
Σέ γράμμα του μέ ἡμερομηνία 12 Ὀκτωβρίου 1888 ὁ ὅσιος Ἀμβρόσιος ἀπάντησε στόν Ἀλέξιο Μαγιόρωφ τά ἑξῆς:
«Γράφεις ὅτι δέν μπορεῖς νά κόψης τό κάπνισμα! Αὐτό πού εἶναι ἀδύνατο γιά τόν ἄνθρωπο, εἶναι δυνατό μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Τό μόνο πού χρειάζεται εἶναι νά ἀποφασίσης μέ...
σταθερότητα νά ἀπαλλαγῆς ἀπ' αὐτό, ἀφοῦ ἀναγνωρίζεις τήν ζημία πού προξενεῖ στήν ψυχή καί στό σῶμα σου. Διότι ὁ καπνός ἐξασθενίζει τήν ψυχή, αὐξάνει καί δυναμώνει τά πάθη, σκοτίζει τό νοῦ καί καταστρέφει σιγά-σιγά τή σωματική ὑγεία μέ ἕναν ἀργό θάνατο. Ταυτόχρονα οἱ πνευματικές ἀσθένειες τῆς ὀξυθυμίας καί μελαγχολίας ἐμφανίζονται στήν ψυχή σάν συνέπεια τοῦ καπνίσματος.Σέ συμβουλεύω νά χρησιμοποιήσης πνευματική θεραπεία γιά τήν καταπολέμησι τοῦ πάθους σου. Νά κάνης λεπτομερῆ ἐξομολόγησι ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν πού διέπραξες ἀπό τήν ἡλικία τῶν ἑπτά χρόνων ἕως σήμερα καί νά μεταλάβης τά Ἄχραντα Μυστήρια. Κάθε μέρα νά διαβάζης ὄρθιος ἕνα ἤ περισσότερα κεφάλαια τοῦ Εὐαγγελίου. Μόλις ἀρχίζει νά ἐμφανίζεται ἡ ἀποθάρρυνσις καί ἡ ἀπελπισία, νά διαβάζης καί πάλι μέχρι νά περάση. Ἄν ξαναεμφανισθῆ, ἄρχισε πάλι τήν μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου. Ή, ἄν θέλης, πήγαινε σέ κάποιον ἀπομονωμένο χῶρο καί κᾶνε τριάντα τρεῖς ἐδαφιαῖες μετάνοιες εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου καί πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Τριάδος».
Μόλις ἔλαβε τό γράμμα, ὁ Ἀλέξιος Στεπάνοβιτς τό διάβασε καί «ἄναψε ἕνα τσιγάρο», ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος σέ ἰδιόγραφο σημείωμά του:
«Ἄρχισα νά τό καπνίζω, ἄλλα ἐνίωσα ξαφνικά ἕναν φοβερό πονοκέφαλο καί μία ἀπέχθεια πρός τόν καπνό τοῦ τσιγάρου. Ἐκεῖνο τό βράδυ δέν κάπνισα.
Τήν ἑπομένη ἡμέρα τέσσερις φορές ἄρχισα νά καπνίζω μηχανικά καί ἀπό συνήθεια. Δέν μποροῦσα ὅμως νά καταπιῶ τόν καπνό, γιατί μέ ἐπίανε δυνατός πονοκέφαλος. Ἔτσι ἔκοψα τό κάπνισμα μέ εὐκολία.
Τά δύο προηγούμενα χρόνια δέν εἶχα μπορέσει νά ἀπαλλαγῶ ἀπό τό κάπνισμα ὅσο κι ἄν εἶχα πιέσει τόν ἑαυτό μου. Παρ' ὅλο πού ἡ ὑγεία μου ἐπιδεινώθηκε σοβαρά, συνέχισα νά καπνίζω γύρω στά ἑβδομήντα πέντε τσιγάρα τήν ἡμέρα. Ὅταν λοιπόν ἄρχισα νά αἰσθάνωμαι ἄρρωστος καί ἀνίκανος νά ξερριζώσω τό πάθος μου, ἀκολούθησα τίς συμβουλές τῶν φίλων μου καί κατέφυγα στόν στάρετς Ἀμβρόσιο. Μέ εἰλικρινῆ μετάνοια τοῦ ζήτησα νά προσευχηθῆ γιά μένα. Ἀργότερα, ὅταν πῆγα νά τόν εὐχαριστήσω, ὁ πατήρ Ἀμβρόσιος ἄγγιξε μέ τό ραβδί τοῦ τό κεφάλι μου πού πονοῦσε καί ἀπό ἐκείνη τή στιγμή δέν αἰσθάνομαι πιά κανενός εἴδους πονοκέφαλο».
Ἁγιορείτικη Μαρτυρία
Τριμηνιαία ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου
Τεύχη 8-9
Ἰούνιος - Νοέμβριος 1990
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου