Μ. Τρίτη - Τῆς τῶν Δέκα Παρθένων Παραβολῆς μνείαν ποιούμεθα
Γρηγοροῦντες«Γρηγορεῖτε οὔν...»
(Μάτθ. κὲ' 1-13)
Ἡ σκόνη τῆς ψυχῆς. Ἔτσι ὠνόμασαν τὴν ραθυμία, τὴν ἀναμελιὰ ἐκείνη τῆς ψυχῆς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ σωτηρία. Καὶ σιγὰ-σιγά, βουλιάζει στὴν ἀφάνεια ὅπως ὅλα τὰ ἀρχαῖα του κόσμου τούτου κτίσματα. Τὸ ἔργο τῆς ἀναμελιὰς ἔρχεται ν' ἀποτελειώση ἡ ἄγνοια τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ἀπουσία τῆς μελέτης, καὶ κατοπινά, ἡ λησμοσύνη γιὰ ὅ,τι καλὸ παλιὰ ἡ ψυχὴ ἔχει πάρει.
Καὶ ἡ ψυχή μου, Κύριε, κολώνα σπασμένη ἀπὸ τὸ θεῖο Οἰκοδόμημα Τῆς Ἐκκλησίας Σου, θάπτεται στῆς ραθυμίας τὸ χῶμα.
Δῶσε μου, Μεγάλε Ἀνιχνευτὰ τῶν ψυχῶν, τὴν σκαπάνη τῆς θείας ἐγρηγόρσεως γιὰ νὰ σοὺ τὴν προσφέρω εὔρημα πολύτιμο στὴν ἀγάπη Σου.
Ψυχὴ ἀθλία! Ἐπιμένεις ἀκόμη νὰ βρίσκεσαι στὴ χώρα τῆς ραθυμίας, ὅταν ὁ Κύριός σου ἀγωνιᾶ στὴ Γεσθημανή Του;
Ὑπνώττεις στὴν τρυφηλότητα τοῦ κόσμου, ὅταν Ἐκεῖνος ἀγρυπνεῖ ἐκεῖ γιὰ σένα; Γελᾶς ξένοιαστα, ἐνῶ Ἐκεῖνος μουσκεύει στὸν ἱδρώτα τοῦ πόνου;
Νύχτα τῆς ψυχῆς μου! Νύχτα μ' ἀξημέρωτα σκοτάδια:
Σὲ λίγο θ' ἀκουστὴ τὸ ἐγερτήριο σάλπισμα: «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ».
Θὰ ψάχνης γιὰ τὸ λυχνάρι τῶν ἀρετῶν. Μὰ τὸ λάδι του θὰ εἶναι τελειωμένο. Σπασμωδικὰ θὰ ζητᾶς τὴν μετάνοια. Θὰ θελήσης νὰ τρέξης γιὰ πράξεις ἐλεημοσύνης καὶ ἀγάπης. Ὅμως, ἡ πόρτα τοῦ Νυμφῶνος θὰ ἔχη κλείσει ξωπίσω σου...
Γι' αὐτό:
«Τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὴν φοβεράν, ἐννοοῦσα ψυχή μου, ΓΡΗΓΟΡΗΣΟΝ, ἀνάπτουσα λαμπάδα σου, ἐν ἐλαίω φαιδρύνουσα, οὐ γὰρ οἶδας πότε, πρὸς σὲ ἐπελεύσεται, ἡ φωνὴ ἡ λέγουσα, Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος σου. Βλέπε οὒν ψυχή μου, μὴ νυστάξης καὶ μείνεις ἔξωθεν κρούουσα, ὡς αἳ πέντε Παρθένοι, ἀλλ' ἀγρύπνως καρτέρησον, ἴνα ἀπαντήσης Χριστῷ τῷ Θεῶ, ἐν ἐλαίω πίονι, καὶ δώη σοὶ τὸν Νυμφώνα, τὸν θεῖον τῆς δόξης αὐτοῦ»
«Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἴνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμὸν» (Μάρκ. 14, 38)
Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομὰς
Σκέψεις καὶ Πόθοι
Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη
Ι.Μ.Παντοκράτορος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου