Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Θεοτόκου

 

† ΜΟΝΑΧΟΥ  ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ  ΚΑΡΑΚΑΛΛΗΝΟΥ

Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Θεοτόκου1

«Νεφέλη γὰρ Κυρίου ἢν ἐπὶ τῆς Σκηνῆς ἡμέρας,

 και πῦρ ἢν ἐπ' αὐτοῖς νυκτὸς ἐναντίον παντὸς Ἰσραήλ».

(Ἔξοδος κέφ. μ' 36)

Δέσποινα Θεοτόκε, τὸ κειμήλιον τῶν ἀρετῶν, ἡ σκέπη καὶ ἡ καταφυγὴ πάντων τῶν Χριστιανῶν, προσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου καὶ λύτρωσαι ἠμᾶς ἐκ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.

Θεοτόκε Παρθένε, ἡ τῶν οὐρανῶν Πλατυτέρα, ἐσὺ εἶσαι ἡ κλίμαξ ἢν ὁ Ἰακὼβ ἐθεάσατο. Δία τῶν ἰδικῶν σου πρεσβειῶν ἀνερχόμενοι οἱ Ἄγγελοι ἀναφέρουν εἰς τὸν Ἅγιον Θεὸν τὰς προσευχᾶς τῶν Χριστιανῶν. κατερχόμενοι δὲ μεταφέρουν εἰς αὐτοὺς τὴν χάριν καὶ τὰς δωρεᾶς Αὐτοῦ.

Νεφέλη ὁδηγοῦσε καὶ ἐσκέπαζε τοὺς Ἰσραηλίτας ὅταν ἐβάδιζον εἰς τὴν ἔρημον καὶ νεφέλη ἐκάλυπτεν τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου. Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἤσαν τύπος καὶ σκιὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεού2.

Ὅταν ὅμως ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐσκήνωσεν ἐν σοῖ, διὰ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας αὐτοῦ, τότε ἐσὺ Θεοτόκε ἔγινες ἡ φωτεινὴ Σκηνὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, φωτίζουσα, σκέπουσα, περιθάλπουσα καὶ ὁδηγοῦσα τὸν νέον Ἰσραὴλ εἰς τὸν Παράδεισον, εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Πῶς νὰ μὴ σὲ εὐχαριστήσωμεν Παναγνὲ διότι μὲ τὴν ἀστραπόμορφον Σκέπην σου πλημμυρίζεις τὰς ψυχᾶς τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν μὲ θεία νοήματα; Ἐσὺ Παναγία μας, ὡς... φιλόστοργος Μήτηρ στολίζεις τὶς ψυχές μας διὰ τῶν πολλῶν σου χαρίτων καὶ τὰς καθιστᾶς εὐαρέστους ἐνώπιόν του Ἁγίου Θεοῦ.

Ἡ αἰσχύνη τῆς ψυχικῆς γυμνότητος διὰ τῶν πολλῶν σου χαρίτων καλύπτεται. δία τοῦ ἱεροῦ σου Μαφορίου3 σκεπάζεις τὶς ψυχές μας αἳ ὁποῖαι στεροῦνται ἐνδύματος γάμου καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Πολυύμνητε Κόρη, τὸ ταμεῖον τῶν θείων δωρεῶν μὴ παρίδης τὰς δεήσεις τῶν πτωχῶν δούλων σου. Κάθε ψυχὴ στερουμένη ἔργων ἀγαθῶν πρὸς Σὲ ἀνατρέχει. ἐπιποθοῦσα δὲ τῆς θείας Χάριτος πρὸς Σὲ καταφεύγει. Ἐσὺ εἶσαι ἡ σκέπη καὶ ἡ εὐπρέπεια πάντων τῶν εἰς Σὲ προστρεχόντων.

Ἡ εὐσπλαχνία σου Θεοτόκε, ὡσὰν θάλασσα ἀνεξάντλητος ἐπικαλύπτει πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἐπιχέει πρὸς τοὺς δεομένους ἰάματα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων.

Κάθε ψυχή, ἐφ' ὅσον ἐπικαλεῖται τὴν βοήθειάν σου Δέσποινα, ὅσον ἄμορφη κι ἂν ἔχη κατασθῆ ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας δὲν θὰ παραμείνη εἰς τὴν ἀκοσμίαν αὐτῆς, ἀλλὰ αἳ πρεσβεῖαι σου θὰ ἑλκύσουν ἐπ' αὐτὴν τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἄνευ τῶν ἰδικῶν σου πρεσβειῶν καὶ τῆς ἰδικῆς σου προστασίας καὶ Σκέπης οὐδεὶς λυτροῦται ἐκ τῶν ἀκαθάρτων λογισμῶν καὶ οὐδεὶς ἀναβαίνει ἄνευ τῶν θερμῶν δεήσεών σου πρὸς τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα ἠμῶν.

Ὢ θαυμαστὴ πρεσβεία πάντων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν! Τῶν προφητῶν ἐκπλήρωμα, Ἀποστόλων δόξα, Μαρτύρων ἐγκαλλώπισμα, τῆς Παρθενίας τὸ καύχημα καὶ παντός του κόσμου πανθαύμαστος Σκέπη!

Ὡς ὄρνις σκέπασον ὑπὸ τὰς ἁγίας πτέρυγάς σου καὶ περιφρούρησον τὰ πιστὰ τέκνα σου, Θεοτόκε Παρθένε.

Καθ' ἡμέραν πράττομεν τὰ πονηρὰ καὶ παροργίζομεν τὸν δίκαιον Θεόν. Ἕνεκα τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν μας, ὑποπίπτομεν εἰς πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ θλίψεις. «Πολλαὶ αἳ θλίψεις τοῦ ἁμαρτωλοῦ» (Ψάλ. λὰ' 10).

Προφθασον Δέσποινα καὶ δώρησαι μετάνοιαν εἰς τὴν πατρίδα μας καὶ περισκεπε αὐτὴν ἐκ τῶν ἐπαπειλούντων αὐτὴν ἐχθρῶν. «Ἐκύκλωσαν μὲ κύνες πολλοὶ συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον μὲ» (Ψάλ. κὰ' 17).

Δὲν θὰ ὑπήρχωμεν ἐπὶ τῆς γὴς Θεοτόκε, ἐὰν δὲν προέφθανον αἳ πρεσβεῖαι σου νὰ ἐξευμενίσουν τὸν Ἅγιον Θεόν, πρὸς τὸν ὁποῖον καθ' ἡμέραν ἁμαρτάνομεν.

Παναγία μας, ἡ παραμυθία πάντων τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν, λύτρωσαί μας ἐκ τῆς ἐπικειμένης ἠμὶν δικαίας του Θεοῦ παιδεύσεως.

Σκέπε πάντοτε ἐκ πάσης ἀπειλῆς ἠμᾶς Δέσποινα, ὅτι μετὰ Θεὸν τὰς ἐλπίδας σοὶ ἀναθέμεθα.

Ταῖς τῆς Πανυπερευλογημένης Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου πρεσβείαις, τῆς ἀκαταμαχήτου ἠμῶν προστασίας, σῶσον τὴν κληρονομίαν σου Κύριε, ἴνα ἀπροσκόπτως καὶ ἐλευθέρως δοξάζομεν τὸ παντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά Σου, εἰς τὸ ὁποῖον πρέπει πάσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰώνας. Ἀμήν.

μ.μ.

1-10-94

Ἀπολυτίκιον

ἦχος ἅ'. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος

Τῆς Σκέπης σου τὴν χάριν, ἀνυμνοῦμεν Παρθένε. ἢν ἐν τῷ πανσέπτω ναῶ σου ἐφήπλωσας τοῖς πάσι. τὸ θαῦμα ἐκπλήττει πάντα νοῦν, πῶς θεῖον σου μαφόριον σεμνή, ἐφηπλοῦτο πανταχόθεν τοῖς πιστοῖς, τὴ αἴγλη ἀστραπηφόρον. Χάρις τὴ ἀντιλήψει σου Ἁγνή, χάρις τὴ θεία Σκέπη σου. Χάρις τὴ προμηθεία σου, μόνη Πανάχραντε.

1.    Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν ἔνδοξον αὐτῆς φανέρωσιν ἐν Βλαχέρναις, τὴν ὀραθείσαν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ Ἐπιφανίου. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δορυφορουμένη ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, χειροκρατουμένη δὲ ὑπὸ τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου εἰσῆλθε εἰς τὸ μέσον του Ναοῦ καὶ κλίνασα τὸ γόνυ αὐτῆς προσηύξατο ἐπὶ πολλὴν ὥραν, ραίνουσα μὲ δάκρυα τὸ Θεοειδὲς αὐτῆς πρόσωπον, ὑπὲρ τῶν πιστῶν τὸν Μονογενῆ αὐτῆς Υἱὸν δυσωποῦσα. Ἐγερθεῖσα ἔπειτα ἡ Θεοτόκος εἰσῆλθεν εἰς τὸ Ἅγιον Βῆμα καὶ λαβοῦσα ἐκ τῆς Ἁγίας Σοροῦ τὸ Μαφόριον αὐτῆς ἦλθε πρὸ τοῦ Βήματος καὶ σεμνοπρεπῶς διὰ τῶν ἀχράντων αὐτῆς χειρῶν ἐφήπλωσεν ἐπάνω του περιεστῶτος λαοῦ καὶ ἐσκέπασεν αὐτούς. Ὅταν δὲ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἀνέβαινεν εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἡ θεία Σκέπη ὀλίγον κατ' ὀλίγον ἐπήρθη, ἡ ὁποία ἦταν ἡ Χάρις αὐτῆς, ἐκδηλουμένη διὰ τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, φυλαττομένου εἰς τὸν Ναὸν τῶν Βλαχερνῶν.

Δία τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εὐχαριστοῦμεν τὴν Παναγίαν μας, τὴν Προστάτιδα ἠμῶν, διὰ τὴν φανερωθείσαν πρὸς τὸ Χριστιανικὸν γένος εὐσπλαχνίαν αὐτῆς καὶ δεόμεθα πρὸς αὐτὴν ἐκτενῶς, ἴνα πάντοτε εὐσπλάχνως σκέπη ἠμᾶς τοὺς αἰτοῦντας τὴν Σκέπην αὐτῆς.

Ὡς Θεομητορικὴ ἑορτὴ ἡ Ἁγία Σκέπη καθιερώνεται τὸν Ἰ’ αἰώνα ἐπὶ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ.

Εἰς τὸν νεώτερον ὅμως Ἑλληνισμὸν ἡ προστασία τῆς Ἁγίας Σκέπης ἐκδηλώθηκε ἰδιαίτερα εἰς τὸ ἔπος τοῦ 1940. Γίνεται νεφέλη διὰ νὰ κρύψη τὸν στρατό μας εἰς τὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ ἁπλώνει τὸ «Μαφόρι» τῆς ἀγάπης καὶ σκεπάζει τοὺς ἀγωνιστᾶς τῆς τιμῆς καὶ τοῦ δικαίου.

2.    «Ἡ νεφέλη γὰρ ἐγένετο σκιάζουσα ἐπ' αὐτοῖς ἡμέρας, ἐν τῷ ἑξαίρειν αὐτοὺς ἐκ τῆς παρεμβολῆς» (Ἀριθμοὶ κέφ. ἃ' 34).

3. Μαφόριον ἢ ὠμοφόριον: Ἡ Δέσπονα Θεοτόκος μὲ τὸ Μαφόριον ἐκάλυπτεν τὴν ἱερὰν αὐτῆς κεφαλὴν καὶ τοὺς ὤμους. Ἦτο δὲ χρώματος κοκκίνου πρὸς ἔνδειξιν τῆς ἀκηράτου αὐτῆς παρθενίας. Δία τοῦτο καὶ οἱ ζωγράφοι ἱστοροῦν τὰς παρθένους ἁγίας Μάρτυρας μὲ κόκκινον Μαφόριον, τὰς ὑπάνδρους μὲ λευκὸν καὶ τὰς μοναζούσας μὲ μαῦρον. (Βλέπε καὶ Βασιλειῶν β’ κέφ. ἰγ’. σχετικὴν ἱστορίαν μὲ τὴν Θάμαρ, θυγατέρα τοῦ Δαβίδ....)

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ»

        ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

ΠΗΓΗ:Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ