Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Ποιός θὰ τὸ περίμενε ὅτι ἡ Ἑλλάδα ποὺ ὁ Θεὸς εὐλόγησε νὰ γίνει παγκόσμια κιβωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ γίνει ἡ πρώτη ὀρθόδοξη χώρα ποὺ νομιμοποίησε τοὺς γκέϊ ψευτο-γάμους, καὶ νὰ βλέπει σήμερα ἄλλα ὀρθόδοξα ἔθνη νὰ γίνονται κυματοθραῦστες ἀντίστασης στὴν ἐπέλαση τῆς νεοταξικῆς ΛΟΑΤΚΙ+προπαγάνδας;
Κι ὅμως ἔτσι συμβαίνει. Ἐδῶ καὶ 15 χρόνια οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι τῆς Ἑλλάδας, ἐκτελοῦν τὸ σχέδιο βουλγαροποίησης τῆς χώρας μας καὶ ἐν τέλει τὰ κατάφεραν. Οἱ πολιτικάντηδες ποὺ μᾶς κυβέρνησαν, κατάφεραν νὰ μᾶς κάνουν «Βουλγαρία» στὴν οἰκονομικὴ συρρίκνωση, ὄχι ὅμως καὶ στὴν ἀντίσταση ἠθικῆς ποὺ... προβάλλει τὸ γειτονικὸ κράτος.
Διότι ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα, τὸ πᾶμε σὲ διπλὸ ταμπλό: Στὴ φτωχοποίηση τῶν πολιτῶν ἀκολουθοῦμε τα μοντέλα τῶν φτωχότερων βαλκανικῶν κρατῶν (ἂν καὶ ἡ Βουλγαρία εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ μᾶς περάσει στὴν ἀνάπτυξη), ἀλλὰ στὴν ἀνωμαλία τρέχουμε νὰ συμπορευτοῦμε στὴν ἀτζέντα τῶν πιὸ εὔπορων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν ποὺ σέρνουν τὸν χορὸ τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀποκτήνωσης.
Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα προβάλλεται σὰν ἐπίσημη «θρησκεία» τῆς Δύσης, ἦρθε σὰν βάλσαμο στὴν Εὐρώπη τὸ μεγάλο «ΟΧΙ» ἀπὸ τὴ Βουλγαρία ποὺ πέταξε τὴ Woke σχιζοφρένεια ἐκεῖ ποὺ τῆς ἀξίζει. Στὸ περιθώριο τῆς κοινωνίας καὶ ἔξω ἀπὸ τοὺς ἁρμοὺς τοῦ κράτους.
Μὲ μεγάλη πλειοψηφία, τὸ κοινοβούλιο τῆς Βουλγαρίας ἀπαγόρευσε μὲ νόμο τὴ ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα στὰ σχολεῖα, καθιστῶντας παράνομη τὴν ἐνθάρρυνση ἑνὸς μὴ παραδοσιακοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καὶ τὴν προβολὴ ταυτότητας φύλου ποὺ εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ βιολογική.
Μὲ λίγα λόγια ἡ Βουλγαρία ἀκολουθεῖ τὴν ἀκριβῶς ἀντίθετη πολιτικὴ ἀπὸ ἐκείνη ποὺ ἐφαρμόζει ἡ Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἔχει μετατρέψει τὴν ἀντιεπιστημονικὴ παράκρουση τοῦ Λοατκισμοῦ σὲ ἐκπαιδευτικὸ δόγμα. Ἔτσι ἡ Βουλγαρία βάζει ἕνα καθοριστικὸ ἐμπόδιο στὸν ἐκφυλισμὸ τῆς κοινωνίας της, ἀφοῦ εἶναι γνωστὸ πλέον ὅτι πρῶτος στόχος τῆς νεοταξικῆς ἀτζέντας εἶναι τὰ σχολεῖα, προκειμένου νὰ παραχθοῦν οἱ ἑπόμενες γενιὲς μετα – ἀνθρώπων ποὺ θὰ ἀποδομήσουν πλήρως τὶς θρησκεῖες καὶ τὰ ἔθνη.
Μὲ ἰδιαίτερη ἱκανοποίηση ἀντιμετώπισε τὴν ἀπόφαση τοῦ Βουλγαρικοῦ κοινοβουλίου καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ἡ ὁποία σὲ σχετικὴ ἀνακοίνωση ἀναφέρει ὅτι:
«ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ὡς θεματοφύλακας τοῦ βουλγαρικοῦ λαοῦ, συμμερίζεται τὶς ἀνησυχίες πολλῶν γονέων καὶ ἐκπαιδευτικῶν σχετικὰ μὲ τὶς σύγχρονες προκλήσεις τῆς ἐκπαίδευσης στὴν κοινωνία μας. Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀρχὴ τῆς ἑνότητας μεταξὺ τῶν πολιτικῶν δυνάμεων γιὰ τὸν περιορισμὸ ἰδεολογιῶν ἀντίθετων πρὸς τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ κοὶνὴ λογικὴ στὸ προσχολικὸ καὶ σχολικὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα, θὰ συνεχιστεῖ καὶ μὲ ἄλλες νομοθετικὲς πρωτοβουλίες χρήσιμες γιὰ τὴν ἀνατροφὴ καὶ τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν – τὸ μέλλον τῆς Βουλγαρίας».
Διαβάζοντας τὰ παραπάνω, συλλογίζεται κανεὶς πόσο λείπει μιὰ τέτοια συντεταγμένη δράση ἀπέναντι στὸν woke ἐξτρεμισμὸ στὴν Ἑλλάδα. Μιὰ συμπόρευση Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, ἀπέναντι σὲ μιὰ κοινὴ ἐθνικὴ ἀπειλή. Καὶ πόσο μακριὰ βρισκόμαστε δυστυχῶς ἀπὸ μιὰ τέτοια προοπτική. Πόσο οἱ μαθητές μας παραμένουν ἐκτεθειμένοι (ὅλο καὶ περισσότερο) στὴν κανονικοποίηση τῶν σεξουαλικῶν διαταραχῶν καὶ τὴν ἀπάλειψη τῆς βιολογικῆς, θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς ταυτότητάς τους.
Ὅταν ὡς ἑλληνικὸ κράτος ἔχεις πλημμυρίσει τὴ νεολαία μὲ τὸ ψυχολογικὸ παραισθησιογόνο του «δικαιωματισμοῦ», νομοτελειακὰ δημιουργεῖς μιὰ κοινωνικὴ ζούγκλα ἀπὸ ἀντιμαχόμενα δικαιώματα μὲ ἁλυσιδωτὲς ἐκρήξεις. Καὶ αὐτὸ μεταφράζεται στὴν ἐκτίναξη ἐγκληματικότητας ἀνηλίκων ποὺ παρατηρεῖται τὰ τελευταῖα χρόνια στὴ χώρα μας.
Ὁ Ἕλληνας μαθητὴς (ποὺ δὲν γαλουχεῖται μὲ ὑγιεῖς ἀξίες ἀπὸ τὴν οἰκογένεια) ἐκπαιδεύεται ἀπὸ τὸ woke νεοταξικὸ σύστημα νὰ σπάει τοὺς κοινωνικοὺς δεσμοὺς καὶ νὰ διαλύει τὶς συλλογικὲς ἀξίες ποὺ κρατοῦν ἑνωμένο αὐτὸ τὸ Ἔθνος. Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταντᾶ μιὰ ἀνυπεράσπιστη ἀτομικότητα. Καὶ ἡ ἐθνική του συνείδηση νὰ ἀντικαθίσταται ἀπὸ μιὰ (νέο)ταξικὴ συνείδηση δικαιωματικοῦ πανσεξουαλισμοῦ, ποὺ ἱκανοποιεῖται μόνο μὲ τὴν τέρψη τοῦ σαρκικοῦ θελήματος, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ παραδίδει ὅλα τὰ ἐθνικὰ καὶ πολιτικά του δικαιώματα στοὺς χιτλερίσκους ποὺ τοῦ πουλᾶνε τὴ σκλαβιὰ γιὰ ἐλευθερία.
Σὲ σχέση μὲ τὴ Βουλγαρία, ἐμεῖς στὴν παροῦσα ἐποχὴ εἴμαστε πολὺ «λίγοι», πολὺ διεφθαρμένοι καὶ πολὺ διχασμένοι γιὰ νὰ βάλουμε φρένο στὸν Woke γενιτσαρισμὸ ποὺ συμβαίνει μπροστὰ στὰ μάτια μας στὶς σχολικὲς αἴθουσες. Δυστυχῶς αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καὶ κάθε φορὰ ποὺ ἔχουμε ἐκλογές, ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀνανεώνεται.
Τὸ «καλύτερο» ποὺ ἔχει νὰ δώσει τὸ δικό μας πολιτικὸ σύστημα στὴν παροῦσα φάση, εἶναι νὰ μᾶς λέει ὅτι ὁ Winnie the Pooh εἶναι ἄφυλος (Κ.Σακελλαροπούλου), ὅτι ἡ μητρότητα βλάπτει τὴν καριέρα τῶν γυναικῶν (Ζέφη Δημαδάμα, ὑπουργεῖο Οἰκογένειας), ὅτι βιασμένες ἀνήλικες «ἐκδίδονται» συνειδητοποιημένα, καὶ τὸ δέχονται ὡς «στάση ζωῆς» (ὑπόθεση Ἠλία Μίχου), ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ φοιτητὲς καὶ φοιτήτριες, ὑπάρχουν καὶ φοιτητ@ (ΑΠΘ), ὅτι ἡ ψήφιση τῆς παράδοσης τῶν παιδιῶν σὲ παρὰ φύσιν «οἰκογένειες» εἶναι «ἱστορικὴ μέρα» (Ἀλέξης Πατέλης) καὶ ὅτι σεξουαλικῶς ἀνήκομεν εἰς τὴ (διεστραμμένη) Δῦσιν (Ἄκης Σκέρτσος).
Σὲ ἐπίπεδο λαοῦ οἱ ἠθικὲς ἀντιστάσεις μας μπορεῖ νὰ μὴν ἀπέχουν ἰδιαίτερα ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ Βουλγαρικοῦ λαοῦ, ἀλλὰ σὲ ἐπίπεδο ἐκλογῆς ἡγετῶν, κερδίζουμε κατὰ κράτος στὴ διαφθορά. Ἑπομένως αὐτὸ τὸ σύστημα ἐξουσίας συντηροῦμε καὶ αὐτὰ τὰ ἐφιαλτικὰ ἀποτελέσματα ἀποκομίζουμε:
Παιδιὰ μὲ κατεστραμμένη παιδικότητα, μὲ ἰσοπεδωμένη ἀθωότητα, μὲ πονηρεμένη σεξουαλικότητα, μὲ ἐκπαιδευμένη «συμπεριληπτικότητα». Παιδιὰ ποὺ στὸ ἀξιακό τους σύστημα θὰ ἀποδομοῦν πλήρως τὰ βιολογικὰ φῦλα καὶ θὰ τὰ ἀντιλαμβάνονται ὡς «ξεπερασμένους» νόμους τῆς φύσης.
Καὶ ὡς νησῖδες ἀντίστασης, κάποιες οἰκογένειες ποὺ στέκονται ὡς ἀσπίδα πάνω ἀπὸ τὰ παιδιά τους, προστατεύοντάς τα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κατακλυσμὸ τοξικῆς προπαγάνδας. Ἡρωικὲς μάνες καὶ ἡρωικοὶ πατεράδες.
Τὸ θετικὸ εἶναι ὅτι κάτι ἀρχίζει νὰ ἀλλάζει στὴν Εὐρώπη, ἔστω καὶ ἀποσπασματικὰ ἀπὸ κάποια κράτη ποὺ ἀρνοῦνται νὰ αὐτοκτονήσουν ἐθνικά, ἠθικὰ καὶ πολιτισμικά.
Κι ὅμως ἔτσι συμβαίνει. Ἐδῶ καὶ 15 χρόνια οἱ οἰκονομικοὶ δολοφόνοι τῆς Ἑλλάδας, ἐκτελοῦν τὸ σχέδιο βουλγαροποίησης τῆς χώρας μας καὶ ἐν τέλει τὰ κατάφεραν. Οἱ πολιτικάντηδες ποὺ μᾶς κυβέρνησαν, κατάφεραν νὰ μᾶς κάνουν «Βουλγαρία» στὴν οἰκονομικὴ συρρίκνωση, ὄχι ὅμως καὶ στὴν ἀντίσταση ἠθικῆς ποὺ... προβάλλει τὸ γειτονικὸ κράτος.
Διότι ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα, τὸ πᾶμε σὲ διπλὸ ταμπλό: Στὴ φτωχοποίηση τῶν πολιτῶν ἀκολουθοῦμε τα μοντέλα τῶν φτωχότερων βαλκανικῶν κρατῶν (ἂν καὶ ἡ Βουλγαρία εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ μᾶς περάσει στὴν ἀνάπτυξη), ἀλλὰ στὴν ἀνωμαλία τρέχουμε νὰ συμπορευτοῦμε στὴν ἀτζέντα τῶν πιὸ εὔπορων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν ποὺ σέρνουν τὸν χορὸ τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀποκτήνωσης.
Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα προβάλλεται σὰν ἐπίσημη «θρησκεία» τῆς Δύσης, ἦρθε σὰν βάλσαμο στὴν Εὐρώπη τὸ μεγάλο «ΟΧΙ» ἀπὸ τὴ Βουλγαρία ποὺ πέταξε τὴ Woke σχιζοφρένεια ἐκεῖ ποὺ τῆς ἀξίζει. Στὸ περιθώριο τῆς κοινωνίας καὶ ἔξω ἀπὸ τοὺς ἁρμοὺς τοῦ κράτους.
Μὲ μεγάλη πλειοψηφία, τὸ κοινοβούλιο τῆς Βουλγαρίας ἀπαγόρευσε μὲ νόμο τὴ ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα στὰ σχολεῖα, καθιστῶντας παράνομη τὴν ἐνθάρρυνση ἑνὸς μὴ παραδοσιακοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καὶ τὴν προβολὴ ταυτότητας φύλου ποὺ εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ βιολογική.
Μὲ λίγα λόγια ἡ Βουλγαρία ἀκολουθεῖ τὴν ἀκριβῶς ἀντίθετη πολιτικὴ ἀπὸ ἐκείνη ποὺ ἐφαρμόζει ἡ Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἔχει μετατρέψει τὴν ἀντιεπιστημονικὴ παράκρουση τοῦ Λοατκισμοῦ σὲ ἐκπαιδευτικὸ δόγμα. Ἔτσι ἡ Βουλγαρία βάζει ἕνα καθοριστικὸ ἐμπόδιο στὸν ἐκφυλισμὸ τῆς κοινωνίας της, ἀφοῦ εἶναι γνωστὸ πλέον ὅτι πρῶτος στόχος τῆς νεοταξικῆς ἀτζέντας εἶναι τὰ σχολεῖα, προκειμένου νὰ παραχθοῦν οἱ ἑπόμενες γενιὲς μετα – ἀνθρώπων ποὺ θὰ ἀποδομήσουν πλήρως τὶς θρησκεῖες καὶ τὰ ἔθνη.
Μὲ ἰδιαίτερη ἱκανοποίηση ἀντιμετώπισε τὴν ἀπόφαση τοῦ Βουλγαρικοῦ κοινοβουλίου καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ἡ ὁποία σὲ σχετικὴ ἀνακοίνωση ἀναφέρει ὅτι:
«ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ὡς θεματοφύλακας τοῦ βουλγαρικοῦ λαοῦ, συμμερίζεται τὶς ἀνησυχίες πολλῶν γονέων καὶ ἐκπαιδευτικῶν σχετικὰ μὲ τὶς σύγχρονες προκλήσεις τῆς ἐκπαίδευσης στὴν κοινωνία μας. Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀρχὴ τῆς ἑνότητας μεταξὺ τῶν πολιτικῶν δυνάμεων γιὰ τὸν περιορισμὸ ἰδεολογιῶν ἀντίθετων πρὸς τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ κοὶνὴ λογικὴ στὸ προσχολικὸ καὶ σχολικὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα, θὰ συνεχιστεῖ καὶ μὲ ἄλλες νομοθετικὲς πρωτοβουλίες χρήσιμες γιὰ τὴν ἀνατροφὴ καὶ τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν – τὸ μέλλον τῆς Βουλγαρίας».
Διαβάζοντας τὰ παραπάνω, συλλογίζεται κανεὶς πόσο λείπει μιὰ τέτοια συντεταγμένη δράση ἀπέναντι στὸν woke ἐξτρεμισμὸ στὴν Ἑλλάδα. Μιὰ συμπόρευση Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, ἀπέναντι σὲ μιὰ κοινὴ ἐθνικὴ ἀπειλή. Καὶ πόσο μακριὰ βρισκόμαστε δυστυχῶς ἀπὸ μιὰ τέτοια προοπτική. Πόσο οἱ μαθητές μας παραμένουν ἐκτεθειμένοι (ὅλο καὶ περισσότερο) στὴν κανονικοποίηση τῶν σεξουαλικῶν διαταραχῶν καὶ τὴν ἀπάλειψη τῆς βιολογικῆς, θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς ταυτότητάς τους.
Ὅταν ὡς ἑλληνικὸ κράτος ἔχεις πλημμυρίσει τὴ νεολαία μὲ τὸ ψυχολογικὸ παραισθησιογόνο του «δικαιωματισμοῦ», νομοτελειακὰ δημιουργεῖς μιὰ κοινωνικὴ ζούγκλα ἀπὸ ἀντιμαχόμενα δικαιώματα μὲ ἁλυσιδωτὲς ἐκρήξεις. Καὶ αὐτὸ μεταφράζεται στὴν ἐκτίναξη ἐγκληματικότητας ἀνηλίκων ποὺ παρατηρεῖται τὰ τελευταῖα χρόνια στὴ χώρα μας.
Ὁ Ἕλληνας μαθητὴς (ποὺ δὲν γαλουχεῖται μὲ ὑγιεῖς ἀξίες ἀπὸ τὴν οἰκογένεια) ἐκπαιδεύεται ἀπὸ τὸ woke νεοταξικὸ σύστημα νὰ σπάει τοὺς κοινωνικοὺς δεσμοὺς καὶ νὰ διαλύει τὶς συλλογικὲς ἀξίες ποὺ κρατοῦν ἑνωμένο αὐτὸ τὸ Ἔθνος. Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταντᾶ μιὰ ἀνυπεράσπιστη ἀτομικότητα. Καὶ ἡ ἐθνική του συνείδηση νὰ ἀντικαθίσταται ἀπὸ μιὰ (νέο)ταξικὴ συνείδηση δικαιωματικοῦ πανσεξουαλισμοῦ, ποὺ ἱκανοποιεῖται μόνο μὲ τὴν τέρψη τοῦ σαρκικοῦ θελήματος, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ παραδίδει ὅλα τὰ ἐθνικὰ καὶ πολιτικά του δικαιώματα στοὺς χιτλερίσκους ποὺ τοῦ πουλᾶνε τὴ σκλαβιὰ γιὰ ἐλευθερία.
Σὲ σχέση μὲ τὴ Βουλγαρία, ἐμεῖς στὴν παροῦσα ἐποχὴ εἴμαστε πολὺ «λίγοι», πολὺ διεφθαρμένοι καὶ πολὺ διχασμένοι γιὰ νὰ βάλουμε φρένο στὸν Woke γενιτσαρισμὸ ποὺ συμβαίνει μπροστὰ στὰ μάτια μας στὶς σχολικὲς αἴθουσες. Δυστυχῶς αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καὶ κάθε φορὰ ποὺ ἔχουμε ἐκλογές, ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀνανεώνεται.
Τὸ «καλύτερο» ποὺ ἔχει νὰ δώσει τὸ δικό μας πολιτικὸ σύστημα στὴν παροῦσα φάση, εἶναι νὰ μᾶς λέει ὅτι ὁ Winnie the Pooh εἶναι ἄφυλος (Κ.Σακελλαροπούλου), ὅτι ἡ μητρότητα βλάπτει τὴν καριέρα τῶν γυναικῶν (Ζέφη Δημαδάμα, ὑπουργεῖο Οἰκογένειας), ὅτι βιασμένες ἀνήλικες «ἐκδίδονται» συνειδητοποιημένα, καὶ τὸ δέχονται ὡς «στάση ζωῆς» (ὑπόθεση Ἠλία Μίχου), ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ φοιτητὲς καὶ φοιτήτριες, ὑπάρχουν καὶ φοιτητ@ (ΑΠΘ), ὅτι ἡ ψήφιση τῆς παράδοσης τῶν παιδιῶν σὲ παρὰ φύσιν «οἰκογένειες» εἶναι «ἱστορικὴ μέρα» (Ἀλέξης Πατέλης) καὶ ὅτι σεξουαλικῶς ἀνήκομεν εἰς τὴ (διεστραμμένη) Δῦσιν (Ἄκης Σκέρτσος).
Σὲ ἐπίπεδο λαοῦ οἱ ἠθικὲς ἀντιστάσεις μας μπορεῖ νὰ μὴν ἀπέχουν ἰδιαίτερα ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ Βουλγαρικοῦ λαοῦ, ἀλλὰ σὲ ἐπίπεδο ἐκλογῆς ἡγετῶν, κερδίζουμε κατὰ κράτος στὴ διαφθορά. Ἑπομένως αὐτὸ τὸ σύστημα ἐξουσίας συντηροῦμε καὶ αὐτὰ τὰ ἐφιαλτικὰ ἀποτελέσματα ἀποκομίζουμε:
Παιδιὰ μὲ κατεστραμμένη παιδικότητα, μὲ ἰσοπεδωμένη ἀθωότητα, μὲ πονηρεμένη σεξουαλικότητα, μὲ ἐκπαιδευμένη «συμπεριληπτικότητα». Παιδιὰ ποὺ στὸ ἀξιακό τους σύστημα θὰ ἀποδομοῦν πλήρως τὰ βιολογικὰ φῦλα καὶ θὰ τὰ ἀντιλαμβάνονται ὡς «ξεπερασμένους» νόμους τῆς φύσης.
Καὶ ὡς νησῖδες ἀντίστασης, κάποιες οἰκογένειες ποὺ στέκονται ὡς ἀσπίδα πάνω ἀπὸ τὰ παιδιά τους, προστατεύοντάς τα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κατακλυσμὸ τοξικῆς προπαγάνδας. Ἡρωικὲς μάνες καὶ ἡρωικοὶ πατεράδες.
Τὸ θετικὸ εἶναι ὅτι κάτι ἀρχίζει νὰ ἀλλάζει στὴν Εὐρώπη, ἔστω καὶ ἀποσπασματικὰ ἀπὸ κάποια κράτη ποὺ ἀρνοῦνται νὰ αὐτοκτονήσουν ἐθνικά, ἠθικὰ καὶ πολιτισμικά.
Δυστυχώς συμπράττουν στο σατανικό έργο της αλλοίωσης του ήθους, και της παράλληλης θεοποίησης του σεξ στα παιδικά μάτια,( μήπως αυτό είναι τελικά ο "σεξισμός";) η πολιτεία με τους νόμους, και η επίσημη εκκλησία με την απόλυτη συμφωνία της, δεδομένου ότι δεν αντιδρά στην πολιτεία και παράλληλα απαγορεύει στους απλούς παπάδες να κηρύξουν εναντίον αυτής της κατάστασης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου έπρεπε να έχει ξεσηκώσει τον λαό. Ακέφαλη πολιτικά και δυστυχώς πνευματικά η Ελλάδα.