Πανάχραντη ΕΟΚΑ

ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ
Τ Ρ Ι Α Ν Τ Α ΕΞΙ χρόνια σταυρωμένος στόν ἀτελείωτο Γολγοθά του, ὁ κυπριακός Ἑλληνισμός, ἀπ’ τό πανάχραντο μεγαλεῖο της Ε.Ο.Κ.Α. καί τήν ἔνδοξη 1η Ἀπριλίου 1955, ἀντλεῖ δυνάμεις ἀντοχῆς.

Ὁ ἔνοπλος ἐθνικοαπελευθερωτικός, ἀντιαποικιακός ἀγῶνας τοῦ 1955-1959, τά Φυλακισμένα Μνήματα, ἡ Ἀγχόνη, ὁ Μαχαιρᾶς, ὁ Ἀχυρῶνας τοῦ Λιοπετρίου, τό Κρησφύγετο τοῦ Δικώμου, τά Κρατητήρια, οἱ Ἀθάνατοι Ἥρωες τῆς ΕΟΚΑ, ἀποτελοῦν τά σπουδαιότερα κι εὐεργετικότερα καί ζωτικότερα ἀρτεσιανά της πολυαίωνης ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἀπό τά ὁποία ἀρδεύεται καί σήμερα τό πεῖσμα ἀντίστασης, ἡ ἄρνηση συνθηκολόγησης καί τό ὅραμα ἀπελευθέρωσης τοῦ λαοῦ...
Π Υ Ξ Ι Δ Ἅ , ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Φάρος ἄσβεστος, ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου. Φωτοδότης τηλαυγής, ὁ Κυριάκος Μάτσης. Ἀνέσπερο φῶς καί εἰκονοστάσι μέ τά ἁγιότερα καί τά ὀσιότερα τοῦ λαοῦ, ὅπως τότε, ὅπως ἔκτοτε, πάντα καί σήμερα, μία πρός μία καί ὅλες μαζί χορεία, οἱ ἡρωικές μορφές τῶν πανενδόξων καί πανευφήμων ἀρχαγγέλων τῆς λευτεριᾶς. Τῶν αὐτοπροαιρέτως θυσιασθέντων ἀγωνιστῶν τῆς ΕΟΚΑ: Ὁ ἀμετακίνητος, ἀναλλοίωτος καί κινητήριος σκληρός πυρήνας τῆς συνείδησης αὐτοσεβασμοῦ τοῦ κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ συλλογικά, κάθε ἀξιοπρεποῦς Ἑλληνίδας καί Ἕλληνα τῆς Κύπρου προσωπικά.

Δ Ε Κ Α Ε Τ Ι Ε Σ ΣΥΡΟΜΕΝΟΣ ὁ λαός πρός τό ἀκούσιον πάθος, ἐμπτυσμούς καί μάστιγας καί κολαφισμούς καί σταυρόν καί θάνατον καί προδοσίαν καί τουρκικήν κατοχήν καί ἐκτοπισμόν καί προσφυγιάν καί ἐκτελεσθέντες ἀγνοουμένους καί ἐξευτελισμούς καί κοροϊδίες καί κομματικούς φατριασμούς καί ἀνεπαρκεῖς ἡγεσίες, ὑπομείνας, διαμάντι στήν ψυχή τοῦ κρατάει φυλακτό, τῆς ΕΟΚΑ τό πύρωμα. Τήν ἀντάξια τῶν περιστάσεων πολιτική (ἀνεύρετη, φεῦ, καί τότε καί ἀπό τότε ἕως τώρα) ἀναζητεῖ, γιά τῆς Κύπρου τή σωτηρία. Διότι οἱ δεκαετίες στόν ἀτέρμονα Γολγοθά ἔδειξαν ὅτι δέν ἦταν ἀρκετή γιά τή λύτρωση ἡ ΕΟΚΑ. Ἐπειδή, ὅταν, τότε, ὁ ἁπανταχοῦ της γής Ἑλληνισμός ἦταν ΕΟΚΑ, ἡ κεφαλή του, ἡ ἡγεσία του, ἡ κυβέρνηση τοῦ ἑλλαδικοῦ μας κράτους, δέν ἦταν ΕΟΚΑ. Καί ἐπειδή καί τώρα, ἐπί 36 χρόνια τουρκικῆς κατοχῆς, οὔτε ἐκεῖ, στήν Ἀθῆνα, οὔτε ἐδῶ στή Λευκωσία, ἀξιωθήκαμε νά ἔχουμε ἡγεσία, νά ἔχουμε κυβερνήσεις, νά ἔχουμε κράτη μέ πολιτική ΕΟΚΑ.

Κ Α Ι ΣΗΜΕΡΟΝ ἄγουσι τόν κυπριακό Ἑλληνισμό ἀπό τοῦ Καϊάφα εἰς τό πραιτώριον τῶν τοῦρκο-διζωνικῶν συνεταιρισμῶν. Κραυγάζοντες, ἄρον, ἄρον, σταύρωσον αὐτόν. Ὅταν, ὅμως, ἀξιωθεῖ νά ἔχει ὁ λαός, ἐδῶ καί στήν Ἀθῆνα, ἡγεσία ἱκανή «νά πάρει μίαν ἀνηφοριά, νά πάρει μονοπάτια, νά βρεῖ τά σκαλοπάτια πού πᾶν στή λευτεριά», «θά ψάλλει, ἐπιτέλους, ὁ λαός, Χριστός Ἀνέστη ἀληθῶς»!
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΣΗΜΕΡΙΝΗ