Μνήμη τῆς ἁγίας παρθένου καί μάρτυρος Μαρκέλλας τῆς Χίου

Ἡ ἁγία αὐτή ἀμνάδα τοῦ Χριστοῦ καταγόταν ἀπό τήν Βολισσό τῆς Χίου. Ὅταν πέθανε ἡ μητέρα της, τήν ἀνέθρεψε ὁ πατέρας της. Μεγαλώνοντας προόδευσε σέ ἀρετή ἔτσι πού τό σῶμα τῆς ἀκτινοβολοῦσε ἀπό τήν περίσσεια ἁγιότητας τῆς ψυχῆς της. Ὁ διάβολος, φθονώντας μία τόσο λαμπρή ἀρετή, προσπάθησε νά τῆς ὑποβάλει ἀκάθαρτους λογισμούς, ἀλλά ἡ ἁγία ἀπέκρουσε εὔκολα ὅλους τους πειρασμούς μέ τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Ὁ ἄρχοντας τοῦ σκότους στράφηκε τότε πρός τόν πατέρα της καί γέννησε στόν σαρκικό καί ὀλιγόπιστο αὐτόν ἄνθρωπο ἀσελγῆ πόθο γιά τήν ἴδια τήν θυγατέρα του. Ἀφήνοντας τούς λογισμούς νά βλαστήσουν στή ψυχή του, ἄρχισε νά κάνει ἀπρεπεῖς προτάσεις στήν νεαρή κόρη πού ταραγμένη ἀπό τέτοια ἀναισχυντία ἔφυγε κρυφά ἀπό τό χωριό καί κατέφυγε στό βουνό. Ἡ ἀποτυχία αὐτή ἄναψε περισσότερο τή φλόγα πού ἔκαιγε τήν καρδιά τοῦ παραλογισμένου αὐτοῦ ἀνθρώπου καί σάν δαιμονισμένος ἄρχισε νά τήν ἀναζητᾶ παντοῦ. Βλέποντας τόν νά πλησιάζει, ἡ ἁγία Μαρκέλλα ἔτρεξε πρός τήν...θάλασσα καί κρύφτηκε σέ ἕνα βάτο. Δέν μπόρεσε ὅμως νά μείνει ἀπαρατήρητη ἀπό τόν πατέρα της πού μή μπορώντας νά μπεῖ στό βάτο ἔβαλε φωτιά νά τόν κάψει. Ἡ Μαρκέλλα διέφυγε ἀπό ἀλλοῦ καί ἄρχισε νά τρέχει πάνω στά βράχια της ἀκρογιαλιᾶς.Καθώς ὁ πατέρας της δέν μποροῦσε νά τή φτάσει, τῆς ἔριξε ἕνα βέλος πού τήν τραυμάτισε, ἀλλά δέν τήν ἐμπόδισε νά συνεχίσει τό ξέφρενο τρέξιμό της. Καταλαβαίνοντας ὅτι οἱ δυνάμεις τῆς τήν ἐγκατέλειπαν, ἀνέπεμψε προσευχή πρός τόν ἐπουράνιο Νυμφίο της, παρακαλώντας νά τήν βοηθήσει. Ἀμέσως ὁ Κύριος ἔκανε νά σχισθεῖ ἕνας βράχος, πού δέχτηκε τήν ἁγία, ὅπως καί ἄλλοτε ἔγινε στήν ἁγία Θέκλα (24 Σεπτ.). Ὅταν ἔφθασε ὁ πατέρας της, μή μπορώντας νά τήν τραβήξει ἀπό τό βράχο, ἔκοψε τά στήθη τῆς κόρης του, κατόπιν τήν ἀποκεφάλισε καί ἔριξε τό κεφάλι της στή θάλασσα, ἀνοίγοντάς της ἔτσι τίς πύλες τῆς οὐράνιας αὐλῆς, μεταξύ τῶν συνετῶν παρθένων πού συνοδεύουν τόν Νυμφίο Χριστό.
Ἀπό τό βράχο πού στέγασε τήν ἁγία, ἀναβλύζει ἁγίασμα, πού ἔχει τή ἰδιότητα νά καλύπτει, τά βότσαλα μέ μία λεπτή κοκκινωπή κρούστα, πού οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ὀνομάζουν «ἅγιο αἷμα» καί συρρέουν κατά πλήθη στό προσκύνημα αὐτό. Μαζεύουν τά βότσαλα αὐτά, τά ξύνουν καί φυλᾶνε τά ξύσματα σέ βάζα χρησιμοποιώντας τά σέ κάθε εἴδους ἀρρώστιες. Ἡ ἁγία ἔχει ἐμφανισθεῖ ἐξάλλου πολλές φορές, φορώντας μοναχικό ἔνδυμα καί δείχνοντας νά ἀναδύεται ἀπό τή θάλασσα, σέ ἀρρώστους πού ἔρχονται νά περάσουν τή νύχτα στό ναό πού ἔχει κτιστεῖ στόν τόπο τοῦ βάτου.
(«Νέος Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τ.11ος ,Ἰούλιος. Ἔκδ. Ἴνδικτος)
ΑΠΟ:ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ