Ἐπίσκεψη ἀλησμόνητη

Μαρτυρία ἀνωνύμου ἀπὸ τὸν Βόλο:

''Μία ὁμάδα ἀπὸ ἔξι ἄτομα πήγαμε στὸ Ἅγιον Ὅρος νὰ συναντήσουμε καὶ νὰ γνωρίσουμε τὸν Γέροντα Παΐσιο,τὸ ἔτος 1974 μία ἑβδομάδα πρὶν ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο.Τότε δὲν ἦταν τόσο γνωστὸς ὁ Γέροντας.Ἀκολουθήσαμε ἕνα στενὸ μονοπάτι γεμάτο χαμόκλαδα καὶ βρεθήκαμε σὲ μία Καλύβη.Εἴδαμε ἕνα γεροντάκι μὲ τριμμένο ράσο ποὺ ἔσκαβε.Ἕνας ἀπὸ τὴν παρέα μᾶς ρώτησε:
-Ποῦ εἶναι ὁ Γέροντας Παΐσιος;
-Ἐδῶ εἶναι,ἀπαντᾶ.
Μᾶς ἄνοιξε τὴν πόρτα,μπήκαμε καὶ προσκυνήσαμε.Ὅταν βγήκαμε βλέπουμε τὸν μοναχὸ πιὸ περιποιημένο.Ἐκεῖνος ποὺ εἶχε ρωτήσει τὴν πρώτη φορὰ ξανατώρα:
-Ποῦ εἶναι ὁ π.Παΐσιος;
-Ἐσεῖς ἤρθατε νὰ δεῖτε ἕνα μεγάλο καρπούζι καὶ βρήκατε ἕνανεροκολόκυθο.
Ὅλοι τότε καταλάβαμε ὅτι βρισκόμασταν μπροστὰ στὸν π.Παΐσιο.
Καθήσαμε κάτω ἀπὸ μία ἐλιά,ἄλλοι σὲ πέτρες καὶ ἄλλοι στὰ χόρτα.Τὸ τί ἀκολούθησε δὲν περιγράφεται.Ἡ συζήτηση ἦταν μία πνευματικὴ πανδαισία.Εἶχε τὴν πιὸ κατάλληλη,φωτισμένη καὶ πνευματικὴ ἀπάντηση στὶς ἐρωτήσεις καὶ ἀπορίες μας.
Μετὰ ἀπὸ συζήτηση μίας ὥρας μέσα ἀπὸ τὰ χαμόκλαδα ἐμφανίστηκε ἕνα τεράστιο φίδι.Δενδρογαλιὰ πρέπει νὰ ἦταν.''Φίδι'',φώναξε κάποιος ἀπὸ τὴν παρέα μας καὶ πετάχθηκε ἐπάνω παίρνοντας μία πέτρα στὸ χέρι του.Ὁ π.Παΐσιος μᾶς καθησύχασε λέγοντας:''Μὴν τὸ πειράζετε,αὐτὸ ἔρχεται καὶ μοῦ κάνει παρέα''.
Σηκώθηκε,πῆρε ἕνα τενεκεδάκι,τὸ γέμισε νερὸ καὶ τὸ ἄφησε πιὸ πέρα.Ἀφοῦ ἤπιε τὸ νερό,ὁ Γέροντας εἶπε στὸ φίδι:''Φύγε τώρα,ἔχω παρέα''.Ἀμέσως τὸ φίδι ὑπακούοντας χάθηκε στὰ χόρτα καθὼς ἦλθε.Μείναμε ἄναυδοι.Τὸ τί νιώσαμε δὲν περιγράφεται.Τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ ἡ συζήτηση χαράχτηκαν βαθειὰ στὴν ψυχή μας.Ἰδιαίτερα ὁ Γέροντας μᾶς ἐπεσήμανε προφητικὰ τὰ γεγονότα ποὺ ἀκολούθησαν μὲ τὴν εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο μας''.
ΠΗΓΗ:ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ