Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος εἶναι φυσικὸ νὰ ἔχει ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ διάφορα προβλήματα, ποὺ ἐμφανίζονται στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ τὴ λύση τους. Ἐνοχλεῖται ὅμως, ὅταν διαπιστώνει τὴν ἀπροθυμία τῶν ὑπεύθυνων κληρικῶν νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ ἀρχίζει νὰ ἀπογοητεύεται, κάτι ποὺ τελικὰ θὰ τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, παρόλο ποὺ τρέφει ἀγάπη πρὸς τὴ θρησκεία καὶ τηρεῖ τὶς ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις.
Βέβαια, δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι τὰ προβλήματα μποροῦν νὰ λυθοῦν μὲ ἕνα μαγικὸ ραβδάκι ἢ μπορεῖ νὰ ἐξυγιανθεῖ ὁ χῶρος μὲ κάποια ἐγκύκλιο ἢ κάποια τιμωρία. Μακάρι νὰ ἦταν ἔτσι. Ἀλλὰ δυστυχῶς εἶναι πολὺ δύσκολο τὸ ἔργο καὶ κάθε προσπάθεια δὲν ἔχει πάντα τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα. Ὅμως μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ περιστολὴ τοῦ κακοῦ, ὅταν... οἱ ὑπεύθυνοι προσπαθήσουν μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ πνευματικὴ εὐαισθησία.
Οἱ ἐργαζόμενοι στὴν Ἐκκλησία, γιὰ παράδειγμα, ὅταν δημιουργοῦν καταστάσεις ποὺ σκανδαλίζουν, πρέπει νὰ ἐλέγχονται. Ἀναφέρουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μπορεῖ ἕνας «ἰσόβιος» ἐπίτροπος νὰ ἔχει ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴ διαχείριση τοῦ ἱεροῦ χρήματος τοῦ ναοῦ καὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ θέλει, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὸν ἐφημέριο. Βέβαια, ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸ παγκάρι θὰ προκαλέσει ἀντιδράσεις καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ κατηγορεῖ τὸν ἱερέα, νὰ συκοφαντεῖ καὶ νὰ διασύρει ἀθώους συνεργάτες του.
Κάτι παρόμοιο μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὸν νεωκόρο, ποὺ ἐκτελεῖ τὰ καθήκοντά του πλημμελῶς ἢ ἰδιοποιεῖται ὑλικὰ ἀγαθὰ τοῦ ναοῦ. Προβληματικὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἡ συμπεριφορὰ ἑνὸς μὴ εὐσεβοῦς ἱεροψάλτη, ὁ ὁποῖος ὄντας ὑπερβολικὰ ὑπερήφανος καὶ συμφεροντολόγος θέλει νὰ ἐξουσιάζει τὸν ἱερέα καὶ νὰ τοῦ προκαλεῖ φόβο, νομίζοντας ὁ δυστυχὴς ὅτι ἡ διακονία τοῦ ἱεροψάλτη προπαντὸς εἶναι «αὐτοδιακονία», θὰ λέγαμε.
Μὲ μεγαλύτερη ἄνεση δημιουργεῖ προβλήματα στὴν ἐνορία του ὁ ἱερέας, ποὺ εἶναι ἐξοικειωμένος μὲ τὰ ἱερά. Θέλει νά ἱκανοποιεῖ τό πάθος τῆς φιλοδοξίας του, ἀλλὰ περισσότερο τὸ πάθος τῆς πλεονεξίας. Δυστυχῶς εἶναι δύσκολο νὰ συναντήσει κανεὶς ἀφιλάργυρους ἱερεῖς! Ξεχνοῦν, ἀλίμονο, ὅτι τὸ πάθος αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ μὲ εἰδωλολατρία. Τὸ «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε» ἠχεῖ ἐνοχλητικὰ στὰ ὦτα τους καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἑρμηνεύσουν μὲ τὸ δικό τους τρόπο, πώς τάχα τὰ πνευματικὰ ἀγαθά πρὸς τοὺς ἀνθρώπους πρέπει νὰ προσφέρονται ἔναντι ἐπαρκοῦς ἀμοιβῆς, γιὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματικά!
Ἔχουμε ἐπίσης καὶ τὶς σπάνιες περιπτώσεις, ὅπου ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης κάθε φορά ποὺ ἐπισκέπτεται ἕνα ναὸ, γιὰ νὰ λειτουργήσει, δημιουργεῖ μικρὰ ἀλλὰ καὶ μεγάλα προβλήματα στὴν ἐνορία. Ἀρέσκεται νὰ τὸν ὑποδέχονται πολλοὶ ἄνθρωποι, ἔχει πολλὲς ἀπαιτήσεις (οἰκονομικοῦ συνήθως περιεχομένου, κάνει ὑποδείξεις στὸν ἱερέα καὶ τοὺς ἐπιτρόπους, ἀγνοώντας τὴν πραγματικότητα τῆς ἐνορίας, καὶ οἰκειοποιεῖται τὸ ἔργο τοῦ ἐφημερίου, προκειμένου νὰ προβληθεῖ ὁ ἴδιος. Μὲ τρόπο δεσποτικὸ καὶ ἀπολυταρχικὸ θριαμβολογεῖ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἐνῶ γνωρίζουν ὅλοι ὅτι ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴ λύση τῶν προβλημάτων τῆς ἐνορίας καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση μεγάλων ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων, ποὺ καταπονοῦν τοὺς πιστοὺς κι εὐαίσθητους ἀνθρώπους τῆς ἐνορίας.
Τὰ ἐσωτερικὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δυσεπίλυτα. Ἐνῶ τὰ ἐξωτερικὰ ποὺ δημιουργοῦν οἱ πολιτικοί, οἱ αἱρετικοί, οἱ ἄθεοι καὶ ἄλλοι ἀντίχριστοι, ἀντιμετωπίζονται εὐκολότερα, ὅταν οἱ κληρικοὶ βρίσκονται στὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης τους καὶ μὲ τὸν ἐνάρετο βίο τους ἀφοπλίζουν τοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ λύση λοιπὸν ὅλων τῶν προβλημάτων εἶναι στὰ χέρια τῶν ἄξιων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν δημιουργοῦν ἐσωτερικὰ προβλήματα καὶ οὔτε ἐπιτρέπουν νὰ πληγωθεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς φοροῦν τὸ ἔνδυμα τῆς ὑποκριτικῆς εὐσέβειας καὶ ἐμφανίζονται ὡς ὑπερασπιστές της, ἐνῶ εἶναι προβατόσχημοι λύκοι.
Βέβαια, δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι τὰ προβλήματα μποροῦν νὰ λυθοῦν μὲ ἕνα μαγικὸ ραβδάκι ἢ μπορεῖ νὰ ἐξυγιανθεῖ ὁ χῶρος μὲ κάποια ἐγκύκλιο ἢ κάποια τιμωρία. Μακάρι νὰ ἦταν ἔτσι. Ἀλλὰ δυστυχῶς εἶναι πολὺ δύσκολο τὸ ἔργο καὶ κάθε προσπάθεια δὲν ἔχει πάντα τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα. Ὅμως μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ περιστολὴ τοῦ κακοῦ, ὅταν... οἱ ὑπεύθυνοι προσπαθήσουν μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ πνευματικὴ εὐαισθησία.
Οἱ ἐργαζόμενοι στὴν Ἐκκλησία, γιὰ παράδειγμα, ὅταν δημιουργοῦν καταστάσεις ποὺ σκανδαλίζουν, πρέπει νὰ ἐλέγχονται. Ἀναφέρουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μπορεῖ ἕνας «ἰσόβιος» ἐπίτροπος νὰ ἔχει ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴ διαχείριση τοῦ ἱεροῦ χρήματος τοῦ ναοῦ καὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ θέλει, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὸν ἐφημέριο. Βέβαια, ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸ παγκάρι θὰ προκαλέσει ἀντιδράσεις καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ κατηγορεῖ τὸν ἱερέα, νὰ συκοφαντεῖ καὶ νὰ διασύρει ἀθώους συνεργάτες του.
Κάτι παρόμοιο μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὸν νεωκόρο, ποὺ ἐκτελεῖ τὰ καθήκοντά του πλημμελῶς ἢ ἰδιοποιεῖται ὑλικὰ ἀγαθὰ τοῦ ναοῦ. Προβληματικὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἡ συμπεριφορὰ ἑνὸς μὴ εὐσεβοῦς ἱεροψάλτη, ὁ ὁποῖος ὄντας ὑπερβολικὰ ὑπερήφανος καὶ συμφεροντολόγος θέλει νὰ ἐξουσιάζει τὸν ἱερέα καὶ νὰ τοῦ προκαλεῖ φόβο, νομίζοντας ὁ δυστυχὴς ὅτι ἡ διακονία τοῦ ἱεροψάλτη προπαντὸς εἶναι «αὐτοδιακονία», θὰ λέγαμε.
Μὲ μεγαλύτερη ἄνεση δημιουργεῖ προβλήματα στὴν ἐνορία του ὁ ἱερέας, ποὺ εἶναι ἐξοικειωμένος μὲ τὰ ἱερά. Θέλει νά ἱκανοποιεῖ τό πάθος τῆς φιλοδοξίας του, ἀλλὰ περισσότερο τὸ πάθος τῆς πλεονεξίας. Δυστυχῶς εἶναι δύσκολο νὰ συναντήσει κανεὶς ἀφιλάργυρους ἱερεῖς! Ξεχνοῦν, ἀλίμονο, ὅτι τὸ πάθος αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ μὲ εἰδωλολατρία. Τὸ «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε» ἠχεῖ ἐνοχλητικὰ στὰ ὦτα τους καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἑρμηνεύσουν μὲ τὸ δικό τους τρόπο, πώς τάχα τὰ πνευματικὰ ἀγαθά πρὸς τοὺς ἀνθρώπους πρέπει νὰ προσφέρονται ἔναντι ἐπαρκοῦς ἀμοιβῆς, γιὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματικά!
Ἔχουμε ἐπίσης καὶ τὶς σπάνιες περιπτώσεις, ὅπου ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης κάθε φορά ποὺ ἐπισκέπτεται ἕνα ναὸ, γιὰ νὰ λειτουργήσει, δημιουργεῖ μικρὰ ἀλλὰ καὶ μεγάλα προβλήματα στὴν ἐνορία. Ἀρέσκεται νὰ τὸν ὑποδέχονται πολλοὶ ἄνθρωποι, ἔχει πολλὲς ἀπαιτήσεις (οἰκονομικοῦ συνήθως περιεχομένου, κάνει ὑποδείξεις στὸν ἱερέα καὶ τοὺς ἐπιτρόπους, ἀγνοώντας τὴν πραγματικότητα τῆς ἐνορίας, καὶ οἰκειοποιεῖται τὸ ἔργο τοῦ ἐφημερίου, προκειμένου νὰ προβληθεῖ ὁ ἴδιος. Μὲ τρόπο δεσποτικὸ καὶ ἀπολυταρχικὸ θριαμβολογεῖ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἐνῶ γνωρίζουν ὅλοι ὅτι ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴ λύση τῶν προβλημάτων τῆς ἐνορίας καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση μεγάλων ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων, ποὺ καταπονοῦν τοὺς πιστοὺς κι εὐαίσθητους ἀνθρώπους τῆς ἐνορίας.
Τὰ ἐσωτερικὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δυσεπίλυτα. Ἐνῶ τὰ ἐξωτερικὰ ποὺ δημιουργοῦν οἱ πολιτικοί, οἱ αἱρετικοί, οἱ ἄθεοι καὶ ἄλλοι ἀντίχριστοι, ἀντιμετωπίζονται εὐκολότερα, ὅταν οἱ κληρικοὶ βρίσκονται στὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης τους καὶ μὲ τὸν ἐνάρετο βίο τους ἀφοπλίζουν τοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ λύση λοιπὸν ὅλων τῶν προβλημάτων εἶναι στὰ χέρια τῶν ἄξιων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν δημιουργοῦν ἐσωτερικὰ προβλήματα καὶ οὔτε ἐπιτρέπουν νὰ πληγωθεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς φοροῦν τὸ ἔνδυμα τῆς ὑποκριτικῆς εὐσέβειας καὶ ἐμφανίζονται ὡς ὑπερασπιστές της, ἐνῶ εἶναι προβατόσχημοι λύκοι.
O μητροπολίτης Γόρτυνος για την άσεμνη ενδυμασία των γυναικών
ΑπάντησηΔιαγραφήIEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
Δημητσάνα – Μεγαλόπολη, Κυριακή 24 Αυγούστου 2014
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΕΜΝΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ
3. Έτσι πράγματι εισέρχονται πολλοί ευλαβείς χριστιανοί στον Ναό και βρίσκουν τον παράδεισό τους σ᾽ αυτόν. Εισέρχονται δε αυτοί στον άγιο Ναό του Κυρίου και με ευπρεπή και σεμνή ενδυμασία, όπως αρμόζει στον ιερό τόπο του Θεού. Συμβαίνει όμως, χριστιανοί μου, κατά τούς θερινούς ιδιαιτέρως μήνες, πολλές γυναίκες να εισέρχονται στον Ναό, τις Κυριακές και εορτές, ντυμένες με προκλητική άσεμνη ενδυμασία. Το θέαμα αυτό – το λιγότερο που θα έλεγα – είναι ανευλάβεια και ασέβεια προς τον ιερό τόπο του Θεού και προς αυτόν τον Θεό. Έπειτα το θέαμα αυτό προκαλεί σκανδαλισμό στους άνδρες και στους νέους μας, όσους έρχονται στην Εκκλησία για να λατρεύσουν τον Θεό. Φανταστείτε: Να πηγαίνουν στην Εκκλησία οι άνδρες και οι νέοι για να βρουν τον Θεό και να βρίσκουν και εκεί τον πειρασμό από την άσεμνη προκλητική ενδυμασία των γυναικών. Να βουλιάζουν, δηλαδή, και να πνίγονται και στο λιμάνι ακόμη. Επειδή δε εμείς οι ιερείς σας, βλέποντες στην αρχή το θέαμα αυτό, από μία ποιμαντική ανεκτικότητα, δεν μιλάγαμε, το φαινόμενο αυτό της άσεμνης ενδυμασίας των γυναικών στους Ναούς γενικεύτηκε, παρατηρείται παντού και σ᾽ αυτά τα άγια Μοναστηράκια μας ακόμη. Το κακό παράγινε. Τόσο «παράγινε» το κακό, ώστε πολλές γυναίκες γίνονται ακόμη αναιδέστερες και έρχονται ακόμη και να κοινωνήσουν τα άχραντα Μυστήρια, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, με αυτή την αναιδή τους ενδυμασία. Κάποιος εδώ, χριστιανοί μου, πρέπει να πει το «αλτ»! Δείχναμε επιείκεια μέχρι τώρα και κάναμε ότι δεν προσέχουμε το θέαμα, ελπίζοντες ότι οι ίδιες οι γυναίκες θα νοήσουν την αμαρτία τους και θα διορθωθούν. Δεν συνέβηκε όμως αυτό, αλλά το κακό χειροτέρεψε. Λοιπόν, «τέρμα οι εκπτώσεις!», όπως είπε κάποιος άλλος ενάρετος Επίσκοπος, για το ίδιο θέμα. Την ευθύνη για το αμάρτημα αυτό, που παρατηρείται τους θερινούς ιδιαιτέρως μήνες στους ιερούς Ναούς μας, την έχουν οι Επίσκοποι. Και συγκεκριμένα για την ιερά μας Μητρόπολη, την Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, την ευθύνη την έχω εγώ, ο Επίσκοπός σας Ιερεμίας. Η αλήθεια είναι ότι παντού όπου πηγαίνω, και στο ένα και στο άλλο τμήμα της Μητροπόλεως, θίγω την αμαρτία αυτή και μάλιστα, επειδή είναι μπροστά μου, κατά την θεία Λειτουργία, οι άσεμνα ντυμένες γυναίκες, στενοχωρούμαι περισσότερο βλέποντας το θέαμα, και φωνάζω παρατηρώντας και ιδιαιτέρως πρόσωπα τινά. Ζητώ συγγνώμη για τις σε ιδιαίτερα πρόσωπα αυτές παρατηρήσεις μου, αλλά το κάνω αυθόρμητα, συναρπαζόμενος από την ιερότητα του χώρου και την προσβολή που παρατηρείται σ᾽ αυτόν από την ασεμνοτάτη εμφάνιση των γυναικών.
Γυναίκες, δεν σας ζητώ λεπτά, ούτε σας ζητώ να με ψηφίσετε υπουργό! Ζητώ να αρέσετε στον Θεό με την σεμνή σας ενδυμασία στους ιερούς Ναούς, ώστε να γίνεται εισακουστή η προσευχή σας που κάνετε για την οικογένειά σας.