“Ψόφησε λοιπὸν τὸ γαϊδουράκι στόν δρομο;”

Μερικοί μοναχοὶ ἀπὸ ἕνα μοναστήρι ἔβλεπαν κάτι ὄνειρα καὶ ἔβγαιναν ἀληθινά.
Ἀποροῦσαν, λοιπόν, πώς συνέβαινε, ἐκεῖνο ποὺ ἔβλεπαν τὸ βράδυ στὴ φαντασία, νὰ τὸ συναντοῦνε ξημέρωμα στὴν πράξη καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν, ἂν ἦταν ἀπὸ φώτιση Θεοῦ, ἢ...συνεργεῖα τῶν δαιμόνων.
Μία μέρα ξεκίνησαν, φέρνοντας μαζί τους καὶ ἕνα γαϊδουράκι, νὰ πᾶνε νὰ ρωτήσουν τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο. Στὰ μισά του δρόμου ὅμως, καθὼς πήγαιναν, ψόφησε τὸ γαϊδουράκι, κι’ ἔτσι πήγανε μονάχοι τους καὶ παρουσιαστῆκαν.
Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος μόλις τοὺς εἶδε νὰ τὸν πλησιάζουν, πρὶν ἀκόμα τὸν χαιρετίσουν, τοὺς λέει:
-«Ψόφησε λοιπὸν τὸ γαϊδουράκι στὸ δρόμο;»
Ἐκεῖνοι ἀπόρησαν ἀκόμη περισσότερο καὶ τοῦ λένε: «Μὰ πῶς τὸ ξέρεις, Ἀββᾶ Ἀντώνιε, ὅτι τὸ γαϊδουράκι ψόφησε στὸ δρόμο ;»
Κι’ ἐκεῖνος τοὺς ἀπήντησε : «Μοῦ τὸ εἶπαν οἱ δαίμονες πρὶν ἔλθετε σεῖς».
Τότε πλέον, ἔλυσαν τὴν ἀπορία τοὺς καὶ κατάλαβαν, ὅτι καὶ οἱ δαίμονες εἶναι δυνατὸν νὰ βάζουν στὸ νοῦ τῶν ἀνθρώπων τὰ μέλλοντα, γιὰ νὰ τοὺς ἐξαπατήσουν.
Κάποτε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος εἶδε ὅλες τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου ἁπλωμένες πάνω στὴ γῆ κι’ ἀπόρησε λέγοντας μόνος του : «Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ τὶς περάσει ;»
Ἀκούσθηκε λοιπὸν φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ εἶπε ; «Ἡ ταπεινοφροσύνη».
Πηγή:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου