“ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΥΧΗ! ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”

=====================

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ
Κατά γενική ὁμολογία τό πιό ἀσκητικό καί πνευματικό μοναστήρι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου εἶναι τό Σταυροβούνι. Σήμερα σφύζει ἀπό ζωή. Σαράντα νέοι μοναχοί ἐγκαταβιώνουν ἐκεῖ πλεῖστοι ἀπό τούς ὁποίους ἀπόφοιτοι πανεπιστημίου.

Ζοῦν μέ τό ἀρχαῖο αὐστηρό μοναστικό τυπικό. Μακρές ἀκολουθίες, ἀσκητική ζωή, αὐστηρές νηστεῖες, ἀγρυπνίες, συνεχής ἐξομολόγηση, συχνή συμμετοχή στή θεία κοινωνία, χειρωνακτική ἐργασία, κτλ.. Τίς τελευταῖες δεκαετίες συντελέσθηκε μεγάλος οἰκοδομικός ὀργασμός. Ἀνακαινίσθηκε ἡ Μονή, ἐπεξετάθη καί ἁγιογραφήθηκε τό καθολικό καί τά ἄλλα παρεκκλήσια. Ἔγιναν ἀξιόλογες ἐκδόσεις μέ τίς ὁποῖες παρουσιάσθηκαν στούς πιστούς τό ἱστορικό της Μονῆς, λειτουργικά βιβλία, σύγχρονες ἅγιες μορφές τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιαιρετικά βιβλία, κτλ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙ ΠΡΙΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

________________

Ἡ σημερινή εἰκόνα δέν ἀντανακλᾶ τήν κατάσταση πού ἐπικρατοῦσε στό ἀσκητικό αὐτό μοναστήρι πρίν τριάντα περίπου χρόνια. Ὄχι ὅτι ἡ πνευματικότητα καί ὁ ἀσκητικός χαρακτήρας τοῦ ἦταν ποτέ λιγότερα ἔντονος ἀπό ὅτι εἶναι σήμερα ἤ ὅτι ἔλειπε ἡ ἁγιασμένη μορφή τοῦ σημερινοῦ Καθηγούμενου τῆς Μονῆς Ἀθανάσιου. Ἀλλοῦ ἑστιαζόταν τό πρόβλημα. Ἔπασχε ἀπό φοβερή λειψανδρία.

Δύο καλοί μου φίλοι, ἕνα πολύ εὐσεβές ζευγάρι, ταξίδευαν σχεδόν καθημερινά ἀπό τή Λευκωσία γιά νά κάνουν τόν ἑσπερινό μέ τό Γέροντα, πού τούς περίμενε πολλές φορές πρίν σημάνει τήν καμπάνα. Ἄν δέν πήγαιναν ὁ ἐνάρετος Γέροντας, ἐκτός ἀπό τίς ἀτέλειωτες ὧρες πού ἀφιέρωνε στήν ἐξομολόγηση καί τήν τέλεση τῶν ἀκολουθιῶν, ἔπρεπε νά κάνει τόν ψάλτη, νά περιποιεῖται τά κατάκοιτα γεροντάκια, νά μαγειρεύει, νά καθαρίζει τό μοναστήρι, νά ξεναγεῖ τούς ἐπισκέπτες καί νά καλλιεργεῖ τόν κῆπο.

Μόνο ὁ Θεός ξέρει πῶς κατάφερνε νά τά φέρνει βόλτα ὅλα αὐτά. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός τόν ἀντάμειψε γιά τήν ἀπέραντη ὑπομονή, τό ἀγόγγυστο, τήν αὐταπάρνηση καί τούς κόπους του καί σήμερα προίσταται μίας ἀσκητικῆς πολυμελοῦς καί ἀγωνιστικῆς ἀδελφότητας πού ἀποτελεῖ τό σέμνωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί πού δίνει τήν καλή ὁμολογία τῆς πίστεως γιά τόν Οἰκουμενισμό καί τίς ἄλλες αἱρέσεις.

ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΓΕΣ

_________________

Δυστυχῶς πολλοί καλοί πατέρες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μένουν στά σκάνδαλα. Ἔχουν οἱ εὐλογημένοι μία συνήθεια νά πετοῦν ὅπως τίς μύγες. Ὄχι ὅπως τίς μέλισσες, ὅπως μᾶς συμβουλεύει ὁ Μέγας Βασίλειος. Ἀντί ἡ ψυχή τους νά χαίρεται καί νά ἐμπνέεται ἀπό τά τόσα ὄμορφα πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ κατεργάζεται στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας αὐτοί οἱ εὐλογημένοι μένουν στά σκάνδαλα, στήν πτώση, στήν ἀποτυχία. Ὁρισμένοι ὑποχωροῦν στόν τρίτο πειρασμό τοῦ Χριστοῦ. Σκέφτονται τή σωτηρία μέ ἐγκοσμιοκρατικούς ὅρους. Ἄλλοι προκρίνουν τήν κατάκριση καί τό διασυρμό τῶν συνανθρώπων τους. Ἄλλοι πάλιν χάνονται μέσα στό φαῦλο κύκλο μίας χωρίς ἐλπίδα Χριστοῦ ἐσχατολογίας. Κάποιοι τρίτοι πέφτουν στά δίχτυα τοῦ “ἐκ δεξιῶν πειρασμού” καί μελετοῦν ἀσύνετα νά “ἀποτειχιστούν” ἀπό τήν Ἐκκλησία ἤ ἀκόμη χειρότερα προσχωροῦν σέ σχισματικές κάστες.

“ΑΝΑΓΚΗ ΕΛΘΕΙΝ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ...”

_____________

Ἄς μή μένουμε στά σκάνδαλα, πατέρες καί ἀδελφοί. Οὔτε στίς πτώσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν, τῶν Νεοβαρλααμιτῶν καί τῶν διάφορων νεωτεριστῶν. Οὔτε στά οἰκονομικά καί ἠθικά σκάνδαλα πού συμβαίνουν στήν Ἐκκλησία. Ὡς πιστά τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἄς ἀγωνιστοῦμε γιά νά τηρεῖται ἀπαρέγκλιτα ἡ παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὁ ἀγώνας μας, ὅμως, ἄς μή διακατέχεται ἀπό τήν ὑψηλοφροσύνη ὅτι ἡ σωτηρία ἤ ἡ ὀρθόδοξη πίστη μᾶς ἔχουν τήν ἀνάγκη μας. Τόν ἀγώνα νά τόν κάνουμε μόνον ἐπειδή ἔτσι ἐπιβάλλει τό χρέος μας ἔναντί του Θεοῦ. Τά σκάνδαλα, οἱ νεωτερισμοί καί οἱ αἱρέσεις “ἀνάγκη ἐλθεῖν ἴνα οἱ δόκιμοι φανεροί γένονται”.

Ἄς κυτάξουμε τήν ψυχή μας πού εἶναι χέρσο χωράφι καί ἄς ἐμπιστευτοῦμε τά ὑπόλοιπα στήν ἀγάπη καί τήν Πρόνοια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Ὅπως ἔκανε ὁ σεβάσμιος Γέροντας τοῦ Σταυροβουνίου πού σήμερα χαίρεται ἡ ψυχή του γιά τόν ἑκατοναπλασίονα καρπό πού τόν ἀντάμειψε ὁ Κύριος γιά τήν πίστη, τήν αὐταπάρνηση καί τήν ταπείνωσή του.

“ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”

______________

Κάποιος κληρικός (διάκος τότε ἐπίσκοπος σήμερα) πῆγε καί παραπονέθηκε στό μακαριστό ἅγιο ἀσκητή Παίσιο γιά τά σκάνδαλα πού συνέβαιναν ἐκείνη τήν ἐποχή στήν Ἐκκλησία. Ὁ π. Παίσιος τόν κύταξε αὐστηρά καί τοῦ εἶπε εἰρωνικά: “Νά πάρει ἡ εὐχή! Ἄδικα σταυρώθηκες!”

Ἔτσι καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου. Ἄς κάνουμε τόν ἀγώνα μας καί ἄς δίνουμε τήν καλή ὁμολογία τῆς πίστεως, ἀλλά μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη ὅτι ὁ Θεός κρατᾶ στά χέρια Τοῦ τά ἡνία τῆς Ἱστορίας καί τῆς Ἐκκλησίας Του καί τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου.

ΑΚΤΙΝΕΣ