2ον
Σημειώνουμε ἐπιγραμματικὰ τὶς ἀλλαγὲς ποὺ συμβαίνουν στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν παρουσία καὶ δραστηριότητα τῶν πιστῶν.
Οἱ ἄθεοι ἀφοπλίζονται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀνωτερότητα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Οἱ δίκαιοι περιορίζουν τὴν ἀδικία. Ἡ ἀγάπη τους ἀποδυναμώνει τὸ μῖσος. Ἡ λάμψη τῆς ἀλήθειας διαλύει τὸ σκοτάδι τοῦ ψεύδους καὶ ἀποκαλύπτονται ἐπικίνδυνα σχέδια. Ὁ σεβασμὸς στὰ καθήκοντα μειώνει τὴν ἀσυνειδησία. Ἡ κατὰ Θεὸν ζωὴ περιορίζει τὶς ἠθικὲς παρακτροπές, τὰ εὐγενῆ συναισθήματα ἀπομακρύνουν τὰ ἄγρια συναισθήματα, ἡ ἄρνηση διεκδικήσεων περιορίζει τὶς ἐχθροπραξίες, ἡ φιλοπονία γιὰ τοὺς ἄλλους ἀφυπνίζει τοὺς ράθυμους, οἱ μικρὲς καὶ μεγάλες θυσίες περιορίζουν τὸ κακὸ καὶ βοηθοῦν τὴ σταδιακὴ ἐπικράτηση τοῦ καλοῦ στὴν κοινωνία. Ὅταν οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ πληθαίνουν, ἡ ἀστυνομία ἀντιμετωπίζει λιγότερα ἐγκλήματα καὶ τὰ δικαστήρια ἔχουν λιγότερες... ὑποθέσεις. Στὰ σχολεῖα οἱ μαθητὲς δὲν βιαιοπραγοῦν, ὅταν ἔχουν δασκάλους μὲ ἦθος, στὸ στρατὸ αὐξάνεται ἡ φιλοπατρία, ὅταν οἱ ἀξιωματικοὶ εἶναι πρόθυμοι καὶ ἀποτελεσματικοὶ στὰ καθήκοντά τους. Ὅταν ἡ ὀλιγάρκεια γίνεται γνώρισμα στοὺς ἀνθρώπους, περιορίζεται ἡ ὀλέθρια ἀπληστία.
Τὸ παράδειγμα τοῦ ὄντως χριστιανοῦ εἶναι ὠφέλιμο στὴν κοινωνία. Ὁ πόνος τοῦ ἄλλου γίνεται δικός του πόνος. Ἡ φτώχεια τοῦ ἄλλου δική του φτώχεια καὶ ἡ συμμετοχή του στὴ δυστυχία τῶν ἀδελφῶν δημιουργεῖ ἐλπίδα καὶ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι δρόμος ποὺ βελτιώνει τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.
Εἶναι ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦν παντελῶς τὸ περιεχόμενό της. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὁρίζει τὴν ἀρετὴ ὡς ἑξῆς: «Τί εἶναι ἡ ἀρετὴ τῶν ἀνθρώπων; Δὲν εἶναι τὰ χρήματα, γιὰ νὰ φοβηθεῖς τὴ φτώχεια· οὔτε ἡ ὑγεία τοῦ σώματος, γιὰ νὰ φοβηθεῖς τὴν ἀρρώστια· οὔτε ἡ ἐκτίμηση τῶν πολλῶν, γιὰ νὰ βλέπεις μὲ δυσπιστία τὴν κακὴ φήμη· οὔτε ἡ ἀνέμελη ζωή, γιὰ νὰ σοῦ προξενεῖ φρίκη ὁ θάνατος· οὔτε ἡ ἐλευθερία, γιὰ νὰ ἀποφεύγεις τὴ δουλεία· ἀλλὰ ἀρετὴ εἶναι ἡ ἀκριβὴς τήρηση τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως καὶ ὁ ὀρθὸς τρόπος ζωῆς»3.
Ἡ ἀρετὴ ὅλες τὶς ἐποχὲς εἶναι σπάνια. Καὶ ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι κουφοὶ καὶ ἀπρόθυμοι γιὰ τὴ διδασκαλία τῆς ἀρετῆς «καὶ πουθενὰ δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ κανεὶς ἔστω καὶ ἴχνος ἀρετῆς», γι’ αὐτὸ καὶ «ἡ ζωὴ εἶναι γεμάτη ἀπὸ πολλὰ κακά»4.
Καὶ δύο συμβουλὲς ἀπὸ τὸν Ἅγιό μας σὲ ἐκείνους ποὺ ἀγωνίζονται πνευματικά: «Ὅταν ἀσκοῦμε τὴν ἀρετὴ κυρίως αὐτὸ ἂς ἐξετάζουμε καὶ ἂς θέτουμε ὡς στόχο, νὰ λάβουμε τὸν ἔπαινο μόνον ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ μὴ λογαριάζουμε καθόλου τὴ φήμη ποὺ προέρχεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους»5.
«Ἂς ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς καὶ ἂς διορθωθοῦμε, καὶ ἂς φροντίσουμε νὰ εἴμαστε εὐλαβεῖς καὶ ἐνάρετοι, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἀγωνία τῆς τιμωρίας τοῦ Θεοῦ»6.
Οἱ ἄθεοι ἀφοπλίζονται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀνωτερότητα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Οἱ δίκαιοι περιορίζουν τὴν ἀδικία. Ἡ ἀγάπη τους ἀποδυναμώνει τὸ μῖσος. Ἡ λάμψη τῆς ἀλήθειας διαλύει τὸ σκοτάδι τοῦ ψεύδους καὶ ἀποκαλύπτονται ἐπικίνδυνα σχέδια. Ὁ σεβασμὸς στὰ καθήκοντα μειώνει τὴν ἀσυνειδησία. Ἡ κατὰ Θεὸν ζωὴ περιορίζει τὶς ἠθικὲς παρακτροπές, τὰ εὐγενῆ συναισθήματα ἀπομακρύνουν τὰ ἄγρια συναισθήματα, ἡ ἄρνηση διεκδικήσεων περιορίζει τὶς ἐχθροπραξίες, ἡ φιλοπονία γιὰ τοὺς ἄλλους ἀφυπνίζει τοὺς ράθυμους, οἱ μικρὲς καὶ μεγάλες θυσίες περιορίζουν τὸ κακὸ καὶ βοηθοῦν τὴ σταδιακὴ ἐπικράτηση τοῦ καλοῦ στὴν κοινωνία. Ὅταν οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ πληθαίνουν, ἡ ἀστυνομία ἀντιμετωπίζει λιγότερα ἐγκλήματα καὶ τὰ δικαστήρια ἔχουν λιγότερες... ὑποθέσεις. Στὰ σχολεῖα οἱ μαθητὲς δὲν βιαιοπραγοῦν, ὅταν ἔχουν δασκάλους μὲ ἦθος, στὸ στρατὸ αὐξάνεται ἡ φιλοπατρία, ὅταν οἱ ἀξιωματικοὶ εἶναι πρόθυμοι καὶ ἀποτελεσματικοὶ στὰ καθήκοντά τους. Ὅταν ἡ ὀλιγάρκεια γίνεται γνώρισμα στοὺς ἀνθρώπους, περιορίζεται ἡ ὀλέθρια ἀπληστία.
Τὸ παράδειγμα τοῦ ὄντως χριστιανοῦ εἶναι ὠφέλιμο στὴν κοινωνία. Ὁ πόνος τοῦ ἄλλου γίνεται δικός του πόνος. Ἡ φτώχεια τοῦ ἄλλου δική του φτώχεια καὶ ἡ συμμετοχή του στὴ δυστυχία τῶν ἀδελφῶν δημιουργεῖ ἐλπίδα καὶ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι δρόμος ποὺ βελτιώνει τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.
Εἶναι ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦν παντελῶς τὸ περιεχόμενό της. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὁρίζει τὴν ἀρετὴ ὡς ἑξῆς: «Τί εἶναι ἡ ἀρετὴ τῶν ἀνθρώπων; Δὲν εἶναι τὰ χρήματα, γιὰ νὰ φοβηθεῖς τὴ φτώχεια· οὔτε ἡ ὑγεία τοῦ σώματος, γιὰ νὰ φοβηθεῖς τὴν ἀρρώστια· οὔτε ἡ ἐκτίμηση τῶν πολλῶν, γιὰ νὰ βλέπεις μὲ δυσπιστία τὴν κακὴ φήμη· οὔτε ἡ ἀνέμελη ζωή, γιὰ νὰ σοῦ προξενεῖ φρίκη ὁ θάνατος· οὔτε ἡ ἐλευθερία, γιὰ νὰ ἀποφεύγεις τὴ δουλεία· ἀλλὰ ἀρετὴ εἶναι ἡ ἀκριβὴς τήρηση τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως καὶ ὁ ὀρθὸς τρόπος ζωῆς»3.
Ἡ ἀρετὴ ὅλες τὶς ἐποχὲς εἶναι σπάνια. Καὶ ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι κουφοὶ καὶ ἀπρόθυμοι γιὰ τὴ διδασκαλία τῆς ἀρετῆς «καὶ πουθενὰ δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ κανεὶς ἔστω καὶ ἴχνος ἀρετῆς», γι’ αὐτὸ καὶ «ἡ ζωὴ εἶναι γεμάτη ἀπὸ πολλὰ κακά»4.
Καὶ δύο συμβουλὲς ἀπὸ τὸν Ἅγιό μας σὲ ἐκείνους ποὺ ἀγωνίζονται πνευματικά: «Ὅταν ἀσκοῦμε τὴν ἀρετὴ κυρίως αὐτὸ ἂς ἐξετάζουμε καὶ ἂς θέτουμε ὡς στόχο, νὰ λάβουμε τὸν ἔπαινο μόνον ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ μὴ λογαριάζουμε καθόλου τὴ φήμη ποὺ προέρχεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους»5.
«Ἂς ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς καὶ ἂς διορθωθοῦμε, καὶ ἂς φροντίσουμε νὰ εἴμαστε εὐλαβεῖς καὶ ἐνάρετοι, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἀγωνία τῆς τιμωρίας τοῦ Θεοῦ»6.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Σημειώσεις:
3. Βασιλείου Δ. Χαρώνη, Παιδαγωγικὴ ἀνθρωπολογία Ἰωάννου Χρυσοστόμου, τόμος Α΄, Ἀθήνα 1993, σελ. 910. 4. Ὅπ. παρ., σελ. 576. 5. Ὅπ. παρ., σελ. 577-578. 6. Ὅπ. παρ., σελ. 579.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου