Ὁ πραγματικός Θεάνθρωπος καί οἱ ἀνύπαρκτοι ἐξωχριστιανικοί "θεάνθρωποι"

τοῦ Λεωνίδου Φιλιππίδου (†), Καθηγητοῦ καί Πρυτάνεως τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Τή μοναδικότητα τοῦ ἱστορικοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν προεγκόσμια προαιωνιότητα Αὐτοῦ καί τήν ἀπό τόν οὐρανό πραγματική ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἄριστα ὑπογραμμίζει σύγχρονη θρησκειολογική διαπραγμάτευση τοῦ ὅλου χριστολογικοῦ θέματος.

 Οἱ μορφές "δῆθεν λυτρωτῶν" στά ἐξωχριστιανικά θρησκεύματα εἶναι "καθαρῶς μυθικές μορφές ἐπινοήματα τῆς ἀνθρώπινης φαντασίας"1. Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀντιπροέβαλε στόν "Sol invictus" τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὡς τόν "Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης"2.

 Ἐάν ὁ Χριστός ὑπερνίκησε τόν ἰσχυρότατό του, κατά τήν συγκρότηση τῆς πρώτης Ἐκκλησίας Του, ἀντίπαλον, τόν Μίθρα, ἀκριβῶς σέ αὐτό ἔγκειται ἡ ἀπόδειξη, ὅτι ὁ Ἰησοῦς δέν εἶναι μόνο ὁ Ἀληθινός Θεός, ἀλλά καί ὁ Ἀληθινός Ἄνθρωπος τῆς Ἱστορίας, ὁ μόνος ἀληθινός Θεάνθρωπος τῆς παγκόσμιας Ἱστορίας, ἐν ἀντιθέσει πρός τούς φανταστικούς, πλασματικούς, ἀνύπαρκτους, θεανθρώπους. Θεανθρώπους διά τῶν ὁποίων οἱ λαοί προϋποτύπωσαν τόν νοσταλγούμενο πραγματικό ἱστορικό Θεάνθρωπο, τόν Ὁποῖο οἱ πηγές ἐξιστοροῦν ἐξ αὐτοψίας, ὡς τόν ἱστορικό Χριστό καί τοῦτον...

 ἐσταυρωμένο.

Ὁ Ἰωάννης ἀνοίγει τό Εὐαγγέλιό του περί Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τόν ὑπέροχο πρόλογο:

"Πρίν ἀπ’ ὅλα ὑπῆρχε ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦταν μέ τόν Θεό καί Θεός ἦταν ὁ Λόγος. Ἀπ' τήν ἀρχή Αὐτός ἦταν μέ τόν Θεό" (Ἰω. 1, 12).

Αὐτός πού εἶδε τό ὅραμα στήν Πάτμο, ἄρα, πρότασσε τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς τοῦ βίου τοῦ Ἰησοῦ τόν προγήϊνο τρόπο ὕπαρξης τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἐκφράσει, ὅτι οὐδέποτε ὑπῆρξε ἁπλῶς ἕνας ἄνθρωπος Ἰησοῦς ἀπό τήν Ναζαρέτ, ἀλλά μόνο ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, τοῦ Ὁποίου ὅμως ἡ πορεία ζωῆς χαράσσει τή διαδρομή: ἀπό τόν οὐρανό διά τοῦ κόσμου πρός τόν οὐρανό. Ἡ σύντομη ἐπίγεια ὕπαρξή Του κρύβει τέτοιο ἀπροσμέτρητο περιεχόμενο, ὥστε μόνον κάτι ἐλάχιστο μποροῦμε νά συλλάβουμε μέσα στό φῶς τῆς προΰπαρξής Του, ὡς ὁμοούσιου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί στήν φωταυγή δόξα τῆς μετά ταῦτα ὑπάρξεώς Του, ὡς τοῦ καθήμενου σέ θρόνο στά δεξιά τοῦ Πατρός καί ὑπερδοξασμένου Ἰησοῦ.

Ἡ πίστη, ὅτι ὁ Ἰησοῦς πρό τῆς ἐπίγειας ὕπαρξής Του, εἶχε ἤδη ὕπαρξη καί ζωή προαιώνια στόν ἐπέκεινα κόσμο, στόν Θεό, ἐκπηδά ἀπό τίς ἄμεσες δηλώσεις αὐτοῦ του ἴδιου του Κυρίου. Ἐξ ἀφορμῆς σχετικῆς ἀπορίας τῶν Ἰουδαίων περί τῆς ἀπό τόν Ἀβραάμ θέας τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου στόν Χριστό, Αὐτός ἀπάντησε: "Σᾶς βεβαιώνω πώς, πρίν γεννηθεῖ ὁ Ἀβραάμ, ἐγώ ὑπάρχω" (Ἰω. 8, 58). Ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι σωστά κατάλαβαν πώς ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἐκφράσει γιά τόν Ἑαυτό Τοῦ τήν προΰπαρξή Του, ἀποδεικνύεται ἀπό τήν ἀπόπειρά τους νά τόν λιθοβολίσουν. Διότι προΰπαρξη εἶναι ἡ μετοχή στήν αἰωνιότητα καί ἄρα χαρακτηριστικό της οὐσίας τοῦ Θεοῦ. Λίγο πρίν ἀπ’ αὐτό τό ἐπεισόδιο τούς εἶχε πεῖ: "Ἐσεῖς κατάγεστε ἀπό ἐδῶ κάτω, ἐνῶ ἐγώ κατάγομαι ἀπό πάνω· ἐσεῖς προέρχεστε ἀπό αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο, ἐνῶ ἐγώ δέν προέρχομαι ἀπό τόν κόσμο αὐτό" (Ἰω. 8, 23). Στήν ὑπερκοσμιότητά Του αὐτή, τήν ὁποία τόνιζε ὁ Κύριος, συμπεριλαμβανόταν ἡ προεγκοσμιότητά Του. "Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου", εἶπε μιλώντας πρός τούς Ἰουδαίους (Ἰω. 8, 12). Στόν Νικόδημο δέ ἀποσαφήνισε τήν προέλευσή Του, ὡς τοῦ Φωτός, λέγοντας γιά τόν ἑαυτό Του, ὅτι "τό φῶς ἦλθε στόν κόσμο" (Ἰω. 3, 19), ὁ ἀπό τά βάθη τῆς αἰωνιότητας ἀναδυθεῖς "Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης".

Ἐπειδή δέ ὁ Ἰησοῦς ἀπό τήν σφαίρα τοῦ Αἰωνίου κατέβηκε στό πεδίο τῆς ἐγκοσμιότητας, μποροῦσε νά πεῖ ὅσα εἶπε στόν Νικόδημο, τά ὁποία μαρτυροῦσαν τή θεϊκή Του οὐσία καί παγγνωσία καί τήν ἀπ’ τόν οὐρανό προέλευσή Του: "ἐμεῖς λέμε αὐτό πού ξέρουμε ἀπό πείρα καί μεταδίδουμε στούς ἄλλους αὐτό πού ἔχουμε δεῖ μέ τά μάτια μας... ἄν δέν πιστεύετε ὅταν σᾶς μιλάω γιά πράγματα ποῦ συμβαίνουν στή γῆ, πῶς θά μέ πιστεύσετε ἄν σᾶς πῶ γιά τά οὐράνια; Κανένας βέβαια δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό παρά μόνο Ἐκεῖνος πού κατέβηκε ἀπ’ τόν οὐρανό, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι στόν οὐρανό" (Ἰω. 3, 11-13).

Ὡς παράδειγμα γιά τή γνώση αὐτή τῶν ἐπουρανίων μνημόνευσε, ὁμιλώντας πρός τούς ἑβδομήκοντα μαθητές Του, ἕνα γεγονός πού συνέβη στό ὑπερπέραν πρό τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, τό ὁποῖο εἶδε: "Ἐγώ ἔχω δεῖ τόν σατανᾶ νά πέφτει ἀπό τόν οὐρανό σάν ἀστραπή" (Λούκ. 10, 18) γεγονός, τό ὁποῖο εἶδε ὡς ὀπτασία κατά ἀποκάλυψη Θεοῦ καί ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Ἀποκ. 12, 79).

Διαβάστε τή συνέχεια ἐδῶ: Ι.Μ.Παντοκράτορος