Τῆς Δήμητρας Τσαμποδήμου
“Μέσα μᾶς ἔχουμε ὅλοι ἕναν Λεωνίδα καὶ ἕναν Ἐφιάλτη, καὶ πάντα φτάνει ἐκείνη ἡ στιγμὴ ποὺ ἐπιλέγουμε τί θέλουμε νὰ κάνουμε”. Συναισθηματικὰ φορτισμένη ἡ Χαρὰ Νικοπούλου, ἡ “ἡρωικὴ δασκάλα τῆς Θράκης”, ὅπως τὴν ἀποκάλεσαν, ἐξιστόρησε γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ τὴν περιπέτειά της στὸ μειονοτικὸ σχολεῖο τοῦ Μεγάλου Δερείου, μιλώντας σὲ ἐκδήλωση, μὲ ἀφορμὴ τὴν παγκόσμια ἡμέρα ἐκπαιδευτικῶν.
“Είμαι ἐδῶ ὡς δασκάλα καὶ ὄχι γιὰ νὰ στηρίξω κάποια ὑποψηφιότητα”, ἐξήγησε ἡ κ. Νικοπούλου μιλώντας ἐνώπιόν του κοινοῦ ποὺ βρέθηκε στὴν ἐκδήλωση ποὺ διοργάνωσε ὁ ὑποψήφιος δήμαρχος Ἐλευθερίου-Κορδελιοῦ - Εὐόσμου Πέτρος Σούλας. Ὁ ἴδιος τὴν ὑποδέχτηκε ἀποκαλώντας τὴν “ἡρωικὴ δασκάλα, ποὺ κατάφερε μὲ σθένος νὰ προτάξει τὸ πατριωτικό της ἀνάστημα, καὶ μόνη πάλευε νὰ ἀποδώσει τὴν ἑλληνικότητα τῆς Θράκης”. Ἡ καλεσμένη τοῦ ἔσπευσε νὰ ἀποποιηθεῖ τὸν τίτλο τῆς ἡρωίδας, ἐξηγώντας στὸ ἀκροατήριο ποὺ τὴν παρακολουθοῦσε μὲ προσήλωση (γεγονὸς ποὺ τὴν χαροποίησε καὶ τὸ σχολίασε λέγοντας πὼς μᾶλλον εἶναι καλὴ δασκάλα) πὼς δὲν ἔκανε τίποτε παραπάνω ἀπὸ τὸ αὐτονόητο καὶ ὅ,τι ὅριζε ὁ νόμος.
Ἡ πατρίδα καὶ τὸ κράτος
Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου ἐνημέρωσε τοὺς παρευρισκόμενους πώς, ὅταν τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας στέλνει κάποιον δάσκαλο στὰ Πομακοχώρια, δὲν τὸν ἐνημερώνει προηγουμένως γιὰ τὶς ἀντιξοότητες, οὔτε καν γιὰ τὸ τί προβλέπουν οἱ διεθνεῖς συνθῆκες. Ἀντίθετα τοῦ παρουσιάζουν ἕνα τοπίο ρομαντικό, γεμάτο ὀμορφιές. “Στην ἀρχὴ γοητεύτηκα μὲ τὸ ἄγνωστο, ἂν καὶ ἤμουν μία γυναίκα μόνη σὲ μία κοινωνία ὅπου μιλᾶνε τουρκικά, ὅπου οἱ ἄλλες γυναῖκες φορᾶνε φερετζὲ καὶ ἔχουν ἄλλους κώδικες ἐπικοινωνίας, ἀκόμη καὶ ὑγιεινῆς. Ἐκεῖ ἁπλὰ προσπαθεῖς νὰ συμβιώσεις καὶ ἤμουν ἕτοιμη γι’ αὐτό, ἔστω κι ἂν οἱ νέοι μαθητές μου δὲν ἤξεραν οὔτε τὸ ὄνομά τους νὰ ποῦν στὰ ἑλληνικὰ καὶ τὸ σχολεῖο εἶχε εἰκόνα ἐγκατάλειψης”, ἐξήγησε, γιὰ νὰ περάσει στὴ συνέχεια τῆς διήγησης στὴν “προδοσία” ποὺ ἐνίωσε, τὴν ὁποία ἀπέδωσε ἐξολοκλήρου στοὺς “χριστιανοὺς πολιτικούς του Ἔβρου, καὶ ὄχι στοὺς ἐγκάθετούς του τουρκικοῦ προξενείου”.
Βουρκωμένη ἡ Χαρὰ Νικοπούλου ἐξήγησε πὼς ἀκόμη καὶ σήμερα “ὑπάρχουν σύγχρονα κρυφὰ σχολειὰ” καὶ ἀποκάλυψε πὼς ἄντεξε τὶς ἐπιθέσεις ἐναντίον της, ἀπὸ τὸν ξυλοδαρμό της ποὺ ἔφερε καὶ τὸ θέμα στὴν ἐπιφάνεια μέχρι τὶς καθημερινὲς ἀπειλὲς καὶ τὴ δημόσια διαπόμπευση, γιατί ὅταν κοιτοῦσε τὸ βουνὸ “πίσω ἀπ’ αὐτὸ ὑπῆρχαν οἱ Ἕλληνες”. Ἕνα ἀπὸ τὰ μαθήματα ποὺ ἔκανε στοὺς μαθητὲς τοῦ μειονοτικοῦ σχολείου -στὰ “παιδιὰ της” ὅπως συνεχίζει νὰ τὰ ἀποκαλεῖ- ἀφοροῦσε τὶς διαφορὲς τῶν ἐννοιῶν πατρίδα, ἔθνος καὶ κράτος, λέγοντας πὼς τὸ τελευταῖο εἶναι ἐκεῖνο “ποὺ μισῶ, ποὺ ξεπουλάει τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα”.
Κλείνοντας, ἡ δασκάλα (ποὺ πλέον ἔχει ἐπιστρέψει στὴ Θεσσαλονίκη μετὰ ἔξι χρόνια στὴ Θράκη) εἶπε πὼς δὲν θέλει χειροκρότημα, “καθὼς ὅλα ὅσα διηγήθηκα συνέβησαν στ’ ἀλήθεια καὶ δὲν πρόκειται γιὰ θεατρικὴ παράσταση... Ὅλοι πρέπει νὰ χάσετε κάτι γιὰ τὴν πατρίδα σας. Ὄχι ἀπαραίτητα ὅσα ἔχασα ἐγώ. Ἀλλὰ κάτι. Ἀλλιῶς δὲν γίνεται”, κατέληξε.
Πηγη: kostasxan.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου