Συνεχίζουμε καὶ σήμερα φίλοι μου μὲ τὸ «θρησκευτικὸ συναίσθημα». Κλείσαμε τὸ πρῶτο μέρος, ὅπως θὰ θυμάστε, μὲ τὴν ἱστορία τῆς Ρωσίδας φοιτήτριας, ἡ ὁποία ἀρίστευσε στὸ μάθημα τῆς «ἀθεΐας», ἀφοῦ ὅμως πρῶτα πέρασε καὶ ἄναψε ἕνα κεράκι στὴν...μισοκατεστραμμένη τοὺς Ἐκκλησία!
Θα δώσουμε και πάλι σήμερα τον λόγο σὲ μια ὄντως μεγαλη Ρωσικὴ μορφή, ἀπο τον χῶρο της αστροναυτικής και του διαστήματος, ὀ οποῖος, ἐντελώς αντιθετα τώρα ἀπὸ τὴν πιστὴ φοιτήτρια, μέσω τῆς ἀρνήσεως καὶ τῆς ἀπιστίας, ἀπέδειξε τὸ καθολικὸ πανανθρώπινο φαινόμενο τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος.
Μόσχα 1961 «Τσάρος πασών των Ρωσιων» = (Γενικός Γραμματεας της Ε.Σ.Σ.Δ.),ἦταν ὁ Ν.Κρουτσόφ.
Ἀς περάσουμε ὅμως πολὺ διακριτικὰ καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τοὺς «συντρόφους» στὶς μεγάλες αἴθουσες τοῦ Κρεμλίνου, γιὰ νὰ παρακολουθήσουμε τὴν ἐπίσημη δεξίωση ποὺ παρατίθεται πρὸς τιμὴ τοῦ Γιούρι Γκαγκάριν. Ὁ Γκαγκάριν εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ βγῆκε στὸ διάστημα...
Γεμάτος συγκίνηση ὁ ἴδιος (καὶ δικαίως), δέχεται τὶς συγχαρητήριες «προλεταριακὲς» εὐχὲς γιὰ τὸ πρωτόγνωρο κατόρθωμα ποὺ πέτυχε. Μεταξὺ αὐτῶν τῶν ἐπισήμων, καθηκόντως, βρίσκεται καὶ ὁ Πατριάρχης Μόσχας, Ἀλέξιος. Ὁ Γκαγκάριν, λὲς καὶ περίμενε τὴ συγκεκριμένη στιγμὴ καὶ μπροστὰ σὲ ὅλο τὸν κόσμο, μετὰ τὶς Ἀρχιερατικὲς εὐχές, ἀπευθύνει τὸν λόγο στὸν Πατριάρχη καὶ μέσα σὲ ἀπόλυτη σιγὴ τοῦ λέει: «Μακαριώτατε, πῆγα στὸν οὐρανὸ καὶ δὲν βρῆκα τὸν Θεό»!
Τὴν φράση δὲ αὐτή, τὴν πῆρε ἡ Πράβδα (ἡ ἐπίσημη καὶ μοναδικὴ βέβαια ἐφημερίδα τῆς Ρωσίας «τὸν καιρὸν ἐκεῖνον»), τὴν ἔκανε πρωτοσέλιδο καὶ τὴν ἀναμετάδωσε μέσω τῆς Ρωσίας σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο.
Το τι ἔγινε ὕστερα ἀπ’ ὅλους ὅσους χτυποῦσαν τὴν πίστη καὶ μάλιστα τὴν Ἐκκλησία μας; Δὲν περιγράφεται... Γράφτηκαν μάλιστα ἀκόμα καὶ στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὰ παραρτήματα τῆς «μητέρας Ρωσίας» ἄρθρα ὁλόκληρα καὶ δημοσιεύτηκαν σχόλια στὸν τύπο μὲ τίτλο «Δὲν συνάντησαν τὸν Θεὸν πουθενὰ στὸ διάστημα».
Ὁπωσδήποτε, πίστευσαν τότε οἱ ἄθεοι μαρξιστες οτι με τον τρόπο αυτο ἐπέφεραν καίριο πλῆγμα στα θεμέλια τῆς πίστεως καὶ πὼς κλόνισαν τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα μὲ τὴν περιβόητη αὐτὴ φράση τοῦ Ρώσου κοσμοναύτη.
Ἀλλ’ ἐάν προσέξουμε καλύτερα φιλοι μου, ἐάν ἐμβαθύνουμε στο καθ’ αὐτὸ γεγονός, μετὰ τις πρῶτες ἐντυπώσεις της αφελούς δηλώσεως, θὰ παρατηρήσουμε ὅτι ὑφίσταται καὶ ἡ συγκινητικὴ καὶ ὄντως πολύτιμη πλευρὰ τῶν λόγων τοῦ «ἀθέου» Γκαγκάριν. Καὶ ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ πλευρά; Ὅτι τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα , εἶναι ὄχι μόνο ἔμφυτο, ἀλλὰ καὶ τόσο ἰσχυρὸ καὶ βαθειὰ ριζωμένο στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὔτε τόσες δεκαετίες μαρξιστικῆς καὶ κομμουνιστικῆς «διαφώτισης» (δήλ. «πλύσεως τοῦ ἐγκεφάλου»), ποὺ εἶχαν περάσει μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Γκαγκάριν, δὲν κατόρθωσε νὰ τὸ ξεριζώσει καὶ νὰ τὸ ἀφανίσει ὅπως ἀγωνίζονταν καὶ θὰ περίμεναν.
Καὶ πράγματι φίλοι μου. Ἐάν ο Ρωσος κοσμοναύτης ἦταν ἀπολύτως βέβαιος γιὰ τὴν ἀνυπαρξία τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ διανοεῖτο καν νὰ ἐρευνήσει τὸ Διάστημα πρὸς συνάντηση τοῦ «ἀνύπαρκτου Θεοῦ». Ὁ κάθε λογικὸς ἄνθρωπος θὰ συμφωνήσει πὼς κανένας δὲν ἐρευνᾶ γιὰ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἀδιστάκτως ἀρνεῖται ὅτι ὑφίσταται. Ἐὰν ἐπὶ παραδείγματι ἀνέβουμε μὲ μία ὀρειβατικὴ ὁμάδα στὴν κορυφὴ τοῦ Ὀλύμπου, κανένας μᾶς φυσικὰ δὲν θὰ ψάξει νὰ βρεῖ τὸν Δία καὶ ὅλο τὸν συρφετὸ τοῦ δωδεκαθέου. Καὶ ἂν κάνουμε ἕνα θαλάσσιο ταξίδι, οὐδεὶς ἐξ ἠμῶν θὰ ἐρευνᾶ στὴν θάλασσα νὰ συναντήσει τὸν... Ποσειδώνα... Καὶ τοῦτο εἶναι ἀπολύτως λογικό.
Ε, λοιπόν, τὸ ὄτι ὀ Γκαγκάριν εψαχνε τώρα μέσα στὸ ἀχανὲς Διάστημα νὰ βρεῖ τὸ Θεό, ποὺ θεωρητικῶς πίστευε (και μάλιστα ἀπολύτως, για να κατέχει τετοια θέση) , ὄτι δεν υπαρχει, τὸ ὄτι ἠ δίψα αὐτὴ τοῦ Θεοῦ τὸν κάνει νὰ παραπονιέται τρόπον τινὰ στὸν ἴδιο τὸν Πατριάρχη, γιὰ τὸ ὅτι δὲν βρῆκε αὐτὸ ποὺ ἔψαχνε (οὐσιαστικῶς ἕνα δραματικὸ παράπονο «ἐκ βαθέων» ἦταν τὰ λόγια του καὶ ὄχι μία εἰρωνεία ὅπως ἀφελῶς νόμισαν τὰ παραρτήματα τῆς Μόσχας, ὅπου γής), καὶ χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιήσει καὶ ὁ ἴδιος, κατεξευτελίζει ὁλόκληρη τὴν ἀθεϊστικὴ προπαγάνδα, τοῦτο τί εἶναι φίλοι μου;
Δὲν εἴναι τρανοτατη ἀπόδειξη ὄτι και η «καλύτερη» μορφή αθεϊστικης προπαγάνδας ειναι φύσει αδυνατον νὰ κάνει το δημιούργημα του Θεού, νὰ λησμονήσει αὐτὴ την ἀνάγκη της επικοινωνίας μὲ τὸν Οὐράνιο Δημιουργό του;
Ὄντως ὀ Γκαγκάριν και φυσικὰ ὀ κάθε «Γκαγκάριν» σήμερα, δεν πιστεύει ἀταλάντευτα στὴν ἀπιστία του. Διότι οπως ἐγράφη , τί εἴδους ἀπιστία ειναι η «λογική» , «Ναί, δεν υπάρχει μεν Θεος, τοῦτο εἴναι απολυτως βέβαιο, ἀλλὰ καλοὺ κακοῦ ἂς ρίξουμε καὶ μία ματιὰ μήπως καὶ τὸν συναντήσουμε Αὐτόν!».
Τι αλήθεια νὰ κάνει κανεις; Νὰ γελάσει με την ἀφέλεια των αθεων, που τη φράση ἡ ὁποία τοὺς ἐξευτελίζει, τὴν κάνουν παγκόσμιο ρεπορτὰζ ἢ νὰ δακρύσει μὲ τὸ δράμα τοῦ ἀστροναύτη, ποῦ, ἐνῶ ζεῖ μέσα σὲ μία χώρα, τυπικῶς τουλάχιστον ἀθεϊστική, αὐτός, μὴ ἔχοντας δυνατότητα νὰ γνωρίσει τὸ Θεὸ στὴ δεδιωγμένη Ἐκκλησία τῆς πατρίδας του, ψάχνει νὰ βρεῖ τὴν ἀγάπη Τοῦ Θεοῦ στὸ ἀχανὲς σύμπαν;
Ὅμως, ἠ ιστορία αὐτὴ δεν κλείνει με την φράση αὐτή, συνεχίζεται καὶ μάλιστα μὲ πολὺ συγκινητικὸ τρόπο.
Αὐτο που δεν ἔχει γίνει γνωστο, και επιμελῶς τὰ ὄργανα του Κροῦτσεφ προσπάθησαν νὰ θάψουν (ὅμως οὐδέν κρυπτον ὑπο τον ήλιον), ἦταν ἠ απάντηση του ίδιου του Πατριαρχη στον Γκαγκάριν. Ἀλλ’ ἂς συνεχίσουμε και πάλι στὴν ἀποκαλυπτικὴ σκηνή, στην ὁποία καὶ διακόψαμε, ἀκούγοντας τὸ παράπονο τοῦ Γκαγκάριν «ὅτι δὲν βρῆκε τὸν Θεό».
Πατριάρχης: «Τὸν γνωριζετε τον Θεό;»
Γκαγκάριν: (Αἰφνιδιασμὸς και σιωπὴ)
Πατριάρχης: «Τὸν γνωρίζετε τον Θεο ωστε ἐάν τον βλέπατε να του μιλούσατε;»
Γκαγκάριν: (Καὶ πάλι σιωπὴ)
Πατριάρχης: (Μὲ πολλη στοργὴ και αγάπη προς τον τριαντάχρονο τότε Γκαγκάριν) «Ἐλᾶτε ἀγαπητὲ μου να σας τον γνωρίσω τον Θεό, ὥστε νὰ τον βλέπετε, νὰ ἐπικοινωνεῖτε μαζὶ του όποτε θελετε και να τον βρίσκετε μέσα στὴν ὕπαρξή σας»!
Ὄντως πατρικὰ καὶ αὐθεντικὰ τὰ λόγια του Πατριάρχη! Ἔκαναν δὲ τόση ἐντύπωση στὸν Γκαγκάριν ὥστε ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, τίποτε ἄλλο δὲν τὸν ἐνδιέφερε.
Καὶ πράγματι , ὂ Γιούρι Γκαγκάριν, μετὰ ἀπο επικοινωνία και σύνδεση με πνευματικὰ πρόσωπα, βρήκε αυτο που ζητοῦσε καὶ ἔγινε μάλιστα κρυπτοχριστιανός!
Ἀπίστευτο καὶ ὅμως ἀληθινό.
Πόσοι, ἀλήθεια, γνωρίζουμε ὄτι ο Γκαγκαριν ζουσε την Ορθόδοξη πνευματικότητα καὶ εἶχε τακτική επικοινωνια, ἐκτός ἄλλων πνευματικων προσωπων, μὲ την Γερόντισσα, μεγαλοσχημη μοναχὴ Μακαρία, ἠ οποία ζοῦσε στὴν πόλη Γκζατσκ 145 χλμ. Δυτικά της Μόσχας;
Ἡ Γερόντισσα αὐτὴ Μακαρία ηταν μια μεγάλη μορφὴ του δεδιωγμένου τοτε Ὀρθοδόξου Ρωσικού Μοναχισμου. Μάλιστα, αὐτὴ ἢ ἴδια Γερόντισσα εἶχε προβλέψει και τον τραγικό του θανατό του Γιούρι ὁ ὁποῖος ἐπῆλθε μὲ τὴν συντριβὴ τοῦ διθέσιου ἀεριωθούμενο, μαζὶ μὲ τὸν συγκυβερνήτη του, κατὰ τὴ διάρκεια ἐκπαιδευτικῆς πτήσης στὴν περιοχὴ Βλαδιμήρ, κοντὰ στὴ Μόσχα!
Ἤταν μολις τριαντατεσσάρων ετων!
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρί Θεου. Τώρα, ὀ Γιούρι, ἀπολαμβάνει αὐτὸ που ποθοῦσε καὶ λαχταροῦσε νὰ βρεῖ μέσα στὸ σύμπαν. Τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ!...
Υ.Γ. Φιλοι μου, ἂς τὸ βάλουν καλὰ στο νου τους ὅσοι ὑπολογίζουν πως θα χτυπήσουν την πίστη του Θεου. Ἂν εἴναι ποτὲ δυνατόν να πείσουν τους ἀνθρώπους ὄτι μπορουν να ζήσουν χωρίς νερο, ἄλλο τόσο θὰ κάνουν καὶ τὶς ψυχὲς νὰ πιστεύσουν ὅτι θὰ μπορέσουν νὰ λησμονήσουν τὴν ἄσβεστη δίψα τοῦ Θεοῦ.
Τα ιστορικὰ παραδείγματα τὰ ὁποία ουδεις μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει, ἂς ἀνοίξουν τοὺς τυφλοὺς ἀθεϊστικοὺς ὀφθαλμούς, διότι ἐπιτέλους «πρὸς κέντρα λακτίζουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου