Ἔχει λεχθεῖ καὶ εἶναι φυσικὰ ἀλήθεια ἀναμφισβήτητη ὅτι τὰ ἔθνη καὶ οἱ λαοί, δὲν πορεύονται τὴν ὁδὸ τῶν πεπρωμένων τους ὡς διὰ μαγείας καὶ ἀπὸ μόνοι τους. Καθοδηγοῦνται ἀπὸ πρόσωπα ποὺ ζοῦν οἱ ἴδιοι τὴν ζωντανὴ παράδοση τοῦ τόπου τους, ὄντας οἱ ἴδιοι γνήσια τέκνα τοῦ λαοῦ ποὺ προΐστανται.
Ἐν ὄψει τῆς ἐπετείου τοῦ ἡρωικοῦ ἔπους τοῦ 1940, καὶ μετὰ ἀπὸ ἑβδομήντα ἀκριβῶς χρόνια, ἐπάνω στὴν πραγματικότητα τῶν ἀνθρώπων ποὺ καθοδηγοῦν τὰ ἔθνη, θὰ χαράξουμε κάποιες σκέψεις, ὄχι βεβαίως γιὰ νὰ μᾶς καταλάβει πνεῦμα καταθλίψεως, ἀλλ’ ἀντιθέτως νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἔχουμε χρέος, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ ἀπορρίψουμε τοὺς σύγχρονους γραικύλους, ἀφ’ ἑτέρου δέ, νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ ἀναδείξουμε τὶς φωτεινὲς αὐτὲς προσωπικότητες ποὺ βιώνουν καὶ ἐμπνέουν τὰ αἰώνια Ἰδανικὰ τῆς φυλῆς μας: Ὀρθοδοξία, Πατρίδα καὶ Οἰκογένεια.
Ἂς ἀνοίξουμε λοιπὸν γιὰ λίγο τὴν Βίβλο τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας, στὴν μοναδικὴ καὶ χρυσὴ ἐποχὴ τοῦ 1940 καὶ μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας, ἂς ἀτενίσουμε τὶς στιβαρὲς Ἑλληνικὲς προσωπικότητες ποὺ βρίσκονταν στὶς κορυφὲς τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Πολιτείας καὶ φυσικά του ἔνδοξου καὶ ἡρωικοῦ μας Στρατοῦ.
Ὁμολογουμένως ἴλιγγος μᾶς καταλαμβάνει ὅταν συνειδητοποιοῦμε τὴν ἀξία καὶ τὸ πνευματικὸ ἐκτόπισμα τοῦ καθενὸς ἀπὸ αὐτούς, στὸ ἴδιο του τὸν τομέα, ἀλλὰ καὶ γενικώτερα στὴν ἱστορικὴ σκηνὴ τῆς ἐποχῆς τους.
1. Ἂς ξεκινήσουμε μὲ τὴν πολιτειακὴ κορυφή. Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄. Ὁ Βασιλεὺς τῆς νίκης. Τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ὁποίου καὶ μόνο ἡ πνευματικὴ διαθήκη ποὺ βρέθηκε μετὰ τὸν θάνατό του, τὸν κατατάσσει ἀνεπιφυλάκτως στοὺς Ἐθνομάρτυρες καὶ στὶς ὑψηλὲς προσωπικότητες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας.
Τοῦτο μόνο νὰ ὑπογραμμίσουμε: Ἦταν τέτοια καὶ τόση ἡ δύναμη τῆς προσωπικότητάς του, ὥστε ἀκόμα καὶ ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν πολιτικὴ κοσμοθεωρία διαφορετικὴ ἢ καὶ ἄκρως ἀντίθετη μὲ αὐτὸ ποὺ ἀντιπροσώπευε ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος, στὶς τρομερὰ δύσκολες καὶ τραγικὰ ἐπικίνδυνες διασκέψεις τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, σχετικὰ μὲ τὶς σφαῖρες πολιτικῆς ἐπιρροῆς καὶ τὶς ἐθνικές μας προαιώνιες διεκδικήσεις, τὸν ἴδιο τὸν Βασιλέα Γεώργιο ἐμπιστεύονταν, ὥστε νὰ ἐκπροσωπήσει τὸ Ἔθνος μας καὶ νὰ διεκδικήσει τὰ ἀπαράγραπτα δίκαιά μας!
Θὰ πρέπει δὲ νὰ εἶναι κανεὶς πολὺ ρηχὸς ἠθικῶς καὶ μορφωτικὰ ἐλλιπὴς γιὰ νὰ μὴ σταθεῖ μὲ τὸν ἀνάλογο σεβασμὸ καὶ τὸ ἐθνικὸ δέος, μπροστὰ στὴν ἀνεπανάληπτη αὐτὴ ἑλληνικὴ προσωπικότητα, ἡ ὁποία, δυστυχῶς, παραμένει ἐν πολλοῖς ἄγνωστη στὴν σύγχρονη ἱστορική μας πραγματικότητα καὶ βιβλιογραφία. Δὲν θὰ εἴμαστε ὑπερβολικοὶ ἂν τονίσουμε ὅτι ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄ θὰ ἔπρεπε νὰ προβάλλεται ἐπισήμως (ἂν ὑπῆρχαν ἑλληνόψυχοι κυβερνῆτες), ὡς ὁ ἡγέτης ποὺ εἶναι καθημερινῶς ἕτοιμος γιὰ τὴν θυσία ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους του!
2. Κυβερνήτης – Πρωθυπουργός: Ἰωάννης Μεταξάς.
Ὁ στρατιώτης τῆς Ἑλλάδος, ἀφ’ ὅτου εἰσῆλθε στὴν Σχολὴ Εὐελπίδων, ἕως καὶ τὴν ἡμέρα τοῦ παραδόξου θανάτου του! Εἶχε τὴν τύχη νὰ τὸν βρεῖ ὁ θάνατος μέσα στὸ μεγαλεῖο της δόξας καὶ τοῦ θριάμβου καὶ διηνεκῶς νὰ σελαγίζει ἡ ἡρωική του μορφὴ στὸ στερέωμα τοῦ ἀθάνατου Ἑλληνικοῦ μας Ἔθνους.
Τὸ δὲ ἐρώτημα ποὺ προβάλλεται, τέτοιες ἡμέρες, εὐκαίρως-ἀκαίρως, γιὰ τὸ ποιὸς εἶπε στοὺς Ἰταλοὺς τὸ «ΟΧΙ», μόνο ὡς κακόγουστο ἀστεῖο θὰ μποροῦσε νὰ τὸ ἐκλάβει κανείς, στὴν ἀστεία τοῦ πλευρά, ἐνῶ στὴν σοβαρή του, ἀποδεικνύει τὴν ἀνοησία αὐτῶν ποὺ τὸ θέτουν καὶ τὸ πόσο ἀδαεῖς καὶ ὄχι μόνο περὶ τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα εἶναι ὅσοι τὸ ὑποβάλλουν.
3. Ἀλέξανδρος Παπάγος: Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου καὶ κατόπιν στρατάρχης. Μὲ τὴν ἀκαταμάχητη στρατιωτική του ἐπιβολὴ καὶ τὴν ὅλη ἰσχυρὴ καὶ ὀλύμπια προσωπικότητά του, ὁδήγησε τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ στὴν δόξα τῶν βουνῶν τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ κατόπιν ἔσωσε τὸ Ἔθνος μας ἀπὸ τὸν ἐπάρατο συμμοριτισμό.
4. Προκαθήμενος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Μία ἀνεπανάληπτη μορφή. Ὁ ἠρωϊκός, ἀτρόμητος καὶ ἅγιος ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ ἀπὸ Τραπεζοῦντος Χρύσανθος Φιλιππίδης. Ὁ ἄνδρας μὲ τὶς τόσες Ἐθνικὲς καὶ Ἐκκλησιαστικὲς περγαμηνές, ποὺ ἐτίμησε ὅσο οὐδεὶς ἄλλος τὴν ὑψηλή του θέση, ἀφοῦ, γιὰ ὅσους γνωρίζουν, προτίμησε νὰ χάσει τὴ θέση του, παρὰ νὰ ταπεινώσει τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία μπροστὰ στοὺς χιτλερικοὺς καὶ ταυτοχρόνως νὰ χάσει τὴν προσωπική του ἀξιοπρέπεια.
Ἂς μὴ λησμονοῦμε ποτὲ ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος εἶναι ὁ πρῶτος αὐθεντικὸς Ἐθνικὸς ἀντιστασιακός, ποὺ μὲ τὴν πράξη τοῦ ὑπογραμμίζει σὲ ὅλους τους μετέπειτα πῶς πρέπει νὰ συμπεριφέρεται ὁ Ἕλληνας Ὀρθόδοξος κληρικός...
Καὶ τίθεται κατόπιν αὐτῶν, ἀμείλικτο τώρα τὸ ἐρώτημα, ὄχι ποιοὶ ἀπὸ ὅλο τὸν συρφετὸ τῶν ξένων ποὺ θρονιάστηκαν στὴν γλυκιά μας πατρίδα, ἀλλά, ποιὰ Ἑλληνόπουλα σήμερα, γνωρίζουν ἢ ἔστω ἔχουν ἀκούσει κάτι γιὰ τὶς θρυλικὲς αὐτὲς μορφὲς ποὺ ἔζησαν καὶ ἔπεσαν γιὰ νὰ μᾶς χαρίσουν Ἐλεύθερη πατρίδα καὶ Ἐλεύθερη καὶ Ζωντανὴ Ἐκκλησία;
Ποιὰ σύγχρονα σχολικὰ ἐγχειρίδια ἢ πανεπιστημιακὰ συγγράμματα, κάνουν λόγο γιὰ τοὺς ἄνδρες αὐτοὺς καὶ τὸ ἔργο τους; Ἂν γίνεται κάποια ἀναφορὰ σ’ αὐτούς, γίνεται μόνο καὶ μόνο, ὥστε νὰ ἀμαυρώσουν τὰ ἀστραπτερὰ τοὺς μέτωπα.
Σὲ ποιὲς ὁδοὺς ἔχουν χαρίσει (οἱ ἐθνοπατέρες καὶ γενικώτερα ἡ τοπικὴ αὐτοδιοίκηση), τιμητικῶς τὰ ἡρωικά τους ὀνόματα; Καὶ σὲ ποιὰ σημεῖα τοῦ κράτους (πλὴν τοῦ Καλπακίου), βρίσκονται οἱ σεπτὲς προτομές τους;
Νὰ περάσουμε τώρα νὰ κάνουμε σύγκριση μὲ τὰ ἀνάλογα πρόσωπα τὰ ὁποῖα κατέχουν σήμερα τοὺς ἀνάλογους θώκους; Οὔτε καν τὸ τολμοῦμε.
Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ζοφερή, τὸ ὀλιγώτερον πραγματικότητα, τὴν ὁποία βιώνουμε σήμερα, τί μᾶς μέλλει; Ἡ ἀπογοήτευσις; Ὄχι δά. Τὸ εἴπαμε καὶ στὴν ἀρχή. Προβάλλουμε τὶς ἐθνικές μας προσωπικότητες, γιὰ νὰ ἀφυπνιστοῦμε, νὰ ἀγωνιστοῦμε καὶ ταυτοχρόνως νὰ παρακαλέσουμε θερμῶς τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τὴν Κυρία Θεοτόκο, νὰ προστατεύσουν καὶ πάλι τὸ Ἔθνος μας. Νὰ προστατεύουν καὶ ταχέως νὰ μᾶς χαρίσουν Ὀρθοδόξους Ἕλληνες ἄρχοντες, πρὸς πεῖσμα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ πρὸς δόξαν τῆς αἰωνίας Ἑλλάδος.
Νὰ μᾶς χαρίσουν ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἐφαρμόζουν τὰ ἀθάνατα ἰδανικά μας, τώρα μάλιστα ποὺ οἱ τόσοι ξένοι ποὺ κατοικοῦν στὴν πατρίδα μας, ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ Ὀρθόδοξο καὶ αὐθεντικὸ Ἑλληνοχριστιανικὸ πολιτισμό.
Τῶν δὲ πρωτεργατῶν τοῦ χρυσοῦ Ἔπους τοῦ 1940, αἰωνία ἡ μνήμη. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου