«Ἂν εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ πολυεύσπλαχνος, ἐλέησε τὸν Ἰούδα καὶ τὸν Κάιν καὶ ὅλους
τοὺς μεγάλους ἁμαρτωλοὺς καὶ ἐγὼ
θὰ σὲ προσκυνήσω!»
(Ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος σὲ κάποιον ποὺ θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ τοῦ πιὸ ἐλεήμων ἀπὸ τὸν Θεὸ)
Ἐσὺ θὰ ἤθελες, νὰ ἐλεήσει ὁ Θεὸς ὅλους τους ἁμαρτωλοὺς κατὰ τὴ Φοβερή Του Κρίση. Πάλι ἐκπειράζεις τὸν Χριστὸ ὅπως τὸν πείραξε ἐκεῖνος ὁ Ἀντίθεος ἐπάνω στὸ Ὅρος τῶν Πειρασμῶν; «Ἂν εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ πολυεύσπλαχνος, ἐλέησε τὸν Ἰούδα καὶ τὸν Κάιν καὶ ὅλους τους μεγάλους ἁμαρτωλοὺς καὶ ἐγὼ θὰ σὲ προσκυνήσω!».
Ἔτσι μπορεῖ νὰ ἐκφραστεῖ μὲ λόγια ὁ πειρασμὸς τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ ἐσένα. Ὅμως σὲ τοῦτο, μονάχα ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θὰ μποροῦσε νὰ σοὺ ἀπαντήσει: μήπως Ἐγὼ δὲν φάνηκα ἀρκετὰ ἐλεήμων ὅταν ἀπὸ τὴν αἰώνια δόξα Μου, κατέβηκα στὸ σκοτάδι τῶν ἀνθρώπων καὶ παρέδωσα ὁλόκληρο τὸν Ἑαυτό Μου θυσία ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων; Πώς νὰ ἐλεήσω αὐτοὺς ποῦ ποτὲ τοὺς δὲν ζήτησαν τὸ ἔλεος ἀπὸ Ἐμένα, ποῦ μέχρι τὴν τελευταία τους ἀνάσα περιφρονοῦσαν τὸ ἔλεος ποῦ τοὺς προσέφερα, αὐτοὺς ποῦ ἔχυναν σὰν νερὸ τὸ αἷμα τῶν πιστῶν Μου ἀκολούθων, ποῦ ὡς τὸ τέλος ἔμειναν πιστοὶ δοῦλοι τοῦ σατανᾶ;
Πῶς τώρα τοῦτο, οἱ θνητοὶ ἄνθρωποι νὰ....
συγκριθοῦν στὸ ἔλεος μὲ τὸν Παντελεήμονα Θεὸ καὶ ἀκόμα, νὰ καμώνονται περισσότερο εὔσπλαχνοι ἀπὸ τὸν Θεό; Ερεύνησε καλὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ δὲς πόσο περιορισμένο καὶ μηδαμινὸ εἶναι τὸ ἔλεος τῶν ἀνθρώπων. Ἐξέτασε ἂν ἐσὺ θὰ συγχωροῦσες εὔκολα ἕναν φίλο ὁ ὁποῖος θὰ ὁρκιζόταν τρεῖς φορὲς ὅτι δὲν σὲ γνωρίζει; Ἢ ἂν θὰ συγχωροῦσες τὸν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος μὲ ἕνα ξίφος στὸ χέρι θὰ καταδίωκε τοὺς συγγενεῖς σου μέχρι ἐξολόθρευσης; Ἢ ἐκεῖνον ποῦ θὰ εἰρωνευόταν ὅλα ὅσα εἶναι γιὰ σένα τὰ πιὸ ἱερά;
συγκριθοῦν στὸ ἔλεος μὲ τὸν Παντελεήμονα Θεὸ καὶ ἀκόμα, νὰ καμώνονται περισσότερο εὔσπλαχνοι ἀπὸ τὸν Θεό; Ερεύνησε καλὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ δὲς πόσο περιορισμένο καὶ μηδαμινὸ εἶναι τὸ ἔλεος τῶν ἀνθρώπων. Ἐξέτασε ἂν ἐσὺ θὰ συγχωροῦσες εὔκολα ἕναν φίλο ὁ ὁποῖος θὰ ὁρκιζόταν τρεῖς φορὲς ὅτι δὲν σὲ γνωρίζει; Ἢ ἂν θὰ συγχωροῦσες τὸν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος μὲ ἕνα ξίφος στὸ χέρι θὰ καταδίωκε τοὺς συγγενεῖς σου μέχρι ἐξολόθρευσης; Ἢ ἐκεῖνον ποῦ θὰ εἰρωνευόταν ὅλα ὅσα εἶναι γιὰ σένα τὰ πιὸ ἱερά;
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ὅμως, συγχώρησε τὸν Πέτρο ποὺ Τὸν ἀρνήθηκε τρεῖς φορές, τὸν Σαῦλο ποὺ κατεδίωκε τοὺς ἀκολούθους Του, τοὺς συγγενεῖς Του. Συγχώρησε καὶ τὸν Αὐγουστίνο ποὺ περιφρονοῦσε τὰ ἱερὰ τῶν Χριστιανῶν. Συγχώρησε ὅλους ἐκείνους ποὺ μετανόησαν μὲ τὴν καρδιά τους καὶ μετέστρεψαν τὴν ἔχθρα τους σὲ ζῆλο γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τὰ ἱερά του Θεοῦ.
Αὐτὸς θὰ συγχωρήσει ἀκόμα καὶ στὴ Φοβερὴ Κρίση, ὅλους τους ἁμαρτωλοὺς ποὺ καὶ τὴν ὥρα ἀκόμα τοῦ θανάτου μετανόησαν γιὰ τὶς ἀνομίες τους, ἀναγνώρισαν τὸ Χριστὸ σὰν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἔκραξαν πρὸς Αὐτὸν γιὰ σωτηρία. Θα συγχωρήσει καὶ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι στὸ Ὄνομά Του ἔδειξαν τόσο ἔλεος σὲ τούτη τὴ ζωὴ ὥστε νὰ προσφέρουν ἕνα ποτήρι κρύο νερὸ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἐλαχίστους ἀκολούθους Του.
Μὰ ὅλα τοῦτα δὲν εἶναι ἀρκετὰ σὲ ἐκείνους ποὺ ἐκπειράζουν τὸ Θεό! Δὲν εἶναι ἀρκετὰ σ' αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι, δὲ γεύτηκαν οὔτε τί σημαίνει νὰ συγχωρεῖς οὔτε καὶ τί σημαίνει νὰ μετανοεῖς. Αὐτοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν ὅτι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὑπερβαίνει τὴ δική μας διάνοια. Μήτε καὶ ξέρουν πόσο βαθιὲς εἶναι οἱ πληγὲς τοῦ Χριστοῦ γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Αὐτοὶ θὰ ἤθελαν, νὰ ἀναμείξει ὁ Θεὸς τὸ Βασίλειο τοῦ αἰωνίου Φωτὸς μὲ τὸ σκοτάδι καὶ ἔτσι νὰ γίνει ἕνα μεῖγμα καλοῦ καὶ κακοῦ στὸν οὐρανὸ ὅπως ὑπάρχει καὶ πάνω στὴ γῆ. Θὰ ἤθελαν, ὁ Κάιν καὶ ὁ Ἰούδας καὶ ὅλοι οἱ ἀδελφοκτόνοι, οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ αἱμοχαρεῖς, οἱ ἀκόλαστοι, οἱ λωποδύτες, οἱ εἰρωνευόμενοι τὰ ἱερά, οἱ χλευαστὲς τοῦ Θεοῦ ὅλοι, ὅλοι οἱ ἀμετανόητοι κακοποιοί, νὰ σταθοῦν στὰ δεξιὰ τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν τελικὴ Κρίση, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους, τοὺς μάρτυρες καὶ τοὺς δικαίους καὶ στὴν ἀριστερὴ πλευρά Του νὰ μὴν ὑπάρχει κανένας!
Εἶναι αὐτὸ δικαιοσύνη; Είναι δίκαιο νὰ δοθεῖ, σὲ ἐκείνους ποὺ καὶ τὸ βράδυ ἀκόμη δὲν μπῆκαν στὸ χωράφι τοῦ Οἰκοδεσπότου πρὸς ἐργασία, ὁ ἴδιος μισθὸς μὲ αὐτοὺς ποῦ ἐργάστηκαν ὅλη τὴν ἥμερα; Εἶναι αὐτὸ εὐσπλαχνία, τὸ νὰ ἀνακατέψουμε δηλαδὴ τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι, τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, τὸ σιτάρι μὲ τὴν ἤρα;
Ἀλλά, ὢ ἄνθρωπε, ποιὸς εἶσαι σὺ ποῦ θὰ διδάξεις τὴ δικαιοσύνη σὲ Ἐκεῖνον ποῦ θέσπισε τὸ δίκαιο; Ποῦ θὰ ὑπενθυμίσεις τὸ ἔλεος σ' Αὐτὸν ποῦ ἀπὸ ἔλεος γιὰ τὸν ἄνθρωπο παραδόθηκε νὰ σταυρωθῆ στὸ Σταυρό; Γονάτισε μπροστὰ στὴν ἁγία Του δικαιοσύνη καὶ τὰ δυσθεώρητα βάθη τῆς εὐσπλαχνίας Του καὶ βόησε: Παντελεήμων, ἐλέησον καὶ σῶσον μὲ τὸν ἁμαρτωλόν!
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ἐπισκόπου Ἀχρίδος 1956
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΟΡΘΟΔΞΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
ΤΗΛ: 2310212659
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου