Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ
(1906-1982)Ἀπὸ τὴν προφορικὴ Διαθήκη τοῦ Γέροντος Γερμανοὺ
«Ποτέ σου μὴ ζητήσης ἀξιώματα. Ποτέ σου μὴ ζητήσης τιμὲς ἀπὸ τὸν κόσμο. Ποτέ σου μὴ ζητήσης νὰ ἀκουστὴ τὸ ὄνομά σου. Νὰ 'σαι πάντα ἀφανής, ἄγνωστος στοὺς πολλοὺς τόσο, ὥστε, εἰ δυνατόν, νὰ μὴ σὲ ξέρη κανένας. Καὶ τότε θὰ σὲ ξέρη ὁ Θεός. Ἐὰν ὁ Θεὸς θέλη νὰ σὲ φανερώση, δὲν εὐθύνεσαι ἐσύ. Μόνο ἐσὺ νὰ μὴ φροντίζης νὰ φανῆς ὅτι εἶσαι ἔτσι καὶ ἔτσι, ὅτι τάχα δηλαδὴ ἔχεις ἀρετή, εἶσαι ἄξιος κ.λπ. Νὰ ζῆς μὲ ἀφάνεια, σὰν ξένος καὶ παρεπίδημος, 'ὡς ὁ ἀλλόγλωσσος ἐν ἐτερογλώσσοις ἐν γνώσει καθήμενος', ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Νὰ μὴ ἀποκτήσης ποτέ σου παρρησία, νὰ μὴ θέλης νὰ φαίνεσαι πὼς κάτι εἶσαι. Καὶ τέλος, νὰ μὴ ἔχης ποτέ, μὰ ποτέ σου μνησικακία, οὔτε ἀκόμη μὲ τὸν χειρότερό σου ἐχθρό. Ἀλλὰ ἀντίθετα νὰ παρακαλῆς τὸν Θεὸ νὰ τοὺς συγχωρήση ὅλους, νὰ συγχωρήση ὅλο τὸν...
κόσμο».
κόσμο».
Ὁ μακαριστὸς ἡγούμενος τῆς μονῆς Σταυροβουνίου Γερμανὸς
(† 31.8.1982)
(Σύντομη ἀναφορὰ στὴν ζωή του)
Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Αὐγόρου τῆς ἐπαρχίας Ἀμμοχώστου τὸ 1906 ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸ Νικόλαο καὶ τὴ Μαργαρίτα, τὸ γένος Χατζηγιώργη. Διαβάζοντας, ὅταν ἦταν μικρός, τὸν βίο του Αγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, παρακινήθηκε στὴν ἀπόφαση νὰ ἀκολουθήσει τὸ μοναχικὸ βίο.
Σὲ ἡλικία 16 ἐτῶν εἰσῆλθε στὴν Μονὴ Σταυροβουνίου. Ἐπέδειξε ὑποδειγματικὸ ζῆλο καὶ ἀξιοθαύμαστη ὑπακοὴ σὰν δόκιμος Μοναχός. Πῆρε τὴν ρασοευχὴ σὲ ἡλικία 24 ἐτῶν καὶ μετονομάστηκε ἀπὸ Γεώργιο σὲ Γερμανὸ μοναχό. Χειροτονήθηκε Διάκονος τὸν ἑπόμενο χρόνο. Ἐκάρη Μεγαλόσχημος σὲ ἡλικία 29 ἐτῶν καὶ ἐχειροτονήθη Ἱερομόναχος στὴν ἡλικία τῶν 38 ἐτῶν.
Στὰ χρόνια ποὺ ἦταν ὑποτακτικὸς τὸν διέκρινε μεγάλη ταπείνωση, θαυμαστὴ αὐταπάρνηση, ἀκούραστη ἐργατικότητα, ἰώβεια ὑπομονὴ στὶς θλίψεις, μεγάλη πίστη στὶς πολλές του δοκιμασίες, ἀσυναγώνιστη ἐγκράτεια καὶ ἀπαράμιλλη νηστεία.
Ἡ ἁγνότητα τοῦ βίου του, ἡ ἀποδεδειγμένη τοῦ σύνεση καὶ οἱ διοικητικές του ἱκανότητες ἀπετέλεσαν τὴν κύρια αἰτία τῆς ἐκλογῆς του σὲ ἡγούμενο τὸ ἔτος 1952, ὅποτε εἶχε κοιμηθεῖ ὁ προκάτοχός του στὴν ἡγουμενία τῆς μονῆς, ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Διονύσιος ὀ Β’ (1948-1952). Σὰν ἡγούμενος ἀρεσκόταν στὸ νὰ δίδει σ’ ὅλους τους τομεῖς πρῶτος τὸ καλὸ καὶ ἄριστο παράδειγμα. Πρῶτος στὴν ἀνεξικακία, στὴ συγχωρητικότητα, στὴν πραότητα, στὴν ὑπομονή, στὴν διακονία, στὴν ἐργατικότητα, στὴν σιωπή, στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Καλλιεργοῦσε μὲ συνέπεια μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή.
Κορυφαῖος καρπὸς τῆς ὅλης ἁγίας βιοτῆς του καὶ τῆς συνεχοῦς προσευχῆς τοῦ ἦταν ὁ θεῖος ἔρωτας πρὸς τὸν Ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν. Ἀπαύγασμα μάλιστα αὐτοῦ του θείου ἔρωτα καὶ ξεχείλισμα συνάμα τῆς εὐγενέστατης ψυχῆς τοῦ ἦταν καὶ οἱ ὡραιότατοι ἔμμετροι στίχοι μὲ τοὺς ὁποίους, ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρόν, ἤθελε νὰ ἐκφράσει, κατὰ τὸ δυνατόν, μὲ ταπεινὲς ἐγκόσμιες λέξεις τὰ ὑπερκόσμια βιώματά του.
Κορυφαία ἀρετὴ τοῦ ἦταν ἐπίσης ἡ ἐνσυνείδητη ἀφάνεια. Ἀπέφευγε μὲ κάθε τρόπο ὁποιαδήποτε προβολή του πρὸς τὸν ἔξω κόσμο ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους γύρω του. Φρόντιζε νὰ κρύβει μὲ κάθε ἐπιμέλεια τὶς ἀρετές του, γι’ αὐτὸ καὶ ἐλάχιστοι μπόρεσαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν ἀνεκτίμητο θησαυρὸ ποὺ κρυβόταν κάτω ἀπὸ τὴν κατὰ κανόνα εὐτελῆ του ἐμφάνιση. Ὅσο ὅμως κι ἂν ὁ ἴδιος κρυβόταν, οἱ πλούσιοι καρποὶ τοῦ πνευματικοῦ του ἀναστήματος ἦταν φανεροὶ καὶ ἀδιαμφισβήτητοι. Ἡ μετὰ δακρύων ἀδιάλειπτη προσευχή του, ἡ ἀγγελικὴ παράστασή του ἐνώπιόν του φρικτοῦ θυσιαστηρίου τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας καὶ τὸ μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο παράδειγμα τῆς ὅλης παρουσίας τοῦ ἀπέδωσαν πλουσιώτατη καρποφορία, ὄχι μόνο στὴν ἴδια τὴ Μονή του, ἀλλὰ καὶ γενικότερα στὸν γυναικεῖο Μοναχισμὸ τῆς Κύπρου, ποὺ ἄνθισε καὶ στηρίχθηκε χάρις κυρίως στοὺς δικούς του ἀγῶνες.
Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ λεχθεῖ ὅτι γιὰ μεγάλο διάστημα ὁ Γέροντας Γερμανὸς ὑπῆρξε ἡ οὐσιαστικὴ καρδιὰ τῆς αὐθεντικῆς, τῆς ἀληθινῆς ζωῆς ταπεινῶν καὶ ἁγίων μορφῶν, ποὺ κοσμοῦσαν καὶ στήριζαν πνευματικὰ τὸ νησί μας. Ὑπῆρξε μάλιστα ἄριστος Πνευματικὸς-Ἐξομολόγος καὶ καθοδήγησε πλήθη τοῦ λαοῦ μας στὴ μετάνοια καὶ στὴ γνήσια πνευματικὴ μεταστροφὴ πρὸς τὸν Κύριο. Μόνο ὁ οὐρανὸς γνωρίζει τὶς πραγματικὲς διαστάσεις τοῦ τεράστιου πνευματικοῦ του ἔργου, ποὺ μὲ τόση ἐπιμέλεια κι ἀφάνεια ἐπετέλεσε.
Ὅλη του ἡ ζωὴ ἦταν μία ζῶσα μαρτυρία τοῦ ζῶντος Ἰησοῦ.
Ἡ ἐπίγειά του βιοτῆ ἐπιστεγάστηκε μὲ μαρτυρικὸ τέλος, κάτι ποὺ καὶ ὁ ἴδιος ἐνδόμυχα τὸ ποθοῦσε καὶ τὸ ἐπιζητοῦσε, ὅπως κάποτε τὸ ἐκμυστηρεύθηκε σὲ πνευματικό του ἀδελφό. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι αὐτῆς τῆς ἰδιαίτερης χάριτος, νὰ τύχουν δηλαδὴ ὀσιομαρτυρικοῦ τέλους, ἀξιώθηκαν ἐκλεκτοὶ ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας, ὅπως π.χ. ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης.
Τὸ ἀπόγευμα τῆς 31ης Αὐγούστου 1982, τελευταίας ἡμέρας τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καὶ ἡμέρας ἀφιερωμένης κατ’ ἐξοχὴν στὴν Παναγία, ποὺ τόσον λάτρευε ὁ ἅγιος Γέροντας, ἐνῶ ἐπέστρεφε ἀπὸ ὁλοήμερη σκληρὴ ἐργασία στοὺς ἐλαιῶνες ὁδηγώντας τὸ τρακτὲρ τῆς μονῆς, κατέπεσε σὲ ἀπότομη χαράδρα, ὅπου βρῆκε μόνος καὶ ἀβοήθητος μαρτυρικὸ θάνατο. Ἔτσι, μὲ τὸ τέλος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἐτελεύτησε ὁ μακαριστὸς Γέροντας, μία γνήσια ἐκκλησιαστικὴ μορφή, τοῦ ὁποίου ἡ ὅλη ζωὴ ἦταν οὐσιαστικὰ μία διαρκῆς θυσία, μία ἀδιάλειπτη λειτουργία. Καὶ μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νέας ἐκκλησιαστικῆς περιόδου, μετατέθηκε, ἀναμφίβολα, ἐκεῖ ὅπου ἐπιτελεῖται ἡ ἀέναη Λειτουργία, στὸ ἄνω θυσιαστήριο! Οἱ μοναχοί, ποὺ τὸν ἀναζητοῦσαν ἐπίμονα ὅλο ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα, τὸν βρῆκαν τελικὰ τὴν ἄλλη μέρα σὲ νεκρικὴ καὶ προσευχητικὴ στάση, μὲ τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια τοῦ σταυρωμένα, ὁρατὸ σημεῖο τῆς πνευματικῆς του ἐργασίας, ἀκόμη καὶ κατὰ τὶς τελευταῖες του ἐκεῖνες ἐπώδυνες στιγμὲς τοῦ μαρτυρικοῦ του θανάτου, πού, σὰν ὠδίνες κάποιου ἄλλου τοκετοῦ, τὸν εἰσήγαγαν στὴν αἰωνιότητα.
Τὸ νεκρό του σῶμα παρέμεινε θαυματουργικὰ εὔκαμπτο ἀκόμη καὶ μετὰ παρέλευση περισσότερο ἀπὸ 24 ὧρες, μέχρι τὴν ὥρα τῆς ταφῆς του. Σημεῖο καὶ αὐτὸ ποὺ παρατηρεῖται κυρίως σὲ Ὁσίους της Ἐκκλησίας.
Τὸ Ζωντανό του παράδειγμα παραμένει ἀνεξίτηλα χαραγμένο στὶς καρδιὲς τῶν Πατέρων τοῦ μοναστηριοῦ του, πού, μὲ τὶς εὐλογίες του, προσπαθοῦν νὰ ἐνθυμοῦνται καὶ νὰ ὑπακούουν στὶς πατρικές του συμβουλὲς καὶ ὑποθῆκες. Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!
“ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΩΝ”
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου