Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία καθόρισε, ὡς ὄφειλε, ἐπακριβῶς τὰ ὅρια τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς πλάνης, διότι πιστεύει ὅτι ἡ ἀλήθεια εἶναι συνώνυμη μὲ τὴ σωτηρία. Οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων περιχαρακώνουν τὴν βιβλικὴ ἀλήθεια καὶ τὴν αὐτοσυνειδησία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε νὰ ἀποτελοῦν τὴν ἀλάνθαστη πυξίδα πλεύσης τοῦ νοητοῦ σκάφους της ὡς τὰ ἔσχατα τῆς ἱστορίας.
Μελετῶντας μὲ προσοχὴ τὸ «Συνοδικὸ» Τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τὸ ὁποῖο διαβάζεται τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στοὺς ναούς, κατὰ τὴν τελετὴ τῆς περιφορᾶς τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, μποροῦμε νὰ δοῦμε ξεκάθαρα τὴ μέριμνα τῶν Πατέρων νὰ καθαρθεῖ ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ περιρρέουσες ἰδέες τοῦ παρελθόντος, τὶς ὁποῖες κάποιοι ἀναμίγνυαν μὲ τὴν διδασκαλία Της, μὲ... στόχο νὰ ἐπικρατεῖ σύγχυση στοὺς πιστούς.
Κάποιοι, ὅμως περίεργοι τύποι, τὰ τελευταῖα χρόνια, ποὺ ἀρέσκονται νὰ παριστάνουν τους «ἑλληναράδες», ἀσκοῦν σκληρὴ κριτικὴ κατὰ τῶν «ὅρων» τῆς ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅτι δῆθεν μέσῳ αὐτῶν ...ὑβρίζεται ὁ Ἑλληνισμός, ἐπειδὴ ἀπορρίπτονται ἀπὸ αὐτὴ ὁρισμένες δοξασίες τῶν ἀρχαίων προγόνων μας ὡς ἀντίθετες μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία! Δὲν κάνουν ὅμως τὸν κόπο νὰ μελετήσουν, τί εἴδους δοξασίες εἶναι αὐτὲς καὶ τὴν ἀντιφατικότητα καὶ τὸ ξεπερασμένο τους, ἀκόμη καὶ στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα.
Ἀναφέρουμε ὡς παραδείγματα τὶς δοξασίες τῆς προΰπαρξης τῶν ψυχῶν καὶ τῆς ἀϊδιότητας τοῦ κόσμου, τὶς ὁποῖες ἡ πλειοψηφία τῶν ἀρχαίων σοφῶν (π.χ. σοφιστές, ἐπικούρειοι, κλπ) τὶς ἀπέρριπτε, ἂν καὶ εἶχαν διατυπωθεῖ ἀπὸ μεγάλους σοφοὺς (π.χ. Πλάτων). Τὴν ὕπαρξη καὶ κατὰ συνέπεια τὴν προΰπαρξη τῆς ψυχῆς τὴν εἶχαν ἀπορρίψει οἱ περισσότεροι τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων. Ἡ δοξασία περὶ τῆς αἰωνιότητας τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, ἂν καὶ εἶχε διατυπωθεῖ ἀπὸ ὁρισμένους φιλοσόφους (ὑλοζωιστές), ἐν τούτοις τὴν ἀπέρριψαν πάμπολλοι ἄλλοι σοφοί, ὅπως οἱ νεοπλατωνικοί, διότι ἐρχόταν σὲ κραυγαλέα ἀντίθεση μὲ τὴν πίστη τους στὸ «Ἕνα», τὴν πρωταρχική, κατ’ αὐτούς, «ἄϋλη» ἀρχὴ τοῦ κόσμου! Ἔστω ἐπίσης οἱ ἀρχαιοελληνικὲς πίστεις στὴν εἱμαρμένη καθὼς καὶ ἡ πίστη στὴ «θεότητα» τῶν ἄστρων τῶν στωικῶν, ὄχι μόνο ἀπορρίφτηκαν ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλὰ πολεμήθηκαν μὲ σφοδρότητα ἀπὸ τοὺς ἀτομικοὺς φιλοσόφους, τὸν Ἀναξαγόρα, τὸν Καρνεάδη, τὸν Ἴππαρχο, κ.α.
Ἀφοῦ λοιπὸν οἱ θεωρίες αὐτὲς ἦταν ἀπορριπτέες ἀπὸ ἄλλους σοφοὺς τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, γιατί νὰ τὶς υἱοθετήσει ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ οἱ δοξασίες αὐτὲς ἦταν ἀντίθετες μὲ τὴ διδασκαλία Της; Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ἐπίσης πὼς ὑπάρχουν διδάγματα, δοξασίες καὶ θεσμοὶ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας ἀπόλυτα ἀπαράδεκτες, ὅπως λ.χ. ὁ θεσμὸς τῆς δουλείας, ἡ θέση τῆς γυναίκας στὴν κοινωνία, ἡ κοινοκτημοσύνη τῶν γυναικῶν (Πλάτων), ἡ «ἱερὴ πορνεία», οἱ φρικτὲς ἀνθρωποθυσίες καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀρχαιότητας καὶ ὡς τὸν 4ο μ.Χ. αἰῶνα, κ.α. τὰ ὁποῖα κρινόμενα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ μὲ τὴ σημερινὴ πραγματικότητα, εἶναι σαφῶς ἀποβλητέα. Ὑπῆρχε περίπτωση νὰ υἱοθετήσει κάτι τέτοια ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ «ὑβρίστρια» τῶν Ἑλλήνων; Καὶ γιὰ ποιό λόγο ἄλλωστε νὰ τὸ κάνει, ἀφοῦ ἦλθε νὰ ἀπελευθερώσει καθολικὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ δεισιδαιμονία καὶ τὴν κακοδαιμονία τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου καὶ ὄχι νὰ τὸν διαιωνίσει!
Ἀλλὰ ἂν θέλουν νὰ ἀποκαλέσουν κάποιους ὑβριστὲς τῶν Ἑλλήνων, ἂς ἀρχίσουν ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες σοφούς, οἱ ὁποῖοι στὴν πλειοψηφία τους εἶχαν ἀπορρίψει ὅ,τι θεωροῦν οἱ σύγχρονοι «ἀρχαιολάτρες» ὡς «ἑλληνικό». Ἂς ἀρχίσουν ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς σοφούς, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριπταν τὶς ἀπόψεις ἄλλων σοφῶν. Ἂς ἀποκαλέσουν πρῶτα ὑβριστὲς τῶν Ἑλλήνων τοὺς σοφιστὲς καὶ τοὺς ἐπικούρειους, οἱ ὁποῖοι δὲν δέχονταν καὶ πολεμοῦσαν τὸ ἰδεοκρατικὸ σύστημα τοῦ Πλάτωνος. Ἂς ἀποκαλέσουν πρῶτα τὸν Πλάτωνα (427-347 π. Χ.) ὑβριστὴ τῆς Ἑλλάδος, διότι θεωροῦσε μόνες πραγματικότητες τὶς ἀρχετυπικὲς ἰδέες, τὸν δὲ ὑλικὸ κόσμο δῆθεν αἰώνιο τῶν ὑλοζωιστὼν ὡς μὴ πραγματικό, ὡς ἀντικατοπτρισμὸ τοῦ ἰδεατοῦ κόσμου, ὡς «φάσμα τῶν ἰδεῶν»!
Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὲς τῶν Ἑλλήνων τοὺς σοφοὺς καὶ ἐπιστήμονες (σχεδὸν στὸ σύνολό τους), οἱ ὁποῖοι δὲν συμφωνοῦσαν μὲ τὰ σκοταδιστικὰ διδάγματα τῆς ἀρχαίας θρησκείας καὶ τὶς δεισιδαιμονίες τῶν ἱερέων καὶ καταδιώχτηκαν ἄγρια ἀπὸ αὐτούς. Εἶναι ἄλλωστε γνωστό, πὼς περισσότεροι ἀπὸ πεντακόσιοι γνωστοὶ σοφοὶ καὶ ἐπιστήμονες βρῆκαν τραγικὸ θάνατο κατὰ τὶς ἐκκαθαρίσεις, ποὺ ἔκανε τὸ ἱερατεῖο, μέσῳ τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, μόνο στὴν Ἀθήνα, μὲ τὶς φρικτὲς «δίκες περὶ ἀθεΐας»!
Ἂς ἀποκαλέσουν τὸ Σωκράτη (469-399 π.Χ.) ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων, ἐπειδὴ δίδασκε «καινὰ δαιμόνια», δηλαδὴ ἀλλότρια θρησκευτικὴ πίστη ἀπὸ τὴν κρατοῦσα, τὴ δῆθεν ἑλληνική, καὶ γ’ αὐτὸ τὸν σκότωσαν. Ἂς ἀποκαλέσουν τὸν Ἀριστοτέλη (384-322 π.Χ.) ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων, ὁ ὁποῖος θέλοντας νὰ στηλιτεύσει τὶς δεισιδαίμονες πρακτικὲς τοῦ ἱερατείου, καὶ νὰ ἀναιρέσει τὴν πίστη στοὺς ἀνύπαρκτους «θεοὺς» τῆς ἀρχαίας θρησκείας, ἀναγκάστηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ νὰ καταφύγει στὴν Χαλκίδα, προκειμένου νὰ γλυτώσει τὴ ζωή του. Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων τὸν μεγάλο Αἴσωπο (6ος π.Χ. αἰών), ὁ ὁποῖος κατάγγειλε τὴν ἀπάτη τῆς ἀρχαίας θρησκείας καὶ τὴν πρακτικὴ τῶν ἀπατεώνων ἱερέων τοῦ δελφικοῦ «ἱεροῦ», καὶ οἱ ὁποῖοι τὸν δολοφόνησαν στὸν ἀνίερο ἐκεῖνο τόπο. Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστές της Ἑλλήνων τον ἐλευθερόφρονα Ἀλκιβιάδη, τοὺς ρήτορες Λεωγόρα καὶ Ἀνδοκίδη καὶ τὸν μεγάλο κυνικὸ φιλόσοφο Διογένη, (5ος π.Χ. αἰών), οἱ ὁποῖοι διακωμώδησαν τὰ γελοῖα πνευματιστικὰ ἐλευσίνια μυστήρια.
Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὲς τῶν Ἑλλήνων τὸν Πυθαγόρα (580-490 π.Χ.) καὶ τοὺς μαθητές του, οἱ ὁποῖοι ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου τους ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ τῶν ὀργάνων τους, δημιούργησαν μυστικὴ σχολή, ὅπου δίδασκαν δόγματα ἀντίθετα μὲ τὰ κρατοῦντα καὶ τοὺς ὁποίους οἱ ἱερεῖς ἔκαψαν ζωντανοὺς στὸν Κρότωνα τὸ 430 π.Χ.!
Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων τὸ σοφιστὴ Πρωταγόρα (480-411 π.Χ.), ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι τὸ πραγματικὸ θεῖον εἶναι ἄγνωστο στοὺς ἀνθρώπους καὶ πὼς οἱ «θεοὶ» τῆς ἀρχαίας θρησκείας ἦταν ἀνύπαρκτοι, καὶ γι’ αὐτὸ τὸν καταδίωξαν ἄγρια οἱ ἱερεῖς καὶ ἔκαψαν τὰ «αἱρετικὰ» βιβλία του στὴν ἀγορὰ τῆς Ἀθήνας. Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων τὸν Ἀναξαγόρα (490-427 π.Χ.), ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι ὁ ὑλικὸς κόσμος δὲν εἶναι αἰώνιος, ἀλλὰ ποίημα τοῦ Νοῦ, καὶ τὰ ἄστρα δὲν εἶναι θεοί, ἀλλὰ διάπυρες μᾶζες, καὶ ὁ ὁποῖος παραλίγο νὰ χάσει τὴ ζωή του ἀπὸ τὸ ἀθηναϊκὸ ἱερατεῖο καὶ τὸ δεισιδαίμονα ὄχλο. Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων τὸν Ξενοφάνη (570-480 π.Χ.), ὁ ὁποῖος μίλησε γιὰ τὸν ἕνα Θεὸ καὶ ἀρνήθηκε, τὴν χονδροειδῆ εἰδωλολατρία, τὸν ἀνόητο πολυθεϊσμὸ καὶ τὸ γελοῖο ἀνθρωπομορφισμὸ τῆς ἀρχαίας θρησκείας. Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων τὸν Ἐπίκουρο (341-270 π.Χ.), ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε τὴν ὕπαρξη τῶν «θεῶν» τῆς ἀρχαίας θρησκείας καὶ τοῦ ὄχλου καὶ τὴ μεταθανάτια ζωή, τὸ βασίλειο τοῦ Πλούτωνα στὸν Ἅδη, Νήσους Μακάρων κλπ. Ἂς ἀποκαλέσουν ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων τον Εὐήμερο (2ος αἰὼν π.Χ.), ὁ ὁποῖος χαρακτήρισε τοὺς «θεοὺς» τῆς ἀρχαίας θρησκείας, ὡς κάποιους ἐπιφανεῖς ἀνθρώπους τῆς παλιᾶς ἐποχῆς, τοὺς ὁποίους θεοποίησαν οἱ ἀπατεῶνες ἱερεῖς καὶ ἐπέβαλαν τὴ λατρεία τους στοὺς ἀμαθεῖς ὄχλους γιὰ νὰ τοὺς ἐκμεταλλεύονται.
Ἂς ἀποκαλέσουν, τέλος, ὑβριστὴ τῶν Ἑλλήνων τὸ ἴνδαλμά τους, τὸν παρανοϊκὸ Ἰουλιανὸ (361-363 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος ἀπαγόρευε τὴ διδασκαλία στὰ σχολεῖα τῶν ἔργων ἀρχαίων φιλοσόφων καὶ ποιητῶν, ὅσων εἶχαν γράψει ἐναντίον τῆς ἀρχαίας θρησκείας, καίγοντας μὲ μανία τὰ ἔργα τους! Δεῖτε ἄλλωστε τί εἶχε γράψει σὲ ἐπιστολή του ὁ ἄθλιος ἐκεῖνος «ἐστεμμένος φιλόσοφος»: «ἂς μὴ φτάνει στὴν ἀκοὴ ἐπικούρειος ἢ πυρρώνειος λόγος. Τώρα ἀλήθεια, οἱ θεοὶ (σ.σ. μέσῳ αὐτοῦ) καλὰ ἔκαναν καὶ κατέστρεψαν τὰ ἔργα τους, εὐτυχῶς ποὺ τὰ βιβλία τους χάθηκαν» (Ἰουλ.Επιστ.89β, Πρὸς ἀρχιερέα Θεόδωρο, 301c)!
Ἀσφαλῶς θὰ τρίζουν τὰ τιμημένα κόκκαλα ὅλων τῶν ἀρχαίων σοφῶν προγόνων μας, ἀπὸ τὴν ἀκατανόητη «ὑπεράσπισή» τους ἀπὸ τοὺς σύγχρονους «ἀρχαιολάτρες», οἱ ὁποῖοι ἤξεραν νὰ βιώνουν τὸ σεβασμὸ πρὸς τοὺς ἄλλους, ἔστω καὶ ἂν διαφωνοῦσαν μαζί τους, ξέχωρα ἀπὸ τοὺς σκοταδιστὲς ἱερεῖς, τὰ παράσιτα τῆς θρησκείας καὶ τὸν δεισιδαίμονα καὶ ἀμαθῆ ὄχλο! Θὰ τρίζουν τα κόκαλά τους ἀπὸ ἀγανάκτηση διότι τοὺς ταυτίζουν οἱ σύγχρονοι «ἀρχαιολάτρες» μὲ τοὺς σκοτεινοὺς παράγοντες τῆς ἀρχαίας θρησκείας καὶ μὲ τὸν χυδαῖο καὶ θρησκομανὴ ὄχλο, ὁ ὁποῖος ποτὲ δὲ μπόρεσε νὰ δημιουργήσει πολιτισμὸ καὶ καταδίωκε τὴν ἀντίθετη γνώμη! Θὰ τρίζουν ἀπὸ ἀγανάκτηση τὰ κόκαλά τούς, διότι κάποιοι φανατικοί, ἀμαθεῖς καὶ ἐμπαθεῖς σύγχρονοι «ἀρχαιολάτρες» ἔχρισαν τοὺς ἑαυτούς τους ὄψιμους τιμητὲς καὶ ὑπερασπιστές τους, μὴ γνωρίζοντας οἱ δύστυχοι ὅτι ὁ διαχρονικὸς ἑλληνικὸς πολιτισμός, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, ὡς τὰ σήμερα, εἶναι σύνθεση καὶ ὄχι δογματικὴ μονολιθικότητα!
Οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς γνήσιοι Ἕλληνες (στὴν καταγωγή, στὴ σκέψη καὶ στὴ νοοτροπία) καὶ ἐν προκειμένῳ οἱ Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, σκέφτηκαν καὶ ἔπραξαν ἑλληνικά, ἐκφραζόμενοι σύμφωνα μὲ τὰ πιστεύω τους ἐλεύθερα, ἀπέκλεισαν κάποιες ἰδέες ἀπὸ τὴν ἐπίσημη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες δὲ συμφωνοῦσαν μὲ Αὐτήν. Σκέφτηκαν καὶ ἔπραξαν ὅπως οἱ φημισμένοι πρόγονοί τους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἐκλεκτικοί, καὶ ὅπως κάνουν οἱ Ἕλληνες στὴ διαχρονικὴ μορφὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἔπραξαν ὅ, τί ἔπρατταν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες σοφοί, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριπταν ὅ, τί δὲ συμφωνοῦσε μὲ τὶς δικές τους ἀπόψεις. Τί τὸ πιὸ φυσικὸ γιὰ πολιτισμένους, ὀρθὰ καὶ ἐλεύθερα σκεπτόμενους ἀνθρώπους;
Θλιβερὴ ἐξαίρεση στὴ μακραίωνη παράδοσή μας εἶναι οἱ σύγχρονοι ἀρχαιόπληκτοι «ἀρχαιολάτρες» καὶ ἄλλοι θιασῶτες τῆς θολῆς κουλτούρας, οἱ ὁποῖοι πάσχουν ἀπὸ ἀνίατο μονισμὸ γιὰ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα. Λὲς καὶ οἱ ἀρχαῖοι τοὺς «διόρισαν ἀγροφύλακες» στὰ ἀθάνατα διαχρονικά τους κτήματα, τὰ ὁποῖα εἶναι κτήματα ὅλου τοῦ πολιτισμένου κόσμου καὶ περισσότερο ἡμῶν τῶν ἀπογόνων τους! Ὑβριστὴς τῶν ἀρχαίων προγόνων μας δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸν ἀπόλυτα δικαιολογημένο ἐκλεκτισμό Της, ἀλλὰ πραγματικοὶ ὑβριστὲς εἶναι ὅσοι βρίζουν τὸν διαχρονικὸ Ἑλληνισμό, ὅσοι ἀρνοῦνται τὴν ἱστορικὴ ἑνότητά του καὶ τὸν περιορίζουν χρονικὰ κατὰ τὴ δική τους ὑποκειμενικὴ ἐκτίμηση. Ἐν προκειμένῳ, πραγματικοὶ καὶ μάλιστα ἄθλιοι ὑβριστὲς εἶναι ὅσοι βρίζουν, μὲ τὴ γνωστὴ ὑστερία, τὴν πίστη ἑκατομμυρίων νεοελλήνων, οἱ ὁποῖοι σὲ πεῖσμα τῶν ὑβριστῶν τους, βιώνουν τὸ ἑλληνικὸ ἰδεῶδες ἀσύγκριτα γνησιότερα ἀπὸ ἐκείνους μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη τους.
Σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλους τοὺς σύγχρονους εἰκονοκλάστες τοῦ πραγματικοῦ καὶ διαχρονικοῦ Ἑλληνισμοῦ, μηδὲ τῶν «ἀρχαιολατρῶν» ἐξαιρουμένων, ἐμεῖς ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, μετέχουμε τῆς ἀλήθειας καὶ ταυτόχρονα, ὡς ἕλληνες, μετέχουμε τοῦ ὡραίου. Χάρη σ' αὐτὲς τὶς δύο σταθερὲς διαφέρουμε ἀπὸ ὅλους ὅσους ἔχουν μονοσήμαντες πίστεις καὶ ἀναγάγουν τὸν μονισμὸ σὲ μονολιθικὸ δόγμα. Γιὰ τοῦτο ἔχουμε τὸ προβάδισμα στὴν ἀληθινὴ πρόοδο καὶ τὸν παγκόσμιο πολιτισμὸ καὶ ἀναγκάζουμε τοὺς ἄλλους νὰ μᾶς ἀκολουθοῦν! Ὁ ἐκλεκτισμός μας εἶναι τὸ μεγάλο μας μυστικὸ γιὰ τὸ ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας θριαμβεύει ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια καί μαζὶ Της θριαμβεύει καὶ τὸ γνήσιο ἑλληνικὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο χωρὶς Αὐτὴ θὰ ἦταν χαμένο, ἴσως χωρὶς ἀνάμνηση, κάπου στὰ ἔσχατα τῆς ἀρχαιότητας, ὅταν ὁ Χριστιανισμὸς βρῆκε νὰ ψυχορραγεῖ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὸν ἀνάστησε ἀπὸ τὸ βέβαιο θάνατό του!
Κατὰ συνέπεια θὰ συνεχίσουμε, ὡς Χριστιανοὶ καὶ ὡς Ἕλληνες, τὴν ἀδιαίρετη διαχρονική μας παράδοση, νὰ εἴμαστε ἐκλεκτικοί, ἐφαρμόζοντας τὸ λόγο τοῦ Μ. Βασίλειου: «Οἱ μέλισσες δὲν πετᾶνε σὲ ὅλα τὰ λουλούδια μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Κι ὅπου καθίσουν, δὲν κοιτᾶνε νὰ τὰ πάρουν ὅλα. Παίρνουν μονάχα ὅσο χρειάζεται στὴ δουλειά τους καὶ τὸ ὑπόλοιπο τὸ παρατοῦν καὶ φεύγουν. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἂν εἴμαστε φρόνιμοι. Θὰ πάρουμε ἀπ’ αὐτά τα κείμενα ὁ, τί συγγενεύει μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ μᾶς χρειάζεται καὶ τὰ ὑπόλοιπα θὰ τὰ ἀφήσουμε πίσω μας» (Μ. Βασιλείου: Πρὸς τοὺς Νέους, ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων»! Αὐτὸς ὁ ἐκλεκτισμός μας εἶναι, καὶ θὰ εἶναι, ἡ εἰδοποιὸς διαφορά μας μὲ τοὺς μονιστὲς καὶ μονολιθικοὺς ὑβριστές μας, ὡς δῆθεν ὑβριστὲς τῶν Ἑλλήνων. Ἔχουμε εὐτυχῶς τὴν ἱκανότητα νὰ παίρνουμε ὅ, τί ἐκλεκτὸ καὶ ὠφέλιμο ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα καὶ νὰ ἀπορρίπτουμε ὅ, τί σαθρὸ καὶ βλαβερὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν πολιτισμό, ἀδιαφορῶντας γιὰ τοὺς κακόηχους γρυλλισμοὺς τῶν ἐπικριτῶν μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου