Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
«Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχή καὶ νηστείᾳ» (Ματθ.17,21).
Μὲ τὰ λόγιά αὐτὰ ὁ Κύριος ἐννοοῦσε ὄχι μόνο τοὺς δαίμονες πού... κατέχουν τοὺς σεληνιαζομένους, ἀλλά ὅλο τὸ γένος τῶν δαιμόνων. Βλέπεις πῶς τώρα μέ τὰ λόγια Του αὐτὰ τοὺς προετοιμάζει γιά νά ἀκούσουν τὰ σχετικά μέ τή νηστεία;
Ἀλλὰ ὅμως», θὰ πεῖ κάποιος, «ἐὰν ἔχουμε πίστη, τὶ χρειάζεται ἡ νηστεία;». Χρειάζεται ἐπειδὴ καὶ ἡ νηστεία μαζί μέ τὴν πίστη προσφέρει πολὺ μεγάλη δύναμη. Καθόσον προσφερει πολλὴ εὐσέβεια στόν ἄνθρωπο καὶ τὸν μεταβάλλει ἀπὸ ἄνθρωπο σὲ ἄγγελο καὶ τὸν κάνει νά ἀγωνίζεται ἐναντίον τῶν ἀσωμάτων δυνάμεων. Αὐτό ὅμως δέν μπορεῖ νά τὸ κάνει μόνη της, ἀλλὰ χρειάζεται καὶ ἡ προσευχὴ καὶ μάλιστα ἡ προσευχὴ κατέχει τὴν πρώτη θέση.
Πρόσεχε λοιπὸν πόσα εἶναι τὰ ἀγαθά πού προέρχονται ἀπὸ αὐτές τίς δύο ἀρετές· διότι αὐτός πού προσεύχεται καὶ νηστεύει ὅπως πρέπει, δέν χρειάζεται πολλὰ πράγματα, καὶ αὐτός πού δέν χρειάζεται πολλὰ πράγματα, δέν θὰ ἦταν δυνατὸν νά γίνει φιλοχρήματος καὶ αὐτός πού δέν εἶναι φιλοχρήματος, εἶναι περισσότερο πρόθυμος γιά ἐλεημοσύνη. Αὐτός πού νηστεύει εἶναι ἁπαλλαγμένος ἀπὸ βάρη, ἔχει πτερὰ καὶ προσεύχεται μέ καθαρή καρδιά, σβήνει τίς πονηρὲς ἐπιθυμίες καὶ καὶ ταπεινώνει τὴν ὑπερηφανευόμενη ψυχὴ του.
Γιά τὸν λόγο αὐτὸ καὶ οἱ Ἀπόστολοι σχεδὸν πάντοτε νήστευαν. Αὐτός πού προσεύχεται καὶ νηστεύει ἔχει διπλὲς φτεροῦγες, πιὸ ἐλαφρὲς καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς ἀνέμους· διότι δέν χασμουριέται κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, οὔτε τεντώνεται, οὔτε βυθίζεται σὲ ὕπνο ꟷπρᾶγμα πού τὸ παθαίνουν οἱ περισσότεροιꟷ ἀλλά ἔχει μεγαλύτερη δύναμη ἀπὸ τή φωτιὰ καὶ εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τὰ γήινα πράγματα. Καί γιά τὸν λόγο αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς καὶ πολέμιος τῶν δαιμόνων· καθόσον τίποτε δέν ὑπάρχει πιὸ δυνατὸ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνον πού ἡ προσευχὴ του εἶναι εἰλικρινής· διότι ἐὰν γυναῖκα κατόρθωσε νά κάμψει κάποιον ἄρχοντα πού δέν φοβόταν οὔτε τὸν Θεό, οὔτε καὶ τὸν ἄνθρωπο ντρεπόταν,πολὺ πιὸ εὔκολα θὰ προσελκύσει τὸν Θεὸ ἐκεῖνος πού ἐπιμένει διαρκῶς στήν προσευχὴ του πρὸς Αὐτὸν καὶ ἐξουσιάζει τὴν κοιλιά του καὶ ἀποφεύγει τὴν τρυφηλὴ ζωή.
Ἐὰν ὅμως τὸ σῶμά σου εἶναι ἀσθενές, ὥστε νά μὴν μπορεῖς νά νηστεύεις συνεχῶς, ἀλλ’ ὅμως δέν εἶναι ἀσθενὲς καὶ γιά τὴν προσευχή, οὔτε ἀνίσχυρο γιά νά περιφρονήσει καὶ τὴν κοιλιά, διότι ἐάν δέν μπορεῖς νά νηστεύεις, ὅμως μπορεῖς νά μὴν κάνεις τρυφηλὴ ζωή. Δέν εἶναι καὶ αὐτὸ μικρὸ πρᾶγμα, οὔτε ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τή νηστεία, ἀλλὰ εἶναι ἱκανὸ καὶ αὐτὸ νά καταβάλει τὴν μανία τοῦ διαβόλου· καθόσον τίποτε δέν εἶναι τόσο ἀγαπητὸ στόν δαίμονα ἐκεῖνο, ὅσο ἡ τρυφηλὴ ζωὴ καὶ ἡ μέθη, διότι εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ἡ μητέρα ὅλων τῶν κακῶν.
Μὲ τὰ λόγιά αὐτὰ ὁ Κύριος ἐννοοῦσε ὄχι μόνο τοὺς δαίμονες πού... κατέχουν τοὺς σεληνιαζομένους, ἀλλά ὅλο τὸ γένος τῶν δαιμόνων. Βλέπεις πῶς τώρα μέ τὰ λόγια Του αὐτὰ τοὺς προετοιμάζει γιά νά ἀκούσουν τὰ σχετικά μέ τή νηστεία;
Ἀλλὰ ὅμως», θὰ πεῖ κάποιος, «ἐὰν ἔχουμε πίστη, τὶ χρειάζεται ἡ νηστεία;». Χρειάζεται ἐπειδὴ καὶ ἡ νηστεία μαζί μέ τὴν πίστη προσφέρει πολὺ μεγάλη δύναμη. Καθόσον προσφερει πολλὴ εὐσέβεια στόν ἄνθρωπο καὶ τὸν μεταβάλλει ἀπὸ ἄνθρωπο σὲ ἄγγελο καὶ τὸν κάνει νά ἀγωνίζεται ἐναντίον τῶν ἀσωμάτων δυνάμεων. Αὐτό ὅμως δέν μπορεῖ νά τὸ κάνει μόνη της, ἀλλὰ χρειάζεται καὶ ἡ προσευχὴ καὶ μάλιστα ἡ προσευχὴ κατέχει τὴν πρώτη θέση.
Πρόσεχε λοιπὸν πόσα εἶναι τὰ ἀγαθά πού προέρχονται ἀπὸ αὐτές τίς δύο ἀρετές· διότι αὐτός πού προσεύχεται καὶ νηστεύει ὅπως πρέπει, δέν χρειάζεται πολλὰ πράγματα, καὶ αὐτός πού δέν χρειάζεται πολλὰ πράγματα, δέν θὰ ἦταν δυνατὸν νά γίνει φιλοχρήματος καὶ αὐτός πού δέν εἶναι φιλοχρήματος, εἶναι περισσότερο πρόθυμος γιά ἐλεημοσύνη. Αὐτός πού νηστεύει εἶναι ἁπαλλαγμένος ἀπὸ βάρη, ἔχει πτερὰ καὶ προσεύχεται μέ καθαρή καρδιά, σβήνει τίς πονηρὲς ἐπιθυμίες καὶ καὶ ταπεινώνει τὴν ὑπερηφανευόμενη ψυχὴ του.
Γιά τὸν λόγο αὐτὸ καὶ οἱ Ἀπόστολοι σχεδὸν πάντοτε νήστευαν. Αὐτός πού προσεύχεται καὶ νηστεύει ἔχει διπλὲς φτεροῦγες, πιὸ ἐλαφρὲς καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς ἀνέμους· διότι δέν χασμουριέται κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, οὔτε τεντώνεται, οὔτε βυθίζεται σὲ ὕπνο ꟷπρᾶγμα πού τὸ παθαίνουν οἱ περισσότεροιꟷ ἀλλά ἔχει μεγαλύτερη δύναμη ἀπὸ τή φωτιὰ καὶ εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τὰ γήινα πράγματα. Καί γιά τὸν λόγο αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς καὶ πολέμιος τῶν δαιμόνων· καθόσον τίποτε δέν ὑπάρχει πιὸ δυνατὸ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνον πού ἡ προσευχὴ του εἶναι εἰλικρινής· διότι ἐὰν γυναῖκα κατόρθωσε νά κάμψει κάποιον ἄρχοντα πού δέν φοβόταν οὔτε τὸν Θεό, οὔτε καὶ τὸν ἄνθρωπο ντρεπόταν,πολὺ πιὸ εὔκολα θὰ προσελκύσει τὸν Θεὸ ἐκεῖνος πού ἐπιμένει διαρκῶς στήν προσευχὴ του πρὸς Αὐτὸν καὶ ἐξουσιάζει τὴν κοιλιά του καὶ ἀποφεύγει τὴν τρυφηλὴ ζωή.
Ἐὰν ὅμως τὸ σῶμά σου εἶναι ἀσθενές, ὥστε νά μὴν μπορεῖς νά νηστεύεις συνεχῶς, ἀλλ’ ὅμως δέν εἶναι ἀσθενὲς καὶ γιά τὴν προσευχή, οὔτε ἀνίσχυρο γιά νά περιφρονήσει καὶ τὴν κοιλιά, διότι ἐάν δέν μπορεῖς νά νηστεύεις, ὅμως μπορεῖς νά μὴν κάνεις τρυφηλὴ ζωή. Δέν εἶναι καὶ αὐτὸ μικρὸ πρᾶγμα, οὔτε ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τή νηστεία, ἀλλὰ εἶναι ἱκανὸ καὶ αὐτὸ νά καταβάλει τὴν μανία τοῦ διαβόλου· καθόσον τίποτε δέν εἶναι τόσο ἀγαπητὸ στόν δαίμονα ἐκεῖνο, ὅσο ἡ τρυφηλὴ ζωὴ καὶ ἡ μέθη, διότι εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ἡ μητέρα ὅλων τῶν κακῶν.
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου