Κλείστηκε στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, ὄχι γιά νά παίξει, ἀλλά γιά να παλέψει!

Ὁ πάπα-Σάββας

Ἕνας ἀπό τούς πιό ἀγαπημένους φίλους του πάπα-Τύχωνα ἦταν καί ὁ εὐλαβέστατος πάπα-Σάββας, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί εἶχε φθάσει μάλιστα σέ μεγάλη πνευματική κατάσταση. Ὁ πάπα-Σάββας εἶχε ἔρθει ἀπό δέκα τεσσάρων χρονῶν , μικρό παιδί, ἀφήνοντας τούς γονεῖς του καί τήν πατρίδα του, τήν Φιλιππιάδα, καί κλείστηκε στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, ὄχι γιά νά παίξει, ἀλλά γιά νά παλέψει. Καί πραγματικά, ἀγωνίσθηκε παλληκαρίσια, ἔγινε ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ καί στεφανώθηκε.
Αἰτία τῆς φυγῆς του ἀπό τόν κόσμο, ὅπως μου ἔλεγε, ἦταν ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Καλυβίτη, ὁ ὁποῖος τοῦ ἄναψε στήν καρδιά τοῦ τήν γλυκιά φλόγα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, καί ἔτσι ἦρθε στό Ἅγιον Ὅρος, στήν...Ι. Μονή Ἐσφιγμένου.
Ἀγωνίστηκε πολύ φιλότιμα ἀπό μικρός μέχρι τά γεράματά του ὁ Πάπα-Σάββας, χωρίς νά ὑπολογίζει τόν ἑαυτό του, γι’ αὐτό καί σκεφτόταν πάντα τούς ἄλλους καί προσπαθοῦσε πῶς νά ἀναπαύσει τόν καθένα.
Μετά ἀπό πολυχρόνια ἄσκηση ἑπόμενο ἦταν νά ὑποστεῖ καί ὁρισμένες σωματικές βλάβες, νά ἔχει προβλήματα μέ τήν ὑγεία του. Ὁ ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ ὅμως τούς πόνους, τούς πανηγύριζε μέ τήν ὑπομονή του, ἐνθυμούμενος τούς Ἁγίους Μάρτυρες, καί δοξολογοῦσε τό Θεό.
Ὅταν τόν ρωτοῦσα «πῶς πάει ἡ ὑγεία σας», ἐκεῖνος μου ἔλεγε:
«Δόξα τῷ Θεῶ, πολύ καλά. Ἐγώ τίποτα δέν ὑποφέρω ἐν συγκρίσει μέ τούς Ἁγίους Μάρτυρες, ὅπως καί δέν ἔχω κάνει τίποτε ἐν συγκρίσει μέ τούς Ὁσίους Πατέρες» (ἐνῶ ποτέ τοῦ δέν παρέλειψε τά πνευματικά του καθήκοντα μέχρι τά γεράματά του, ὅταν τόν εἶχαν ἐγκαταλείψει πιά οἱ σωματικές του δυνάμεις, καί οἱ πόνοι εἶχαν δυναμώσει) ὁ πάπα-Σάββας ἦταν πάντα χαρούμενος στούς πόνους καί συνέχεια ἔλεγε Δόξα σοί ὁ Θεός.
Οἱ Πατέρες τῆς Μονῆς ἀπό ἀγάπη τόν πῆγαν στην Ἀθήνα γιά ἐξετάσεις σέ κλινική, κι ἐκείνος ἔκανε ὑπακοή σάν καλός Κοινοβιάτης. Ὁ φιλήσυχος ὅμως Σάββας δυσκολεύτηκε περισσότερο ἀπό τόν κοσμικό θόρυβο παρά ἀπό τούς πόνους τῆς ἀρρώστιας καί παρακάλεσε τούς Πατέρες νά τόν φέρουν πάλι στήν Μετάνοιά του, στό περιβόλι τῆς Παναγίας.
Οἱ Πατέρες τό δέχθηκαν καί τόν πῆγαν προσωρινά στήν Ι. Μονή Χρυσοβαλάντου, γιά νά συνέλθει λίγο, καί μετά νά φύγουν γιά τό Ἅγιον Ὅρος. Ἕνα βράδυ ὅμως εἶχε πλημμυρίσει ἀπό ἄρρητη εὐωδία ὅλη ἡ Μονή, καί ἡ Γερόντισσα δέν μποροῦσε νά τό ἐξηγήσει! Σέ λίγο διαπίστωσαν ὅτι ἡ εὐωδία ἔβγαινε ἀπό τό κελλί, ὅπου ἔμενε ὁ πάπα-Σάββας. Ὅταν ἄνοιξαν τήν πόρτα ,γέμισε ὁ τόπος ἀπό ἄρωμα, καί βρῆκαν τόν πάπα-Σάββα νά ἔχει παραδώσει τό πνεῦμα του. Τότε κατάλαβαν ὅτι τό ἄρωμα αὐτό ἔβγαινε ἀπό τήν ἀρωματισμένη ψυχή τοῦ πάπα-Σάββα. Ἦρθαν μετά καί οἱ Πατέρες καί τόν μετέφεραν στή Μετάνοιά του. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε . Ἀμήν.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «Ἁγιορεῖται Πατέρες καί ἁγιορείτικα»).

ΠΗΓΗ:ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ