Ο Jim Shaw ὑπῆρξε Μασόνος σὲ ἡγετικὴ θέση (33ος βαθμὸς) πρὶν μεταστραφεῖ στὸν χριστιανισμό. Τὸ βιβλίο ‘The Deadly Deception’ (‘Ἡ Θανατηφόρα Ἐξαπάτηση’) τοῦ Tom McKenney περιγράφει τὴν ἱστορία του. Ἡ παρακάτω προσωπική του ἀφήγηση εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο ‘Πρὸς Μία Παγκόσμια Δικτατορία’ τοῦ Gary Kah (Ἐκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ). Στὰ ἀγγλικὰ ΕΔΩ.“Αγαπητέ Φίλε,
Τὸ νὰ εἶσαι μέλος στὴν Μασονικὴ Στοὰ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἔγινε οἰκογενειακὴ παράδοση, μὲ τοὺς νέους ἀνθρώπους νὰ εἰσέρχονται στὴν Στοὰ γιατί ἀνῆκαν σ’ αὐτὴν οἱ πατεράδες τους καὶ οἱ παπποῦδες τους. Ἐξ αἰτίας τοῦ θαυμασμοῦ ποὺ θρέφουν γιὰ κάποιους φίλους ἢ συγγενεῖς, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ μπαίνουν στὴν Στοὰ χωρὶς δισταγμούς, σίγουροι πὼς τὸ Τάγμα βασίζεται σὲ εὐγενῆ ἰδεώδη. Αὐτὴ ἦταν καὶ ἡ δική μου περίπτωση Ἀπὸ τότε ποῦ ἤμουν μικρὸ παιδί, ἡ μητέρα μου μὲ ἐνθάρρυνε νὰ γίνω Μασόνος κάποια μέρα ὅπως ὁ θεῖος μου τὸν ὁποῖο θαύμαζε πολύ. Ἡ ἐντύπωση ποὺ εἶχε γιὰ τὸν Ἐλευθεροτεκτονισμὸ ἦταν πῶς ἀποτελοῦσε μία λέσχη ὅπου καλοὶ ἄνθρωποι συναντιόντουσαν γιὰ νὰ σχεδιάσουν τὴν βοήθεια σ’ αὐτοὺς ποὺ τὴν χρειάζονται.
Ὅταν μεγάλωσα, νυμφεύθηκα μία ὑπέροχη γυναίκα ποῦ ἦταν μέλος τοῦ Ἀνατολικοῦ Ἀστέρος καὶ τῆς ὁποίας ὁ πατέρας ἦταν Μασόνος. Παρόλο ποὺ ὁ πατέρας της δὲν θὰ μοῦ μιλοῦσε ποτὲ γιὰ τὴν Στοὰ ἐν τούτοις ἤμουν περήφανος γι’ αὐτόν.
Περιτοιχισμένος ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἀγαποῦσα καὶ ἦταν Μασῶνοι, τελικὰ ἀποφάσισα νὰ μπῶ καὶ ἐγὼ στὴν Στοά. Κάνοντας αἴτηση γιὰ τὴν ἐγγραφή μου ὡς μέλος στὴν Ἰνδιανάπολη, δέχθηκα μία ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν Στοὰ ἐντὸς δύο ἑβδομάδων πού μου ἔλεγε πὼς εἶχα γίνει ἀποδεκτός. Μοῦ ζήτησαν νὰ εἶμαι παρὼν στὴν Στοὰ στὶς 6:30 μ. σὲ μία συγκεκριμένη ἡμέρα γιὰ νὰ εἰσαχθῶ στὸν πρῶτο βαθμό. Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, πῆγα στὴν Στοὰ καὶ πλήρωσα τὰ....
ἔξοδα γιὰ τοὺς πρώτους τρεῖς βαθμοὺς καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτό μου ζήτησαν νὰ ἀκολουθήσω ἕναν ἄνδρα πού μου εἶπαν πῶς ἦταν ὁ ‘Μεγάλος Θαλαμηπόλος’. Μὲ πῆρε στὸ ‘Δωμάτιο τῆς Προετοιμασίας’ ὅπου καὶ μοῦ εἶπε νὰ βγάλω τὰ ροῦχα μου καὶ νὰ φορέσω ἕνα λευκὸ παντελόνι (σὰν πυτζάμα) καὶ ἕνα λευκὸ πανωφόρι. Σύντομα ἕνας ἄνδρας μὲ τὸν τίτλο τοῦ ‘Διακόνου’ μπῆκε καὶ μοῦ εἶπε νὰ τὸν ἀκολουθήσω. Μὲ ὁδήγησε σὲ μία πόρτα καὶ μοῦ ἔβαλε ἕνα ἐπίδεσμο στὰ μάτια. Ἐπίσης σήκωσε τὸ ἀριστερὸ μπατζάκι ἀπὸ τὸ παντελόνι καὶ ἄνοιξε τὸ πουκάμισό μου ἐκθέτοντας τὸ ἀριστερό μου στῆθος. Μετὰ κάποια συζήτηση μεταξύ του Διάκονου καὶ τοῦ ἀνθρώπου ἐντός του δωματίου τῆς Στοᾶς μου εἶπαν τελικὰ νὰ εἰσέλθω. Μὲ δεμένα τὰ μάτια δὲν μποροῦσα νὰ δῶ, μποροῦσα ὅμως μὲ σιγουριὰ νὰ αἰσθανθῶ. Κάτι κτύπησε τὸ ἀριστερό μου στῆθος (πόνεσα). Μία ἀνθρώπινη φωνὴ εἶπε: «Τζiμ Σώου, ἔγινες δεκτὸς στὴν στοὰ αὐτή, ἐπὶ τῶν ὀξέων σημείων τοῦ διαβήτου, ὁ ὁποῖος (καὶ μὲ πίεσε πάλι) θὰ σὲ διδάξει νὰ μὴν ἀποκαλύψεις ποτὲ κανένα ἀπὸ τὰ μυστικὰ ἑνὸς Εἰσαχθέντος Μαθητευόμενου Μασόνου σὲ κανέναν ἄλλο ἐκτὸς καὶ ἂν εἶναι Ἀδελφὸς Μασόνος»
“Είχα ἔλθει στὴν Στοὰ ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα ἐλπίζοντας πὼς θὰ μοῦ ἔλεγαν τί ὑποτίθεται πῶς ἔπρεπε νὰ κάνει ἕνας Μασόνος κατὰ τὸ τέλος ὅμως τῆς τελετουργίας εἶχα ἀηδιάσει. Ὅταν τελείωσε, ὁ φίλος μου μοῦ εἶπε πῶς ἦταν κάτι ποὺ οἱ Μασόνοι ἔπρεπε νὰ ὑπομείνουν, ἔτσι τὸ ἔβγαλα ἀπὸ τὸ μυαλό μου.
“Μετά ἕνα ἔτος ἤμουν Μαθητευόμενος Πρεσβύτερος Διάκονος. Αὐτὸ ἦταν ἕνα μεγάλο ἅλμα γιὰ μένα ἀφοῦ εἶχα παρακάμψει τρεῖς θέσεις. Εἶπα στὸ ‘Σεβαστὸ Διδάσκαλο’ πῶς δὲν ἤθελα νὰ εἶμαι ἕνας ἄεργος ποῦ κάθεται σὲ μία καρέκλα ἀλλὰ ἤθελα νὰ ὑπηρετήσω τὴν στοὰ καὶ νὰ περάσω ἀπὸ ὅλες τὶς θέσεις. Μπῆκα ἐπίσης στὸ Σκοτικὸ Δόγμα καὶ ἔγινα ἱεράρχης στὴν Στοὰ τῆς Τελειοποιήσεις μελετώντας γιὰ Διδάσκαλος τοῦ 4ου Βαθμοῦ.
“Την ἴδια ἐποχὴ δέχτηκα τὴν πρόσκληση ἀπὸ κάποιον παλιὸ φίλο ἀπὸ τὸν στρατὸ ποὺ ζήτησε ἀπὸ τὴν γυναίκα μου καὶ ἀπὸ ἐμένα νὰ μετακομίσουμε στὴν Φλώριδα ὅπου ζοῦσε. Δὲν ἤθελα νὰ ἐγκαταλείψω τὴν δουλεία μου στὸ Ταχυδρομεῖο, ἀλλὰ ὁ φίλος μου εἶπε πῶς μποροῦσε νὰ μοῦ βρεῖ μία θέση Δημοσίου Ὑπαλλήλου στὴν Φλώριδα. Τῆς γυναίκας μου τῆς ἄρεσε ἡ ἰδέα νὰ ζήσουμε ἐκεῖ. Ἔτσι μὲ τοὺς δύο νὰ μὲ παρακαλοῦν δέχτηκα τελικὰ νὰ μετακομίσω. Ἡ θέση μου στὴν στοὰ μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἴνδιαναπολη (ποὺ ἀνῆκε στὴν Νότια Δικαιοδοσία). Παρ’ ὅλο ποὺ τὰ τυπικὰ ἀνάμεσα στὶς δύο δικαιοδοσίες ἔχουν κάποιες διαφορὲς ἀνακάλυψα πῶς οἱ στοὲς στὴν οὐσία εἶναι οἱ ἴδιες.
“Η Στοὰ στὴν Φλώριδα εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ καλοὺς ἀξιωματούχους καὶ σύντομα προωθήθηκα στὴν Θέση τοῦ Σεβαστοῦ διδάσκαλου. Ἔπρεπε νὰ ἐκλεγῶ γι’ αὐτὸ τὸ ὑπούργημα, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἦταν πρόβλημα. Στὴ δημόσια ὑπηρεσία ποὺ δούλευα εἶχα συναδέλφους ποὺ ἀνῆκαν στὴν Στοὰ καὶ ὑπῆρχαν ἐπίσης πάρα πολλοὶ ἀξιωματοῦχοι τοῦ Σκοτικοῦ Δόγματος ποῦ ἦταν ἐπίσης καὶ Ἀξιωματοῦχοι τῆς Πόλης. Στὴν πραγματικότητα, εἶχα λάβει μέρος στὴν μύηση τοῦ Δημάρχου τῆς Πόλης. Συμμετεῖχε στὴν διάλεξη τοῦ Κρανίου, ποῦ ἔδωσα στὸν 30ο Βαθμό. Ἔδωσε μεγάλη προσοχή.
“Σύντομα εἶχα ὑπηρετήσει πολλὲς θέσεις καὶ μοῦ ἀπονεμήθηκε ὁ βαθμὸς τοῦ KCCH (Knight Commander of the Court of Honor) [Ἱππότης Διοικητὴς τοῦ Σώματος τῆς Τιμῆς]. Κατεῖχα τὸν βαθμὸ αὐτὸ γιὰ τέσσερα χρόνια ὅταν εἰσῆλθα κυριολεκτικὰ στὴν σκοτεινότερη περίοδο τῆς ζωῆς μου. Ἡ ὅρασή μου ἄρχισε νὰ περιορίζεται ραγδαία καθὼς δημιουργοῦσα καταρράκτη στὸν ἀριστερό μου ὀφθαλμό. Μία φίλη της συζύγου μου μοῦ πρότεινε νὰ ἐπισκεφθῶ ἕναν ὀφθαλμίατρο ποὺ ὅπως εἶπε ἦταν πολὺ καλός. Ἀκολούθησα τὴν συμβουλή της. Ἀφοῦ ὁ ὀφθαλμίατρος ἐξέτασε τὰ μάτια μου μὲ πληροφόρησε πὼς ἔπρεπε νὰ ἐγχειριστῶ στὸ ἕνα μου μάτι, καὶ μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα στὸ ἄλλο.
“Μού εἶπε πῶς ἔπρεπε νὰ μὲ βλέπει κάθε μέρα μία ἑβδομάδα πρὶν νὰ μὲ ἐγχειρήσει ἐξ’ αἰτίας μίας μόλυνσης στὸ βλέφαρό μου ποὺ ἔπρεπε νὰ θεραπευθεῖ. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐπισκέψεων αὐτῶν ἄρχισε νὰ συζητᾶ μαζί μου γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ μοῦ διαβάζει μάλιστα κάποια ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν Βίβλο. Παρ’ ὅλο τὸ ὅτι γνώριζα πολλοὺς λειτουργοὺς καὶ ἱερεῖς ποὺ ἦταν Μασόνοι καὶ κυρίως μὲ αὐτοὺς ποὺ εἶχαν σχέσεις μὲ τὸ ἐθνικὸ Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ οἰκογένειά μου μὲ εἶχε ἐκπαιδεύσει νὰ παραμένω μακριὰ ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες. Ὁ θετός μου πατέρας μου εἶχε πεῖ πὼς ἦταν γεμάτες ἀπὸ ὑποκριτὲς καὶ κανεὶς στὸ σπίτι του δὲν εἶχε πάει σὲ ἐκκλησία. Καὶ νὰ ‘μαί, μὲ ἕναν γιατρὸ ποὺ ἐργαζόταν πάνω στὸ μάτι μου καὶ προσπαθοῦσε νὰ μοῦ διαβάσει τὴν Βίβλο. Στὴν δουλεία μου ἄρχισα νὰ μιλῶ μὲ λίγους ἀνθρώπους ποὺ γνώριζα πὼς εἶναι Χριστιανοὶ καὶ μοῦ μίλησαν γιὰ τὸν Ἰησοῦ. Ἕνας προχώρησε τόσο μακριὰ ποὺ εἶπε πὼς κανεὶς Χριστιανὸς δὲν ἔπρεπε νὰ εἶναι Μασόνος. Ταυτόχρονα ὁ γιατρὸς συνέχιζε νὰ συζητᾶ μαζί μου καθὼς περιποιεῖτο τὰ μάτια μου. Προσπαθοῦσα νὰ μὴν ἀκούω ἀλλὰ βαθειὰ μέσα μου γνώριζα πὼς εἶχε δίκιο.
“Μια ἡμέρα ἀφοῦ ἐπέστρεψα στὴν ἐργασία μου μετὰ τὴν ἐγχείρηση, δέχθηκα μία ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν Οἶκο τοῦ Ναοῦ στὴν Οὐάσιγκτον ποὺ μὲ πληροφοροῦσε πὼς εἶχα ἐπιλεγεῖ νὰ δεχτῶ τὸν 33ο βαθμὸ καὶ ἔπρεπε μέσα σὲ μία ἑβδομάδα νὰ ἀναφέρω στὴν Οὐάσιγκτον ἐὰν ἀποδέχομαι τὴν τιμὴ αὐτή. Δύο ἄνδρες ποὺ ἀνῆκαν στὸ Σκοτικὸ Δόγμα καὶ ἦταν Μασόνοι 33ου Βαθμοῦ ἀποφάσισαν νὰ ἔλθουν καὶ νὰ μοιραστοῦν μαζί μου αὐτὴ τὴν χαρμόσυνη ὥρα. Θυμᾶμαι πῶς εἶχα ἐντυπωσιαστεῖ ἀπὸ τὸ μέγεθος καὶ τὴν ὡραιότητα τοῦ Οἴκου τοῦ Ναοῦ. Ἦταν τουλάχιστον τέσσερις φορὲς μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν Ναὸ τοῦ Σκοτικοῦ δόγματος.
Ἀφοῦ δέχθηκα τὸν 33ο βαθμό, μὲ τὸ λευκό μου καπέλο καὶ τὸ δακτυλίδι κάναμε μία μεγάλη γιορτὴ καὶ ἠπίαμε κρασί. Ἦταν ὅλα τόσο διασκεδαστικά. Τὶς ὧρες ὅμως αὐτὲς σκεφτόμουν κάποια ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν Βίβλο πού μου διάβασε ὁ γιατρός.
“Αμέσως μόλις γύρισα στὸ σπίτι δέχθηκα ἕνα τηλεφώνημα ἀπὸ τὸν Γραμματέα τοῦ Σκοτικοῦ Δόγματος πού μου εἶπε νὰ προετοιμαστῶ γιὰ τὴν λειτουργία τῆς ἐρχόμενης Μεγάλης Πέμπτης πρὶν τὸ Πάσχα. Πρέπει νὰ σᾶς πῶ πῶς οἱ Στοὲς πάντα πραγματοποιοῦν ἔργα ποὺ γελοιοποιοῦν τὶς Χριστιανικὲς Ἱερὲς Ἡμέρες. Τώρα ποὺ ἤμουν διδάσκαλος ὅλων τῶν βαθμῶν ἔπρεπε ἐγὼ νὰ διευθύνω τὴν λειτουργία.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ σύζυγός μου καὶ ἐγὼ ἀρχίσαμε νὰ παρακολουθοῦμε τὶς λειτουργίες στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τὸν ὀφθαλμίατρο. Μὲ βοηθοῦσε νὰ κατανοήσω τὴν Βίβλο καὶ δὲν τοῦ ἄρεσε ἡ ἰδέα πὼς ἤμουν Μασόνος. Μοῦ εἶπε πὼς δὲν πίστευε πὼς κατανοοῦσα πόσο ὀλέθρια ἦταν ἡ Στοὰ στὴν πραγματικότητα καὶ μὲ πίεσε νὰ διαβάσω μὲ προσοχὴ τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη καὶ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή.
Τὰ μελέτησα καὶ βρισκόμουν στὴν θέση νὰ ἀποδεχθῶ τὸν Χριστό. Γιὰ νὰ πεισθῶ ὅμως πλήρως ἔπρεπε νὰ περάσω ἀπὸ τὸ τυπικό της ἴδιας της Μεγάλης Πέμπτης.
“Βρισκόμασταν ὅλοι στὶς θέσεις μας γιὰ τὴν λειτουργία τῆς Ροδοσταυρης Μεγάλης Πέμπτης μὲ ὅλους μας ντυμένους μὲ μαῦρα φορέματα. Σηκώθηκα, χτύπησα τὰ χέρια μου τρεῖς φορὲς καὶ ὅλοι σηκώθηκαν ἀπὸ τὶς θέσεις τους. Ἄρχισα νὰ ὁμιλῶ. «Ἀδελφοί μου, συναντηθήκαμε αὐτὴν τὴν ἡμέρα γιὰ νὰ τιμήσουμε τὴν μνήμη τοῦ θανάτου τοῦ πιὸ σοφοῦ καὶ πιὸ τέλειου Διδασκάλου - ὄχι σὰ«Ὁ ἑπόμενος ὁμιλητῆς εἶπε τὰ λόγια του καὶ ἄναψε ἕνα κερὶ στὸ Μενοράχ. Ὅλοι ὁμιλοῦσαν καὶ ἀναβαν κεριά. Αἰσθανόμουν θλιμμένος καὶ ἀμήχανος, ἀναρωτώμενος πὼς θὰ μπορέσω νὰ συνεχίσω. Ἀλλὰ συνέχισα. Πραγματοποιούσαμε τὴν Μαύρη Λειτουργία, πίνοντας κρασὶ ἀπὸ ἕνα κρανίο καὶ τρώγοντας ἕνα κομμάτι ψωμὶ - κάνοντας ἕναν γύρο στὸ τραπέζι - λέγοντας σὲ κάθε ἄνδρα: «Λάβε, πιε καὶ δῶσε καὶ στὸν διψώντα. Λάβε, φάγε καὶ δῶσε καὶ στὸ πεινώντα».
Μετὰ ὅλοι ἐπιστρέψαμε στὶς θέσεις μας. Ὅσο ἤμουν ὄρθιος, τὰ γόνατά μου ἔτρεμαν. Γνώριζα τί σημαίνει φόβος καὶ ποτὲ δὲν εἶχα νοιώσει ἔτσι ἀπὸ τότε ποὺ δέχθηκα πυροβολισμοὺς στὸν Στρατό.
“Σηκώθηκα καὶ ἄρχισα νὰ ἀπαγγέλω τὰ τελευταία λόγια. «Τώρα ὁλοκληρώνουμε τὶς ἀποδόσεις τιμῆς σὲ μνήμη τοῦ θανάτου τοῦ διδασκάλου μας. ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!! ΚΛΑΨΤΕ ΓΟΕΡΑ!! ΕΦΥΓΕ!! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ!! ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!!
Τὰ κεριὰ σὲ κάποια στιγμὴ ἐξαντλήθηκαν. Ὁλοκλήρωσα τὴν τελετουργία λέγοντας: “Τελείωσε, πρέπει νὰ ἀποχωρήσουμε”.
“Βιάστηκα νὰ πάω στὰ ἀποδυτήρια καὶ ἔβγαλα τὸ μαῦρο φόρεμά μου καὶ ἔβαλα τὰ καθημερινά μου ροῦχα. Κάποιοι μὲ πλησίασαν καὶ μὲ ρώτησαν ἂν ἤμουν ἄρρωστος. Ἀμέσως ἀπάντησα. “Ναι, πρέπει νὰ φύγω!”
“Την ἑπόμενη ἡμέρα ἔγραψα γράμματα στὴν Γαλάζια Στοά, στὸ Ἱεροφυλάκιο, καὶ στὸ Σκοτικὸ Δόγμα λέγοντας πῶς εἶχα παρακολουθήσει τὴν τελευταία συνάντηση. Τώρα ἤμουν Χριστιανὸς καὶ δὲν θὰ ἐπέστρεφα πίσω. Αὐτὸ ἔγινε πρὶν 25 χρόνια. Ποτὲ δὲν μετανίωσα γιὰ τὴν ἀπόφασή μου αὐτή.
“Κατά τὴν διάρκεια τῶν 19 ἐτῶν ὡς Μασόνος , παρέστην μάρτυς καὶ ἔλαβα μέρος σὲ πολλὰ ἐνοχλητικὰ γεγονότα, ἀλλὰ ὁ πλέον σημαντικὸς λόγος ποὺ μὲ ὁδήγησε νὰ ἐγκαταλείψω τὸ Τάγμα ἦταν τὸ γεγονὸς πῶς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἦταν ὁ μόνος ποὺ λατρευόταν. Τὸ Σκοτικὸ Δόγμα σέβεται πολλοὺς θεοὺς καὶ διδάσκει πολλὲς θρησκεῖες, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἐπιτρέπεται τὸ Εὐλογημένο Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε νὰ ὁλοκληρώσουμε μία προσευχὴ στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ἀλλὰ χρησιμοποιοῦμε μία ἀόριστη ἀναφορὰ στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος θὰ μποροῦσε νὰ σημαίνει ὁποιονδήποτε καὶ ὁτιδήποτε. Οἱ διδασκαλίες τῆς Καμπάλα, τῆς Ζὲντ Ἀβέστα, καὶ τῶν Γνωστικῶν χρησιμοποιοῦνται μαζὶ μὲ τὴν ἀστρολογία καὶ τὶς διδασκαλίες τῶν ψεύτικων Ἀρχαίων θεῶν ὅπως ὁ Ὄσιρις, ἡ Σεμίραμις, ἡ Ἴσις καὶ ὁ Κρίσνα. Οἱ Χιντοὺ Θεοὶ Βράχμα, Βισνοὺ καὶ Σίβα θεωροῦνται ἐπίσης θεοί,
Ὅποτε ὅμως ὀνομάζετο ὁ Χριστὸς γινόταν μόνο μὲ τὴν μορφὴ τῆς γελοιοποίησης.
“Για τοὺς λόγους αὐτοὺς ἐγκατέλειψα τὸ Μασονικὸ Τάγμα. Ἐὰν σήμερα εἶσαι Μασόνος, σοὺ ζητῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου νὰ πράξεις ἀναλόγως. Εἶναι τὸ μόνο σωστὸ πράγμα ποὺ μπορεῖς νὰ κάνεις.
“Με Χριστιανικὴ ἀγάπη,
Πηγη: redskywarning.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου