Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Μιὰ δικαστικὴ ἀπόφαση - ὁρόσημο ἐλήφθη πρὶν ἀπὸ μερικὲς μέρες στὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ, ἡ ὁποία ἦρθε νὰ θέσει ἕνα σαφέστατο ὅριο σὲ ἕνα πολὺ βασικὸ ζήτημα τῶν ἡμερῶν μας: τὸ ποὺ σταματᾶ ἡ δικαιοδοσία τοῦ κράτους καὶ ποὺ ξεκινᾶ τὸ δικαίωμα τῶν γονιῶν στὴν ἀγωγὴ ἑνὸς παιδιοῦ, εἰδικὰ ὅταν κράτος καὶ οἰκογένεια ἀκολουθοῦν ἀντικρουόμενες ἰδεολογίες.
Τὸ ζήτημα ἀφορᾶ εὐρέως ὅλα τὰ ἐκπαιδευτικὰ συστήματα τῆς Δύσης, ὅπου ἔχουμε δεῖ τὴν τελευταία δεκαετία νὰ εἰσβάλλει ἡ διαστροφικὴ woke προπαγάνδα... Τὰ νεοταξικὰ κράτη ἔχουν ἀναπτύξει μηχανισμοὺς στοχοποίησης τῶν ἀντιφρονούντων γονέων, ἐπιβάλλοντας τὴν «πολύχρωμη» παράνοια μὲ ὅρους ἐκπαιδευτικοῦ «θέσφατου». Τὰ βλέπουμε καὶ στὴν Ἑλλάδα ὅπου ἡ πανεσεξουαλικὴ διαφθορὰ «φυτεύεται» ὕπουλα σὲ Ἐργαστήρια Δεξιοτήτων καὶ δηλητηριάζει τὶς ἄγουρες ψυχοῦλες τῶν παιδιῶν.
Μιὰ ὁμάδα γονέων ἀπὸ τὸ Μέριλαντ τῶν ΗΠΑ διεκδίκησε τὸ δικαίωμα νὰ μποροῦν νὰ ἐξαιρεθοῦν τὰ παιδιὰ τους ἀπὸ woke μαθήματα καὶ ἀναγνώσεις παραμυθιῶν ποὺ προβάλλουν ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτῆρες. Ὁ λόγος ποὺ ἐπικαλέστηκαν ἦταν κυρίως οἱ θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Πρόκειται γιὰ τὴν πολύκροτη ὑπόθεση Mahmoud ἐναντίον Taylor, ἡ ὁποία ἔχει ξεσηκώσει μεγάλο ντόρο συζητήσεων στὴν Ἀμερική.
Ἡ ἀρχὴ τῆς ἱστορίας ξεκινάει ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τῆς σχολικῆς περιφέρειας τοῦ Μοντγκόμερι στὸ Μέριλαντ νὰ ἐπιβάλλει τὴν εἰσαγωγὴ φιλο – ΛΟΑΤΚΙ+ βιβλίων καὶ διδακτικῆς ὕλης σὲ τάξεις δημοτικοῦ, μὴν ἐπιτρέποντας στοὺς γονεῖς τὴν ἐπιλογὴ νὰ ἐξαιρεθοῦν τὰ παιδιά τους. Στὶς ἐκκλήσεις τῶν γονέων νὰ ἐφαρμοστεῖ προαιρετικότητα στὰ συγκεκριμένα μαθήματα, ἡ ἐκπαιδευτικὴ ἀρχὴ ὄχι μόνο δὲν ἀποδέχθηκε τὸ αἴτημα, ἀλλὰ ἐπέμεινε ὅτι κάθε παιδὶ ποὺ παρουσιάζει «ἀποκλίνουσες ἀπόψεις» ἀπὸ τὸ «δόγμα» τοῦ Λοατκισμοῦ θὰ «διορθώνεται» ἀπὸ τοὺς δασκάλους μὲ συγκεκριμένες «παιδαγωγικὲς» μεθόδους ποὺ θὰ ἐξαλείφουν τὶς «προσβλητικὲς» συμπεριφορές. Τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα τοῦ Γ’ Ράϊχ μᾶλλον δείχνει νὰ ὠχριᾶ μπροστὰ στὸν «περήφανο» ἀπολυταρχισμὸ τοῦ 21ου αἰῶνα.
Μὲ λίγα λόγια τὸ κράτος εἶχε τὸν κυρίαρχο ρόλο νὰ ἀποφασίζει γιὰ τὴν ἰδεολογικὴ (ἄρα καὶ ἠθικὴ) ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, μὲ τοὺς γονεῖς νὰ ὑποβιβάζονται στὸν ρόλο τοῦ ἀμέτοχου «κομπάρσου» ποὺ φροντίζει μόνο γιὰ τὴν ὑλικὴ ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ, τὴν ὥρα ποὺ ἡ Πολιτεία ἐπιτάσσει τὸ μυαλὸ καὶ τὴν ψυχή του. Οἱ θρησκευτικὲς πεποιθήσεις τῶν γονέων δὲν κρίνονταν ἁπλᾶ ὡς νομικὰ ἀδιάφοροι παράγοντες, ἀλλὰ ὡς πειστήρια «ρατσιστικοῦ μίσους».
Ὅμως μὲ γνωμοδότηση ὑπὲρ τῶν γονέων 6 ἔναντι 3, τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ ἀποφάσισε ὅτι: «μιὰ κυβέρνηση ἐπιβαρύνει τὴν ἄσκηση θρησκευτικῶν καθηκόντων τῶν γονέων, ὅταν ἀπαιτεῖ νὰ ὑποβάλλουν τὰ παιδιὰ τους σὲ διδασκαλία ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ ρεαλιστικὴ ἀπειλὴ ὑπονόμευσης τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καὶ πρακτικῶν ποὺ οἱ γονεῖς ἐπιθυμοῦν νὰ ἐνσταλάξουν».
Σὲ ἁπλᾶ λόγια, τὸ Δικαστήριο ἀποφάσισε κάτι τὸ αὐτονόητο ποὺ ἔφτασε νὰ εἶναι ἀπαγορευμένο στὶς χαλεπὲς μέρες μας: ὅτι δηλαδὴ οἱ γονεῖς ἔχουν τὸ σαφέστατο προβάδισμα ἔναντι τοῦ κράτους στὴν ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ τους, ἔχοντας τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ τὸ προστατεύουν ὅποτε κρίνουν ὅτι βλάπτονται οἱ οἰκογενειακές τους πεποιθήσεις, θρησκευτικὲς ἢ ἠθικές. Ἡ ἀπόφαση προστατεύει τοὺς γονεῖς ἀπὸ τὸ ἐκβιαστικὸ δίλλημα ἀπὸ τὴ μία νὰ πρέπει νὰ ἐκθέσουν τὸ παιδί τους σὲ προσηλυτιστικὰ ἰδεολογήματα ποὺ ἀντίκεινται στὶς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ἢ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ πρέπει νὰ ξοδεύουν μεγάλα ποσὰ γιὰ νὰ στέλνουν τὰ παιδιά τους σὲ ἰδιωτικὰ σχολεῖα.
Νὰ τονίσω ὅτι στήν – μᾶλλον ἤπια – ὑπερασπιστικὴ γραμμὴ τῶν γονέων δὲν ζητήθηκε κἂν νὰ ἀποσυρθοῦν τὰ βιβλία τοῦ «ρὸζ» προσηλυτισμοῦ ἀπὸ τὰ σχολεῖα (ἐνῷ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε), ἀλλὰ διεκδίκησαν τὸ ὕστατο αἴτημα νὰ μὴν ἀντικαθίσταται ἡ οἰκογενειακὴ ἀνατροφὴ ἀπὸ τὴν ἀτζέντα τοῦ κράτους, πόσο μᾶλλον σὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὸν πυρῆνα τῆς παιδικῆς ψυχῆς.
Πέρα ἀπὸ τὶς ἰδεολογικὲς «ταμπέλες» ποὺ μεταχειρίζεται τὸ σύστημα γιὰ νὰ προωθεῖ τὶς νεοταξικὲς πολιτικές του, ἡ ἀγωνία τῶν γονιῶν γιὰ τὴ γαλούχηση τῶν παιδιῶν τους εἶναι ἕνα πηγαῖο αἴσθημα ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἴδια τή φύση τους καὶ δὲν χωρᾶ καμία ἑρμηνεία ἀπὸ τρίτους, πόσο μᾶλλον ὅταν αὐτὴ εἶναι κακόβουλη καὶ ἐπιτηδευμένη ὡς ἀπόρροια μιᾶς καταστροφικῆς ἀτζέντας.
Ἡ ὑποχρεωτικὴ «ὁρατότητα» τοῦ διαφορετικοῦ στὰ σχολεῖα, ἔφτασε νὰ ἐπιβάλλει «ἀορατότητα» στὴ χριστιανικὴ πίστη, παραβιάζοντας κατάφορα τὴ «διαφορετικότητα» τῶν χριστιανικῶν οἰκογενειῶν ποὺ ἄλλωστε ἐξακολουθοῦν νὰ ἀποτελοῦν τὴν πλειοψηφία στὰ περισσότερα Δυτικὰ κράτη. Ἐφόσον ἡ διαφορετικὴ στάση ζωῆς φτάνει νά... ἀπαγορεύεται σὲ σημεῖο ποὺ τὸ παιδὶ τοῦ χριστιανοῦ χρειαζόταν... ἀναμόρφωση, ἐδῶ μιλᾶμε ξεκάθαρα γιὰ συνθῆκες «ρὸζ» χούντας.
Τὰ διδάγματα τῆς ἱστορίας ἔχουν δείξει ἀμέτρητες φορὲς ὅτι ἡ ἰσοπολιτεία δὲν χτίζεται ποτὲ πάνω στὴν ἀπαγόρευση τῆς ἀντίθετης γνώμης. Μόνο τὰ «μαῦρα» αὐταρχικὰ καθεστῶτα πορεύτηκαν μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικό. Καὶ σήμερα στὰ σχολεῖα τῆς Δύσης βλέπουμε νὰ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπιδοτεῖται ὁ woke γενιτσαρισμός, μὲ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς νὰ τείνουν νὰ γίνουν ἁπλοί διακομιστὲς προπαγάνδας καὶ «παιδονόμοι» Λοατκισμοῦ στὴν ἰδρυματοποίηση τῆς Νέας Τάξης.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου στὶς ΗΠΑ εἶναι μιὰ φωνὴ λογικῆς μετὰ ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια παραφροσύνης, ποὺ ὑπενθυμίζει τὸ αὐτονόητο: ὅτι δηλαδὴ οἱ γονεῖς πρέπει νὰ ἔχουν τὸν πρῶτο καὶ τὸν τελευταῖο λόγο στὴν ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ τους. Καὶ ἐφόσον μιλᾶμε γιὰ χριστιανικὴ οἰκογένεια, τὸ παιδὶ σαφέστατα δὲν ἀνήκει σὲ κανένα κράτος, δὲν εἶναι «προϊὸν» γιὰ ἐκστρατεῖες προπαγάνδας, οὔτε «ἀριθμὸς» γιὰ τεχνοκρατικὰ συστήματα ἐλέγχου. Οὔτε βέβαια ἀνήκει στοὺς γονεῖς. Ἀνήκει πρῶτα καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα στὸν Θεό, καὶ βάσει αὐτῆς τῆς ἱερῆς σχέσης οἱ γονεῖς ὀφείλουν νὰ προστατεύουν τὸ αἰώνιο συμφέρον τοῦ παιδιοῦ τους. Καὶ γιὰ ὅσους σκανδαλίζουν τὰ παιδιὰ μὲ βρωμερὴ προπαγάνδα, ἔχει μιλήσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τοὺς συμφέρει νὰ κρεμάσουν μιὰ μυλόπετρα στὸν λαιμὸ γιὰ νὰ καταποντιστοῦν στὴ θάλασσα, μπροστὰ στὴν τιμωρία ποὺ τοὺς περιμένει...
Τὸ ζήτημα ἀφορᾶ εὐρέως ὅλα τὰ ἐκπαιδευτικὰ συστήματα τῆς Δύσης, ὅπου ἔχουμε δεῖ τὴν τελευταία δεκαετία νὰ εἰσβάλλει ἡ διαστροφικὴ woke προπαγάνδα... Τὰ νεοταξικὰ κράτη ἔχουν ἀναπτύξει μηχανισμοὺς στοχοποίησης τῶν ἀντιφρονούντων γονέων, ἐπιβάλλοντας τὴν «πολύχρωμη» παράνοια μὲ ὅρους ἐκπαιδευτικοῦ «θέσφατου». Τὰ βλέπουμε καὶ στὴν Ἑλλάδα ὅπου ἡ πανεσεξουαλικὴ διαφθορὰ «φυτεύεται» ὕπουλα σὲ Ἐργαστήρια Δεξιοτήτων καὶ δηλητηριάζει τὶς ἄγουρες ψυχοῦλες τῶν παιδιῶν.
Μιὰ ὁμάδα γονέων ἀπὸ τὸ Μέριλαντ τῶν ΗΠΑ διεκδίκησε τὸ δικαίωμα νὰ μποροῦν νὰ ἐξαιρεθοῦν τὰ παιδιὰ τους ἀπὸ woke μαθήματα καὶ ἀναγνώσεις παραμυθιῶν ποὺ προβάλλουν ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτῆρες. Ὁ λόγος ποὺ ἐπικαλέστηκαν ἦταν κυρίως οἱ θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Πρόκειται γιὰ τὴν πολύκροτη ὑπόθεση Mahmoud ἐναντίον Taylor, ἡ ὁποία ἔχει ξεσηκώσει μεγάλο ντόρο συζητήσεων στὴν Ἀμερική.
Ἡ ἀρχὴ τῆς ἱστορίας ξεκινάει ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τῆς σχολικῆς περιφέρειας τοῦ Μοντγκόμερι στὸ Μέριλαντ νὰ ἐπιβάλλει τὴν εἰσαγωγὴ φιλο – ΛΟΑΤΚΙ+ βιβλίων καὶ διδακτικῆς ὕλης σὲ τάξεις δημοτικοῦ, μὴν ἐπιτρέποντας στοὺς γονεῖς τὴν ἐπιλογὴ νὰ ἐξαιρεθοῦν τὰ παιδιά τους. Στὶς ἐκκλήσεις τῶν γονέων νὰ ἐφαρμοστεῖ προαιρετικότητα στὰ συγκεκριμένα μαθήματα, ἡ ἐκπαιδευτικὴ ἀρχὴ ὄχι μόνο δὲν ἀποδέχθηκε τὸ αἴτημα, ἀλλὰ ἐπέμεινε ὅτι κάθε παιδὶ ποὺ παρουσιάζει «ἀποκλίνουσες ἀπόψεις» ἀπὸ τὸ «δόγμα» τοῦ Λοατκισμοῦ θὰ «διορθώνεται» ἀπὸ τοὺς δασκάλους μὲ συγκεκριμένες «παιδαγωγικὲς» μεθόδους ποὺ θὰ ἐξαλείφουν τὶς «προσβλητικὲς» συμπεριφορές. Τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα τοῦ Γ’ Ράϊχ μᾶλλον δείχνει νὰ ὠχριᾶ μπροστὰ στὸν «περήφανο» ἀπολυταρχισμὸ τοῦ 21ου αἰῶνα.
Μὲ λίγα λόγια τὸ κράτος εἶχε τὸν κυρίαρχο ρόλο νὰ ἀποφασίζει γιὰ τὴν ἰδεολογικὴ (ἄρα καὶ ἠθικὴ) ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, μὲ τοὺς γονεῖς νὰ ὑποβιβάζονται στὸν ρόλο τοῦ ἀμέτοχου «κομπάρσου» ποὺ φροντίζει μόνο γιὰ τὴν ὑλικὴ ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ, τὴν ὥρα ποὺ ἡ Πολιτεία ἐπιτάσσει τὸ μυαλὸ καὶ τὴν ψυχή του. Οἱ θρησκευτικὲς πεποιθήσεις τῶν γονέων δὲν κρίνονταν ἁπλᾶ ὡς νομικὰ ἀδιάφοροι παράγοντες, ἀλλὰ ὡς πειστήρια «ρατσιστικοῦ μίσους».
Ὅμως μὲ γνωμοδότηση ὑπὲρ τῶν γονέων 6 ἔναντι 3, τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ ἀποφάσισε ὅτι: «μιὰ κυβέρνηση ἐπιβαρύνει τὴν ἄσκηση θρησκευτικῶν καθηκόντων τῶν γονέων, ὅταν ἀπαιτεῖ νὰ ὑποβάλλουν τὰ παιδιὰ τους σὲ διδασκαλία ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ ρεαλιστικὴ ἀπειλὴ ὑπονόμευσης τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καὶ πρακτικῶν ποὺ οἱ γονεῖς ἐπιθυμοῦν νὰ ἐνσταλάξουν».
Σὲ ἁπλᾶ λόγια, τὸ Δικαστήριο ἀποφάσισε κάτι τὸ αὐτονόητο ποὺ ἔφτασε νὰ εἶναι ἀπαγορευμένο στὶς χαλεπὲς μέρες μας: ὅτι δηλαδὴ οἱ γονεῖς ἔχουν τὸ σαφέστατο προβάδισμα ἔναντι τοῦ κράτους στὴν ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ τους, ἔχοντας τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ τὸ προστατεύουν ὅποτε κρίνουν ὅτι βλάπτονται οἱ οἰκογενειακές τους πεποιθήσεις, θρησκευτικὲς ἢ ἠθικές. Ἡ ἀπόφαση προστατεύει τοὺς γονεῖς ἀπὸ τὸ ἐκβιαστικὸ δίλλημα ἀπὸ τὴ μία νὰ πρέπει νὰ ἐκθέσουν τὸ παιδί τους σὲ προσηλυτιστικὰ ἰδεολογήματα ποὺ ἀντίκεινται στὶς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ἢ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ πρέπει νὰ ξοδεύουν μεγάλα ποσὰ γιὰ νὰ στέλνουν τὰ παιδιά τους σὲ ἰδιωτικὰ σχολεῖα.
Νὰ τονίσω ὅτι στήν – μᾶλλον ἤπια – ὑπερασπιστικὴ γραμμὴ τῶν γονέων δὲν ζητήθηκε κἂν νὰ ἀποσυρθοῦν τὰ βιβλία τοῦ «ρὸζ» προσηλυτισμοῦ ἀπὸ τὰ σχολεῖα (ἐνῷ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε), ἀλλὰ διεκδίκησαν τὸ ὕστατο αἴτημα νὰ μὴν ἀντικαθίσταται ἡ οἰκογενειακὴ ἀνατροφὴ ἀπὸ τὴν ἀτζέντα τοῦ κράτους, πόσο μᾶλλον σὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὸν πυρῆνα τῆς παιδικῆς ψυχῆς.
Πέρα ἀπὸ τὶς ἰδεολογικὲς «ταμπέλες» ποὺ μεταχειρίζεται τὸ σύστημα γιὰ νὰ προωθεῖ τὶς νεοταξικὲς πολιτικές του, ἡ ἀγωνία τῶν γονιῶν γιὰ τὴ γαλούχηση τῶν παιδιῶν τους εἶναι ἕνα πηγαῖο αἴσθημα ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἴδια τή φύση τους καὶ δὲν χωρᾶ καμία ἑρμηνεία ἀπὸ τρίτους, πόσο μᾶλλον ὅταν αὐτὴ εἶναι κακόβουλη καὶ ἐπιτηδευμένη ὡς ἀπόρροια μιᾶς καταστροφικῆς ἀτζέντας.
Ἡ ὑποχρεωτικὴ «ὁρατότητα» τοῦ διαφορετικοῦ στὰ σχολεῖα, ἔφτασε νὰ ἐπιβάλλει «ἀορατότητα» στὴ χριστιανικὴ πίστη, παραβιάζοντας κατάφορα τὴ «διαφορετικότητα» τῶν χριστιανικῶν οἰκογενειῶν ποὺ ἄλλωστε ἐξακολουθοῦν νὰ ἀποτελοῦν τὴν πλειοψηφία στὰ περισσότερα Δυτικὰ κράτη. Ἐφόσον ἡ διαφορετικὴ στάση ζωῆς φτάνει νά... ἀπαγορεύεται σὲ σημεῖο ποὺ τὸ παιδὶ τοῦ χριστιανοῦ χρειαζόταν... ἀναμόρφωση, ἐδῶ μιλᾶμε ξεκάθαρα γιὰ συνθῆκες «ρὸζ» χούντας.
Τὰ διδάγματα τῆς ἱστορίας ἔχουν δείξει ἀμέτρητες φορὲς ὅτι ἡ ἰσοπολιτεία δὲν χτίζεται ποτὲ πάνω στὴν ἀπαγόρευση τῆς ἀντίθετης γνώμης. Μόνο τὰ «μαῦρα» αὐταρχικὰ καθεστῶτα πορεύτηκαν μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικό. Καὶ σήμερα στὰ σχολεῖα τῆς Δύσης βλέπουμε νὰ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπιδοτεῖται ὁ woke γενιτσαρισμός, μὲ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς νὰ τείνουν νὰ γίνουν ἁπλοί διακομιστὲς προπαγάνδας καὶ «παιδονόμοι» Λοατκισμοῦ στὴν ἰδρυματοποίηση τῆς Νέας Τάξης.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου στὶς ΗΠΑ εἶναι μιὰ φωνὴ λογικῆς μετὰ ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια παραφροσύνης, ποὺ ὑπενθυμίζει τὸ αὐτονόητο: ὅτι δηλαδὴ οἱ γονεῖς πρέπει νὰ ἔχουν τὸν πρῶτο καὶ τὸν τελευταῖο λόγο στὴν ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ τους. Καὶ ἐφόσον μιλᾶμε γιὰ χριστιανικὴ οἰκογένεια, τὸ παιδὶ σαφέστατα δὲν ἀνήκει σὲ κανένα κράτος, δὲν εἶναι «προϊὸν» γιὰ ἐκστρατεῖες προπαγάνδας, οὔτε «ἀριθμὸς» γιὰ τεχνοκρατικὰ συστήματα ἐλέγχου. Οὔτε βέβαια ἀνήκει στοὺς γονεῖς. Ἀνήκει πρῶτα καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα στὸν Θεό, καὶ βάσει αὐτῆς τῆς ἱερῆς σχέσης οἱ γονεῖς ὀφείλουν νὰ προστατεύουν τὸ αἰώνιο συμφέρον τοῦ παιδιοῦ τους. Καὶ γιὰ ὅσους σκανδαλίζουν τὰ παιδιὰ μὲ βρωμερὴ προπαγάνδα, ἔχει μιλήσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τοὺς συμφέρει νὰ κρεμάσουν μιὰ μυλόπετρα στὸν λαιμὸ γιὰ νὰ καταποντιστοῦν στὴ θάλασσα, μπροστὰ στὴν τιμωρία ποὺ τοὺς περιμένει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου