Ἀπὸ τὸ Μέτωπο τῆς Ἀλβανίας,
ἀπόσπασμα γράμματος, Δεκέμβριος, 1940.
«...Πρὶν λίγη ὥρα ἦλθε στὸ νοσοκομεῖο ὁ Γρηγόρης, ποὺ ὁ καημένος εἶναι τυφλὸς ἀπὸ βλῆμα καὶ ἐπιστρέφει σπίτι του, κοντὰ στοὺς δικούς του, πολὺ καταβεβλημένος καὶ πονεμένος, ὄχι μόνο γιατί ἔχασε τὸ φῶς του, μὰ καὶ γιατί δὲν μπορεῖ νὰ πολεμήσει πιὰ γιὰ τὴν πατρίδα. Μὴ σᾶς φαίνεται παράξενο, πονοῦσε πιὸ πολὺ ποὺ ἔβγαινε ἕκτος μάχης παρὰ γιὰ τὸ φῶς του ποὺ ἔχασε γιατί, ὅπως μου ἔλεγε, χωρὶς μάτια ζεῖ ὁ ἄνθρωπος, χωρὶς λεύτερη πατρίδα ὅμως πεθαίνει κάθε... μέρα...».
Ἀπὸ τὰ χιονισμένα Ἀλβανικὰ βουνὰ
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ
Ἀνθυπολοχαγὸς
ΠΗΓΗ: «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ»
Εὐγενικὴ προσφορά:
Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»
AΠΟ:Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου