Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Προς νέαν Φερράραν - Φλωρεντίαν

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/1/2010

ΠΡΟΣ ΝΕΑΝ ΦΕΡΡΑΡΑΝ – ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΝ

Βαρυσήμαντος ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση εἰς τήν ΠΟΕ

ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ὁμιλία, μὲ παλληκαρήσιο καὶ ὁμολογητικὸ ὕφος πραγματοποίησε τὴν Δευτέρα 25.1.10, στὴ κατάμεστο ἀπὸ πιστοὺς αἴθουσα τῆς Π.Ο.Ε. (Κάνιγγος 10) ὁ πρωτοπρεσβύτερος, Ὁμότιμος Καθηγητὴς τοῦ Α.Π.Θ. καὶ ἕνας ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ παπισμοῦ, πατέρας Θεόδωρος Ζήσης. Τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας του ἦταν: “Πρὸς νέα Φερράρα-Φλωρεντία. Ἀγνοεῖται ἢ παρερμηνεύεται ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός”. Τὸν ὁμιλητὴ προλόγισε ὁ Ἀντιπρόεδρος τῆς Π.Ο.Ε., κ. Ἰωάννης Καρατζένης.

Ὁ π. Θεόδωρος ἔκανε μία ἀναδρομὴ τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγώνα........
ἀναφερόμενος στὴν ὁμολογητικὴ ἀντίσταση τῶν πιστῶν στὴν Διαθρησκειακὴ συνάντηση τῆς Κύπρου, μὲ πρωτεργάτες τὸ «Ἅγιον Ὄρος» τῆς Κύπρου, ἤτοι τὴν ῾ Ι. Μ. Σταυροβουνίου, τὴν κυκλοφόρηση τοῦ κειμένου τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» καὶ τὴν ἀποδοχή του ἀπὸ χιλιάδες πιστούς. Ἑστιάζοντας στὸ θέμα τῆς ὁμιλίας, βασίστηκε γιὰ τὴν ἀνάπτυξή του, στὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου, γιὰ τὰ ὅσα ἔγιναν στὴ Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας, σημειώνοντας μάλιστα ὅτι: «ἂν τὰ μελετούσαμε, θὰ κρατούσαμε στὰ σημερινὰ φιλοπαπικὰ ἀνοίγματα τὴν ἴδια θέση, ποὺ κράτησε ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός». Ξεκαθάρισε ὅτι τὰ κίνητρα τῆς ὡς ἄνω Συνόδου ἦταν πολιτικὰ καὶ ἐξουσιαστικὰ καὶ ὄχι θρησκευτικά, ἐνῶ ὑπενθύμισε ὅτι τὸ 1437 – 1439 πραγματοποιήθηκε στὴ Βασιλεία τῆς Ἑλβετίας σύνοδος καρδιναλίων, ποὺ ἀπαιτοῦσε ἀπὸ τὸν Πάπα μεταρρυθμίσεις, φέρνοντάς τον σὲ δύσκολη θέση. Ἀναζητοῦσελοιπὸν —ὅπως ἐπισήμανε ὁ ὁμιλητὴς— ὁ τελευταῖος, στήριγμα στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ τότε ἦταν, ποὺ διαπράχθηκε ἕνα σημαντικὸ διπλωματικὸ λάθος —ἕνα λάθος πίστεως— ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Ὀρθοδόξων. Στήριξαν, δηλαδὴ τὸν Πάπα καὶ ὄχι τὴν Σύνοδο τῶν καρδιναλίων, ποὺ τὸν ἤλεγχε καὶ ἀπαιτοῦσε μεταρρυθμίσεις.
Στὴ ροὴ τοῦ λόγου του, ὁ π. Θεόδωρος ἔκανε παραλληλισμὸ μὲ τὶς σημερινὲς συνθῆκες, ὅπου καὶ σήμερα ἡ Ἑλλάδα εἶναι σὲ δεινὴ θέση. Ὁ Κύπρου Χρυσόστομος καταφεύγει στὸν Πάπα ἐλπίζοντας βοήθεια στὸ ἐθνικὸ ζήτημα, ἡ δυσφήμιση τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὰ οἰκονομικά της εἶναι παγκόσμια καὶ οἱ Τοῦρκοι ἀπειλοῦν τὴν πατρίδα, ὅπως πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση.
Ἀκόμη καὶ ὁ Ἰωάννης Η´ Παλαιολόγος —ἐπανερχόμενος στὸ θέμα— σημείωσε ὁ π. Θεόδωρος, προσδοκοῦσε ὅτι στὴ Σύνοδο οἱ Παπικοὶ θὰ ἀποκήρυσσαν τὶς πλάνες τους, ἔστω κι ἂν ὁ πατέρας του Ἐμμανουὴλ Παλαιολόγος, τοῦ εἶχε ἀφήσει παρακαταθήκη νὰ συζητεῖ μὲν τὴν ἕνωση —γιὰ διπλωματικοὺς λόγους— ἀλλὰ ποτὲ νὰ μὴ τὴν κάνει. Ἀκόμη καὶ ὁ τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωσὴφ φρονοῦσε, ὅτι πηγαίνοντας στὴ Σύνοδο ἢ θὰ ὁμολογοῦσαν τὴν πίστη τους ἢ ἂν πιέζονταν, θὰ μαρτυροῦσαν γι᾽ αὐτή. Ὡστόσο, ὄχι μόνον αὐτὸ δὲν ἔγινε, ἀλλὰ οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι —πλὴν τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ— ὑπέγραψαν τὰ λατινικὰ δόγματα καὶ ἄλλοι Οὐνίτισαν.
Ὁ π. Θεόδωρος ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ σημείωσε, πὼς οἱ Ὀρθόδοξοι σὲ μεικτὴ συνάντηση διαλόγου μὲ τοὺς Παπικοὺς πέτυχαν τὴν καταδίκη τῆς Οὐνίας στὸ Φράϊζιν τοῦ Μονάχου (1990), καὶ ἐνῶ αὐτὴν ὑπέγραψαν καὶ οἱ παπικοί, κατόπιν ἐξαφάνισαν τὸ κείμενο καὶ μέχρι σήμερα δὲν γίνεται καμία ἀναφορὰ σὲ αὐτό. Μάλιστα, τὸ 1993 καὶ ἀφοῦ μὲ παρεμβάσεις οἱ «ἄκαμπτοι» ὀρθόδοξοι εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ διαλόγου —μὲ πρῶτο τὸν π. Θεόδωρο Ζήση— στὸ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου, ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων ὑπέγραψαν τὴν ἀθώωση τῆς Οὐνίας.
Κατόπιν ὁ π. Θεόδωρος σημείωσε, πὼς ὁ Πάπας ἀφαίρεσε ἀπὸ τὸν τίτλο του «Πατριάρχης τῆς Δύσεως», τὸν προσδιορισμό: «τῆς Δύσεως» ὑποστηρίζοντας ξεκάθαρα μέν, ἀνιστόρητα καὶ ἀναπόδεικτα δέ, ὅτι ἔχει τὸ πρωτεῖο παγκοσμίως. Ἀναρωτήθηκε δέ, πῶς ἡ ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἤτοι ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Ἀχαΐας Ἀθανάσιος ἀνέχονται νὰ διαλέγονται ἀκόμη μὲ τοὺς παπικούς, ὅταν ὁ Πάπας σὲ ἀνακοίνωσή του, ἀποκαλεῖ τοῦ Ὀρθοδόξους «ἐλλειμματικὴ ἐκκλησία», ἐπειδὴ δὲν ἀποδέχονται τὸ πρωτεῖο του.
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ ὁμιλητὴς ἀναφέρθηκε στὰ συμβάντα τῆς Συνόδου Φερράρας –Φλωρεντίας ἤτοι τὴν προδοσία – ἀποστασία τοῦ Νικαίας Βησσαρίωνος καὶ Κιέβου Ἰσιδώρου, —μάλιστα ὁ πρῶτος «ἀμείφτηκε» μὲ θέση καρδιναλίου— καὶ σημείωσε, πὼς καὶ σήμερα τὸν διάλογο ἔχουν ἀναλάβει ἐπαγγελματίες οἰκουμενιστές, κληρικοὶ καὶ θεολόγοι, χωρὶς ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας νὰ ἐνημερώνεται γιὰ τὴν πορεία του. Ἐπισήμανε δέ, ὅτι στὴν πρόσφατη σύνοδο τῆς Ἱεραρχίαςἀποκαλύφθηκε ὅτι καὶ ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου ἀντικαταστάθηκε στὸν Θεολογικὸ διάλογο —κατόπιν πιέσεων— ὡς «δύσχρηστος».
Στὴ ροὴ τοῦ λόγου του ὁ π. Θεόδωρος ἀνέγνωσε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου, ποὺ ἀπεκάλυπταν τὴν παρρησία καὶ τὸ ὁμολογητικὸ φρόνημα τοῦ Ἄτλαντος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Ἐπισκόπου Ἐφέσου. Αὐτὸς ἀνέλαβε τὸ βάρος τῆς Ὁμολογίας, στὴν ἐν λόγῳ Σύνοδο καὶ αὐτὸς ὑποχρέωσε ἀκόμη καὶ τὸν Πάπα νὰ τοῦ «ὑποκλιθεῖ» λέγοντας «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, λοιπὸν ἐ ποιήσαμεν οὐδέν».
Ζοφερὴ καὶ ἡ σημερινὴ κατάσταση καὶ πολλὰ τὰ δυσοίωνα μηνύματα ἐπεσήμανε ὁ ὁμιλητὴς λέγοντας, πὼς τότε ὁ λαὸς κρατοῦσε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ δὲν ἀποδέχτηκε ἐπ᾽ οὐδενὶ τοὺς ὑπογράψαντες τὴν ψευδένωση ἀρχιερεῖς, ἐνῶ σήμερα ὁ λαὸς δὲν στέκεται —στὸ σύνολό του— πλάι στοὺς ἀγωνιζόμενους ποιμένες.
Δυσοίωνο γεγονὸς εἶναι καὶ ἡ «κατάληψη» τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι μὲ κάθε τρόπο ἐμποδίζουν καὶ τὴν ἀνέλιξη νέων, μὲ ὀρθόδοξο ἦθος καὶ ὁμολογητικὸ ὕφος, στὶς ὑψηλὲς πανεπιστημιακὲς βαθμίδες. Μάλιστα, ἐξέφρασε τὴν λύπη του, ποὺ θεολόγοι τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, οἱ ὁποῖοι προτείνουν τὴν μετατροπὴ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ μάθημα, εἶναι παράλληλα καὶ συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου.
Ἀκόμη καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι διχασμένο σὲ ἐπίπεδο ἡγουμένων σημείωσε ὁ ὁμιλητής. Ἀπὸ τὰ 20 Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους μόνον τὰ πέντε ὑπέγραψαν τὴν «Ὁμολογία Πίστεως».
Ὁ π. Θεόδωρος ἔκανε ἀναφορὰ καὶ στὴν ὑπογραφὴ τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» ἀπὸ πολλοὺς Ἁγιοταφίτες πατέρες. Ἐνημέρωσε δὲ τοὺς πιστούς, ὅτι σὲ συνάντηση ὅλης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἀδελφότητας, ποὺ συνεκάλεσε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, προκειμένου νὰ καθησυχάσει τοὺς πατέρες καὶ δὴ τοὺς Ἁγιοσαββίτες, ὁ Ὁμότ. Καθηγητὴς κ. Γ. Γαλίτης ἔκανε ἐπιλεκτικὴ χρήση χωρίων ἀπὸ τὰ ὅσα εἶπε ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός. Ἀναφέρθηκε δηλαδή, στὴν εὐγενικὴ προσφώνηση τοῦ Ἁγίου στὸν Πάπα παραλείποντας τοὺς δριμυτάτους ἐλέγχους, ποὺ ἕπονταν. Ὁ π. Θεόδωρος - ποὺ ἄκουσε μαγνητοφωνημένη τὴν ὁμιλία τοῦ Καθηγητοῦ Γαλίτη - ἔλεγξε μὲ σθένος τὴν ἐνέργειά του καὶ τόνισε ὅτι ἡ πράξη αὐτὴ ἀποτελεῖ παραποίηση τῆς ἀλήθειας.
Ὡστόσο στὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ Παπισμοῦ ὑπάρχουν καὶ εὐοίωνα μηνύματα σημείωσε ὁ ὁμιλητής. Καθηγητὲς πανεπιστημίου ὅπως ὁ π. Γ. Μεταλληνός, ᾽ Ι. Κορναράκης, Δημ. Τσελεγγίδης, καὶ Στέργιος Σάκκος ἀγωνίζονται στὴν πρώτη γραμμή. Πολλοὶ ἀρχιερεῖς, ἐν ἀντιθέσει μὲ ὅτι συνέβαινε ἐπὶ Χριστοδούλου, στέκονται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ πρῶτον τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς. Κάποιες ἀνακοινώσεις τοῦ Πειραιῶς, μάλιστα, χαρακτήρισε σκληρότερες καὶ αὐτῶν τοῦ πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου Κα ντιώτου.
Ἐπιπλέον, τὸ σύνολο τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν στέκεται δίπλα στοὺς ἀγωνιζόμενους πατέρες καὶ αὐτὸ τὸ ἀποδεικνύουν οἱ ἐπιστολές τους καὶ τὰ τηλεφωνήματά τους. Τεράστιο τὸ ἔργο, ποὺ ἐπιτελεῖται καὶ στὸ διαδίκτυο. Δὲν τολμάει οἰκουμενιστὴς -τόνισε ὁ π. Θεόδωρος- νὰ κάνει σχετικὴ ἀνάρτηση, διότι θὰ ἐλεγχθεῖ καὶ ἀνασκευαστεῖ ἡ τοποθέτησή του, ἀπὸ πλῆθος ἀγωνιζόμενων πιστῶν θεολόγων. Ἄλλο ἐνθαρρυντικὸ ἡ ναυαρχίδα - ὅπως εἶπε ὁ ὁμιλητὴς— τοῦ ἀντιαιρετικοῦ καὶ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγώνα ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος». Ἐπίσης, ἡ σημαντικὴ ἀρθρογραφία ἀγωνιζόμενων πιστῶν ὅπως τοῦ ᾽ Ι. Τάτση, Παν. Τελεβάντου, Ἁγιοταφιτῶν πατέρων καθὼς καὶ ἡ ἔκδοση βιβλίων, ὅπως τοῦ π. Ἀν. Γκοτσοπούλου (ἦταν παρὼν στὴν ὁμιλία) μὲ τίτλο -«Συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρε τι κούς»-, ἀποτελοῦν ἰσχυρὴ ἐλπίδα στὸν ἀντιοικουμενιστικὸ ἀγώνα. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἄτυπη σύναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν ἀποτελεῖ ἰσχυρὴ γραμμὴ ἀνάσχεσης.
Κλείνοντας τὴν ὁμιλία του ὁ π. Θεόδωρος σημείωσε, ὅτι τὸ πιὸ εὐοίωνο καὶ ἐλπιδοφόρο στὸν ἀγώνα εἶναι οἱ πιστοί, ποὺ στηρίζουν τοὺς ἀγωνιζόμενους πατέρες. Παρότρυνε δὲ τοὺς ἀδελφοὺς νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγώνα τους ἀπτόητοι.
α.κ.