Κάποτε πῆγε στὸν Γερω-Χαράλαμπο ἕνας μοναχὸς νέος γιὰ νὰ ἀγοράση κομποσχοίνια.
Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἀντιμετώπιζε ὁ νέος μοναχὸς ἕναν μεγάλο πειρασμὸ καὶ ἦταν πολὺ στενοχωρημένος.
Ὅταν ἔφτασε λοιπὸν στὸν Γερω-Χαράλαμπο καὶ τοῦ ζήτησε κομποσχοίνια ἐκεῖνος, ἀντὶ νὰ τὸν στείλη μέσα στὸ καλύβι νὰ τοῦ φέρη τὸν τενεκὲ ποὺ τὰ ἀποθήκευε, ὅπως ἔκανε συνήθως, σηκώθηκε μὲ πολὺ κόπο ἀπὸ τὸν λάκκο του καὶ πῆγαν μαζὶ μέσα.
Μόλις μπῆκαν, τοῦ εἶπε: «Ξέρεις, πάτερ μου, ὅταν ἤμουν νέο καλογέρι... στὸ Ἐσφιγμένου, ὁ δαίμονας μοῦ δημιούργησε τὸν ἑξῆς πειρασμό».
Ἄρχισε τότε νὰ περιγράφη ἀκριβῶς τὴν κατάσταση ποὺ ἀντιμετώπιζε ὁ νέος, λὲς καὶ ἦταν αὐτὸς στὴν θέση του, καθὼς καὶ νὰ τοῦ δίνη ὁδηγίες γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή της.
Στὸ τέλος, ἀφοῦ τὸν παρακίνησε μὲ πολλοὺς λόγους στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, τοῦ εἶπε σοβαρά: «Ὅλα αὐτά σοῦ τὰ εἶπα, γιὰ νὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι καὶ νὰ ἀγωνίζεσαι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου