26 Φεβ 2011

Ἐδάφια Ἁγίας Γραφῆς καὶ Μετενσάρκωση...

 
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δρ. θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας
ΕΔΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ
ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

Μερικ Γραφικ δάφια
Ο ποκρυφιστς πο ποστηρίζουν τι Καιν Διαθήκη κηρύττει τ μετενσάρκωση, πικαλονται μερικ δάφια τς Γραφς.
Τ περιοδικ "Παραψυχολογία" το Γ. Βουλούκου ναφέρεται στ Μάτθ. ' 18: «ως του παρέλθη ορανός κα γ, οτε να γιώτα μικρ στιγμ δν θ καταργηθ π τν νόμον, μέχρις του γίνουν λα», μεταφράζει τo περιοδικ κα σχολιάζει: «Ποι νόμο; χι τ νόμο τν γραμματέων κα Φαρισαίων, λλ τ νόμο το Κάρμα!»! (Παραψυχολογία, ούνιος 1980, σ. 92).
λλ Χριστς μιλάει στ δάφιο ατ γι τ σκοπ τς λευσής Του. «Μ νομίσητε», λέγει, «τι λθον καταλύσαι τν νόμον κα τος προφήτας· οκ λθον καταλύσαι, λλ πληρσαι». Ο Χριστς ξεπλήρωσε κα λοκλήρωσε τ νόμο κα τος προφτες. ναφερόμενος στ λόγο τς Παλαις Διαθήκης, «φθαλμν ντ φθαμού», προσθέτει: «γ δ λέγω μν μ ντιστναι τ πονηρώ··· » (Μάτθ. ' 17. 38). χι μόνο ν μν νταποδίδει κανες περισσότερα π κενα πο δικεται, λλ κα ν μν νταποδίδει καθόλου τ κακό. Δν γίνεται δ παινιγμς γι κάρμα κα μετενσάρκωση!
να λλο δάφιο, στ ποο ναφέρεται τ περιοδικ "Παραψυχολογία" εναι τ Ρώμ. στ' 23. Σχολιάζει: «Τί λλο μπορε ν σημαίνει παρ τ τι τ Κάρμα γι τς κακς πράξεις συνεπάγεται πιστροφ στ γ γι ν φέρει κανες τ θνητότητα μέχρι πο μαρτωλς ν χει μάθει τ μαθήματά του;» (Παραψυχολογία, ούνιος 1980, σ. 92).
Τ Ρώμ. στ' 23 ναφέρει, «τ γρ ψώνια τς μαρτίας θάνατος, τ δ χάρισμα το Θεο ζω αώνιος ν Χριστ ησο τ Κυρίω μν». μαρτία εναι χωρισμς το νθρώπου π τν Θε κα δηγε στν πνευματικ θάνατο. μως ταν μαρτωλς προστρέξει στν γάπη το Θεο κα ναγεννηθε μ τ δωρε το Θεο «ν Χριστ ησο», δηγεται π τ θάνατο στὴ...
ζωή.
πως χει λεχθε ατ ναγέννηση δν συντελεται σ διάστημα πολλν ζων, λλ μπορε ν γίνει κα σ μια στιγμή. Ατ συνέβη μ τ ληστή, πο ζήτησε τ λεος το Χριστο.
πόστολος άκωβος ναφέρει πς ταν κανες παρασυρθε π τ δική του πιθυμία, πειράζεται κα πιθυμία το γενν τν μαρτία κα μαρτία τ θάνατο, δηλαδ τν πνευματικ θάνατο. μως πνευματικς ατς θάνατος ξεπερνιέται μ τν πνευματικ ναγέννηση το νθρώπου, πο εναι ποτέλεσμα χι τς δικς του προσπάθειας, λλ τς βούλησης το Θεο (ακ. ' 14-18).
Κα πάλι διαπιστώνουμε πς σ' ατ τ δάφιο δν γίνεται λόγος γι κάρμα κα μετενσάρκωση, λλ γι τ ποτέλεσμα τς νθρώπινης μαρτίας κα γι τ ποτέλεσμα τς χάρης το Θεο.
Χριστς μίλησε γι "νωθεν γέννηση", ννοώντας τν πνευματικ ναγέννηση, πο συντελεται μ τ γιο βάπτισμα κα μ τ ζω στν κκλησία (ω.γ' 3-5).Ο ποκρυφιστς το περιοδικο "Παραψυχολογία" χρησιμοποιον κα ατ τ δάφιο γι ν τονίσουν: «Ν μία λεκτικ κα σαφς δήλωση τς ναγκαιότητας γι τν νθρωπο ν περν π ζω σ ζω μέχρι πο ν φθάσει σ πνευματικ πιτεύγματα» (Παραψυχολογία, ούνιος 1980, σ. 92).
δ πονοεται σφαλς νθρώπινη προσπάθεια, π ζω σ ζωή, μ σκοπ ν δηγήσει νθρωπος τν αυτό του σ πνευματικ πιτεύγματα, συμπεραίνει τ διο περιοδικό. μως τ δάφιο μιλάει γι "νωθεν γέννηση", γι δρο το Θεο, πο ποκλείει κάθε ννοια ατοσωτηρίας, στν ποία βασίζεται διδαχ το κάρμα κα τς μετενσάρκωσης.
σωτηρία δν συντελεται μ τς προσπάθειες το νθρώπου, πο πεκτείνονται "π ζω σ ζωή", λλ μ τ θυσία το Χριστο, πο εναι μία κα μοναδική· «μία γαρ προσφορ τετελείωκεν ες τ διηνεκές τους γιαζομένους» (βρ. Γ 14). Χριστς σώζει τος πιστούς, δν σώζονται μόνοι τους. Δν ρχεται κάθε φορ μ νέα νσάρκωση ν τος σώσει, λλ λθε κα πρόσφερε τ σωτηρία μ τν μία κα μοναδική Του θυσία. Κα μες λοι πο νταχθήκαμε μ τ γιο Βάπτισμα στ σμα το Χριστο κα ζομε "ν Χριστ", προσβλέπουμε τώρα χι σ λλες μετενσαρκώσεις, λλ στ δευτέρα παρουσία Του, πο θ σημάνει γι λους μας τν νάσταση τν σωμάτων, τν φθαρσία κα θανασία. (Βλ. κα σα κτίθενται στ βιβλία μας, "Ατογνωσία, ατοεξέλιξη, σωτηρία", Πρέβεζα 1991 κα ρθόδοξη κκλησία. Πίστη-Λατρεία-Ζωή", Πρέβεζα 1991).
Ο ποκρυφιστς μ τος ποίους σχολούμεθα δν δέχονται ατ τ διδαχ κα πορρίπτουν τ δευτέρα Παρουσία το Χριστο.
Σύμφωνα μ τ δοξασία το Κέϋση, τν ποία ποδέχεται κα Γ. Βουλοκος, «τ Πνεμα το ησο Χριστο κδηλώθηκε πολλς φορς στ γ, πρν τν ρχομ το ησο. Μερικές φορς κδηλώθηκε μέσω κάποιου σν τν Μελχισεδκ κα λλες φορς κδηλώθηκε σν πνευματικ πιρρο μέσω κάποιου δασκάλου πο διατηροσε τν λατρεία το νς θεο» (Βλ. Λάνγκλεϋ, σ. 124).
Κατ τν ντίληψη ατή, ατ πο Χριστς ταν, μπορε ν γίνει κάθε νθρωπος· « Χριστς πο κδηλώθηκε διος, μέσω το σώματος το ησο, συμπλήρωσε τν δική του νάπτυξη στν γ· ατ δημιουργε τν πεποίθηση στν διαβεβαίωσή Του πρς τος μαθητές Του, τι ατο θ σαν κανο ν κάνουν λα σα Ατς εχε κάνει. Ατ ταν προφανς δύνατον, ν πρόκειτο ν παραμείνουν τόσο τελες πνευματικά, σο ταν κενο τ διάστημα. Προϋποτίθεται τι θ πέστρεφαν πολλς φορές προτου μπορέσουν ν φτάσουν στ στάδιο τς δικς Του διαφώτισης» (Λάνγκλεϋ, σ. 129).
Μ' ατ τ δεδομένα Χριστς δν ταν Σωτήρας το κόσμου, πως ναφέρει γία Γραφ (Λούκ. β' 11. Πράξ. δ' 12. Ρώμ. Γ 8-13), λλ λθε μ μοναδικ σκοπ τ δική του προσωπικ "ξέλιξη" κα "σωτηρία". σταυρς το Χριστο δν χει, σύμφωνα μ' ατ τν ντίληψη, ξιλεωτικ χαρακτήρα εναι μόνο να παράδειγμα, γι ν δείξει στος παδος Το «χι μόνον τν εκολία, μ τν ποία μπορον ν γκαταλειφθον ο γήϊνοι δεσμο τς σάρκας, λλ τν λικ σημαντότητα το σώματος φ' του σταματήσει ν στεγάζει τν ψυχή... Πρίγκηπας τς Ερήνης κατλθε στν γ μ νθρώπινη μορφ γι ν συμπληρώσει τν δική Του νάπτυξη» (Λάνγκλεϋ, σ. 131).
Μ' ατ τ βάση δευτέρα παρουσία το Χριστο, λπίδα τν χριστιανν, πο θ σημάνει τ δική τους σωματικ νάσταση, τν εσοδο στν αώνια ζω σ φθαρσία κα θανασία (' Κόρ. ε' 13-58), κυρώνεται. Κέϋση, ναφερόμενος στς διάφορες "κδηλώσεις", πως σχυρίζεται, το Χριστο, καταλήγει: «Τί σχέση χει ατ τ συμπέρασμα μ τ Δευτέρα Παρουσία; Λοιπόν, χοντας πόψη τ σα νεφέρθησαν, παύει ν πάρχει Δευτέρα Παρουσία » (Λάνγκλεϋ, σ. 124). Ο Γ. Βουλοκος ποστηρίζει:
«... Χριστός, μ τν ρώτηση «ποις λένε τι εμαι» (Μάτθ. στ' 13-14), θελε ν μάθει ποις πίστευαν ο νθρωποι τι εχε πάρξει σ μία προηγούμενη ζω κα πόθεση πιβεβαιώνεται π τν πάντηση τν μαθητν, τι ατς ταν λίας ετε ερεμίας, «μία πάντηση τν ποία οτε διέψευσε οτε πιβεβαίωσε» (Παραψυχολογία , "ούνιος 1980, σ. 91).
σχυρισμς ατς εναι σφαλμένος. Γιατί Χριστς πογραμμίζει δ τ Θεανδρικ Το πόσταση, ναφερόμενος στν πίστη πο διακήρυξε Πέτρος: «Σ ε Χριστς Υἱὸς το Θεο το ζντος», «Μακάριος ε, Σίμων Βαριωνά, τι σρξ κα αμα οκ πεκάλυψε σοί, λλ' Πατήρ μου ν τος ορανος». ληθιν ταυτότητα το Χριστο ποκαλύφθηκε στν Πέτρο χι π νθρωπο, λλ π τν διο τ Θεό! (Μάτθ. στ' 16-18).
Τ τι Χριστς δν ρχεται μ λλεπάλληλες νσαρκώσεις, πογραμμίζει διαιτέρως πρς βραίους πιστολή. «Κα πως ο νθρωποι μία φορ πεθαίνουν κα στέρα ρχεται κρίσις, τσι κα Χριστός, φο μία φορ θυσιάσθηκε δι ν πάρη πάνω του τς μαρτίας τν πολλν, θ μφανισθ δι δευτέραν φορν χωρς μαρτίας ες κείνους πο τν ναμένουν δι τν σωτηρίαν τος» (βρ. θ' 27-28). Χριστός, λοιπν δν λθε πολλς φορές, μ διαφορετικ σώματα κα νόματα, λλ μόνο μία κα ναμένεται ν ξαναέλθει κατ τ δευτέρα Του Παρουσία.
πομένως τ δάφια ατά, στ ποα καταφεύγουν ο ποκρυφιστές, πο σχυρίζονται πς δθεν Καιν Διαθήκη διδάσκει τ κάρμα κα τ μετενσάρκωση, εναι ντελς σχετα μ' ατ τ θέμα.

α) σχέση λία - ωάννη
λλ σοι σχυρίζονται πς μετενσάρκωση εναι χριστιανικ διδασκαλία, πικαλονται διαίτερα τ δάφια π τ εαγγέλιο το Ματθαίου, στ ποα ναφέρεται τ νομα το προφήτη λία. Τ περιοδικ "Παραψυχολογία" στ ποο ναφερόμαστε (σέλ. 91) γράφει:
«Γι τν ωάννη τ βαπτιστ επε, κα ἐὰν θέλετε ν το παραδεχθτε, ατς εναι λίας ποος μέλλει ν λθη (Μάτθ. α' 14), λίας δη λθε κα δν τν ναγνώρισαν λλ το καναν ,τι θελαν" (Μάτθ. ζ' 12 κα πίσης Μάρκ. θ' 13). Τί πιθανς ννοιες μπορον κα ο δύο ατς ρήσεις ν χουν παρ τ τι ωάννης ταν μία μετενσάρκωση το προφήτη λία;».
ν μελετήσουμε προσεκτικ τ Μάτθ. α' 9-14, θ δομε πς ωάννης διακρίνεται π τν προφήτη λία, ν κατ λλο τρόπο ταυτίζεται μ ατόν.
«Οτος γρ στι περ ο γέγραπται δο γ ποστέλλω τν γγελόν μου πρ προσώπου σου, ς κατασκευάσει τν δόν σου μπροσθέν σου. μν λέγω μίν, οκ γήγερται ν γεννητος γυναικν μείζων ωάννου το βαπτιστο... Κα ε θέλετε δέξασθαι, ατς στιν λίας μέλλων ρχεσθαι. χων τα κούειν κουέτω».
Μεταξ τν γεννηθέντων π γυνακες δν μφανίσθηκε μεγαλύτερος π τν ωάννη τ βαπτιστή. Οτε λίας, οτε λλος προφήτης! ν θέλετε ν τ παραδεχθτε, ατς εναι λίας πο μελλε ν λθει· « χων τα κούειν κουέτω»· κενος πο χει πνευματικ ατιά, ς κούσει κα ς ντιληφθε τ νόημα ατν τν λόγων. Δν πρέπει λοιπν κανες ν πάρει τος λόγους ατος κατ γράμμα. Πρέπει ν τος δώσει πνευματικ νόημα!
τσι λίας ταυτίζεται κα δν ταυτίζεται μ τν ωάννη· λθε, λλ κα μέλλει ν λθει!
«λίας μν ρχεται πρτον κα ποκαταστήσει πάντα· λέγω δ μν τι λίας δη λθε, κα οκ πέγνωσαν ατόν, λλ' ποίησαν ν ατ σα θέλησαν οτω κα υἱὸς το νθρώπου μέλλει πάσχειν π' ατν. Τότε συνήκαν ο μαθητα τι περ ωάννου το βαπτιστο επεν ατος» (Μάτθ. ζ' 11-13).
γιος ωάννης Χρυσόστομός μας δίνει τν ρθ ρμηνεία τν δαφίων ατν. Χριστός, λέγει, επε πς «ατς εναι λίας πο πρόκειται ν λθει»!..μως τώρα λέγει πς λίας «λθε». Κα πάλι λέγει πς ταν θ λθει λίας θ τ τακτοποιήσει λα. Δν πρέπει ν νομίζουμε πς τ λόγια ατ ντιφάσκουν, λέγει Χρυσόστομος. Γιατί ταν λέγει πς θ λθει λίας κα θ ποκαταστήσει τ πάντα ννοε τν διο τν λία κα τν πιστροφ τν ουδαίων, πο πρόκειται ν γίνει τότε, κατ τν χρόνο πρν π τ δευτέρα παρουσία το Χριστο. Όταν μως λέγει πς «ατς εναι κενος πο πρόκειται ν λθει», νομάζει λία τν ωάννη, λόγω τς μοιότητας το ργου του μ τ ργο το λία.
Χρυσόστομος φέρει σν παράδειγμα τος προφτες, πο κάθε βασιλέα πο διέπρεψε, τν νόμαζαν Δαυίδ, κα τος ουδαίους τος νόμαζαν ρχοντες τν Σοδόμων ξαιτίας τς συμπεριφορς τν (σ. ' 10). «Διότι πως κριβς κενος θ εναι πρόδρομος τς δευτέρας παρουσίας, τσι κα ατς πρξε πρόδρομος τς πρώτης παρουσίας το» (Χρύσ, Ες Μάτθ, Λόγος ΝΖΊ, ΕΠΕ 11, σ. 287-289). Ο γιες Γραφές, λέγει Χρυσόστομος, μιλον γι δύο παρουσίες το Χριστο· κα γι' ατν πο γινε κα γ ατν πο θ γίνει. Αλλά ο προφτες πενθυμίζουν κα τς δύο. Τς μίας, δηλαδ τς δευτέρας, θ εναι πρόδρομος λίας (Μαλαχ. δ' 5), ν τς πρώτης γινε πρόδρομος ωάννης, τν ποο Χριστς νόμασε λία· «χι πειδ το λίας, λλ' πειδ πραγματοποίει τo ργο κείνου. Όπως κριβς δηλαδ κενος θ γίνει πρόδρομος τς δευτέρας παρουσίας, τσι κα ατς πρξε πρόδρομος τς πρώτης» (Χρύσ, Ες Μάτθ., Λόγος ΝΖ' 1. ΕΠΕ 11. σ. 283-285)
Στν δια μιλία Χρυσόστομος ρμηνεύοντας τ δάφια Μάτθ. α' 14 κα Μαλαχ. γ' 1. δ' 4-5 πογραμμίζει πς Χριστς επε τος λόγους ατος γι ν δηλώσει τι ωάννης το λίας κα λίας το ωάννης πειδ κα ο δύο εχαν τν δια ποστολ κα τι κα ο δύο γιναν πρόδρομοί Του. Γι' ατ κα δν επε πλς «ατς εναι λίας», λλά, ἐὰν θέλετε ν τ παραδεχθτε, ατς εναι. Δηλαδή, ν ξετάσετε τ γεγονότα μ καλ διάθεση. Δν ρκέσθηκε σ' ατ , λλ γι ν ποδείξει πς παιτεται σύνεση, φο επε τ «ατς εναι λίας», πρόσθεσε: «Ατς πο χει πνευματικ ατι δι ν' κούη, ς τ κούη ατ» (Χρύσ. , Ες Μάτθ., Λόγος ΛΖ' 3, ΕΠΕ 10, σ. 571-573).
ρμηνεία ατ τν δαφίων στ ποα ναφερθήκαμε, κατοχυρώνεται πόλυτα κα μ τ Λούκ. ' 17: «Κα ατς προελεύσεται νώπιον ατο ν πνεύματι κα δυνάμει λιου», δηλαδ θ ταν μέτοχός του χαρίσματος κα τς δυνάμεως το λία! λλωστε προφήτης Μαλαχίας προσθέτει κα τν πατρίδα κείνου πο ναμένεται ν λθει πρν π τ δευτέρα παρουσία το Χριστο, καθς κα τ εδικ ργο πο πρέπει ν κτελέσει. Γράφει:
 Και δο γω ποστελ μν λιαν τν Θεσβίτην, πρν λθεϊν τν μεραν Κυρίου τν μεγάλην κα πιφαν, ς ποκαταστήσει καρδίαν πατρς πρς υον κα καρδίαν νθρώπου πρς τν πλησίον ατο, μ λθων πατάξω τν γν ρδην» (Μαλαχ. δ' 4-5).
ωάννης δν εναι βέβαια Θεσβίτης. οτε θ εναι πρόδρομος τς φοβερς δευτέρας παρουσίας το Χριστο, κατ τν ποία Κύριος μέλλει ν «πατάξη τν γν ρδην». Κατ τν πρώτη λευση το Κυρίου, τς ποιας πρόδρομος ταν "ωάννης, δν συνέβη κάτι τέτοιο. Ο Χριστός δν λθε ν κρίνει τν κόσμο, λλ ν σώσει τν κόσμο (ω. β' 47). Ακόμη ποστολ το Θεσβίτη θ εναι ν πείσει τος ουδαίους ν πιστεύσουν στ Χριστό, στε ν μ ξολοθρευθον λοι ταν θ λθει Κύριος. Γι’ ατ κα πογραμμίζεται πς θ τ ποκαταστήσει λα (Μάτθ. ζ' 11), δηλαδή, θ παναφέρει στν ρθ πίστη τος ουδαίους πο θ ζον τότε (πρβλ. Ρώμ. α' 25-26).
λίας δν πέθανε, νελήφθη (Δ' Βασιλ. β' 11)· δν μπορε λοιπν ν μετενσαρκωθε, φο δν γκατέλειψε τν σάρκα του. Γιατί πς θ μποροσε ν βρίσκεται ταυτόχρονα σ δυ διαφορετικ σώματα; Πρέπει κι ατς ν πεθάνει μ φυσικ θάνατο, πως λοι ο νθρωποι (Ψάλμ. π' 49). Πρέπει λοιπν ν λθει κα πάλι. Τοτο θ γίνει πρν π τ δευτέρα παρουσία, κατ τν ποχ το ντίχριστου, θ κηρύξει στος ουδαίους κα ταν κπληρώσει τν ποστολή του θ θανατωθε· μως θ ναστηθε (ποκ. α' 7-14. ε' 42-56).
λίας μφανίζεται πάνω στ ρος τς Μεταμορφώσεως μαζ μ τν Μωϋσ, στέρα π τ γέννηση το ωάννη. ν τ συμπεράσματα τν παδν τς μετενσάρκωσης σαν ρθά, τότε γία Γραφ πρεπε ν τν ναφέρει μ τ νομα "ωάννης"· κα ο μαθητς πρεπε ν βλεπαν τν "ωάννη", χι τν λία!.
Τ δάφια λοιπν πο ναφέρονται στ σχέση νάμεσα στν λία κα στν ωάννη τν πρόδρομο δν δικαιώνουν τς πόψεις τν ποκρυφιστν, πς τάχα Καιν Διαθήκη κηρύττει τ κάρμα κα τ μετενσάρκωση. ναμενόμενος λίας δν ταν ωάννης πρόδρομος. διος τ ρνήθηκε ατ ταν ρωτήθηκε ν εναι λίας: «Κα ρωτησαν ατν τί ον; λίας ε σύ; κα λέγει: οκ εμ»(ω. ' 21).

β) περίπτωση το κ γενετς τυφλο
Ο ποκρυφιστς στος ποίους ναφερόμαστε πικαλονται κα τν περίπτωση το κ γενετς τυφλο (ω. θ' 1-7):
«Στν περίπτωση το τυφλο κ γενετς νδρα ρώτηση τν μαθητν το "Ραββί, ποις μάρτησε, ατς ο γονες το δι ν γεννηθ τυφλός;" δείχνει καθαρ τν πίστη τους στ μετενσάρκωση. πιθυμοσαν ν μάθουν ν ταν κάρμα τν γονέων το νδρα ν χουν να τυφλ γιό, μήπως νδρας προσβλήθηκε π τύφλωση γι ν διευθετηθε κάποιο λάθος πο εχε διαπραχθε σ μία προηγούμενη ζωή. Πρέπει ν σημειωθε τι ησος δέχθηκε ατ τν ρώτηση σν μία πόλυτα φυσιολογικ κα δίχως πιτίμηση» (Παραψυχολογία "ούνιος 1980, σ. 92).
δ πρέπει ν πομε πς διος ησος, μ τν πάντησή του πέκλεισε τν περίπτωση πο προβάλλεται στ ποκρυφιστικ περιοδικό: «Οτε οτος μαρτεν οτε ο γονες ατο, λλ' να φανερωθ τ ργα το Θεο ν ατ» (ω. θ' 3).
Χριστς ναφέρεται δ στ ποτέλεσμα κα χι στν ατία. Τ διο κάνει κα πολλς λλες φορές. τσι ναφέρει, «ες κρίμα γ λθον ες τν κόσμον τοτον, να ο μ βλέποντες βλέψωσι, κα ο βλέποντες τυφλο γένωνται» (ω. θ' 39). δ δν δηλώνει τ σκοπ τς λευσής του, λλ τ ποτέλεσμα. Γιατί ταν μιλάει γι τ σκοπό, πογραμμίζει πς δν λθε ν κρίνει, λλ ν σώσει τν κόσμο (ω. γ' 17). τσι κα στν περίπτωση το τυφλο· πογραμμίζει τ ποτέλεσμα τς τύφλωσής του· «να φανερωθ τ ργα το Θεο ν ατ».
Μ ποιν τρόπο θ φανερώνοντο τ ργα το Θεο; γιος ωάννης Χρυσόστομος λέγει πς ο βραοι κουαν πς Θες πλασε τν νθρωπο, φο λαβε χμα π τ γ. Κα Χριστς κανε τ διο: Γι ν ναπλάσει τ μάτια το τυφλο λαβε χμα. τσι δείχνει μπρακτα πς ατς εναι κενος πο πλασε τν νθρωπο. Μ τ ν πλάσει μάτι κα ν το δώσει τν νέργεια το φωτός, φανέρωσε τν κρυφή του δόξα· Ατς εναι Δημιουργς κα ναδημιουργς τν πάντων, δ Ατο δημιουργήθησαν κα δ ατο ναδημιουργονται τ πάντα!
Ο μαθητές, λέγει Χρυσόστομος, δν επαν ατ πο επαν π μορφ ρώτησης, λλ' πορίας. Γιατί στν περίπτωση το κ γενετς τυφλο δν θ μποροσε κανες ν βρε τν ατία τς τύφλωσης σ μαρτία. διος δν πρόλαβε ν μαρτήσει, γιατί γεννήθηκε τυφλός, ν ατία τς τύφλωσης δν μπορε ν εναι μαρτία τν γονέων του, φο τ παιδ δν τιμωρεται γι τς δικίες τν γονέων του. τσι τ νόημα τν λόγων τν μαθητν ταν: Τί καμε ατς κα γεννήθηκε τυφλός; Γιατί συνέβη ατό; (Χρύσ., ες ω, Λόγος ΝΣΓ 1, ΕΠΕ 14. σ. 27).

γ) «Ό, τί σπείρεις θ θερίσεις»
Ο πέρμαχοι τς μετενσάρκωσης ναφέρονται διαίτερα στν πόστολο Παλο. Τ περιοδικ "Παραψυχολογία" σημειώνει:
« γιος Παλος πίστευε σαφς στ Μετενσάρκωση. χει δη παρατεθε ρήση πο εναι πιτομ το Νόμου το Κάρμα: "Μν πλανάσθε, θες δν μπαίζεται· κενο πο θ σπείρει νθρωπος ατ κα θ θερίσει", λλ ο στίχοι πο κολουθον (Γάλ. στ' 8-9) πηγαίνουν μακρύτερα: "κενος πο θ σπείρη ες τν σάρκα του, θ θερίση π τν σάρκαν διαφθοράν. κενος δ πο θ σπείρη ες τ Πνεμα, θ θερίση π τ Πνεμα ζων αώνιον. ς μν ποθαρρυνόμεθα ες τ ν κάνωμε τ καλν , διότι ες τν κατάλληλον χρόνον θ θερίσωμεν, ἐὰν δν ποκάμωμεν"» (Παραψυχολογία, ούνιος 1980, σ. 93).
πόστολος Παλος πογραμμίζει στ κτο κεφάλαιό της πρς Γαλατς πιστολς πς ο χριστιανο πρέπει ν διορθώνουν νας τν λλο κα καθένας ν βαστάζει τ βάρη το λλου. Κι ν κανες νομίζει πς εναι κάτι, ν δν εναι τίποτα, ξαπατ τν αυτό του. Πρέπει καθένας ν ξετάζει τ ργο του κα τότε λόγος τς καύχησής του θ εναι στν αυτ το μόνο κα χι σ σχέση μ τν λλο· γιατί καθένας θ ξετάζει τ δικό του φορτίο. ποιος κατηχεται στ λόγο, ς κάνει τν κατηχητ το μέτοχο σ' λα τ γαθά του. πως κατηχητς το προσφέρει τ πνευματικά, τσι κι ατς ν προσφέρει στν κατηχητ το τ λικ γαθά.
στερα π ατ τν τοποθέτηση Παλος συνεχίζει: «Μ πλανάσθε, θες ο μυκτηρίζεται· γρ ἐὰν σπείρη νθρωπος, τοτο κα θερίσει· τι σπείρων ες τν σάρκα αυτο κ τς σαρκς θερίσει φθοράν, δ σπείρων ες τ πνεμα κ το πνεύματος θερίσει ζων αώνιον».
Μ λλα λόγια, ατς πο νεργε σύμφωνα μ τ σαρκικό του φρόνημα, σύμφωνα μ τς πιθυμίες τς σάρκας, ποιος ρυθμίζει τ ζωή του μ ατ τ βάση, θ θερίσει αώνια κόλαση. ποιος μως χει ργα πο εναι καρπο το γίου Πνεύματος, ατς θ θερίσει αώνια ζωή.
δ δν ναφέρεται σ λλεπάλληλες γεννήσεις κα θανάτους, λλ στ μέλλουσα κρίση. Γι’ ατ κα στ συνέχεια (Γάλ. στ' 10) ναφέρει: «Τ δ καλν ποιοντες μ κκακμεν καιρ γρ δίω θερίσομεν μ κλυόμενοι. ρα ον ς καιρν χομεν, ργαζώμεθα τ γαθν πρς πάντας, μάλιστα δ πρς τος οκείους της πίστεως». ς μ ποκάμουμε ργαζόμενοι τ καλό, λέγει, γιατί στν ρισμένο καιρ θ θερίσουμε τος καρπος τν κόπων μας· ν δν ποκάμουμε. χι σ μία νέα γέννηση, λλ στ μέλλουσα κρίση· τότε θ θερίσουμε τος καρπος τν κόπων μας. Ατ κρίση θ εναι μία κα μοναδική, θ πραγματοποιηθε "παξ", χι πολλς φορς (βρ. θ' 27).
Τ ποκρυφιστικ περιοδικ παραπέμπει κόμη κα στ Β' Κόρ. θ' 6-7. Γράφει: «"κενος πο σπέρνει μ οκονομίαν, θ θερίση κα μ οκονομίαν, κα κενος πο σπέρνει μ φθονίαν, θ θερίση κα μ φθονίαν. καθένας ς δίνη   , τί το λέει καρδιά του, χι μ λύπην ναγκαστικά". "δ βρίσκεται διδασκαλία το Νόμου, κα τ συμπέρασμα τς πρώτης ρήσης εναι ξ σου σωστό: Ό, τί θέρισε νθρωπος ατ κα εχε σπείρει» (Παραψυχολογία, ούνιος 1980, σ. 93).
δ πόστολος μιλάει γι τ διακονία του στος γίους, δηλαδ γι τ συνεισφορ τν ξ θνν χριστιανν πρ τν δελφν τν στν ερουσαλμ πο πέφεραν. Παρακινε τος χριστιανος ν προσφέρουν γενναιόδωρα, πως καναν κα ο χριστιανο τς Μακεδονίας. Δν παραλείπει ν παινέψει κα τ ζλο τν χριστιανν τς χαΐας κα καταλήγει πογραμμίζοντας τν ρθ τρόπο τς συνεισφορς. Ν χετε πόψη σας, λέγει, πς « σπείρων φειδομένως φειδομένως κα θερίσει. καστος καθς προαιρεται· λαρν γρ δότην γαπ Θεός...».
Στ συνέχεια προσθέτει πς Θες θ χαρίσει πλούσια γαθ σ ποιον τ σκορπίζει χάρη τν δελφν, στε «πλουτιζόμενοι μ κάθε τρόπον θ μπορετε ν σκτε κάθε εδους γενναιοδωρία, ποία δι μέσου μν παράγει εχαριστία ες τν Θε» (Β' Κόρ. θ' 6-11).
Τ συμπέρασμα εναι τι Καιν Διαθήκη δν κάνει λόγο γι τ κάρμα κα τ μετενσάρκωση· οτε Χριστός, οτε ο πόστολοι πίστευαν στς δοξασίες ατές.

Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δρ. θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας
ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.