ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΏΣΕΩΣ

Γράφει o Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης

(Ιωαν. Γ΄ 13-17)

Ουδέποτε ο άνθρωπος θα μπορούσε από μόνος του να συλλάβει την υπερβολική αγάπη που τρέφει ο Θεός στο ευλογημένο του αυτό πλάσμα, τον άνθρωπο, το οποίο και αποτελεί την κορωνίδα της όλης δημιουργίας.

Και επειδή η γνήσια αγάπη δεν είναι δυνατόν να εκφράζεται μόνο με συγκινητικά λόγια αλλά και με έργα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, γι’ αυτό και ο μαθητής της αγάπης, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, μέσα σε λίγες λέξεις συνοψίζει την «έκρηξη» της αγάπης του Θεού: «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωαν. Γ΄ 16) δηλαδή. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο των ανθρώπων, που ζούσε μέσα στην αμαρτία, ώστε παρέδωκε σε θάνατο τον μονάκριβο Υιόν του, για να μη χαθεί σε αιώνιο θάνατο καθένας, που πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον.

Ο Θεός Πατήρ, παρέδωσε τον μονογενή του Υιόν, σε Σταυρικό θάνατο!

Είναι τόσο υψηλή αυτή η αλήθεια αδελφοί μου, που απλώς την καταγράφουμε.

Είναι εντελώς αδύνατον η πτωχή μας διάνοια να εννοήσει σε όλο της το ύψος και το βάθος την θεία αυτή πραγματικότητα.

Πώς αλήθεια να κατανοήσουμε ως φυσική κατάσταση το ύψος του Σταυρού;

Πώς είναι δυνατόν να φανταστεί από μόνος του ο μικρός άνθρωπος ότι ο θρόνος και η δόξα του Υιού και Λόγου του Θεού, είναι ο Σταυρός, που από εκείνη τη στιγμή μεταβάλλεται από ατιμωτικό όργανο, σε όργανο σωτηρίας και σε αήττητο όπλο εναντίον του διαβόλου;

Ναι. Αυτός που βρισκόταν στον ουρανό και που κατέβηκε στη γη, «η εικών του Θεού του αοράτου, ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (Κολασσαείς Α΄15), Αυτός στον οποίον «κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολασσ. Β΄ 9), έχει προτυπωθεί αιώνες ολόκληρους, πριν ανεβεί επάνω στο ξύλο του Σταυρού για να σώσει εμάς που έχουμε δηλητηριαστεί από το δηλητήριο της αμαρτίας.

Πόσο ξεκάθαρος είναι και στο σημείο αυτό ο λόγος του Θεού και πόσο η θεολογία της Εκκλησίας μας αποδεικνύεται και γνήσια Ιστορία, μακριά από φαντασίες και πλάνες... «Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δεί τον Υιόν του Ανθρώπου» (Ιωαν. Γ΄ 14) δηλ. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια.

Και γιατί γίνονται όλα αυτά;

Μα ήδη το είπαμε.

Η αγάπη του Θεού είναι τόση που δεν θέλει κανένα από τα αγαπημένα του δημιουργήματα να χαθεί, αρκεί και ο ίδιος ο άνθρωπος, εντελώς ελεύθερα να πιστέψει στον Χριστό και να αποδεχθεί την απολυτρωτική του Θυσία.

Ο Τριαδικός Θεός, ενοχλείται και θλίβεται τόσο πολύ από την αμαρτία που έχει καταρρακώσει τον άνθρωπο, με την ελεύθερη επιλογή του ίδιου του ανθρώπου, ώστε για να τον σώσει, ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς, ανεβαίνει επάνω στο Σταυρό «ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωαν. Γ΄ 15) δηλ. Ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί, αλλά να ζήσει αιώνια.

Αδελφοί μου, υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσει να παίζουν με την αμαρτία και σπαταλούν το πολυτιμότατο τούτο δώρο που ονομάζεται χρόνος, σε έργα και πράξεις που αμαυρώνουν την πανέμορφη εικόνα του Θεού... Όπως επίσης υπάρχουν και ορισμένοι οι οποίοι, λόγω διαφόρων καταστάσεων, αντιμετωπίζουν και εκλαμβάνουν αρνητικά την αγάπη του Θεού με αποτέλεσμα να κλείνουν την καρδιά τους στα απαλά και διακριτικά χτυπήματα της χάριτος (Αποκάλυψις Ιωαν. Γ΄ 20), και όντας απογοητευμένοι, έχουν καταλήξει ότι ο Θεός ήδη τους έχει κατακρίνει.

Φυσικά, όπως κατανοούμε, τόσο η πρώτη, όσο η δεύτερη ψυχολογική κατάσταση που εκφράζει τα παραπάνω, είναι κάτι που έχει σπαρεί «από τον εχθρό» στη συνείδηση.

Εμείς, παρά τα λάθη μας, ομολογουμένως τα μικρά αλλά και τα μεγάλα, ας μη το βάζουμε ποτέ κάτω.

Ας ατενίζουμε τον Κύριο Ιησού, νικητή επάνω στον θρόνο του Σταυρού του, όντας βέβαιοι ότι η απολυτρωτική του Θυσία μέσω της ζωντανής πίστεως που του προσφέρουμε, θα μας σώσει, αφού: «ουκ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωαν. Γ΄17), δηλ. Δεν απέστειλε ο Θεός τον Υιόν του στο αμαρτωλό γένος των ανθρώπων, για να κατακρίνει και καταδικάσει το γένος αυτό, αλλά τον απέστειλε για να σωθεί ολόκληρος ο κόσμος των ανθρώπων δι’ Αυτού.

Είθε η χάρις που εκπηγάζει από το τίμιον ξύλον του Σταυρού, να μας περιφρουρήσει και να μας οδηγήσει εις την οδόν της σωτηρίας.

Αμήν.