Παρὰ τὴν ἀξιόλογη πρόοδο τῆς Ἰατρικῆς Ἐπιστήμης, συμβαίνουν συχνὰ πολλὰ περιστατικὰ λανθασμένων ἰατρικῶν διαγνώσεων, ἀποτυχημένων ἐπεμβάσεων καὶ θεραπειῶν, κρούσματα ἀνευθυνότητας, κακίστης συμπεριφορᾶς ἰατρῶν, οἰκονομικῆς ἐκμετάλλευσης ἀσθενῶν κ.α. Στὸν ἀντίποδα ὅλων αὐτῶν, ἀποτελεῖ πρότυπο ἁγιότητας ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο ἑνὸς ἀξιόλογου ἐπιστήμονα Ἰατροῦ συνάμα καὶ ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας...
Το κοσμικό του ὄνομα... Βαλεντὶν Βόινο-Γιασενέτσκι. Γεννήθηκε τὸ 1877 στὴν πόλη Κερτς τῆς Κριμαίας καὶ μεγάλωσε στὸ Κίεβο τῆς Οὐκρανίας ἀσχολούμενος μὲ σοβαρὰ φιλοσοφικὰ καὶ θεολογικὰ ζητήματα, μελετώντας ἐπιμελῶς τὴν Ἁγία Γραφή. Σπούδασε Ἰατρικὴ καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα διαπρέπει καὶ ἀριστεύει σὲ ὅλα τους τομεῖς της. Θέτει στόχο νὰ ὑπηρετήσει τὸν πάσχοντα συνάνθρωπο, ἰδιαιτέρως τὸν φτωχό της ἐπαρχίας, ἀσκώντας τὴν φιλανθρωπία, ἔχοντας πρότυπά τους Ἁγίους Ἀναργύρους Κοσμᾶ καὶ Δαμιανό. Βαθύτατα Ὀρθόδοξος, ζεῖ μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ κοινωνικὴ ἀδικία, ἡ καταπίεση καὶ οἱ πόλεμοι, νικῶνται μόνο μὲ τὴν χριστιανικὴ πίστη, τὸν ἀνθρωπισμό, τὴν φιλανθρωπία καὶ τὴν ἀγάπη. Ὑπηρετεῖ ἐθελοντὴς στὸν Ἐρυθρὸ Σταυρὸ χειρουργώντας ἀκατάπαυστα Ρώσους τραυματίες ἀπὸ τὰ χαράματα ὡς τὴ νύχτα μὲ ἀπίστευτη ἐπιτυχία, θεραπεύοντας πολλοὺς τυφλούς. Διορίζεται γιατρὸς σὲ νοσοκομεῖο ποὺ ὅμως τὸν ἀπωθοῦν οἱ ἄσχημες συνθῆκες, οἱ ἀκατάρτιστοι καὶ ἀδιάφοροι συνεργάτες, ἡ προχειρότητα. Διάνυσε μεγάλες ἀποστάσεις γιὰ νὰ ἐξετάζει ἀσθενεῖς, ἔχοντας ἀποκτήσει ὑπέρμετρη φήμη. Δημιουργεῖ οἰκογένεια καὶ ζεῖ σὲ φτωχόσπιτα μεγαλώνοντας τέσσερα παιδιά. Παρὰ τὶς ἀντιξοότητες ἐκπονεῖ διδακτορικὴ διατριβὴ γιὰ τὴν μέθοδο τῆς τοπικῆς ἀναισθησίας ποὺ ἦταν στὰ πρῶτα βήματά της. Ἐπιζητεῖ γνώσεις γιὰ νὰ δουλεύει ἐπιστημονικά, χωρὶς νὰ τὸν ἐνδιαφέρει ἡ δόξα καὶ τὸ χρῆμα, ἀλλὰ ἡ ἀνακούφιση τοῦ ἀρρώστου ἀπὸ τοὺς πόνους. Σύντομα δημοσιεύονται 40 ἐπιστημονικὰ ἰατρικὰ ἔργα του γιὰ νὰ κάνει πιὸ εὔκολο τὸ ἔργο τῶν γιατρῶν, κάνοντας πρωτόγνωρες ἀνακαλύψεις. Δουλεύει σὲ ἐπαρχιακὰ νοσοκομεῖα χωρὶς κατάλληλα μέσα, κάνοντας ἀπίστευτη δουλειὰ καὶ ἐκπληκτικὲς μελέτες ἔναντι πενιχροῦ μισθοῦ, ποὺ πολλὲς φορὲς διαθέτει γιὰ νὰ κάνει ἀναλύσεις καὶ ἔρευνες. Ἐγχειρεῖ οὐροδόχο κύστη, ἐγκέφαλο, ἔντερα, στομάχι, χολή, σπλήνα, καρδιά, νεφρά, σπονδυλικὴ στήλη, ἀρθρώσεις νεῦρα, ὀφθαλμούς, γυναικολογικὰ κ.α.
Μὲ τὴν Ὀκτωβριανὴ ἐπανάσταση (1917) ὁ ρωσικὸς λαὸς ὑπετάγη σὲ «καινούργιους τσάρους» γιὰ νὰ μὴν ξανασηκώσει κεφάλι μέσα σ' ἕνα γενικευμένο ἐμφύλιο πόλεμο. Ἡ λαίλαπα τοῦ ἀθεϊσμοῦ καὶ τῶν διωγμῶν ἐξαπλώθηκε παντοῦ, οἱ ἄνθρωποι ἔχαναν ἄδικα τὴ ζωή τους. Ὁ Βαλεντὶν κατηγορεῖται ἀπὸ ἕναν ἀλκοολικό, κλεπτομανῆ ὑπάλληλο καὶ συλλαμβάνεται ἀπὸ τὴν «λαϊκὴ ἐξουσία» μειονεκτικῶν καὶ μικρονόων ἀτόμων. Θὰ καταδικαζόταν μὲ τὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν, ἀλλὰ ἀθωώθηκε μὲ μέσον! Καὶ ἐνῶ γλιτώνει ἐκεῖνος τὸ θάνατο, πεθαίνει ἡ γυναίκα του σὲ ἡλικία μόλις 38 ἐτῶν καὶ μένει μόνος του μὲ 4 παιδιά. Κουράγιο τοῦ δίνει ἡ βαθιὰ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ἀγάπη στοὺς πάσχοντες. Συνεχίζει τὴν ἰατρικὴ χωρὶς νὰ ὑπάρχει περίπτωση νὰ δεχθεῖ «δῶρο» ἀσθενῆ. Πρὶν ἐγχειρήσει ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Προσευχόταν καὶ σταύρωνε τὸ σῶμα ποὺ θὰ ἐγχειροῦσε. Στὸ χειρουργεῖο εἶχε κρεμασμένη τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἀντιδρώντας ἔντονα ὅταν τὸ «καθεστὼς» τὸν διέταξε νὰ τὴν ξεκρεμάσει. Εἶχε ἐνεργὴ πνευματικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ζωή, συμμετέχοντας ὄρθιος στὶς λειτουργίες, τηρώντας ὅλες τὶς ἐπιταγὲς τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν καὶ ἀρχίατρος Καθηγητὴς Πανεπιστημίου, χειροτονεῖται ἱερέας, κάτι ποὺ ἦταν ἐπικίνδυνο ἐπὶ κομουνισμοῦ. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι γι' αὐτὸν τὸ ἅπαν. Θὰ ὑπέμεινε τὶς προκλήσεις γιὰ χάρη Του, συνεχίζοντας καὶ τὰ ἰατρικά του καθήκοντα, φορώντας τὸ ράσο καὶ τὸν Σταυρό του. Ἀγωνίζεται νὰ σώσει ἀνθρώπους ἀπὸ φοβερὲς ἐπιδημίες. Ταυτόχρονα λειτουργοῦσε, κήρυττε, ἐνίσχυε πιστοὺς προφυλάσσοντάς τους ἀπὸ σχισματικούς, κινδυνεύοντας ἀπὸ τοὺς ἄθεους καὶ τὴν ἀντιθρησκευτικὴ προπαγάνδα. Μελετοῦσε Ἁγία Γραφὴ καὶ θεολογικὰ βιβλία, παράλληλα δίδασκε στὸ Πανεπιστήμιο, χειρουργοῦσε στὸ νοσοκομεῖο ἀτέλειωτες ὧρες, ἔκανε ἔρευνες σὲ ἐργαστήρια καὶ νεκροτομεῖα μὲ κίνδυνο τὴν ὑγεία του, ὥσπου ἐκάρη μοναχός! Τοῦ ἐδόθη τὸ ὄνομα Λουκᾶς. Ἐξελέγη ὁμόφωνα καὶ χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Τασκένδης καὶ Τουρκεστᾶν. Ἀμέσως συκοφαντήθηκε καὶ συνελήφθηκε ὡς «ἐχθρός του λαοῦ» ἐκεῖνος ποὺ εἶχε σώσει χιλιάδες ζωές! Ἀκολούθησαν 11 χρόνια φυλακίσεων καὶ ἐξοριῶν. Ρίχθηκε σὲ μπουντρούμια τῆς GPU. Ἐξορίστηκε στὴ Μόσχα καὶ ὁδηγήθηκε στὴ Λουμπλάνκα στὶς φυλακὲς Μποντύρκι, ἔχοντας τὰ πρῶτα σημάδια καρδιακῆς ἀνεπάρκειας, ἀφήνοντας τὰ παιδιὰ καὶ τὸ ποίμνιό του στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μετήχθη στὶς φυλακὲς Ταγκάνκα. Ἡ ἀνθρώπινη συμπεριφορὰ τοῦ ἐκτιμήθηκε, ἐπηρεάζοντας θετικὰ ἀκόμα καὶ σεσημασμένους κακοποιοὺς συγκρατουμένους του. Ἐκτοπίζεται βαριὰ ἄρρωστος στὴ Σιβηρία, καταλήγει στὴν πόλη Γενισέισκ. Μένει σὲ μικρὸ μοναστήρι ποὺ τὸ δωμάτιό του γίνεται ἀφιλοκερδῶς ἰατρεῖο. Στὸ νοσοκομεῖο τῆς πόλης χειρουργεῖ ὁλημερὶς κάνοντας γιὰ πρώτη φορὰ ἀκόμα καὶ μεταμόσχευση νεφροῦ μὲ πενιχρὰ μέσα! Δὲν κρατάει κακία στοὺς διῶκτες τοῦ λέγοντας: «ἔδωσα τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτη, νὰ βοηθῶ ὅλους ὅσους ἔχουν ἀνάγκη». Σ' ὅσους θεράπευε ἔλεγε: «Ὁ Θεὸς σᾶς θεράπευσε». Εἰς ἔνδειξη «εὐγνωμοσύνης» ἐκδιώχθηκε ἀπ' τὶς ἀρχὲς πιὸ μακριά, στὸ μικρὸ χωριὸ Χάγια (8 σπίτια), μὲ τὸ χιόνι ὡς τὶς στέγες! Ἐπέστρεψε στὴ φυλακὴ τοῦ Γενισέισκ, ξαναεκτοπίσθηκε 2000χλμ μακρύτερα στὸ Τουρουχὰνσκ ὅπου ἐγχειρίζει, θεραπεύει, διδάσκει τὴν τεχνικὴ τῶν ἐγχειρήσεων μὲ ἀγάπη καὶ ἐνδιαφέρον! Δὲν εἶχε οὔτε μία ἀποτυχημένη ἐπέμβαση. Ὁ ἁπλὸς κόσμος τὸν περιέβαλε μὲ μεγάλη ἀγάπη. Τὰ πλήθη τὸν ἐπευφημοῦσαν καὶ ἀπ' ὅπου περνοῦσε ἅπλωναν τὰ ἐνδύματά τους στὸ δρόμο, τὸν ἔραιναν μὲ ἄνθη. Ὅμως τὸ τυφλὸ μίσος τῆς ἄθεης ἐξουσίας, τοῦ ἀπαγόρευε νὰ εὐλογεῖ τοὺς ἀσθενεῖς καὶ νὰ κάνει κηρύγματα. Ἐξορίστηκε ξανὰ στὴν ἄκρη τῆς γής, στὸν Ἀρκτικὸ ὠκεανό, στὴν κατεψυγμένη ζώνη ποὺ τὸν χειμώνα δὲν βγαίνει ὁ ἥλιος! Στὸ μικρὸ χωριὸ Πλάχινο (3 σπίτια). Τὸ κρύο δριμύ, ζεῖ 3 μῆνες κάτω ἀπὸ τραγικὲς συνθῆκες ὥσπου ἐπιστρέφει στὸ Τουρουχάνσκ, γιατί ἐκεῖ ἐπαναστάτησαν οἱ κάτοικοι ζητώντας πίσω τὸν Ἰατρὸ καὶ Ἐπίσκοπο ποὺ ἔσωζε ζωές. Ἐξορίστηκε ξανὰ στὸ Κρασνογιὰρσκ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀφήνεται ἐλεύθερος νὰ ἐπιστρέψει στὴν Τασκένδη ὅλος χαρὰ ποὺ θὰ ἔβλεπε τὰ παιδιὰ καὶ τὸ ποίμνιό του. Ἡ χαρὰ δὲν διαρκεῖ πολύ. Μετατίθεται ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο λόγω ἔχθρας. Ἀναγκάζεται νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ Ἐπίσκοπος, ἐξακολουθώντας νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖς. Βοηθώντας νέους, ἀπόρους, ἀκόμα καὶ ὅσους ἀντιστρατευόταν τὴν Ἐκκλησία. Φυλακίζεται ἐκ νέου ἐπειδὴ θεωρήθηκε συνυπεύθυνος γιὰ τὴν αὐτοκτονία ἑνὸς ψυχασθενοῦς ποὺ θά... ἀνάσταινε νεκρούς! Βαριὰ ἄρρωστος ἐξορίζεται στὴ Σιβηρία, στὴν ἄθλια φυλακὴ Κατλᾶς (1930) καὶ ἀπὸ ἐκεῖ βορειοτέρα στὸν Ἀρχάγγελο. Νοσηλεύτηκε στὸ Λένινγκραντ ὅπου του ἀφαιρέθηκε ὄγκος. Ἀφέθηκε ἐλεύθερος. Περιπλανήθηκε περνώντας πειρασμοὺς καὶ ἐπιστρέφει στὴν Τασκένδη κάνοντας ἔρευνες στὸν τομέα τῆς χειρουργικῆς τῶν πυογόνων λοιμώξεων πρὶν τὴν ἐποχὴ τῆς ἀντιβίωσης. Τὰ «Δοκίμιά» του (1934) ἄνοιγαν νέους δρόμους στὴν χειρουργικὴ καὶ ἔγιναν τὰ βιβλία τῶν γιατρῶν. Καθημερινὰ ἔδειχνε τὴν εὐαισθησία του πρὸς τὸν ἀσθενῆ, τόνιζε πὼς ὁ γιατρὸς πρέπει νὰ ἀγαπάει τὸν ἄρρωστο, νὰ κάνει τὸ πᾶν γιὰ νὰ σώζει ζωές. Δυσανασχετοῦσε γιὰ τοὺς φιλοχρήματους ἀδιάφορους καὶ ψυχροὺς γιατροὺς ποὺ ἐκμεταλλευόταν τὸν ἀνθρώπινο πόνο, γιατί ἔτσι ἡ ἰατρικὴ γινόταν κτηνώδης ἀπάτη. Δὲν ἄντεχε τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν ἀμέλεια. Σὲ ἡλικία 60 ἐτῶν συνελήφθη ἀπὸ τὸ κόμμα μὲ ἀνόητες αἰτιάσεις. Ἀνακρίνεται 13 ἡμερονύκτια, βασανιζόμενος. Φυλακίζεται 2 χρόνια στὰ βρωμερὰ ὑπόγεια τῆς ΝΚVD διωκόμενος ἐξαιτίας τῆς πίστεώς του στὸν Θεό! Ἀκόμα καὶ ὅταν ὑπῆρξε πόρισμα τοῦ εἰδικοῦ συμβουλίου νὰ τὸν ἐκτελέσουν, τὸν ἔσωσε ὁ ἴδιος ὁ Στάλιν λέγοντας: «τέτοιους ἀνθρώπους δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἐξολοθρεύουμε». Ἐξορίζεται στὴ Σιβηρία, στὴ Μεγάλη Μούρτα. Ζητεῖ δουλειὰ στὸ νοσοκομεῖο γιὰ ἕνα πιάτο φαΐ. Χειρουργοῦσε ἀκατάπαυστα, προσευχόμενος μόνος στὸ δάσος ἀφοῦ οἱ Ἐκκλησίες εἶχαν γκρεμισθεῖ.
Μὲ τὴν εἰσβολὴ τῶν Γερμανῶν στὴ Ρωσία τὸ 1941, ὁ Ἐπίσκοπος Λουκᾶς θλίβεται γιὰ τὰ δεινά του πολέμου. Χωρὶς νὰ κρατεῖ κακία στοὺς Ρώσους ἐξουσιαστές, ζητεῖ νὰ προσφέρει οἰκειοθελῶς τὶς ἰατρικὲς τοῦ γνώσεις γιὰ τοὺς τραυματίες πολέμου. Διορίστηκε ἀρχίατρος στὸ Κρασνογιάρσκ. Σώζει ζωές. Ἀλλὰ τοῦ ἐπιβάλλουν νὰ παρουσιάζεται δύο φορὲς τὴν ἑβδομάδα στὴν ἀστυνομία ὡς «ἐχθρός του λαοῦ»! Σχεδὸν καθημερινὰ ἔμενε νηστικὸς γιατί ἀπαγόρευαν μόνο σ' ἐκεῖνον νὰ σιτίζεται στὸ νοσοκομεῖο ἐπειδὴ εἶχε εἰκόνες στὸ δωμάτιό του! Ἐργαζόταν μὲ ἄξεστο προσωπικὸ καὶ γιατροὺς ποὺ δὲν γνώριζαν τὶς ἀρχὲς τῆς ἰατρικῆς, φτάνοντας σὲ σημεῖο ἐγκληματικῶν πράξεων. Κάθε θάνατος ἀσθενοῦς του προξενοῦσε βαθιὰ θλίψη. Γιὰ τοὺς μελλοθάνατους ἤθελε νὰ τοὺς γνωστοποιεῖται ὁ ἐπικείμενος θάνατος, ὥστε ἂν ἤθελαν νὰ μετανοοῦσαν καὶ νὰ πέθαιναν σὰν Χριστιανοί. Πίστευε ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ θάνατος πέρασμα ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα στὰ αἰώνια.
Τὴν δύσκολη αὐτὴ ἐποχὴ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία παρὰ τὰ ὅσα τραβοῦσε, κάνει ἐράνους καὶ βοηθάει τὸν Κόκκινο στρατό, κάτι ποὺ ἐκτιμάει ὁ Στάλιν. Ὁ Λουκᾶς προάγεται σὲ Ἀρχιεπίσκοπο Κρασνογιάρσκ. Ὅμως σ' ὁλόκληρη τὴ Σιβηρία τὸ «καθεστὼς» δὲν εἶχε ἀφήσει οὔτε μία Ἐκκλησία ποὺ νὰ λειτουργεῖ. Σ' ἕναν μικρὸ κοιμητηριακὸ ναὸ τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ λειτουργεῖ καὶ νὰ κηρύττει τὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ μετὰ ἀπὸ 16 χρόνια, δίνοντας ταυτόχρονα διαλέξεις σὲ συνέδρια χειρούργων καταχειροκροτούμενος.
Γιὰ ὅλες τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, θεωροῦσε ὅτι ἦταν θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ 1943 ἡ σοβιετικὴ κυβέρνηση ἐκτιμᾶ τὴ συμπαράσταση τῆς Ἐκκλησίας στὸν πόλεμο. Μὲ τὴν ὀπισθοχώρηση τῶν Γερμανῶν μετατίθεται σὲ νοσοκομεῖο τοῦ Ταμπώφ. Χειρουργεῖ 8-9 ὧρες ἡμερησίως. Βρίσκει γκρεμισμένες καὶ κατεστραμμένες ἀπὸ ἄθεους Ἐκκλησίες. Λειτουργεῖ καὶ κηρύττει. Σὲ ἄρθρα τοῦ ἐπισημαίνει ὅτι τὰ πολιτικὰ ἰδεώδη δίχως πίστη, Εὐαγγέλιο καὶ Θεὸ εἶναι ἐλλιπῆ καὶ ἀνεπαρκῆ. Ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ πλησίασμα τῶν ἀπομακρυσμένων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὴν κατήχηση παιδιῶν καὶ νέων. Τὸ 1945 ἀρχίζουν νὰ τὸν βραβεύουν, ἀναγνωρίζοντας τὸ τεράστιο ἔργο του. Ἡ μεγαλύτερη τιμητικὴ διάκριση ἦταν τὸ βραβεῖο «Στάλιν» γιὰ τὶς ἐπιστημονικές του μελέτες ποὺ συνοδευόταν μὲ 2000 ρούβλια ποὺ μοίρασε σὲ ὀρφανὰ καὶ θύματα πολέμου. Μαζί του ἀνέβηκε τὸ κύρος τῆς διωκόμενης καὶ συκοφαντημένης Ἐκκλησίας. Ἐξέφρασε ὅμως καὶ τὸ παράπονό του: «Θὰ μποροῦσα νὰ βοηθήσω κι' ἄλλο ἂν ''ἐσεῖς'' δὲν μὲ εἴχατε συλλάβει χωρὶς λόγο καὶ δὲν μὲ τραβούσατε γιὰ 11 χρόνια στὶς ἐξορίες καὶ στὰ μπουντρούμια». Ἡ φήμη τοῦ ἁπλώνεται παντοῦ. Στὸ πρόσωπό του συμπορευόταν ἁρμονικὰ ἡ πίστη καὶ ἡ ἐπιστήμη. Ὁ πιστὸς ἐπιστήμονας στέκεται μὲ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη ἀπέναντι στὸν ἀσθενῆ του, ὅπως τοῦ ὑπαγορεύει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἡ ἄνευ Θεοῦ ἐπιστήμη εἶναι «σύγχυση». Μετὰ τὴν κρατικὴ ἀναγνώριση ἦρθε καὶ ἡ ἐκκλησιαστική. Τὸ 1946 σὲ ἡλικία 70 ἐτῶν μετατίθεται στὴν Κριμαία ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως (ἀρχαία Ἑλληνικὴ Ταυρίδα). Προσπαθεῖ νὰ σώσει τὶς Ἐκκλησίες τὸν εὐσεβῆ λαὸ ἀπὸ φανατισμό, μισαλλοδοξία καὶ μίσος πρὸς τοὺς ἀλλόθρησκους καὶ τοὺς ἄθεους, τονίζοντας ὅτι στὴν Ὀρθοδοξία ταιριάζει μόνο ἡ ἀγάπη, ἡ βοήθεια, ἡ φιλοξενία.
Ὅμως, τὸ κομουνιστικὸ κόμμα δὲν ἄλλαξε τὴν ἀρνητικὴ θέση του. Τὸν ἀπομάκρυναν ἀπὸ τὴ χειρουργικὴ καὶ τὰ ἰατρικὰ συμβούλια γιατί φοροῦσε ράσο! Ἐξαιτίας τῆς ἀπουσίας τοῦ πέθαιναν οἱ πιὸ βαριὰ ἄρρωστοι. Δεχόταν ὅμως ἀσθενεῖς στὸ φτωχὸ διαμέρισμά του. Ὅσοι ἤθελαν νὰ τὸν πληρώσουν ἐπειδὴ θεραπεύθηκαν, τοὺς ἔδινε διευθύνσεις φτωχῶν! Μόνο ποὺ ἔβλεπε τὸν ἀσθενῆ ἤξερε ἀπὸ τί ἔπασχε. Πολλοὺς ἀσθενεῖς, ὅταν τοὺς σταύρωνε γινόντουσαν ὑγιεῖς. Αὐτὸν τὸν ΑΓΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ οἱ ἀστυνομικοὶ τὸν παρατηροῦσαν ἐπειδὴ φοροῦσε Σταυρὸ στὸ στῆθος του ὡς. κακὸ παράδειγμα γιὰ τὴ νεολαία, ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν κρεμασμένο πάνω τους τὸ περίστροφο ἦταν «καλὸ» παράδειγμα! Ἀπὸ τὸ 1952 ἄρχισε νὰ χάνει τὴν ὅρασή του. Μετακινεῖται ψηλαφίζοντας. Ἡ ἐπερχόμενη τύφλωση δὲν λύγισε τὴν θέλησή του. Τὴν δέχτηκε ὡς θέλημα τοῦ Θεοῦ πιστεύοντας ὅτι κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τυφλὸς γιατί τὸν φωτίζει τὸ Θεῖο φῶς. Ἂν καὶ τυφλὸς δὲν ἔπαψε νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ ποίμνιο καὶ τοὺς ἀσθενεῖς κάνοντας ἀλάνθαστες διαγνώσεις ψηλαφώντας!
Μετὰ τὸν Στάλιν, ἐπὶ Χρουστσόφ, ξεσπάει νέο κύμα διωγμῶν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἐκκλησιαζόμενοι φωτογραφίζονταν καὶ φακελωνόντουσαν ἀπὸ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες. Ὁ Λουκᾶς ἀγωνίζεται ὡς τὸ τέλος. Τὸ καθεστὼς κλείνει ὅσες Ἐκκλησίες ἀπέμειναν. Τὸ ἀντιεκκλησιαστικὸ μένος τὸ 1960 φθάνει στὸ ἀποκορύφωμα. Τὸν Λουκᾶ ἐκτιμοῦσαν ἀκόμα καὶ οἱ Ἑβραῖοι. Τὸν ἀποκαλοῦσαν Ἅγιο Παντελεήμονα τῆς ἐποχῆς. Θεραπευτὴς ψυχῶν καὶ σωμάτων. Οἱ διωγμοί, τοῦ δημιουργοῦν ἀφόρητη θλίψη. Παραδομένος στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὑπέμεινε τὰ πάντα. Ἐκοιμήθη ἡμέρα Κυριακή, 11 Ἰουνίου 1961. Ἡμέρα ποὺ ἑόρταζαν Πάντες οἱ ἐν Ρωσία Ἅγιοι. Ὁ κόσμος θρηνοῦσε γιὰ τὴν ὀσιακὴ κοίμησή του. Ἀκόμα καὶ στὴν ἑβραϊκὴ συναγωγὴ ἔγινε σύναξη καὶ προσευχή! Τὸ πανίσχυρο ἄθεο κράτος τὸν φοβόταν ἀκόμα καὶ νεκρό. Ἀπαγόρευσαν τὴν ἐκφορά του μὲ τὰ πόδια ἀπὸ κεντρικὴ λεωφόρο, διέταξαν νὰ μὴ σηκώσουν φέρετρο, νὰ μὴ ψάλλουν. Ἡ ἀγανάκτηση τοῦ κόσμου ξεχείλισε. Οἱ κομματικοὶ ὑποχώρησαν. Οἱ δρόμοι γέμισαν κόσμο. Ἡ πομπὴ κράτησε τρεισήμισι ὧρες ἀντὶ 3 λεπτῶν ποὺ ἤθελε τὸ «κόμμα». Ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν, ἐκτὸς αὐτοὶ ποὺ εἶχαν ἄλλες καταβολές.
Ἔκτοτε τὰ θαύματά του πολλὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα. Τὸν Μάρτιο 1996, 4.000 ἄνθρωποι παραβρέθηκαν στὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του ποὺ εὐωδίαζαν. Ἡ καρδιὰ τοῦ ἦταν ἄφθαρτη! Ἀνακηρύχθηκε Ἅγιος ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στὶς 11 Ἰουνίου. Ἡ ζωή του, ἂς γίνει παράδειγμα σὲ ποιμένες, γιατρούς, πολιτικοὺς καὶ σὲ κάθε ἄνθρωπο.
Στρατὴς Ἀνδριώτης
ΠΗΓΗ:ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου