Στὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ περνᾶ ὁ τόπος μᾶς ἔχει τεράστια σημασία νὰ γνωρίζουμε ποὺ βρισκόμαστε καὶ τί ἀκριβῶς θέλουμε.Ἀπὸ τὴν μεταπολίτευση καὶ μέχρι σήμερα εἴχαμε ἕνα κράτος τὸ ὁποῖο λειτουργοῦσε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ λειτουργεῖ ἐξοργιστικὰ δυσκίνητα, νὰ εἶναι τρομερὰ σπάταλο, νὰ ἔχει ὑπεράριθμο προσωπικὸ καὶ νὰ μὴν ἔχει ἀξιοκρατικὲς δημοκρατικὲς δομές, ἀλλὰ νὰ λειτουργεῖ βάσει τῶν κομματικῶν σκοπιμοτήτων, τῶν συντεχνιῶν, τῶν διαπλοκῶν μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σπαταλᾶ γιὰ τὴν «λειτουργία τοῦ» πολὺ περισσότερα χρήματα ἀπὸ ὅσα πλημμελῶς εἰσπράττει.
Ἔτσι ἀντὶ τὸ κράτος νὰ εἶναι ὁ κυριότερος παράγων γιὰ τὴν
ἀνάπτυξη τῆς χώρας, γίνεται στὴν πραγματικότητα τὸ μεγαλύτερο ἐμπόδιο λόγω τῶν σαθρῶν δομῶν του, δημιουργώντας ὑπέρμετρη διαφθορὰ καὶ διαπλοκή.
Ὅταν λοιπὸν σὲ μία κοινωνία ἔχουν δημιουργηθεῖ ἐπιτακτικὲς ἀνάγκες ἐπιβίωσής της, θὰ πρέπει νὰ ἔχει πλέον σαφεῖς συνειδητοὺς στόχους καὶ νὰ μπορεῖ νὰ βρεῖ λύσεις γιὰ νά μπορέσει νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν κρίση.
Οἱ ἐπιστημονικὲς ἀναλύσεις καὶ οἱ φιλοσοφικὲς θεωρίες εἶναι χρήσιμες γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ πολιτικοκοινωνικοῦ προβλήματος τῆς πατρίδος μας ἀλλὰ ἀπαιτεῖται στὰ παραπάνω νὰ προσθέσουμε καὶ τὴν κοινὴ λογική.
Τίθενται λοιπὸν εὔλογα ἐρωτήματα γιὰ τὸ πὼς ἔγινε ἔτσι αὐτὸ τὸ κράτος, ποιὲς σκοπιμότητες καὶ συντεχνίες συνέβαλαν, ποιοὶ παράγοντες τὸ διαμόρφωσαν, γιατί δὲν λειτούργησαν ποτὲ οἱ δημοκρατικοὶ θεσμοί.
Ἄρα θὰ πρέπει νὰ καταστεῖ σαφὲς σὲ ὅλους μας τί κράτος θέλουμε καὶ πὼς μποροῦμε νὰ τὸ φτιάξουμε ἀλλάζοντας τό.
Ὅταν δοθοῦν ἀπαντήσεις σ΄αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα, ἴσως βροῦμε καὶ τὶς λύσεις τοῦ προβλήματος.
Σήμερα ὅλοι θεωροῦμε πὼς στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε Δημοκρατία. Ἀποδεδειγμένα ὅμως ἀντὶ γιὰ Δημοκρατία ( Δῆμος-Κράτος ) ἔχουμε ἄκρατη κομματοκρατία ( κόμμα-Κράτος ). Τὰ κόμματα θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ὄργανα ἄσκησης ὑγιοῦς πολιτικῆς στὸ πλαίσιο μίας εὔρυθμης λειτουργίας τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος πρὸς ὄφελος τῆς πατρίδος καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ὅμως μετετράπησαν σὲ συντεχνίες συμφερόντων καὶ πεδία διαπλοκῆς ποὺ ὑποτάχτηκαν στοὺς οἰκονομικὰ ἰσχυροὺς παράγοντες τοῦ τόπου.
Μέσω δὲ νόμων ποὺ ψήφισαν, ὅπως ἡ ἀσυλία βουλευτῶν καὶ ἡ μὴ ἀπόδοση εὐθύνης Ὑπουργῶν σὲ ἀνομήματά τους, κατοχύρωσαν τὴν ἀτιμωρησία τῶν παράνομων πράξεων ποὺ διαπράττουν συναλλασσόμενοι μὲ αὐτὰ τὰ συμφέροντα ποὺ βλάπτουν πολὺ σοβαρὰ τὴν ὑγεία τῆς χώρας καὶ τοῦ λαοῦ της.
Ἀπογύμνωσαν ἀπὸ κάθε πολιτικὴ ἐξουσία τὸν Ἀνώτατο ἄρχοντα τῆς χώρας, τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ποὺ ἀντὶ νὰ εἶναι θεματοφύλακας τοῦ Συντάγματος, εἶναι πλέον διακοσμητικὸ στοιχεῖο τοῦ πολιτεύματος καὶ συνυπογράφει τὴν κομματικὴ αὐθαιρεσία.
Τὰ κόμματα ἐξουσίας ὅταν γίνονται Κυβέρνηση ἐπιβάλλουν Πρόεδρο Δημοκρατίας τῆς ἀρεσκείας τους, ὅπως ἐπίσης ἐπιβάλλουν τὰ προεδρεῖα τῶν Ἀνωτάτων δικαστηρίων, τῶν σωμάτων Ἀσφαλείας καὶ Ἐνόπλων δυνάμεων.
Ἐπιβάλλουν κομματικοὺς ἐγκάθετους στὸν κρατικὸ μηχανισμὸ καὶ στὸν εὐρύτερο δημόσιο τομέα. Χειραγωγοῦν τὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση, τὶς Πανεπιστημιακὲς κοινότητες καὶ τὸ φοιτητικὸ κίνημα, τὰ συνδικαλιστικὰ σωματεῖα καὶ τὶς ὁμοσπονδίες τους. Ὅλες δηλαδὴ οἱ μορφὲς συλλογικότητας συγκροτοῦνται ἀπὸ κομματικοὺς ἐκπροσώπους ποὺ ἀποβλέπουν στὸ κομματικὸ συμφέρον καὶ στὸ προσωπικὸ ὄφελος, ἀδιαφορώντας ἐγκληματικὰ γιὰ τὴν τεράστια ζημιὰ ποὺ προκαλοῦν στὴν πατρίδα μας καὶ τὸ λαό της.
Ἡ σημερινὴ τραγικὴ κατάσταση, ἴσως ἡ χειρότερη στὴν Ἱστορία μας, ποὺ περνάει ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀπόρροια τῆς ἀποκλειστικῆς εὐθύνης τῶν κομμάτων ἐξουσίας ποὺ συνειδητὰ ὁδήγησαν τὴν χώρα στὴν καταστροφὴ μέσω τῆς διατήρησης αὐτοῦ του ἀπερίγραπτου «τέρας-κράτος».
Προκειμένου λοιπὸν ἡ χώρα νὰ ξεπεράσει τὴν πτώχευσή της καὶ πρὶν θρηνήσουμε ἀπώλεια Ἑλληνικῶν ἐδαφῶν, θὰ πρέπει νὰ ἀποφασισθεῖ ἡ δημιουργία νέου Συντάγματος ποὺ εἶναι πλέον ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη καὶ ὡς πρώτη μεταρρύθμιση θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁ διαχωρισμὸς τῶν ἐξουσιῶν τοῦ κράτους ἀπὸ τὴν ποδηγέτηση τῶν κομμάτων.
Δηλαδή, νὰ κοπεῖ ὁ ὀμφάλιος λῶρος μὲ τὴν ἀφαίρεση ἀπὸ τὰ κόμματα ἐξουσίας τῆς κρατικῆς διαχείρισης ποὺ παράγει τὶς παράνομες πράξεις ποὺ ἐξαθλίωσαν τὴν κοινωνία.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ μεταρρύθμιση αὐτὴ μὲ τὴν ἀπελευθέρωση καὶ ἀποδέσμευση τοῦ κράτους ἀπὸ τὰ κόμματα-κυβερνήσεις θὰ σηματοδοτήσει τὴν ἀνάπτυξη ποὺ τόσο πολὺ θέλει ἡ χώρα μας στὶς δύσκολες ἡμέρες τῆς κοινωνίας μας.
Θὰ εἶναι ἴσως ἡ πιὸ ὠφέλιμη εἰρηνικὴ ἐπανάσταση ποὺ ἔγινε στὴν χώρα ἀπὸ τὸ 1827, γιατί θεωρῶ πὼς τὸ πρόβλημα τῆς χώρας δὲν εἶναι κυρίως οἰκονομικὸ (ἐπακόλουθο ἀποτέλεσμα) ἀλλὰ κοινωνικοπολιτικό. Ἡ χρεοκοπία μᾶς εἶναι πρωτίστως θεσμική, πολιτικὴ καὶ πολιτιστική.
Ἑπομένως μὲ τὴν ριζικὴ ἀλλαγὴ τῆς δομῆς λειτουργίας τοῦ κράτους, τὸ κράτος καὶ ἡ κοινωνία θὰ ἀποκτήσουν τὶς δυνατότητες ἀνάπτυξης ποὺ θὰ ὁδηγήσουν τὴν χώρα πρὸς τὰ ἐμπρός.
Παναγιώτης Ἀποστόλου
Οἰκονομολόγος
egerssi@otenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου