Γέροντας Παΐσιος: "Ἀσφάλειες καί… ἀνασφάλεια"
Σήμερα ὁ κόσμος γέμισε ἀσφάλειες ἀσφάλειες, ἀλλά, γιὰ νὰ εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Χριστό, νιώθει τὴν μεγαλύτερη ἀνασφάλεια. Σὲ καμμιὰ ἐποχὴ δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνασφάλεια ποὺ ἔχουν οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι. Καὶ ἐπειδὴ δὲν τοὺς βοηθοῦν οἱ ἀνθρώπινες ἀσφάλειες, τρέχουν τώρα νὰ μποῦν στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ νιώσουν πνευματικὴ ἀσφάλεια, γιατί βλέπουν...ὅτι τὸ κοσμικὸ καράβι βούλιαξε.
Ἂν ὅμως δοῦν ὅτι καὶ στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας μπαίνει λίγο νερό, ὅτι καὶ ἐκεῖ ἔχουν πιασθῆ ἀπὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα καὶ δὲν ὑπάρχει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τότε θὰ ἀπογοητευθοῦν οἱ ἄνθρωποι, γιατί δὲν θὰ ἔχουν μετὰ ἀπὸ ποὺ νὰ πιασθοῦν.
Ὁ κόσμος ὑποφέρει, χάνεται καὶ δυστυχῶς εἶναι ἀναγκασμένοι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ ζοῦν μέσα σ' αὐτὴν τὴν κόλαση τοῦ κόσμου. Νιώθουν οἱ περισσότεροι μιὰ μεγάλη ἐγκατάλειψη, μιὰ ἀδιαφορία - ἰδίως τώρα - ἀπὸ παντοῦ. Δὲν ἔχουν ἀπὸ ποὺ νὰ κρατηθοῦν. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λένε: «Ὁ πνιγμένος ἀπ' τὰ μαλλιὰ του πιάνεται». Αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ πνιγμένος ζητάει ἀπὸ κάπου νὰ...
πιασθῆ, νὰ σωθῆ. Βλέπεις, τὸ καράβι βουλιάζει καὶ ὁ ἄλλος πάει νὰ πιασθῆ ἀπὸ τὸ κατάρτι. Μά, ἀφοῦ τὸ καράβι κινδυνεύει νὰ βουλιάξη, δὲν σκέφτεται ὅτι καὶ τὸ κατάρτι θὰ βουλιάξη. Πιάνεται ἀπὸ τὸ κατάρτι καὶ βουλιάζει πιὸ γρήγορα! Θέλω νὰ πῶ ὅτι οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν κάπου νὰ ἀκουμπήσουν, ἀπὸ κάπου νὰ πιασθοῦν. Καὶ ἂν δὲν ἔχουν πίστη νὰ ἀκουμπήσουν σ' αὐτήν, ἂν δὲν ἐμπιστευθοῦν στὸν Θεό, ὥστε νὰ ἐγκαταλείψουν τελείως τὸν ἑαυτὸ τοὺς σ’ Αὐτόν, θὰ βασανίζωνται. Μεγάλη ὑπόθεση ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό!Σήμερα ὁ κόσμος γέμισε ἀσφάλειες ἀσφάλειες, ἀλλά, γιὰ νὰ εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Χριστό, νιώθει τὴν μεγαλύτερη ἀνασφάλεια. Σὲ καμμιὰ ἐποχὴ δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνασφάλεια ποὺ ἔχουν οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι. Καὶ ἐπειδὴ δὲν τοὺς βοηθοῦν οἱ ἀνθρώπινες ἀσφάλειες, τρέχουν τώρα νὰ μποῦν στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ νιώσουν πνευματικὴ ἀσφάλεια, γιατί βλέπουν...ὅτι τὸ κοσμικὸ καράβι βούλιαξε.
Ἂν ὅμως δοῦν ὅτι καὶ στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας μπαίνει λίγο νερό, ὅτι καὶ ἐκεῖ ἔχουν πιασθῆ ἀπὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα καὶ δὲν ὑπάρχει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τότε θὰ ἀπογοητευθοῦν οἱ ἄνθρωποι, γιατί δὲν θὰ ἔχουν μετὰ ἀπὸ ποὺ νὰ πιασθοῦν.
Ὁ κόσμος ὑποφέρει, χάνεται καὶ δυστυχῶς εἶναι ἀναγκασμένοι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ ζοῦν μέσα σ' αὐτὴν τὴν κόλαση τοῦ κόσμου. Νιώθουν οἱ περισσότεροι μιὰ μεγάλη ἐγκατάλειψη, μιὰ ἀδιαφορία - ἰδίως τώρα - ἀπὸ παντοῦ. Δὲν ἔχουν ἀπὸ ποὺ νὰ κρατηθοῦν. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λένε: «Ὁ πνιγμένος ἀπ' τὰ μαλλιὰ του πιάνεται». Αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ πνιγμένος ζητάει ἀπὸ κάπου νὰ...
Τὰ χρόνια ποὺ περνοῦμε εἶναι πολὺ δύσκολα καὶ πολὺ ἐπικίνδυνα, ἀλλά τελικὰ θὰ νικήση ὁ Χριστός. Θὰ δῆτε πὼς θὰ ἐκτιμήσουν τὴν Ἐκκλησία. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε σωστοί. Θὰ καταλάβουν ὅτι ἀλλιῶς δὲν γίνεται χωριό. Καὶ οἱ πολιτικοὶ ἔχουν πλέον καταλάβει ὅτι, ἂν κάποιοι μποροῦν νὰ βοηθήσουν τώρα σ΄αὐτὸ τὸ τρελλοκομεῖο ποὺ ἔχει γίνει ὁ κόσμος, αὐτοὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας. Μή σᾶς φαίνεται παράξενο! Οἱ πολιτικοί μας σήκωσαν τὰ χέρια. Ἦρθαν στὸ Καλύβι μερικοὶ καὶ μοῦ εἶπαν: «Οἱ καλόγεροι πρέπει νὰ κάνουν ἱεραποστολή, ἀλλιῶς δὲν γίνεται». Δύσκολα χρόνια! Ἂν γνωρίζατε σὲ τί κατάσταση βρισκόμαστε καὶ τί μᾶς περιμένει!...
πηγή: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου "Λόγοι", τόμ. Α΄ - Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο, εκδ. Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 25 ΙΑΝ 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου