Ἑλληνοαμερικανικὲς “ἀλχημείες” μὲ φόντο τὴν Ἁγία Σοφiα

Ποιὸς Ὀρθόδοξος δὲν θὰ ἤθελε νὰ λειτουργηθεῖ στὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στὴν Κωνσταντινούπολη; Ποιὸς Ἕλληνας δὲν θὰ ἤθελε νὰ διαβεῖ καὶ πάλι τὶς γιγαντιαῖες ξύλινες πόρτες τοῦ Ἰουστινιανοῦ καὶ νὰ εἰσέλθει στὴ Μεγάλη Ἐκκλησιὰ τοῦ Γένους καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸ σύμβολο τῆς ἐξελληνισμένης Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας; Σίγουρα ὅλοι. Εἶναι ὁ μύχιος πόθος μας, ἡ κρυφή μας ἐλπίδα, ἡ σιωπηλή μας προσευχή.Καὶ αὐτὴ τὴν ἐλπίδα θέλει νὰ τὴν κάνει πραγματικότητα ἕνας ἑλληνοαμερικανὸς πολιτικός. “Κρατώντας” σφιχτὰ στὰ χέρια τοῦ τὸ ἀμερικανικὸ διαβατήριό του, περιφέρεται ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ διακηρύσσει τὴν πρόθεσή του νὰ μεταβεῖ στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ τελέσει τὴν πρώτη θεία λειτουργία ἀπὸ τὸ 1453.
Ἀγνοώντας ἐπιδεικτικὰ τὶς κρατικὲς Ἀρχὲς τῆς γειτονικῆς χώρας ποὺ –εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι – ἔχουν τὴν εὐθύνη προστασίας τοῦ Ναοῦ ποὺ σήμερα λειτουργεῖ ὡς μουσεῖο, ἀδιαφορώντας προκλητικὰ γιὰ τὴν Κανονικὴ ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ ποὺ εἶναι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο – γιατί ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Πατριάρχης εἶναι «ὅμηρος» (sic!)- ἀλλὰ καὶ τὴν δισχιλιετὴ παράδοση καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθοδοξίας – ἡ “Παγκόσμια Ἐνορία” ποὺ δημιούργησε δὲν ὑπάγεται σὲ...ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ- ἑτοιμάζει τὶς βαλίτσες του, μαζὶ μὲ ἄλλους 250 περισσότερο «πατριῶτες καὶ Ὀρθοδόξους» ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς γιὰ νὰ μεταβοῦν στὴν Πόλη, ὥστε στὶς 17 Σεπτεμβρίου, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Σοφίας, νὰ τελέσει τὴ λειτουργία, μὲ παπὰ ἀγνώστου ταυτότητας καὶ προελεύσεως, στὸν περίλαμπρο Ναό.
Καταρχὴν ἂς τὸν ἐνημερώσει κάποιος ὅτι ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας δὲν εἶναι ἀφιερωμένος στὴν Ἁγία Σοφία ποὺ ἑορτάζει στὶς 17 Σεπτεμβρίου ἀλλὰ στὴν τοῦ Θεοῦ Σοφία. Μάλιστα κατὰ τὰ βυζαντινὰ χρόνια ὁ Ναὸς πανηγύριζε τὴν ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων του, δηλαδὴ στὶς 23 Δεκεμβρίου καὶ τὴν Τετάρτη τῆς Μεσοπεντηκοστῆς.
Δεύτερον ἂς μᾶς ἐξηγήσει γιατί ἐνῶ δηλώνει ὅτι προτίθεται νὰ ξεκινήσει μία δικαστικὴ διαδικασία ὑπὲρ τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Ἁγίας Σοφίας ὡς χριστιανικοῦ Ναοῦ καὶ τῆς ἀποδόσεως τῆς λατρευτικῆς χρήσης του στοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τὴν ἴδια ὥρα σπεύδει γιὰ τὴν τέλεση – ἂν γίνει – θείας λειτουργίας στὸ Ναὸ δημιουργώντας ἐνδεχομένως τὶς προϋποθέσεις ὄξυνσης τοῦ κλίματος στὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν δύο λαῶν, πέραν τῶν ὅποιων ἐπιπτώσεων σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο.
Καλὸ θὰ ἦταν ὁ ὁμογενὴς ἀδελφὸς νὰ ἐνημερωθεῖ ὅτι στὴν Ἑλλάδα, τὴν Τουρκία – καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς- θρησκευτικὰ μνημεῖα ὑπάγονται στὴν εὐθύνη προστασίας καὶ συντήρησης τῶν ἁρμοδίων ὑπηρεσιῶν τῶν ὑπουργείων Πολιτισμοῦ. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Ναὸς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στὴν Ἀρχαία Ἀγορὰ ὑπάγεται στὴν εὐθύνη τοῦ ὑπουργείου Πολιτισμοῦ, οἱ ὑπηρεσίες τοῦ ὁποίου ἐκδίδουν εἰδικὴ ἄδεια ὥστε ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, νὰ τελεῖ τὴν πανηγυρικὴ θεία λειτουργία. Ὅμως ἔτσι ὅπως θέτει τὸ ζήτημα τότε αὔριο θὰ πρέπει νὰ ἀποδοθεῖ ἡ λατρευτικὴ χρήση τοῦ Παρθενώνα στοὺς Ἕλληνες Ἀρχαιοθρήσκους, γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρουμε ἄλλες περιπτώσεις μὲ ἐπικίνδυνες προεκτάσεις γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα.
Αὐτὰ ὅμως ὁ Ἑλληνικῆς καταγωγῆς ἀμερικανὸς ὑπήκοος, δὲν φαίνεται νὰ τὰ λαμβάνει ὑπόψη του. Αὐτὸ φάνηκε καὶ ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε στὸ ἐρώτημα ἐὰν θὰ ὑποστήριζε μία ἐνδεχόμενη πρωτοβουλία ἑνὸς τουρκικῆς καταγωγῆς ἀμερικανοῦ πολιτευτῆ ἢ ἁπλοῦ πολίτη νὰ δημιουργήσει μία κίνηση μὲ σκοπὸ τὴν τέλεση ἱεροπραξίας στὸ Τζαμὶ τοῦ Μοναστηρακίου στὴν Ἀθήνα ποὺ σήμερα λειτουργεῖ ὡς μουσεῖο.
«Θὰ εἶμαι μαζί του» εἶπε ἀφοπλιστικὰ ὁ ἑλληνοαμερικανὸς γιὰ νὰ προσθέσει: «Ἐὰν ἕνας μουσουλμάνος πιστὸς ἀσχέτου ἐθνικῆς ταυτότητας διεκδικοῦσε ἕναν θρησκευτικό του χῶρο ἐγὼ θὰ ἤμουν μαζί του γιατί ἡ δική μου θρησκεία μου ἐπιτρέπει νὰ συμπροσευχηθῶ μαζί του καὶ θὰ ἤμουν ἐκεῖ».
Πρώτη φορὰ ἀκούω ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία ἐπιτρέπει τὴν συμπροσευχὴ μὲ τοὺς μουσουλμάνους. Ἴσως ἀπὸ τότε ποὺ σταμάτησα τὸ Κατηχητικὸ – στὸ ὁποῖο πῆγα μέχρι ποὺ τελείωσα τὸ Λύκειο – νὰ ἔγινε ἡ ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ νὰ μὴν τὸ πῆρα εἴδηση.
Ὡστόσο ὅμως ἡ ἄποψη τοῦ εἶναι σίγουρα βούτυρο στὸ ψωμὶ τῶν γειτόνων καὶ κάθε μουσουλμάνου. Γιατί τώρα ἕνας τοῦρκο-ἀμερικανὸς μπορεῖ νὰ ξεκινήσει καὶ ἐκεῖνος μία ἐκστρατεία γιὰ τὴν ἐπαναλειτουργία τοῦ Τζαμιοῦ τοῦ Διδυμοτείχου – τοῦ πρώτου τεμένους ποὺ κτίστηκε ἐπὶ Εὐρωπαϊκοῦ ἐδάφους καὶ σήμερα εἶναι κλειστό, τοῦ Τζαμιοῦ τοῦ Μοναστηρακίου καὶ ὅποιου ἄλλου παλαιοῦ μουσουλμανικοῦ λατρευτικοῦ χώρου ὑπάρχει στὴν Ἑλλάδα καὶ δὲν λειτουργεῖ, ἔχοντας στὸ πλευρὸ τοῦ τὸν ἑλληνο-ἀμερικανὸ πολιτικό.
Ἄραγε ἀντιλαμβάνεται τὶς λεπτὲς ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἰσορροπίες τῆς ὑπόθεσης;
Γιατί εἶναι διαφορετικὸ νὰ διεκδικήσει κάτι μὲ τὴν προσφυγή του στὴ Δικαιοσύνη, εἴτε τῆς Τουρκίας εἴτε στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου καὶ ἄλλο νὰ προσπαθεῖ ἐτσιθελικά, μὲ «παλικαρισμοὺς» καὶ τὴν ἀσφάλεια τῆς ἀμερικανικῆς ὑπηκοότητας, νὰ δημιουργήσει de facto καταστάσεις καὶ τετελεσμένα.
Δηλαδὴ ἔτσι ὅπως θέτει τὸ θέμα, γιατί ὄχι, αὔριο μία ὁμάδα γυναικών, ποὺ ἀνήκουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, νὰ μὴν πᾶνε καὶ νὰ παραβιάσουν τὸ ἄβατό του Ἁγίου Ὅρους ὑποστηρίζοντας ὅτι τὸ μοναστικὸ καθεστὼς «καταπατᾶ» τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες τους.
Ἄραγε αὐτὸς ὁ κύριος θὰ τολμοῦσε νὰ διανοηθεῖ νὰ ἀγνοήσει τὸν τοπικὸ Κυβερνήτη ἢ τὸ Σερίφη τῆς Πολιτείας στὴν ὁποία ζεῖ στὶς ΗΠΑ; Καὶ ἂν τὸ ἔκανε ποιὰ θὰ ἦταν ἡ τύχη του;
Τί εἴδους συμπεριφορὰ τσαμπουκὰ εἶναι αὐτή; Τί θὰ συμβεῖ ἐὰν 200 φανατικοὶ Τοῦρκοι τοὺς ἐπιτεθοῦν ὅταν θὰ πᾶνε νὰ κάνουν τὴν λειτουργία, χωρὶς προηγούμενη συνεννόηση μὲ τὶς Ἀρχές, χωρὶς νὰ ἔχουν ἄδεια; Τί θὰ συμβεῖ ἂν σκοτωθεῖ ἕνας ἄνθρωπος; Ποιὲς θὰ εἶναι οἱ ἐπιπτώσεις στὶς σχέσεις τῶν δύο χωρῶν; Ποιὸς θὰ ἔχει προκαλέσει τὴν κρίση;
Ἔχει λάβει κανεὶς ὑπόψη τοῦ τὶς πιθανὲς παρενέργειες μίας τέτοιας μονομεροῦς πρωτοβουλίας στὴ ζωὴ τῆς ὁμογένειας τῆς Πόλης; Στοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποῦ ἦταν μόνοι στὰ Σεπτεμβριανά του ’55; Στὶς ἀπελάσεις τοῦ ’64 – ὅταν μαζὶ μὲ χιλιάδες ἀκόμα ἐκδιώχθηκε καὶ ἡ θεία μου, σὲ μία νύχτα, κρατώντας δύο μωρὰ καὶ μία βαλίτσα στὰ χεριά; Στοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποὺ βίωσαν τὶς ἐπιπτώσεις τοῦ Κυπριακοῦ, ποὺ εἶδαν συγγενεῖς καὶ φίλους νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν Πόλη μετὰ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο, ποὺ κάθε φορᾶ πρῶτοι εἰσπράττουν ὁποιαδήποτε ἀναταραχὴ στὶς σχέσεις τῶν δύο χωρῶν, Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας;
Τὰ ἔλαβε λοιπὸν ὅλα αὐτὰ ὑπόψη τοῦ ὁ μαχητικὸς ἑλληνοαμερικανός;
Μᾶλλον ὄχι. Γιατί; Δὲν γνωρίζω. Ἴσως ἀναζητᾶ ἕναν ρόλο, μία θέση στὸ κάδρο τῆς δημοσιότητας, μετὰ τὴν «ἀποστρατεία» του ἀπὸ τὴν τοπικὴ πολιτικὴ τῆς περιφέρειας ὅπου ζεῖ στὶς ΗΠΑ. Καὶ φαίνεται νὰ βρῆκε πρόσφορο ἔδαφος στὴν εὐαισθησία καὶ τὸν συναισθηματισμό, τὴν ἐλπίδα καὶ τὸ ὄνειρο τῶν Ἑλλαδιτῶν. Καὶ τὴν πρωτοβουλία τοῦ ὑποστηρίζουν καὶ κάποιοι ποὺ ἀναζητοῦν ἐναγωνίως νὰ ἐντοπίσουν τὸν «μαρμαρωμένο» βασιλιά. Κάποιοι ποὺ μέχρι σήμερα δὲν πάτησαν τὸ πόδι τους στὴν Πόλη, ποὺ ὑπονόμευσαν καὶ ὑπονομεύουν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ποὺ δὲν βρῆκαν λίγο χρόνο νὰ ἐπισκεφθοῦν τὰ ἱδρύματα, τὰ σχολεῖα, τὰ νοσοκομεῖα καὶ τὰ γηροκομεῖα τῆς Ὁμογένειας. Ποῦ δὲν βρῆκαν λίγο χρόνο νὰ μάθουν πὼς ζοῦν οἱ ἀδελφοί μας ἐκεῖ, ποιὲς οἱ ἀνάγκες τους, οἱ ἀνησυχίες τους, τὰ προβλήματά τους. Καὶ βρῆκαν τώρα τὴν εὐκαιρία νὰ κρυφτοῦν πίσω ἀπὸ τὴν πρωτοβουλία τοῦ διακεκριμένου ἑλληνοαμερικανοῦ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς ἐθνικιστικές τους ἀναζητήσεις.
Περιμένουμε λοιπὸν νὰ δοῦμε τί θὰ γίνει στὶς 17 Σεπτεμβρίου.
Καὶ εὐχόμαστε νὰ μὴν ἀνοίξει ὁ ἀσκὸς τοῦ Αἰόλου.
Πηγή: http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3267

Πηγή:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου