Τοῦ Νίκου Χειλαδάκη Δημοσιογράφου - Συγγραφέα - Τουρκολόγου.
Τὴν ἴδια περίοδο ποὺ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα κάποιοι «ἐθελότυφλοι» καὶ «ραγιαδόφρονες» ἐπιμένουν νὰ ἐπιβάλουν στὰ σχολικά μας βιβλία μία ἐξωραϊσμένη καὶ ἐξωπραγματικὴ εἰκόνα γιὰ τὴν παρουσία τῶν Τούρκων στὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, τὴν ἴδια περίοδο ποὺ τὰ ἑλληνικὰ μεγάλα κανάλια προβάλουν μὲ μανία κάποια ἐξωπραγματικὰ τουρκικὰ σήριαλ καλλιεργώντας στὸ ἑλληνικὸ κοινὸ μία ἀπατηλὴ εἰκόνα γιὰ τὴν σύγχρονη Τουρκία, στὴν ἴδια τὴν Τουρκία προκάλεσε σὸκ ἡ δημοσίευση μίας ἀποκαλυπτικότατης ἔρευνας τοῦ ἴδιου του τουρκικοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου σχετικὰ μὲ τὴν εἰκόνα ποὺ ἔχουν γιὰ τοὺς Τούρκους, πολίτες ἄλλων χωρῶν.
Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὴν ἔρευνα αὐτή, σὲ 27 χῶρες ἡ εἰκόνα τῆς Τουρκίας καὶ τῶν Τούρκων, ὅπως παρουσιάζεται στὰ σχολικὰ βιβλία τῆς ἱστορίας, εἶναι τὸ λιγότερο θὰ ἔλεγε κανεὶς ἀρνητικὴ καὶ φτάνει μέχρι τοῦ σημείου νὰ χαρακτηριστοῦν σὰν ἡ χειρότερη μάστιγα τῆς ἀνθρωπότητας. « Στρατὸς τοῦ διαβόλου», «Ἀπατεῶνες», «Ὕπουλοι», «Κηφῆνες», «Παράσιτα», «Βιαστές», «Εἰσβολεῖς», «Ἁρπάγες», «Πλιατσικολόγοι», «Βάρβαροί του Ἀττίλα», «Τύραννοι», εἶναι...
λίγα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ ἐπίθετα μὲ τὰ ὁποία «κοσμεῖται» ἡ λέξη Τοῦρκος. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι σὲ μία σειρὰ χωρῶν ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολὴ μέχρι τὴν Φιλανδία, οἱ Τοῦρκοι κατέχουν τὸ ρεκὸρ τῶν ἀρνητικῶν χαρακτηρισμῶν σὲ σημεῖο νὰ παρομοιάζονται μὲ τὴν μεγαλύτερη συμφορὰ γιὰ τοὺς λαοὺς τῶν χωρῶν αὐτῶν. Τὸ ἐντυπωσιακὸ δὲ εἶναι ὅτι τέτοιοι χαρακτηρισμοὶ ἐμφανίζονται σὲ σχολικὰ βιβλία ἀκόμα καὶ μουσουλμανικῶν χωρῶν, ἀκόμα καὶ χωρῶν ποὺ σήμερα συνδέονται μὲ φιλικὲς καὶ συμμαχικὲς σχέσεις μὲ τὴν Τουρκία.
Συγκεκριμένα στὴν Ἀλβανία, στὴν ὄγδοη τάξη τῆς στοιχειώδης ἐκπαίδευσης ἀναφέρετε ὅτι ἀπὸ ὅπου πέρασαν οἱ Τοῦρκοι ἔπεσε μαύρη σκλαβιά, οἱ μάνες βιαστῆκαν, οἱ ἄντρες πουλήθηκαν σὰν δοῦλοι καὶ σκλάβοι. Στὴν Βοσνία Ἐρζεγοβίνη, στὴν ἑβδόμη τάξη τῆς στοιχειώδης ἐκπαίδευσης οἱ Τοῦρκοι χαρακτηρίζονται σὰν κλεφτές, βιαστές, ληστές, καὶ παράσιτα καὶ προστίθεται πὼς ἐξ αἰτίας τῆς σκλαβιᾶς στοὺς Τούρκους οἱ λαοὶ τῶν σκλαβωμένων χωρῶν ὑπέστησαν μεγάλη καθυστέρηση στὴν οἰκονομική, κοινωνικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἀνάπτυξη καὶ ἔμειναν πολὺ πίσω σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους λαοὺς τῆς Εὐρώπης. Στὰ Σκόπια, στὴν πρώτη τάξη τοῦ Λυκείου ἀναφέρετε πὼς οἱ Τοῦρκοι βασάνιζαν, κρέμαγαν τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ λαοῦ, τοὺς κάρφωναν πάνω σὲ πασσάλους, τοὺς ἔγδερναν μὲ τὸν χειρότερο τρόπο.
Ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς τῶν Βαλκανίων ὑπάρχουν ἐπίσης πολὺ ἐπικριτικὲς ἀναφορὲς γιὰ τὸ πέρασμα τῶν Τούρκων. Ἔτσι στὴν Οὐκρανία, στὴν ἑβδόμη τάξη τῆς στοιχειώδους ἐκπαίδευσης ἀναφέρετε ὅτι ὁ Χασᾶν πασὰς μετὰ τὴν ἐξέγερση τῆς Κριμαίας ἔφερε στὴν Πόλη τριακοσίους σκλάβους ποὺ τοὺς πούλησε στὸ σκλαβοπάζαρο. Ἐκεῖ χωρίστηκε ἡ μάνα ἀπὸ τὸ παιδί της καὶ ὁ γιὸς ἀπὸ τὸν πατέρα, μέσα ἀπὸ ἕνα ἀνεπανάληπτο θρῆνο τῶν δύστυχων σκλάβων. Εἶναι γνωστὴ βέβαια ἡ θέση τῆς Ἀρμενίας ὅπου στὰ σχολικά της βιβλία καυτηριάζεται μὲ πολὺ ἔντονο τρόπο ὅλη ἡ ἱστορικὴ διαδρομὴ τῶν Τούρκων καὶ φυσικὰ δίνετε μεγάλη ἔμφαση στὴν γενοκτονία ποὺ ἔγινε σὲ βάρος τοῦ ἀρμενικοῦ λαοῦ.
Επίσης στὰ σχολικὰ βιβλία τῆς Γερμανίας ἀναφέρετε μὲ ἔντονα ἐπικριτικὸ γιὰ τοὺς Τούρκους ὕφος ἡ καταπίεση τῶν Κούρδων, ἐνῶ ἡ ἴδια ἡ Τουρκία χαρακτηρίζετε σὰν ἕνα ἀκραῖο ἐθνικιστικὸ κράτος καὶ ὅτι ὁ τουρκικὸς στρατὸς εἶναι στρατὸς βασανιστηρίων. Τέλος στὰ σχολικὰ βιβλία τῆς μακρινῆς Φιλανδίας ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖ ἄκρως ὑποτιμητικὲς γιὰ τοὺς Τούρκους ἀναφορές. Συγκεκριμένα ἀναφέρετε ὅτι στὴν Τουρκία ἀπαγορεύετε ἡ χρήση τῆς μητρικῆς γλώσσας γιὰ τοὺς Κούρδους, ὅτι γίνονται βασανιστήρια σὲ ἄτομα τῶν μειονοτήτων καὶ ὅτι ἀπὸ τὸ 1984 τὸ ΡΚΚ, ποὺ χαρακτηρίζετε σὰν ἀπελευθερωτικὸ κίνημα, ἔχει ἀρχίσει ἔνοπλο ἀγώνα κατὰ τῆς τουρκικῆς καταπίεσης. Οἱ ἔντονα ἐπικριτικὲς γιὰ τὴν Τουρκία καὶ τοὺς Τούρκους ἀναφορὲς σὲ βιβλία τῆς σχολικῆς ἐκπαίδευσης ἐπεκτείνονται καὶ σὲ ἄλλες χῶρες ὅπως ἡ Ἰταλία, Γαλλία, Ρωσία, ἀκόμα καὶ στὶς ΗΠΑ.
Σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα ποὺ ἔχουν δημοσιευθεῖ στὴν ἴδια τὴν Τουρκία, στὴν γειτονικὴ Συρία ἔχουν καταγραφεῖ 92, (οἱ περισσότερες), ἐπικριτικὲς ἀναφορὲς γιὰ τὸ πέρασμα τῶν Ὀθωμανῶν καὶ τῶν Τούρκων ἀπὸ τὴν χώρα τους, στὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία 65, στὴν Βουλγαρία 50 καὶ 43 στὴν Βοσνία Ἐρζεγοβίνη.
Ἕνα ἄλλο μεγάλο πολιτικὸ-ἠθικὸ σὸκ ποὺ ὑπέστησαν πρόσφατα οἱ Τοῦρκοι εἶναι μὲ τὴν τελευταία κυβερνητικὴ ἀλλαγὴ τῆς Βουλγαρίας. Ὁ νέος πρωθυπουργὸς τῆς Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, σύμφωνα μὲ δημοσιεύματα τοῦ ἴδιου του τουρκικοῦ τύπου, δήλωσε ἐπίσημα πὼς ἡ Βουλγαρία θὰ διεκδικήσει ἀναγνώριση τῆς γενοκτονίας ποὺ ὑπέστησαν οἱ Βούλγαροι στὰ τέλη τοῦ δέκατου ἔνατου αἰώνα ἀπὸ τοὺς Τούρκους, μὲ τὶς σφαγὲς ποὺ ἔγιναν τότε σὲ πολλὲς βουλγαρικὲς ἐπαρχίες. Σύμφωνα μὲ τὶς δημοσιογραφικὲς πληροφορίες ποὺ ἔφταναν ἀπὸ τὴν Σόφια, ὁ Βούλγαρος πρωθυπουργὸς φέρονταν νὰ εἶχε δηλώσει στὸν Βούλγαρο δημοσιογράφο, Γεωργκι Κοριτάρωφ, πὼς ἡ Βουλγαρία ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς ἀπαίτησης τῆς ἱστορικῆς δικαίωσης.
Πρόσθεσε δὲ ὅτι σύντομα θὰ φέρει στὸ βουλγαρικὸ κοινοβούλιο ψήφισμα μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ὁριστεῖ ἡμέρα ἐπετείου τῆς βουλγαρικῆς γενοκτονίας ποὺ ὑπέστη ὁ βουλγαρικὸς λαὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸν δέκατο ἔνατο αἰώνα. Ἡ δήλωση αὐτὴ τάραξε τὰ τουρκικὰ ΜΜΕ, ἐνῶ πολλοὶ τὴν Ἄγκυρα τόνιζαν ὅτι αὐτὸ γίνεται κατόπιν πιέσεων τοῦ γνωστοῦ ἀκροδεξιοῦ βουλγαρικοῦ κόμματος, ΑΤΑΚΑ, ποὺ βρῆκε ἐνισχυμένο ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἐκλογὲς καὶ φέρετε νὰ στηρίζει τὴν νέα κεντροδεξιὰ βουλγαρικὴ κυβέρνηση τοῦ Μπόικο Μπορίσωφ. Τὸ ΑΤΑΚΑ καὶ στὸ παρελθὸν εἶχε καταφερθεῖ ἔντονα κατὰ τῆς Τουρκίας καὶ τὴν εἶχε κατηγορήσει ὅτι ὑποκινεῖ τὴν τουρκόφωνη μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Βουλγαρίας γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τὰ τουρκικὰ συμφέροντα στὴν περιοχή. Μάλιστα τὶς παραμονὲς τῶν ἐκλογῶν εἶχε διοργανώσει μεγάλες διαδηλώσεις στὰ σύνορα Τουρκίας Βουλγαρίας, μὲ ἔντονα ἀντιτουρκικὸ χαρακτήρα προσπαθώντας νὰ ἐμποδίσει τὰ καραβάνια τῶν τουρκόφωνων ψηφοφόρων ποὺ ἔρχονταν ὀργανωμένοι ἀπὸ τὴν Τουρκία ὅπου μένουν τὰ τελευταία χρόνια, γιὰ νὰ ψηφήσουν στὶς τελευταῖες βουλγαρικὲς ἐκλογές.
Νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ ΑΤΑΚΑ ἔχει πρωτοστατήσει στὸ παρελθὸν στὸ βουλγαρικὸ κοινοβούλιο γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς ἀρμενικῆς γενοκτονίας καὶ μάλιστα τὸ 2006 εἶχε φέρει σχετικὸ νομοσχέδιο στὴν βουλγαρικὴ βουλὴ ἀλλὰ τελικὰ τὸ νομοσχέδιο εἶχε ἀπορριφθεῖ κατόπιν ἔντονων ἀντιδράσεων τῆς Τουρκίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπροσώπων τῆς τουρκόφωνης μειονότητας στὴν βουλγαρικὴ βουλή.
Ἀλλὰ καὶ στὴν ἴδια τὴν Τουρκία τὰ τελευταία χρόνια ἔχει ἀναπτυχθεῖ μία νέα συζήτηση γύρω ἀπὸ τὸν ὁρισμὸ τοῦ Τούρκου καὶ τὸν ἱστορικό του ρόλο ποὺ ἀντιδιαστέλλεται ἀπὸ αὐτὸ τῶν Ὀθωμανῶν. Σύμφωνα μὲ μία μεγάλη μελέτη τοῦ ἀμερικανικοῦ πανεπιστημίου Στάνφορντ, ποὺ ἀναδημοσιεύτηκε καὶ στὴν Τουρκία ἀπὸ τὸν Τοῦρκο ἱστορικὸ ἐρευνητή, Μπεκὶρ Ὀζγκέ, μόνο τὸ 9% τῶν σημερινῶν κατοίκων τῆς Τουρκίας μποροῦν νὰ καυχηθοῦν ὅτι ἔχουν πραγματικὰ τουρκικὴ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Ἀσία.
Ἡ ταύτιση Τούρκων καὶ Ὀθωμανῶν ἔγινε ἐδῶ καὶ 100 χρόνια περίπου καὶ ἀπετέλεσε στὴ συνέχεια τὸ ἱστορικὸ ὅπλο τοῦ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ γιὰ νὰ θεμελιώσει νέα τεχνητὴ ἐθνικὴ συνείδηση στοὺς κατοίκους τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ ἀπέμειναν μετὰ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, τὶς σφαγὲς τῶν χριστιανῶν καὶ τὴν περίφημη ἐθνοκάθαρση. Ὅπως ἀναφέρεται λοιπόν, μέχρι τὸ 1876, ἡ λέξη Τοῦρκος δὲν ἀπαντοῦσε πουθενὰ στὰ ἐπίσημα ἔγραφα τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Ὁ ἴδιος ὁ Πορθητὴς ἀναφέρονταν σάν, «Ἡγεμόνας τῶν Ρωμιῶν», ἐνῶ πολλοὶ ἱστορικοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ἦταν Ἕλληνας ἀπὸ μητέρα. Οἱ Ὀθωμανοὶ δὲν μιλοῦσαν ποτὲ τουρκικὰ καὶ αὐτὸ εἶναι γνωστὸ καὶ σὲ πολλοὺς μελετητὲς καὶ ἱστορικούς της Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ ὀθωμανικὴ γλώσσα εἶναι κυρίως μεῖγμα ἀραβικῶν, καὶ περσικῶν. Ἀκόμα καὶ ἡ σημερινὴ τουρκικὴ γλώσσα χρησιμοποιεῖ χιλιάδες ἀραβικὲς καὶ περσικὲς λέξεις. Ἡ γλώσσα ποὺ μιλοῦσαν στὸ ὀθωμανικὸ σαράι ἦταν κατ' ἐξοχὴ τὰ περσικά, ἐνῶ τὸ ἀλφάβητο ποὺ χρησιμοποιοῦσαν ἦταν τὸ ἀραβικὸ καὶ ἡ περσικὴ παραλλαγή του.
Ἀλλὰ τὸ πιὸ ἐκπληκτικὸ ἦταν πὼς οἱ διανοούμενοι τῆς Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορίας, οἱ ποιητὲς καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σουλτάνου, ἔδειχναν σὲ κάθε εὐκαιρία τὸν ἀποτροπιασμό τους καὶ τὴν ἀποστροφή τους πρὸς κάθε τί ποὺ ἐμφανίζονταν σάν… τουρκικό. Ὁ μεγάλος Ὀθωμανὸς ποιητής, Μπακί, τῆς ἐποχῆς τοῦ Σουλεϊμᾶν τοῦ Μεγαλοπρεπῆ, στὸ ἀποκορύφωμα τῆς αὐτοκρατορίας, εἶχε γράψει ἕνα ἔκπληκτο ποίημα γιὰ τοὺς Τούρκους καὶ ἔλεγε τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά : «Κανένα στέμμα δὲν μπορεῖ νὰ στέψει τὸν κάτοχο ἔνδειας καὶ πενίας. Ὅποιος ἀνήκει στὴν τουρκιά, ἔχει ἀγύριστο κεφάλι. Ὁ Τοῦρκος στερεῖτε ἱκανότητας νὰ ἡγεμονεύσει». Ἕνας ἄλλος γνωστὸς Ὀθωμανὸς ποιητής, ὁ Νέφ, εἶχε πεῖ, «Ὁ Θεὸς ἔχει στερήσει τὴν πηγὴ τῆς γνώσης ἀπὸ τοὺς Τούρκους».
Ο Ὀθωμανὸς λόγιος, Χαφὶζ Ἀχμὲτ Τσελεμπί, εἶχε γράψει τὸ 1499 αὐτὲς τὶς πράγματι πολὺ χαρακτηριστικὲς φράσεις, «Μὴν τύχει καὶ λογιάσεις τὸν Τοῦρκο ὡς ἄνθρωπο. Ἂν κατὰ τύχη βρεθεῖ ζάχαρη σὲ χέρι Τούρκου, αὐτὴ μετατρέπετε σὲ δηλητήριο. Μὴν θλίβεσαι καθὼς ἀποκεφαλίζεις Τοῦρκο. Καὶ πατέρας νὰ’ ναὶ μὴν διστάσεις νὰ σκοτώσεις τὸν Τοῦρκο». Ὀθωμανοὶ λόγιοι, ὅπως ὁ Ναιμὰ καὶ ὁ Ὀθωμανὸς ἱστορικός, Κεριμεντὶν Μαχμοὺτ ἀπὸ τὸ Ἄκσαραι, χαρακτήριζαν τοὺς Τουρκογενεῖς σὰν καθυστερημένους, πνευματικὰ βάρβαρους, θεομπαῖχτες, ἀγύρτες, βρώμικους Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὰ ὅσα ἀναφέρει ὁ Κεριμεντὶν Μαχμούτ, «Τοῦρκοι, σκυλιά, λύκοι, κάνουν τὸν ἄγριο, ἀλλὰ ὅταν ἔρθει ἡ στιγμὴ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν ἀντίπαλο τὸ βάζουν στὰ πόδια». Στὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία μέχρι τὸ 1912, ὅπως ἀναφέρει ἡ μελέτη τοῦ ἀμερικανικοῦ πανεπιστημίου, ἡ λέξη Τοῦρκος καὶ τουρκικὸς θεωρεῖτο σὰν ἐχθρικὴ πρὸς τὴν αὐτοκρατορία. Ἀκόμα καὶ στὰ ἐπίσημα ὀθωμανικὰ ἔγραφα δὲν γίνονταν καμία ἀναφορὰ γιὰ τὴν τουρκικότητα τῆς αὐτοκρατορίας, ἀντίθετα σὲ ὅποια περίπτωση γίνονταν κάποια ἀναφορά, αὐτὴ συνοδεύονταν πάντα μὲ ὑποτιμητικὲς φράσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου