Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Κατὰ τὴν Ἀκολουθία ὅμως ποὺ συνέταξε ὁ ἐπίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος Μεταξᾶς καὶ ἐκδόθηκε στὴν Αἴγινα τὸ 1828, καὶ στὴν Ἀθήνα τὸ 1855 καὶ 1885, ὁ ἀσκητὴς αὐτὸς εἶχε πατρίδα τὸ χωριὸ Ζέλι τῆς Βοιωτίας. Οἱ γονεῖς του ἦταν εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι, ἔτσι βέβαια ἀνέθρεψαν καὶ τὸν Σεραφείμ. Ὁ Ὅσιος ἀπὸ μικρὸς εἶχε κλίση στὰ θεῖα καὶ στὴ μοναχικὴ ζωή. Ὁπότε σὲ νεαρὴ ἡλικία, παρὰ τὴν φυσιολογικὴ ἀντίδραση τῶν γονέων του, πῆγε στὸ Μονύδριο τοῦ Προφήτη Ἠλία, στὸ ὄρος Κάρκαρα. Ἐκεῖ ἔκτισε ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος καὶ ἀσκήτευε. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε συχνὲς ἐπισκέψεις ἀπὸ γονεῖς καὶ φίλους, ἐγκατέλειψε τὸ ἀγαπημένο του σπήλαιο καὶ πῆγε στὸ Μοναστήρι τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Ἀλλὰ ἔφυγε καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ πῆγε στὸ Μοναστήρι τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Σωτῆρα, ποὺ βρίσκεται στὸ Σαγμάτιο ὄρος μεταξὺ Θηβῶν καὶ Εὐβοίας. Ἐκεῖ ἔλαμψε σὰν πνευματικὸς ἀστέρας πρώτου μεγέθους καὶ ὁ ἡγούμενος τὸν ἔκανε μοναχὸ μὲ τὸ ὄνομα Σεραφείμ, καὶ ἀργότερα τὸν....
χειροτόνησε Διάκονο καὶ πρεσβύτερο. Γιὰ νὰ ἀποφύγει ὅμως τὴν φήμη τῶν ἀρετῶν του, μὲ τὴν ἄδεια τοῦ ἡγουμένου, ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ Μοναστήρι καὶ ἔφθασε δυτικὰ τοῦ Ἑλικῶνα στὴν τοποθεσία Δόμου. Ἐκεῖ ἔκτισε ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, καθὼς ἐπίσης καὶ μερικὰ
κελιά, μάζεψε μερικοὺς μοναχούς, μὲ τοὺς ὁποίους παρέμεινε ἐκεῖ γιὰ 10 χρόνια, κάνοντας ἔργα ἀρετῆς καὶ διδάσκοντας τοὺς μαθητές του τὰ σωτήρια διδάγματα τῆς μοναδικῆς τοῦ Εὐαγγελίου ζωῆς. Ἔτσι ἀσκητικὰ καὶ ὅσια ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ -ἀφοῦ προεῖδε τὸν θάνατό του- στὶς 6 Μαΐου τοῦ 1602 ἡμέρα τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Ἔζησε σύνολο 75 χρόνια. Λέγεται μάλιστα ὅτι ἔκανε καὶ ἀρκετὰ θαύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου