Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος εἶναι φυσικὸ νὰ ἔχει ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ διάφορα προβλήματα, ποὺ ἐμφανίζονται στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ τὴ λύση τους. Ἐνοχλεῖται ὅμως, ὅταν διαπιστώνει τὴν ἀπροθυμία τῶν ὑπεύθυνων κληρικῶν νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ ἀρχίζει νὰ ἀπογοητεύεται, κάτι ποὺ τελικὰ θὰ τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, παρόλο ποὺ τρέφει ἀγάπη πρὸς τὴ θρησκεία καὶ τηρεῖ τὶς ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις.
Βέβαια, δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι τὰ προβλήματα μποροῦν νὰ λυθοῦν μὲ ἕνα μαγικὸ ραβδάκι ἢ μπορεῖ νὰ ἐξυγιανθεῖ ὁ χῶρος μὲ κάποια ἐγκύκλιο ἢ κάποια τιμωρία. Μακάρι νὰ ἦταν ἔτσι. Ἀλλὰ δυστυχῶς εἶναι πολὺ δύσκολο τὸ ἔργο καὶ κάθε προσπάθεια δὲν ἔχει πάντα τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα. Ὅμως μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ περιστολὴ τοῦ κακοῦ, ὅταν... οἱ ὑπεύθυνοι προσπαθήσουν μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ πνευματικὴ εὐαισθησία.
Οἱ ἐργαζόμενοι στὴν Ἐκκλησία, γιὰ παράδειγμα, ὅταν δημιουργοῦν καταστάσεις ποὺ σκανδαλίζουν, πρέπει νὰ ἐλέγχονται. Ἀναφέρουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μπορεῖ ἕνας «ἰσόβιος» ἐπίτροπος νὰ ἔχει ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴ διαχείριση τοῦ ἱεροῦ χρήματος τοῦ ναοῦ καὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ θέλει, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὸν ἐφημέριο. Βέβαια, ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸ παγκάρι θὰ προκαλέσει ἀντιδράσεις καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ κατηγορεῖ τὸν ἱερέα, νὰ συκοφαντεῖ καὶ νὰ διασύρει ἀθώους συνεργάτες του.
Κάτι παρόμοιο μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὸν νεωκόρο, ποὺ ἐκτελεῖ τὰ καθήκοντά του πλημμελῶς ἢ ἰδιοποιεῖται ὑλικὰ ἀγαθὰ τοῦ ναοῦ. Προβληματικὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἡ συμπεριφορὰ ἑνὸς μὴ εὐσεβοῦς ἱεροψάλτη, ὁ ὁποῖος ὄντας ὑπερβολικὰ ὑπερήφανος καὶ συμφεροντολόγος θέλει νὰ ἐξουσιάζει τὸν ἱερέα καὶ νὰ τοῦ προκαλεῖ φόβο, νομίζοντας ὁ δυστυχὴς ὅτι ἡ διακονία τοῦ ἱεροψάλτη προπαντὸς εἶναι «αὐτοδιακονία», θὰ λέγαμε.
Μὲ μεγαλύτερη ἄνεση δημιουργεῖ προβλήματα στὴν ἐνορία του ὁ ἱερέας, ποὺ εἶναι ἐξοικειωμένος μὲ τὰ ἱερά. Θέλει νά ἱκανοποιεῖ τό πάθος τῆς φιλοδοξίας του, ἀλλὰ περισσότερο τὸ πάθος τῆς πλεονεξίας. Δυστυχῶς εἶναι δύσκολο νὰ συναντήσει κανεὶς ἀφιλάργυρους ἱερεῖς! Ξεχνοῦν, ἀλίμονο, ὅτι τὸ πάθος αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ μὲ εἰδωλολατρία. Τὸ «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε» ἠχεῖ ἐνοχλητικὰ στὰ ὦτα τους καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἑρμηνεύσουν μὲ τὸ δικό τους τρόπο, πώς τάχα τὰ πνευματικὰ ἀγαθά πρὸς τοὺς ἀνθρώπους πρέπει νὰ προσφέρονται ἔναντι ἐπαρκοῦς ἀμοιβῆς, γιὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματικά!
Ἔχουμε ἐπίσης καὶ τὶς σπάνιες περιπτώσεις, ὅπου ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης κάθε φορά ποὺ ἐπισκέπτεται ἕνα ναὸ, γιὰ νὰ λειτουργήσει, δημιουργεῖ μικρὰ ἀλλὰ καὶ μεγάλα προβλήματα στὴν ἐνορία. Ἀρέσκεται νὰ τὸν ὑποδέχονται πολλοὶ ἄνθρωποι, ἔχει πολλὲς ἀπαιτήσεις (οἰκονομικοῦ συνήθως περιεχομένου, κάνει ὑποδείξεις στὸν ἱερέα καὶ τοὺς ἐπιτρόπους, ἀγνοώντας τὴν πραγματικότητα τῆς ἐνορίας, καὶ οἰκειοποιεῖται τὸ ἔργο τοῦ ἐφημερίου, προκειμένου νὰ προβληθεῖ ὁ ἴδιος. Μὲ τρόπο δεσποτικὸ καὶ ἀπολυταρχικὸ θριαμβολογεῖ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἐνῶ γνωρίζουν ὅλοι ὅτι ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴ λύση τῶν προβλημάτων τῆς ἐνορίας καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση μεγάλων ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων, ποὺ καταπονοῦν τοὺς πιστοὺς κι εὐαίσθητους ἀνθρώπους τῆς ἐνορίας.
Τὰ ἐσωτερικὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δυσεπίλυτα. Ἐνῶ τὰ ἐξωτερικὰ ποὺ δημιουργοῦν οἱ πολιτικοί, οἱ αἱρετικοί, οἱ ἄθεοι καὶ ἄλλοι ἀντίχριστοι, ἀντιμετωπίζονται εὐκολότερα, ὅταν οἱ κληρικοὶ βρίσκονται στὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης τους καὶ μὲ τὸν ἐνάρετο βίο τους ἀφοπλίζουν τοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ λύση λοιπὸν ὅλων τῶν προβλημάτων εἶναι στὰ χέρια τῶν ἄξιων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν δημιουργοῦν ἐσωτερικὰ προβλήματα καὶ οὔτε ἐπιτρέπουν νὰ πληγωθεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς φοροῦν τὸ ἔνδυμα τῆς ὑποκριτικῆς εὐσέβειας καὶ ἐμφανίζονται ὡς ὑπερασπιστές της, ἐνῶ εἶναι προβατόσχημοι λύκοι.
Βέβαια, δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι τὰ προβλήματα μποροῦν νὰ λυθοῦν μὲ ἕνα μαγικὸ ραβδάκι ἢ μπορεῖ νὰ ἐξυγιανθεῖ ὁ χῶρος μὲ κάποια ἐγκύκλιο ἢ κάποια τιμωρία. Μακάρι νὰ ἦταν ἔτσι. Ἀλλὰ δυστυχῶς εἶναι πολὺ δύσκολο τὸ ἔργο καὶ κάθε προσπάθεια δὲν ἔχει πάντα τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα. Ὅμως μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ περιστολὴ τοῦ κακοῦ, ὅταν... οἱ ὑπεύθυνοι προσπαθήσουν μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ πνευματικὴ εὐαισθησία.
Οἱ ἐργαζόμενοι στὴν Ἐκκλησία, γιὰ παράδειγμα, ὅταν δημιουργοῦν καταστάσεις ποὺ σκανδαλίζουν, πρέπει νὰ ἐλέγχονται. Ἀναφέρουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μπορεῖ ἕνας «ἰσόβιος» ἐπίτροπος νὰ ἔχει ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴ διαχείριση τοῦ ἱεροῦ χρήματος τοῦ ναοῦ καὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ θέλει, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὸν ἐφημέριο. Βέβαια, ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸ παγκάρι θὰ προκαλέσει ἀντιδράσεις καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ κατηγορεῖ τὸν ἱερέα, νὰ συκοφαντεῖ καὶ νὰ διασύρει ἀθώους συνεργάτες του.
Κάτι παρόμοιο μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὸν νεωκόρο, ποὺ ἐκτελεῖ τὰ καθήκοντά του πλημμελῶς ἢ ἰδιοποιεῖται ὑλικὰ ἀγαθὰ τοῦ ναοῦ. Προβληματικὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἡ συμπεριφορὰ ἑνὸς μὴ εὐσεβοῦς ἱεροψάλτη, ὁ ὁποῖος ὄντας ὑπερβολικὰ ὑπερήφανος καὶ συμφεροντολόγος θέλει νὰ ἐξουσιάζει τὸν ἱερέα καὶ νὰ τοῦ προκαλεῖ φόβο, νομίζοντας ὁ δυστυχὴς ὅτι ἡ διακονία τοῦ ἱεροψάλτη προπαντὸς εἶναι «αὐτοδιακονία», θὰ λέγαμε.
Μὲ μεγαλύτερη ἄνεση δημιουργεῖ προβλήματα στὴν ἐνορία του ὁ ἱερέας, ποὺ εἶναι ἐξοικειωμένος μὲ τὰ ἱερά. Θέλει νά ἱκανοποιεῖ τό πάθος τῆς φιλοδοξίας του, ἀλλὰ περισσότερο τὸ πάθος τῆς πλεονεξίας. Δυστυχῶς εἶναι δύσκολο νὰ συναντήσει κανεὶς ἀφιλάργυρους ἱερεῖς! Ξεχνοῦν, ἀλίμονο, ὅτι τὸ πάθος αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ μὲ εἰδωλολατρία. Τὸ «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε» ἠχεῖ ἐνοχλητικὰ στὰ ὦτα τους καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἑρμηνεύσουν μὲ τὸ δικό τους τρόπο, πώς τάχα τὰ πνευματικὰ ἀγαθά πρὸς τοὺς ἀνθρώπους πρέπει νὰ προσφέρονται ἔναντι ἐπαρκοῦς ἀμοιβῆς, γιὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματικά!
Ἔχουμε ἐπίσης καὶ τὶς σπάνιες περιπτώσεις, ὅπου ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης κάθε φορά ποὺ ἐπισκέπτεται ἕνα ναὸ, γιὰ νὰ λειτουργήσει, δημιουργεῖ μικρὰ ἀλλὰ καὶ μεγάλα προβλήματα στὴν ἐνορία. Ἀρέσκεται νὰ τὸν ὑποδέχονται πολλοὶ ἄνθρωποι, ἔχει πολλὲς ἀπαιτήσεις (οἰκονομικοῦ συνήθως περιεχομένου, κάνει ὑποδείξεις στὸν ἱερέα καὶ τοὺς ἐπιτρόπους, ἀγνοώντας τὴν πραγματικότητα τῆς ἐνορίας, καὶ οἰκειοποιεῖται τὸ ἔργο τοῦ ἐφημερίου, προκειμένου νὰ προβληθεῖ ὁ ἴδιος. Μὲ τρόπο δεσποτικὸ καὶ ἀπολυταρχικὸ θριαμβολογεῖ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἐνῶ γνωρίζουν ὅλοι ὅτι ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴ λύση τῶν προβλημάτων τῆς ἐνορίας καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση μεγάλων ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων, ποὺ καταπονοῦν τοὺς πιστοὺς κι εὐαίσθητους ἀνθρώπους τῆς ἐνορίας.
Τὰ ἐσωτερικὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δυσεπίλυτα. Ἐνῶ τὰ ἐξωτερικὰ ποὺ δημιουργοῦν οἱ πολιτικοί, οἱ αἱρετικοί, οἱ ἄθεοι καὶ ἄλλοι ἀντίχριστοι, ἀντιμετωπίζονται εὐκολότερα, ὅταν οἱ κληρικοὶ βρίσκονται στὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης τους καὶ μὲ τὸν ἐνάρετο βίο τους ἀφοπλίζουν τοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ λύση λοιπὸν ὅλων τῶν προβλημάτων εἶναι στὰ χέρια τῶν ἄξιων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν δημιουργοῦν ἐσωτερικὰ προβλήματα καὶ οὔτε ἐπιτρέπουν νὰ πληγωθεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς φοροῦν τὸ ἔνδυμα τῆς ὑποκριτικῆς εὐσέβειας καὶ ἐμφανίζονται ὡς ὑπερασπιστές της, ἐνῶ εἶναι προβατόσχημοι λύκοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου