Ὁ Ἅγιος Γεώργιος Κουδουνάς ἑνώνει Ρωμιούς καί Τούρκους

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ἄν καί στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἡ γιορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μεταφέρεται, σέ περίπτωση πού ἡ 23η Ἀπριλίου πέσει πρίν τό Πάσχα, ἐντός τῆς νηστείας, οἱ μουσουλμᾶνοι ἐπισκέπτονται μέ θρησκευτική εὐλάβεια καί τάματα τόν Ἅγιο Γεώργιο τόν Κουδουνά στήν Πρίγκηπο! Κι αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐλάχιστα φαινόμενα πού ἑνώνει Ρωμιούς καί Τούρκους σέ ἕνα πολύ σημαντικό προσκύνημα τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας!

Τό ἑλληνορθόδοξο Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ «Κουδουνά» στήν Πρίγκηπο, στή θάλασσα τοῦ Μαρμαρᾶ, ἀποτελεῖ κοινό τόπο λατρείας, ὅπου συρρέουν κάθε χρόνο -εἰδικά ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου- χριστιανοί καί μουσουλμᾶνοι. Ὅπως λένε χιλιάδες Τοῦρκοι πού... ἐπισκέπτονται κάθε χρόνο στόν Ἅγιο, «ὁ ἅγιος δέν ξεχωρίζει Ρωμιούς ἀπό ἀλλόθρησκους καί τούς φροντίζει ὅλους». Γι' αὐτό καί ἐκεῖνοι τοῦ ζητοῦν ὅ,τι ἔχουν περισσότερο ἀνάγκη.

Ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἡλικιῶν, ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά ἀνεβαίνουν πρός τό μοναστήρι κρατῶντας στά χέρια κουβάρια κλωστῆς, τήν ὁποία ξετυλίγουν μέχρι νά φτάσουν στήν εἴσοδο τῆς ἐκκλησίας. Ὅσο ἀνεβαίνουν δέν ἐπιτρέπεται νά μιλοῦν, μόνον ὅταν κατεβαίνουν καί ἀφοῦ ἔχουν κάνει τήν εὐχή πού θέλουν νά τούς πραγματοποιήσει ὁ Ἅγιος. Τήν εὐχή τήν γράφουν σέ χαρτί καί τήν ἀφήνουν στή μονή. Κάποιοι πάλι, δένουν μικρές κορδέλες ἤ μαντίλια στά κλαδιά τῶν δέντρων καί ἀφήνουν σημειώματα ἤ ζωγραφιές.

«Ἀϊ-Γιώργη μου, κάνε καλά τόν πατέρα μοῦ», «Ἀϊ- Γιώργη μου, κάνε τούς γονεῖς μου νά ξαναγαπήσουν», «Ἀϊ- Γιώργη μου, βοήθησέ μέ νά εἰσαχθῶ στό πανεπιστήμιο», «Ἀϊ-Γιώργη μου, βοήθησε μέ νά βρῶ ἐργασία καί νά ἀποκτήσω σπίτι».

Τά παραπάνω εἶναι λίγες ἀπό τίς χιλιάδες παρακλήσεις πού γίνονται στόν Ἁγιο Γεώργιο τόν Κουδουνά στήν Πριγκιπόνησο, ἀπό προσκυνητές ὅλων τῶν ἐθνοτήτων καί θρησκειῶν. Κυρίως ὅμως ἀπό Tούρκους, μουσουλμάνους.

Τό μοναστήρι εἶναι κτισμένο τό 963 μ.Χ. ὅταν βασίλευε ὁ Νικηφόρος Φωκάς καί εἶναι ἀφιερωμένο στόν Ἁγιο Γεώργιο. Λέγεται δέ ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου βρέθηκε ἀπό ἕναν βοσκό, καθώς ἦταν σκεπασμένη ἀπό μιά ἁρμαθιά κουδούνια, γι' αὐτό πῆρε τήν ὀνομασία «Κουδουνάς».

Κατά τήν παράδοση καί μέχρι σήμερα ὅσοι κάνουν τάμα παίρνουν ἕνα «κουδουνάκι» καί ὅταν ὑλοποιεῖται τό τάμα τους τό ἐπιστρέφουν, φέρνοντας στό μοναστήρι λάδι, χρήματα κ.λπ.

Κάθε χρόνο τό ἐπισκέπτονται 250.000 ἄτομα, κυρίως Τοῦρκοι, ἐνῶ τό μοναστήρι γιορτάζει δύο φορές το χρόνο. Τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῆς Ἁγίας Θέκλας.

Γιατί, ὅμως, οἱ Τοῦρκοι πιστεύουν τόσο βαθειά στόν Ἅγιο Γεώργιο; 

Τό 963 μ.Χ., ἐπί Βυζαντίου ἀκόμα, ἕνας Βοσκός εἶδε στόν ὕπνο τοῦ τόν Ἅγιο Γεώργιο. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε νά πάει σέ ἕνα βουνό καί νά σκάψει ἐκεῖ πού θά ἀκούσει τά «κουδούνια». Ὁ βοσκός ἔσκαψε καί βρῆκε τήν εἰκόνα του. Ἡ εἰκόνα τοῦ ἔμεινε ἄφθαρτη καί ὁ βοσκός τοῦ ἀφιέρωσε μία μονή. Πῆρε τό προσωνύμιο «Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Κουδουνᾶς» καί ἡ εἰκόνα τοῦ βρίσκεται σήμερα στήν Πρίγκηπο, τό μεγαλύτερο νησί ἀπό τά Πριγκηπονήσια στόν Μαρμαρά. 

Τό παράξενο εἶναι πῶς κάθε χρόνο, περισσότεροι ἀπό 250.000 Τοῦρκοι, συρρέουν στό μοναστήρι καί προσκυνοῦν τήν εἰκόνα του. Οἱ λόγοι πού τόσοι Τοῦρκοι πιστεύουν στόν Ἅγιο Γεώργιο εἶναι τρεῖς. 

Πρῶτος καί βασικότερος; Πιστεύουν στά θαύματα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τά ὁποία ὅπως λένε συμβαίνουν σέ ὅσους πιστεύουν σέ αὐτόν, ἀνεξαρτήτως θρησκείας. Οἱ Τοῦρκοι γράφουν σέ ἕνα χαρτάκι τήν εὐχή τους καί τήν ἀφήνουν στόν μοναστήρι. Ὡς ἀντάλλαγμα παίρνουν ἕνα κουδούνι, τό ὁποῖο ἐπιστρέφουν ὅταν πραγματοποιηθεῖ ἡ εὐχή. Καί ὅλο καί περισσότεροι, ἀναφέρουν ὅτι αὐτό πού ζήτησαν συνέβη. 

Δεύτερον, τό πράσινο χρῶμα τῆς στολῆς του (στήν εἰκόνα), εἶναι γιά τούς μουσουλμάνους τό χρῶμα τῆς ζωῆς. Δηλαδή ἱερό. 

Καί τρίτον, εἰδικά οἱ Τοῦρκοι τῆς Κωνσταντινούπολης, στήν ὄψη τοῦ τροπαιοφόρου μέ τό ξίφος πάνω στό ἄλογο, ἐνίωθαν πάντα ἕναν φόβο. 

Φωτογραφία ἀπό ἑορτασμό στόν Ἅγιο Γεώργιο Κουδουνά τῆς Πριγκήπου τό 1953

orthodoxianewsagency