«H βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται»

Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος, †1956

«H βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται»
(Μάτθ. 11, 12)

...O Κύριος ἀπαιτεῖ ἀπὸ τοὺς πιστούς Του νὰ ἀσκήσουν κάθε δυνατὴ βία, νὰ καταβάλουν κάθε κόπο, νὰ ἐργάζονται ἕως ὅτου ἔχουν τὸ φῶς, νὰ προσεύχονται δίχως διακοπῆ, νὰ ἀπαιτοῦν, νὰ ζητοῦν, νὰ κρούουν, νὰ νηστεύουν, νὰ ἐπιτελοῦν πολυάριθμα ἔργα ἐλεημοσύνης -ὅλα τοῦτα μὲ σκοπὸ νὰ τοὺς ἀνοιχτεῖ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, δηλαδὴ ἡ μεγάλη, φοβερὴ καὶ ζωοποιὸς παρουσία τοῦ Θεοῦ.

Ἀγρυπνεῖτε οὒν ἐν παντὶ καιρῶ δεόμενοι, λέει ὁ Κύριος, ἴνα... καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθέν του υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου (Λκ. 21, 36).

Ἀγρυπνεῖτε ἐπάνω στὴ καρδιά σας γιὰ νὰ μὴν προσκολληθεῖ στὴ γῆ. Ἀγρυπνεῖτε ἐπάνω στοὺς λογισμούς σας γιὰ νὰ μὴν σᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ Θεό. Ἀγρυπνεῖτε ἐπάνω στὰ ἔργα σας γιὰ νὰ διπλασιάσετε τὸ τάλαντό σας καὶ ὄχι νὰ τὸ ἐλαττώσετε καὶ ἀπολέσετε. Ἀγρυπνεῖτε ἐπάνω στὶς ἥμερές σας γιὰ νὰ μὴν σᾶς αἰφνιδιάσει ὁ θάνατος καὶ σᾶς ἁρπάσει ἀμετανόητους, ἐν μέσω τῶν ἁμαρτιῶν σας.
Τέτοια εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας: ἐξ ὁλοκλήρου δημιουργική, καθολικὰ προσευχητικὴ καὶ νηπτική, μὲ δάκρυα καὶ βία. Καμία ἄλλη πίστη δὲν προτείνει στοὺς πιστούς της τόση βία γιὰ νὰ καταξιωθοῦν νὰ σταθοῦν ἐνώπιόν του Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὅλη αὐτὴ τὴ βία τὴν ἔχει προτείνει σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ τὴν ἐνετείλατο στοὺς πιστούς Του ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Σωτήρας, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία διαρκῶς τὴν ἀνανεώνει ἐπαναλαμβάνοντας τὴν ἀπὸ αἰώνα σὲ αἰώνα, ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά, ἐξαίροντας στὰ μάτια τῶν πιστῶν τὸν ὅλο καὶ μεγαλύτερο ἀριθμὸ τῶν ἡρώων του πνεύματος οἱ ὅποιοι ἐπλήρωσαν τὸ νόμο καὶ καταξιώθηκαν δόξης καὶ δυνάμεως ἀνέκφραστης στὸν οὐρανὸ μὰ καὶ στὴ γῆ.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ὅμως, δὲν πρέπει νὰ ἀπατώμαστε καὶ νὰ νομίζουμε πῶς ὅλοι οἱ κόποι καὶ ἡ βία ἑνὸς ἄνθρωπου ἀποφέρουν ἀπὸ μόνα τους τὴ σωτηρία. Δὲν πρέπει νὰ νομίζουμε πῶς ὁ ἄνθρωπος μόνο μὲ τὴν ἀτομικὴ προσπάθεια καὶ βία θὰ φτάσει στὴ παρουσία τοῦ Ζῶντος Κυρίου. Ἂν ὁ Κύριος δὲν τὸ θελήσει, κανένας θνητὸς δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ πρὸ προσώπου Αὐτοῦ. Γιατί ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ὁ ὅποιος ἔχει θεσπίσει ὅλα αὐτὰ λέει σὲ ἄλλο σημεῖο: ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμίν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοι ἐσμέν, ὅτι ὁ ὀφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν (Λκ. 17, 10). Καὶ πάλι σὲ ἄλλο σημεῖο: οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρὸς μέ, ἐὰν μὴ ὁ πατὴρ ὁ πέμψας μὲ ἑλκύσει αὐτὸν (Ἰω. 6, 44). Σὲ ἄλλο σημεῖο πάλι λέει: ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν (Ἰω. 15, 5). O Ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας στὴν ἴδια συνάφεια πρὸς τοὺς Ἐφεσίους λέει: χάριτι ἐστὲ σεσωσμένοι (Ἔφ. 2, 5).

Τί μποροῦμε νὰ ποῦμε ὕστερα ἀπ' ὅλα τοῦτα; μήπως ὅτι ὅλοι οἱ κόποι μας γιὰ τὴ σωτηρία εἶναι μάταιοι; Μήπως νὰ κατεβάσουμε τὰ χέρια καὶ νὰ περιμένουμε μέχρις ὅτου ὁ Κύριος φανερωθεῖ καὶ μᾶς τάξει κάτω ἀπὸ τὴ δύναμή Του καὶ τὴ παρουσία Του; Μήπως δὲν τὸ φωνάζει καὶ ὁ ἴδιος ὁ προφήτης Ἠσαΐας ὅτι ὡς ράκος ἀποκαθημένης πάσα ἡ δικαιοσύνη ἠμῶν (Ἤσ. 64, 6); νὰ παραιτηθοῦμε λοιπὸν ἀπὸ τὶς προσπάθειες καὶ τοὺς κόπους μας; Τότε ὅμως δὲν θὰ μοιάσουμε μὲ τὸν δοῦλο ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος παράχωσε στὴ γῆ τὸ τάλαντο καὶ ἄκουσε ἀπὸ τὸν κύριό του νὰ τὸν ἀποκαλεῖ δοῦλο ὀκνηρὸ καὶ πονηρό;

Ὀφείλουμε νὰ νήφουμε καὶ νὰ ἐφαρμόζουμε τὶς ἐν¬τολὲς τοῦ Κυρίου οἱ ὁποῖες εἶναι ξεκάθαρες σὰν τὸν ἥλιο. Θὰ πρέπει νὰ καταβάλουμε ὅλη μας τὴ προσπάθεια ἀλλὰ εἶναι στὴν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ νὰ εὐλογήσει τὸν ἀγώνα μας καὶ νὰ μᾶς εἰσάγει στὴ παρουσία Του. Ὑπέροχα τὸ ἔχει ἑρμηνεύσει αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν λέει: ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλῶς ἐπότισεν, ἀλλ' ὁ Θεὸς ηὔξανεν. Ὥστε, οὔτε ὁ φυτεύων ἐστὶ τί οὔτε ὁ ποτίζων ἂλλ' ὁ αὐξάνων Θεὸς (Ἃ' Κόρ. 3, 6-7). Ἀπὸ τὸ Θεὸ λοιπὸν ἐξαρτῶνται τὰ πάντα, ἀπὸ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, τὴ σοφία καὶ τὸ ἔλεός Του. Σὲ μᾶς πάλι ἀνήκει τὸ νὰ φυτεύουμε καὶ νὰ ποτίζουμε καὶ αὐτό μας τὸ καθῆκον ὀφείλουμε νὰ μὴν τὸ ἀμελοῦμε γιατί κινδυνεύουμε νὰ χαθοῦμε αἰωνίως.

Καθῆκον τοῦ γεωργοῦ εἶναι νὰ ὀργώνει καὶ νὰ ἀρδεύει μὰ ἀπὸ τὴ δύναμη, τὴ σοφία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται τὸ ἂν ὁ σπόρος θὰ βλαστήσει, θὰ μεγαλώσει καὶ θὰ ἀποφέρει καρπό.

Καθῆκον τοῦ ἐπιστήμονος εἶναι νὰ ἔρευνα καὶ νὰ ἀναζητᾶ μὰ ἀπὸ τὴ δύναμη, τὴ σοφία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται τὸ ἂν θὰ τοῦ ἀποκαλυφθεῖ ἡ γνώση.

Καθῆκον τῶν γονέων εἶναι νὰ φροντίζουν καὶ ἀνατρέφουν τὰ τέκνα τοὺς ἐν φόβω Θεοῦ μὰ ἀπὸ τὴ δύναμη, τὴ σοφία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται τὸ ἂν καὶ μέχρι πότε θὰ ζήσουν τὰ παιδιά τους.

Καθῆκον τοῦ ἱερέα εἶναι νὰ διδάσκει τοὺς πιστούς, νὰ τοὺς ἐνημερώνει, νὰ ἐλέγχει καὶ διορθώνει μὰ ἀπὸ τὴ δύναμη, τὴ σοφία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται τὸ ἂν ὁ κόπος του θὰ φέρει καρπούς.

Καθῆκον ὅλων μας εἶναι νὰ μοχθοῦμε καὶ κοπιάζουμε γιὰ νὰ γίνουμε ἄξιοι νὰ παρασταθοῦμε ἐνώπιόν του Υἵού του Θεοῦ μὰ ἀπὸ τὴ δύναμη, τὴ σοφία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται τὸ ἂν θὰ μᾶς δεχτεῖ ὁ Κύριος.

Δὲν πρέπει ὅμως πάλι νὰ κοπιάζουμε δίχως ἐλπίδα στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ ὅλη ἡ προσπάθειά μας νὰ θερμαίνεται ἀπὸ τὴν ἐλπίδα πῶς ὁ Κύριος εἶναι δίπλα μας καὶ θὰ μᾶς δεχτεῖ στὴ παρουσία τοῦ προσώπου Του. Δὲν ὑπάρχει βαθύτερη καὶ πιὸ ἀστείρευτη πηγὴ ἀπὸ τὴ πηγὴ τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὁ ἄσωτος υἷος μετενόησε ὕστερα ἀπὸ τὴ θλιβερὴ πτώση του στὸ ἐπίπεδό της ζωῆς τῶν χοίρων, ὁ εὔσπλαχνος πατέρας βγῆκε σὲ συνάντησή του, τὸν ἀγκαλίασε καὶ τὸν συγχώρησε γιατί ὁ Θεὸς βγαίνει ἀκούραστα πρὸς συνάντηση τῶν μετανοημένων παιδιῶν Του καὶ ἁπλώνει τὰ χέρια Του πρὸς ὅλους ἐκείνους ποῦ στρέφουν τὸ πρόσωπό τους πρὸς Ἐκεῖνον. Ἐπέτασα τὰς χείρας μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα (Ἤσ. 65, 2), λέει ὁ Κύριος γιὰ τοὺς Ἑβραίους. Ὅταν λοιπὸν ὁ Κύριος ἁπλώνει τὰ χέρια Του πρὸς τοὺς ἀπειθεῖς, πόσο περισσότερο τὸ κάνει πρὸς τοὺς ὑποτασσόμενους; Λέει ὁ ὑπάκουος προφήτης Δαυίδ: προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μου ἐστὶν ἴνα μὴ σαλευθῶ (Ψ. 15, 8-9). Στοὺς εὐπειθεῖς ἀγωνιστὲς γιὰ τὴ σωτηρία λοιπόν, δὲν ἀρνεῖται ὁ Κύριος τὴ παρουσία Του.

Ἔτσι, ἂς μὴν θεωροῦμε ἀνόητη αὐτὴ τὴ προσπάθεια καθὼς τὸ νομίζουν οἱ ἄθεοι καὶ οἱ ἀπαισιόδοξοι ἀλλὰ κοπιάζοντας καὶ μοχθώντας στὸ μέγιστο βαθμό, ἂς ἐλπίζουμε στὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας. "Ἂς προεκτείνουμε τοὺς κόπους μας καὶ ἂς μᾶς φωτίζει σ' αὐτὸ καὶ τὸ παράδειγμα ἐκείνων τῶν τεσσάρων οἱ ὅποιοι σκαρφάλω¬σαν στὴ στέγη τῆς οἰκίας καὶ κατέβασαν τὸν πέμπτο καὶ παράλυτο φίλο τους μπροστὰ στὸν Κύριο. "Ἂν τὸ ἕνα πέμπτο της ψυχῆς μᾶς εἶναι παραλελυμένο καὶ σεσηπωμένο ἀπὸ τὴν ἀσθένεια, ἂς σπεύσουμε ἀμέσως μὲ τὰ ὑπόλοιπα τέσσερα μέρη πρὸς τὸν Κύριο καὶ ὁ Κύριος θὰ θεραπεύσει τὸ ἀσθενὲς ποῦ βρίσκεται μέσα μας.

Ἐὰν μία ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις μᾶς προσβληθεῖ σὲ τοῦτο τὸν κόσμο καὶ ἀσθενήσει, ἂς προστρέξουμε μὲ τὶς ἄλλες αἰσθήσεις πρὸς τὸ Κύριο γιὰ νὰ σπλαχνιστεῖ ὁ Κύριος τὴν ἀρρωστημένη αἴσθηση καὶ νὰ τὸ θεραπεύσει. Ὅταν ἀσθενήσει ἕνα μέλος τοῦ σώματος, οἱ γιατροὶ συνιστοῦν συνδυασμένη φροντίδα, προφύλαξη καὶ περιποίηση τοῦ ὑπολοίπου σώματος γιὰ νὰ καταστεῖ τὸ ὑγιὲς μέρος ἀκόμα πιὸ ὑγιὲς καὶ ἰσχυρό, ἀποβαλόντας τὴν ἀδυναμία ἀπὸ ἐκεῖνο ποῦ εἶναι ἄρρωστο.

Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τὴ ψυχή μας. Ἂν ὁ νοῦς μᾶς ἔπεσε σὲ ἀμφιβολία, ἂς ἀγωνιστοῦμε γρήγορα μὲ τὴ καρδιὰ καὶ τὴ ψυχή μας νὰ ἐνδυναμώσουμε τὴ πίστη μας καὶ τὸν ἀρρωστημένο νοῦ μας νὰ τὸν ἐνισχύσουμε καὶ νὰ τὸν θεραπεύσουμε ἐν Κυρίω. Ἂν σφάλαμε μὲ τὴ λησμοσύνη τῆς προσευχῆς, ἂς σπεύσουμε μὲ ἔργα ἐλεημοσύνης νὰ ἐπαναφέρουμε τὴ χαμένη διάθεση γιὰ ἱκεσία καὶ τὸ ἀντίστροφο.

O Κύριος θὰ ἐπιβλέψει στὴ πίστη μας, στὸ κόπο καὶ τὴ προσπάθεια καὶ θὰ μᾶς σπλαχνιστεῖ. Κατὰ τὸ ἄπειρο ἔλεός Του θὰ μᾶς εἰσάγει στὴ παρουσία Του ἡ ὁποία εἶναι ἀθάνατη καὶ ζωοποιός. Μέσα σ' αὐτὴ τὴ παρουσία ζοῦν, ἐνισχύονται καὶ ἀγάλονται οἱ πολυάριθμες ἀγγελικὲς δυνάμεις καὶ οἱ στρατιὲς τῶν Ἁγίων. Στὸν Κύριο καὶ Σωτήρα μᾶς Ἰησοῦ Χριστὸ ἂς ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ εὐχαριστία, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο - τὴν ὁμοούσιο καὶ ἀχώριστο Τριάδα, τώρα καὶ πάντοτε σὲ ὅλους τους αἰῶνες. Ἀμήν.

(Μετάφρασις ἀπὸ τὰ σερβικὰ ὑπὸ Γεωργίου Κ.)
Περιοδικὸ "Ὁ Ὅσιος Φιλόθεός της Πάρου"
Τεῦχος 29
Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη

ΠΗΓΗ:Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ