Ὁμιλία Ἐπίτιμου Προέδρου τοῦ Κ.Σ. ΕΔΕΚ Βάσου Λυσσαρίδη σὲ Διεθνὲς Συνέδριο στὴν Ἀθήνα μὲ θέμα: «Τρεῖς Γενοκτονίες μία στρατηγικὴ» στὶς 17,18,19, Σεπτεμβρίου 2010.
Ἀτιμώρητα ἐγκλήματα ὑποτροπιάζουν. Ὁ Ταλὰτ δημιούργησε τὸν Ἀϊχμᾶν. Οἱ Τοπὰλ Ὀσμᾶν καὶ Κεμὰλ πρόδρομοι γιὰ τὰ Νταχάου, τὸ Δίστομο καὶ τὸν ὀρφανὸ Πενταδάκτυλο.
Ἡ σιωπὴ ἰσοδυναμεῖ μὲ συνενοχὴ καὶ ἡ ἀπάθεια διευκολύνει τὴν συνέχιση.
Ὅταν γυρίζω πίσω χάνω τὴν πυξίδα καὶ τὸν χρόνο, τὴ γλώσσα, τὴ φυλή, τὴν ἐθνότητα, γιατί κοινὸς ὁ πόνος, κοινὴ ἡ ὀργή, κι ἡ ἐμμονὴ γιὰ δικαίωση.
Σαμψούντα, Ἄδανα, Σμύρνη, Κερύνεια μὲ κυνηγοῦν καὶ στερεότυπα καταγράφω.
Ἂν ξεχάσω τὴν Ἀμισό, τὴ Σάντα, τὴν Κόνικα, τὴ Σασσοῦν, τὸ Ἀσσυριακὸ Khoi, τὴ Σμύρνη θάχω ἐνταφιάσει τὴν ἀξιοπρέπειά μου,
Ἂν παραγνωρίσω τὴν Ποντιακὴ κραυγὴ Μ΄ ἀοιλὴ ἐμᾶς καὶ βάϊ ἐμᾶς ἡ Ρωμανίαν πᾶρθεν, τοὺς σταυρωμένους νέο-Σπάρτακους ποὺ μεταθανάτια σταυρώνουν τοὺς σταυρωτῆδες θάχω χάσει τὸν αὐτοσεβασμό μου
Γιατί θὰ μὲ κυνηγοῦν οἱ κραυγὲς τῶν θρυμματισμένων ἀπὸ τοὺς Τσέτες νηπίων στοὺς Ποντιακοὺς βράχους, οἱ ρόγχοι τῶν ἀπαγχονισμένων Ἀρμένιων διανοούμενων, οἱ πατημασιὲς τῶν πεταλωμένων, ὁ ἄφωνος πόνος τῶν βιασθέντων, τὸ περήφανο βλέμμα τοῦ Πόντιου μὲ τὴν ἐθνικὴ συνείδηση ποὺ δὲν πεθαίνει οὔτε στὴ διασπορὰ οὔτε στὴν πατρώα γῆ μὲ τὸ στὰ φανερὰ Μαχμοὺτ ἀγὰς καὶ στὰ κρυφὰ Νικόλας τὰ ζωντανὰ μάτια τῶν ἀποκεφαλισθέντων Ἀρμενίων, ἡ Ἀρμένισσα μάνα ποὺ θηλάζει τὸ βρέφος μὲ πηχτὸ αἷμα, τὰ ἀκρωτηριασμένα σώματα τῶν Ἀσσυρίων, οἱ καμένες σάρκες στὴ Σμύρνη, καὶ ὁ Μητροπολίτης Χρυσόστομος, οἱ ἐξόριστοι σοφοί της Ἰωνίας ποὺ «χωρὶς τοῦ Ὅμηρου τὰ ποιητικὰ ἀδημονοῦν κι ἀγανακτοῦν κι ἀναζητοῦν τοὺς τραγωδούς, τοὺς ποιητές, τ΄Ἀπόλλωνα τὴ λύρα καὶ τὴν ἀπέριττη τὴ γνώριμη ἀρχιτεκτονική.
Καμένη Ἰωνία.
Δὲν κάηκαν μονάχα οἱ ἄνθρωποι. Ἔριξαν στὴν πυρὰ θεούς, θεάνθρωπους ἄφθαστους στίχους, σκέψεις ποὺ τὸ σκοτάδι ἔκαψαν κι ἔμεινε τώρα ὀρφανὴ μὲ μόνο σιωπηλοὺς θεοὺς νὰ καρτεροῦν.
Θὰ μὲ κυνηγᾶνε οἱ ἀποδιωγμένοι τῆς Κωνσταντινούπολης, οἱ χωρὶς ἐλεύθερη πατρίδα τῆς Ἀλεξανδρέττας, τὰ ξεροπήγαδα μὲ τοὺς δολοφονημένους Κύπριους καὶ τὰ ὀρφανὰ ἀχνάρια τοῦ Κανάρη στὴ Λάπηθο.
(Ἀκόμα καὶ οἱ στρατολογίες θανάτου μὲ τὴν ἔφηβο Πόντιο ν΄ἀναφωνεῖ.
Μάνα παρακαλάω τὸν Θεὸ
σολτάτος νὰ μὴν πάω
σιαπκαν νὰ μὴν σκεπάουμε
ταλὴν νὰ μὴ ἐφτάω.)
Θὰ μὲ κυνηγᾶ ὁ Τουμανιᾶν μὲ τὴν κραυγὴ τῆς ἐρήμου ὀργῆς, ὁ Τζελαλιᾶν μὲ τὸ
Σήκω καϋμένε μου ραγιὰ
ὁ ἐξόριστος Σεφέρης ἀλλὰ καὶ ὁ Αὐξεντίου ὁ ὄρθιος μὲ καμένη σάρκα ζωντανὸς στὸν Μαχαιρά.
Ἡ νέο-ὀθωμανικὴ πολιτικὴ τῆς Τουρκίας εἶχε ὡς δόγμα ἀφομοίωση ἢ ἀφανισμός.
Χαρακτηριστικὲς οἱ δηλώσεις τοῦ Abdul Hamid Γιὰ νὰ λύσουμε τὸ Ἀρμενικὸ πρέπει νὰ ἐξαφανίσουμε τοὺς Ἀρμένιους καὶ τοῦ Ἀρχιστράτηγου Σιερκὲρ πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἰωακείμ. Θὰ σᾶς κάψουμε ὅλους. Ἢ ἐσεῖς ἢ ἐμεῖς. Φυλετικὰ καὶ οἰκονομικὰ τὰ κίνητρα.
Ὁ Ταλὰτ μὲ ἄμετρο κυνισμὸ ἀπαντάει στὴν ἔκκληση τοῦ Μόργενταου νὰ μὴ προχωρήσει σὲ ἀπαγχονισμοὺς Ἀρμενίων ὅτι θὰ δώσουμε ἀμνηστία μετὰ τοὺς ἀπαγχονισμούς.
Οἱ Κοῦρδοι διασώθηκαν τότε ὡς ἀφομοιώσιμοι παρὰ τὴν θέση τοῦ Νazim ὅτι ὅλα τὰ μὴ Τουρκικὰ ἔθνη θάπρεπε νὰ ἐξολοθρευθοῦν.
Ἐνῶ ὁ Φερὶντ πασὰς ὁμολογεῖ τὴν ἐνοχὴ στὴ διάσκεψη Παρισίων ὁ Σακὶρ δηλώνει ὅτι ἂν εἴχαμε ἐξαφανίσει τοὺς Ρουμάνους τοὺς Βούλγαρους, τοὺς Σέρβους, τοὺς Ἕλληνες αὐτὰ τὰ ἐδάφη θὰ ἤσαν τώρα δικά μας καὶ ὁ Τσάβιτ ὁμολογεῖ καὶ τοὺς οἰκονομικοὺς λόγους.
Καὶ προκλητικὴ ἡ προσπάθεια νὰ ἐπιρριφθεῖ εὐθύνη στὰ θύματα τῶν γενοκτονιῶν.
Ὁ Κεμὰλ δηλώνει στὸν Ἀράλωφ ὅτι οἱ Πόντιοι εὐθύνονται γιὰ τὸν ἀφανισμό τους καὶ τὸ ἴδιο ἐπαναλαμβάνεται γιὰ τοὺς Ἀρμενίους.
Καὶ δυστυχῶς αὐτὴ ἡ νέο-ὀθωμανικὴ πολιτικὴ συνεχίζεται διαφοροποιημένη μὲ ὄχι μόνο τὴν ἀνοχὴ ἀλλὰ καὶ τὴν ἐνίσχυση τῆς Τουρκίας ποὺ βαρύνεται ὄχι μόνο μὲ παρελθοντικὰ ἐγκλήματα ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν συνεχιζόμενη κατοχὴ στὴν Κύπρο, τὴν ἐθνοκάθαρση τὴν δολοφονία 1,5% τοῦ πληθυσμοῦ, τὴν καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ.
Ἔτσι ἡ νέο-ὀθωμανικὴ πολιτικὴ προωθεῖται μὲ τὸν Νταβούτογλου νὰ ἀπαιτεῖ κηδεμονία τῶν Μουσουλμανικῶν μειονοτήτων στὸν πρώην Ὀθωμανικὸ χῶρο προβάλλοντας τὸ Κυπριακὸ ὡς πρότυπο μὲ τὴν προκλητικὴ δήλωση ὅτι τὰ ἐγγυητικὰ δικαιώματα στὴν Κύπρο πρόσφεραν τὴν «νομικὴ» εὐκαιρία γιὰ τὴν εἰσβολὴ καὶ τὸν βίαιο διαχωρισμό.
Προχωρεῖ ἀκόμα πιὸ πέρα. Ὅτι ἡ Τουρκία θὰ πρέπει νὰ ἐλέγχει τὶς Κυπριακὲς ἐξελίξεις κι ἂν ἀκόμα δὲν ὑπῆρχε ἕνας Τουρκοκύπριος γιατί ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο στοιχεῖο στοὺς σχεδιασμούς της νὰ ἀποβεῖ περιφερειακὴ ὑπερδύναμη μὲ παγκόσμια ἐμβέλεια. Ἔτσι ἀποτελεῖ ἀφέλεια ὅτι ἡ προσφορὰ ὁποιονδήποτε παραχωρήσεων πρὸς τοὺς Τουρκοκύπριους θὰ ὁδηγήσει σὲ λύση. Ἡ ἐπιλογὴ εἶναι ἢ προσαρμογὴ πρὸς τὶς Τουρκικὲς ἀπαιτήσεις καὶ μετατροπὴ τῆς Κύπρου σὲ κηδεμονευόμενο μεταποικιοκρατικὸ μόρφωμα τῆς Τουρκίας ἢ στρατηγικὴ ποὺ νὰ καθιστά τους Τουρκικοὺς στόχους ἀνέφικτους ἢ ὀδυνηροὺς γιὰ τὶς εὐρύτερες προοπτικές της Τουρκίας, κυρίως τὶς Εὐρωπαϊκές.
Σήμερα ἡ Τουρκία ἀπαιτεῖ ἀνταμοιβὴ γιὰ τὸ ἔγκλημα τῆς κατὰ τῆς Κύπρου ὅπως ὁ Ταλαὰτ ἀπαιτοῦσε νὰ εἰσπράξει τὶς ἀσφάλειες ζωῆς τῶν ἀπαγχονιζομένων Ἀρμενίων.
(Γὶ΄αὐτὸ ἐπιβάλλεται εὐρύτερα μία νέα στρατηγικὴ βασισμένη στὶς πικρὲς ἐμπειρίες τοῦ παρελθόντος.
Γὶ΄αὐτὸ συναισθηματικὰ ἀλλὰ καὶ ρεαλιστικὰ δηλώνω.
Ἂν λησμονήσω τὸν χορὸ τοῦ Ζαλόγγου στὴν Κόνακα θὰ μὲ κυνηγοῦν οἱ Ἀκριτίδηδες, οἱ Χαραλαμπίδιδες πρόδρομοι τῶν Καραολήδων.
Ἂν λησμονήσω τὶς ἀφηγήσεις τοῦ Χοβιβιᾶν καὶ τὶς γυναῖκες στὴ Σασσοῦν θὰ μὲ κυνηγοῦν οἱ στρατιὲς τῶν δολοφονημένων καὶ ὁ Ἀρμένιοι τῆς διασπορᾶς.
Ἂν λησμονήσω τὸ Khoy θὰ μὲ κυνηγᾶ ὁ Agha Petros καὶ τὸ Gawar καὶ γενικὰ τὸ Ἀσσυριακὸ Seyfa.
Ἂν λησμονήσω τὴ Σμύρνη θὰ μὲ κυνηγᾶ ἡ πανάρχαια Ἰωνία καὶ οἱ δικοί μου στὰ Βουρλά.)
Ἂν διαγράψω τὶς γενοκτονίες θὰ μὲ κυνηγᾶ ὁ Sortiaux μὲ τὴ δραματικὴ διαπίστωση ὅτι οἱ νεκροὶ ἤσαν τυχερότεροι τῶν ζωντανῶν, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ ὁ Τσέρτσιλ καὶ ὁ Κλεμανσῶ μὲ τὶς ἔστω δειλὲς ἀναγνωρίσεις τοῦ ἐγκλήματος καὶ ὁ Ἀνατὸλ Φρὰνς ποὺ χαρακτήρισε τὸν Ταλάατ τύραννό του τρόμου.
Θέλουμε φιλία μὲ ὅλους τους λαούς. Συμπάσχουμε μὲ τὸν Τοῦρκο κρατούμενο στὰ λευκὰ κελιά.
Ὅμως φιλία σημαίνει σεβασμὸ τῶν ἐθνικῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν διεθνῶν συνθηκῶν.
Μονόπλευρη φιλία ἰσοδυναμεῖ μὲ ἐθελοδουλία.
Ὁ Νταβούτογλου δυστυχῶς ἐννοεῖ τὴν φιλία ὡς προσαρμογὴ πρὸς τὶς παράλογες καὶ παράνομες Τουρκικὲς ἀξιώσεις.
Ἀπαιτεῖ συγκυριαρχία στὸ Αἰγαῖο, κηδεμονία στὴ Θράκη ἀλλὰ καὶ στὶς Μουσουλμανικὲς κοινότητες τῶν Βαλκανίων καὶ Ἀλεξανδρετοποίηση τῆς Κύπρου καὶ συγχρόνως Εὐρωπαϊκὴ πορεία a la carte.
Ἡ μεταοθωμανικὴ Τουρκία ὄχι μόνο ἀρνεῖται τὴν ἀναγνώριση ἐγκλημάτων ἀλλὰ θεωρεῖ τὰ θύματα ὡς ὑπεύθυνα.
(Αὐτοπεταλώθηκαν οἱ Πόντιοι, αὐτοαπαγχονίσθηκαν οἱ Ἀρμένιοι, αὐτοπυρπολήθηκαν οἱ Μικρασιάτες, αὐτοκτόνησε ὁ Χρύσανθος, τὰ μαθηματικὰ στὴν Ἀλεξανδρέττα πῆραν καινούρια διάσταση, οἱ Ἀσσύριοι αὐτοκατακρεουργήθηκαν, οἱ Κωνσταντινοπολίτες πῆραν τὸν δρόμο τῆς φυγῆς ἐθελούσια κι οἱ Κύπριοι γενναιόδωρα παραχώρησαν ἐθελοντικὰ τὴ γῆ τους στοὺς ἔποικους.)
Θὰ χαιρετίζαμε μία ἀληθινὰ καινούρια Τουρκία μὲ σεβασμὸ στὶς παγκόσμιες ἀξίες ὅμως δὲν εἶναι μόνο ποὺ μᾶς κυνηγᾶ τὸ παρελθόν μᾶς ταλανίζει τὸ παρόν.
Δίπλα στὴν Κόνακα, τὰ Ἄδανα, τὴ Σμύρνη ἂν ἐπισκεφθεῖτε τὴν Κύπρο θὰ σκοντάψετε στὸ συρματόπλεγμα τῆς ντροπῆς ποὺ κρατάει διχοτομημένη τὴν Εὐρωπαϊκὴ Κύπρο, θὰ ἀντικρύσετε τὴν τεράστια κατοχικὴ σημαία ποὺ πληγώνει τὸν Πενταδάκτυλο καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μας, θὰ μαρτυρήσετε βιασμένες ἐκκλησίες, πλαστογραφημένες παραδόσεις μὲ μία ἀνθρωπότητα ὄχι ἁπλῶς βουβή, ἀλλὰ μὲ ἐπιβράβευση τῆς Τουρκίας μὲ παρουσία στὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας καὶ προεδρία στὸ Συμβούλιο Εὐρώπης.
(Κι ἔτσι καὶ πάλι καταναγκαστικὰ οἱ Πόντιοι μὲ ταξιδεύουν στὸ Μπεϊλᾶν, μὲ τοὺς Καδίογλου, τὸν Ἰστύλ, τὸν Ἀντων πασά, πρόδρομούς του Καραολῆ.
Οἱ Ἀρμένιοι μὲ συνοδεύουν στὴν πορεία θανάτου μὲ τὴ σκελετωμένη μάνα καὶ νὰ μὲ ρωτάει ἰτσιουν.
Οἱ Σμυρνιοὶ καταριοῦνται ὄχι μονάχα τοὺς σφαγεῖς ἀλλὰ καὶ τοὺς χθεσινοὺς συμμάχους.
Οἱ Κωνσταντινοπολίτες σαρκάζουν γιὰ τὴ νέα τάξη πραγμάτων κι οἱ Κύπριοι ρωτούν πὼς τὸ θύμα ὁδηγεῖται στὸ ἑδώλιο τοῦ κατηγορούμενου ἀπὸ Ἄννες καὶ Καϊάφες μὲ τοὺς Πόντιους Πιλάτους νὰ μην νίπτουν καν τὰς χείρας.)
Ὁ Νταβούτογλου διακηρύσσει μηδενικὰ προβλήματα μὲ τοὺς γείτονες ἐφόσον οἱ γείτονες προσαρμόζονται στὴν ἐπεκτατική τους πολιτική.
Στὴν Κύπρο προτείνουν δύο κράτη, δύο λαούς, φυλετικὰ καθεστῶτα καὶ κυριαρχία τῆς μειοψηφίας.
(Εὐρωπαϊκὰ δικαστήρια ἔμμεσα ἀποφαίνονται ὅτι ἡ βία δημιουργεῖ δίκαιο καὶ ὅτι οἱ ἀποδιωγμένοι ἰδιοκτῆτες περιουσιῶν χάνουν τὰ δικαιώματα τοὺς μία καὶ γιὰ μακρὸ χρονικὸ διάστημα ἀπουσιάζουν. Δὲν ἀπουσιάζουν. Ὁ κατοχικὸς στρατὸς ἐμποδίζει τὴν ἐπάνοδο.) Ζητᾶ συγκυριαρχία στὸ Αἰγαῖο.
Ὅμως παρὰ τὴ διεστραμμένη Παγκοσμιοποίηση μὲ ὑπεροχὴ τοῦ οἰκονομικοῦ ἔναντί του πολιτικοῦ, παρὰ τὴ νέα διεθνῆ τάξη δύο μέτρων καὶ δύο σταθμῶν, μὲ ἐπιλεκτικὴ ἐφαρμογὴ διακηρυγμένων ἀρχῶν, παρὰ τὸ τεράστιο χάσμα κατανομῆς πόρων καὶ τεχνογνωσίας ἕνα καινούριο σύννεφο πλανᾶται πάνω στὸν πλανήτη ποὺ προμηνεῖ μία ἄλλη πορεία ἔστω κι ἂν ἡ πολυδιάσπαση τῶν ἐργαζομένων παρακωλύει κοινὴ δράση.
Ἡ στέρηση ἐθνικῶν δικαιωμάτων ἐκτρέφει τὴν τρομοκρατία καὶ ἡ κρατικὴ τρομοκρατία τὴν συντηρεῖ.
Ἡ ἀποπολιτικοποίηση καὶ ἡ ἀποεθνοποίηση ἀποτελοῦν τὰ σύγχρονα ὄπλα τῆς παγκόσμιας ἄρχουσας ἐλὶτ καὶ τῶν ἐθνικῶν παραρτημάτων τους, ὅμως ἡ λαϊκὴ ἀντίδραση ἀνακόπτει παγκόσμιες κηδεμονίες καὶ δημοκρατικὰ ἐλλείμματα. Μοιραία ἡ πρόοδος. Μοιραία ἡ ἐποικοδομητικὴ ἀλλαγὴ καὶ οἱ παθόντες καὶ πάσχοντες λαοὶ ἀποτελοῦν τὴν αἰχμὴ τοῦ ἀγώνα γιὰ μία ἄλλη παγκόσμια τάξη. Ἡ Τραπεζούντα κατηγορεῖ, τὸ Ἀραρὰτ ὑπενθυμίζει, ὁ Πενταδάκτυλος καταριέται τοὺς βουτυροσπόνδυλους, ἡ Σμύρνη κι ἡ Πόλη ἐμβολιάζουν.
Ὅταν ἀναφερόμαστε σὲ ἐθνικὲς ρίζες μᾶς καθορίζουν ὡς ρομαντικοὺς καὶ ἐθνικιστές.
Ἂν ἐθνικισμὸς εἶναι νὰ σέβεσαι τὴν ἐθνότητα ὅλων καὶ νὰ διαφυλάττεις τὴν δική σου τότε δηλώνω ἀδιόρθωτος ἐθνικιστής.
Χρειαζόμαστε μία νέα διεθνῆ τάξη πραγμάτων.
Χρειαζόμαστε μία παλινόρθωση ἀξιῶν.
Ἡ κοινωνία τῆς ζούγκλας ὁδηγεῖ στὴν ἔκρηξη.
Ἡ κοινωνία τῆς ἀδικίας ὁδηγεῖ σὲ ἀνωμαλία.
(Ἂν μὲ μοιρολατρικὸ ρεαλισμὸ ἁγνοήσω τὴ κραυγὴ τοῦ Ποντίου, ἂν ἀποδεχθῶ ὅτι ἀποσιώπηση τῆς γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ ἐξομάλυνση στὴν περιοχὴ
Ἂν διαγράψω τὸν ἀφανισμὸ τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς πανάρχαιας Ἰωνίας θὰ μὲ κυνηγοῦν ὁ Παντὲλ Χαραλαμπίδης ὁ Κότσα Ἀναστᾶς, ὁ Χρυσόστομος, ὁ Μπαλακᾶν, ὁ Μνασιᾶν, ὁ Βαρανζαν ποὺ ζητάει μία χούφτα στάχτη ἀπὸ τὸ πατρικὸ σπίτι ὁ Τεχλιριᾶν, καὶ θὰ χάσω τὸν αὐτοσεβασμὸ καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μου.)
(Τὰ ἀρχεῖα τοῦ Χαλεπιοῦ ἀναφέρουν ἐκτελέσεις νηπίων.)
Ναὶ ἀπαιτοῦμε δικαίωση. Ἀναγνώριση ἐγκλημάτων καὶ θεραπεία ὅπου εἶναι ἐφικτή.
Καὶ θ’ ἀγωνισθοῦμε γὶ΄αὐτό. Καὶ στὰ ἐνενήντα μου χρόνια δὲν ἀναζητῶ προσχήματα ἀπουσίας.
(Μοῦ εἶπαν: Γιατί ἀγωνίζεσαι ἀφοῦ ἔχει χαθεῖ ἡ μάχη
Εἶπα: Γιατί ἂν δὲν συνεχίσω δὲν θὰ ὑπάρξει ἄλλη μάχη.)
(Στὸ δρόμο πρὸς τὸν Πόντο
ἂπ΄τὴν νεοπατρίδα
πρὸς τὸ Ἀραρὰτ πρὸς τὴ Σμύρνη
μυριάδες οἱ σταυρωμένοι
Ὅμως ὅπου καὶ νάναι
ὁ σταυρωμένος Σπάρτακος
θὰ σταυρώσει τοὺς σταυρωτῆδες.)
Τώπα πολλὲς φορές.
Οὔτε ὁ θάνατος δὲν εἶναι δικαιολογητικὸ ἀπουσίας.
Ἡ σκυτάλη προχωρεῖ. Θὰ χτίσουμε ἕνα καλύτερο κόσμο.
Θὰ τερματίσουμε μόνο μὲ τὴ δικαίωση.
Κι ἐγὼ τώρα τερματίζω.
Θεὲ τῆς ὀργῆς καὶ τοῦ τρόμου
Αὐτὴ τὴ φορὰ δὲν σοὺ ζητῶ νὰ
μοῦ χαρίσεις δύο τελευταῖες ὧρες
γιὰ νὰ ζητήσω συγχώρεση ἂπ΄ὅσους
ἀδίκησα
ἀλλὰ γιὰ νὰ μαρτυρήσω τὴ
δικαίωση τῆς Ποντιακῆς, τῆς
Ἀρμενικῆς, τῆς Μικρασιατικῆς, τῆς Ἀσσυριακῆς
γενοκτονίας καί της
Κυπριακῆς τραγωδίας.
(Στὴν Κόνακα καὶ στὴ Σασσοῦν
συνεχίζεται ὁ μακάβριος
Ζαλόγγειος χορὸς
καὶ στὴν Σαμψούντα ὁ
αἰώνιος Πόντος ἀναμένει
Στὰ Ἄδανα ἡ βιασμένη Ἀρμένισσα
ρωτάει ἰτσιν κι ἂς ἔχει
ἐκτελεσθεῖ ὁ Ταλὰτ)
Ἡ Ἰωνία καταριέται ὄχι
μονάχα τοὺς δολοφόνους μὰ καὶ
τοὺς ἄφωνους
Στὴν Ἀλεξανδρέττα μοιρολογοῦν γιὰ
χαμένες πατρίδες
Ὁ Πενταδάκτυλος μουντζώνει
μὲ πέντε δάκτυλα μία
παγκόσμια γενιὰ
Ἡ μνήμη δὲν δολοφονεῖται
Χωρὶς δικαίωση δολοφονεῖ τους
δολοφόνους
Οἱ νεκροὶ ξεπηδοῦν
ἐπαναστατημένοι ἂπ΄τὰ
μνήματα
Αὐτὴ ἡ ἱστορία ἔχει
μόνο ἕνα τέλος
Τὴν ἀληθινὴ δικαίωση.
Κι γὶ΄αὐτὴ θ΄ἀγωνισθοῦμε ὡς τὸ τέλος.
Καὶ νὰ θυμάσθε.
Ἂν ἐθελούσια δὲν γονατίσεις, οὔτε νεκρὸ δὲν μποροῦν νὰ σὲ γονατίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου