταναγκαστική. Πρέπει νά δημιουργήσουμε τήν ἀτμόσφαιρα. Νά διαβάσουμε κάτι πνευματικό, νά θυμιάσουμε, νά ψάλλομε, νά ἀνάψουμε τό καντηλάκι μας, νά συγκεντρωθοῦμε, νά εὐχαριστήσουμε, νά δοξολογήσουμε, νά παρακαλέσουμε καί ὅλα αὐτά ἁπλά καί ἀβίαστα, ἐν ἁπλότητι καρδίας.
Γέροντος Πορφυρίου Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν, σέλ. 378-379.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου