«Ἀρκεῖ εἰς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον διορθώσασθαι δῆμον»!

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

δάσκαλος-Κιλκίς

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπαντᾶ στά ἀγωνιώδη ἐρωτήματα τοῦ λαοῦ, σχετικά μέ τό πλῆθος τῶν μονίμων «ἐπισκεπτῶν» στήν πατρίδα μας:

«Ἀρκεῖ εἰς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον διορθώσασθαι δῆμον»!

Τό σκεφτήκαμε ποτέ; Ἴσως ναί, ἴσως ὄχι. Κι ὅμως εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου. Ἀλίμονο! Αἰῶνες τώρα πού ἐκστομίστηκε ἀπό τό ἅγιο καί «χρυσό» στόμα του καί ἀκούγεται καί ξανακούγεται ἀπό τούς ἄμβωνες, γράφεται στά βιβλία, διαγγέλλεται καί προβάλλεται ἀπό τούς πνευματικούς ὁδηγούς, τούς... διδασκάλους, τούς ἱεροκήρυκες, γιά τήν προκοπή στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ὡραῖος λόγος! Παρηγορητικός, ἐμψυχωτικός, ἐνθαρρυντικός, ἐλπιδοφόρος. Καί, ὅταν τό λέει ἕνας τέτοιος ἅγιος, ἕνας «χρυσόστομος» ἅγιος, δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι ἐφαρμόσιμος. Αὐτό σημαίνει πώς μπορεῖ νά ἐφαρμοστεῖ. Τά παραδείγματα δέ τῆς ἐφαρμογῆς του μέσα ἀπό τό Συναξάρι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πολλά καί θαυμαστά καί συνεπῶς εἶναι καί ἐφαρμοσμένος. Ἔχει ἐφαρμοστεῖ. Ἕνας πιστός, μόνος, μεταξύ χιλιάδων ἀπίστων, ὁδηγοῦνταν στό μαρτύριο καί διά τῆς ὁμολογίας του καί τοῦ μαρτυρίου του μεταστρέφονταν χιλιάδες καί τόν ἀκολουθοῦσαν, χωρίς δεύτερη σκέψη, ἀφοῦ ἦταν πεπεισμένοι, χάριτι Θεοῦ, γιά τήν ἀληθινή πίστη καί ζωή. Ἀλλά καί γιά τους ἐν τῇ στρατευομένῃ Ἐκκλησίᾳ, κρίνεται ὡς - πάσῃ θυσίᾳ - ἐφαρμοστέος! Ναί, ἐφαρμοστέος, πού σημαίνει πώς πρέπει νά συνεχιστεῖ ἡ ἐφαρμογή του ἀπό ἐμᾶς τούς διδασκομένους!

Ἐξαιρετικά ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου καί σήμερα. Γιατί; Διότι ἐπέτρεψε ὁ Θεός, πέρα ἀπό τίς διάφορες αἱρέσεις πού ἐνέσκηψαν στήν πατρίδα μας, νά εἰσβάλουν τά τελευταῖα χρόνια καί χιλιάδες, ἴσως καί ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἀπό ἄλλες χῶρες, μέ διάφορες θρησκευτικές, πολιτιστικές, ἐθνολογικές, ἰδεολογικές, φιλοσοφικές (μεταφυσικές) τάσεις καί ἀντιλήψεις. Καί δικαίως καί φυσικῶς ἐγέρθηκαν ἀνησυχίες καί διαμαρτυρίες, γιά τήν ἀθρόα καί ἀνεξέλεγκτη αὐτή εἰσβολή, μέ τήν συμβολή καί τήν ἄδεια τῶν ὑπευθύνων κρατικῶν ἀρχόντων, ἀλλά καί τήν ἀσφυκτική πίεση καί ἀπειλή τῶν ἔξωθεν ἰσχυρῶν παγκοσμιοποιητικῶν συμφερόντων. Λοιπόν, μᾶς θέτει πρό τῶν εὐθυνῶν μας ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου. Ἰδού ἡ Ρόδος!

Ἀλλά, ποιός μπορεῖ νά εἶναι αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ὁ «ἕνας» ἄνθρωπος, πού θά κάνει τό «θαῦμα»; Διότι πρόκειται περί θαύματος ἕνα τέτοιο ἐπίτευγμα. Μά φυσικά ὅλοι, ὅσοι εἴμαστε βαφτισμένοι στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἀκολουθοῦμε πιστά τήν Παράδοση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, εἴμαστε δυνάμει σέ θέση νά τό πετύχουμε! Ὅλοι, ὅσοι ἀναγνωρίζουμε τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς τήν μόνη Ἀλήθεια! Ὡς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. Αὐτήν, τήν κατέχουσα καί τήν ἀποστολική διαδοχή καί τήν διά τῶν ἁγίων παραδοθεῖσα ἀποστολική παράδοση. Ὅσοι ἀγωνίζονται ἀσκούμενοι διά τῶν καλῶν ἔργων στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καί δή τῆς προσευχῆς, καί διά τῆς συμμετοχῆς στά ἅγια Μυστήρια, μέ τήν βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ τους ὁδηγοῦ.

Πέρα ἀπό τίς δυνάμεις μας, θά ποῦν οἱ πολλοί. Ἀδύνατον! Δέν γίνεται. Ἀλλά, ἀκριβῶς γί΄ αὐτόν τόν λόγο μένουμε ἄπραγοι καί δέν τολμοῦμε νά τό συλλάβουμε οὔτε καί ὡς ἁπλή σκέψη. Αὐτή εἶναι δουλειά τῶν παπάδων, θά πεῖ κάποιος. Δέν εἶναι δική μας δουλεία, θά ποῦμε πάλι! Ἐμεῖς δέν ξέρουμε, δέν ἔχουμε χρόνο, δέν ἔχουμε τό θάρρος, δέν ἔχουμε τήν πίστη! Ἀλλουνοῦ παπᾶ Εὐαγγέλιο!

Ναί, ἀλλουνοῦ παπᾶ καί δεσπότη Εὐαγγέλιο, ἀλλά δυστυχῶς οἱ ἱεράρχες, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἄφησαν στήν ἄκρη τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί ἀσχολοῦνται μέ τά ἀλλότρια. Συγκυλινδοῦνται μετά τῆς ψευδοῦς ἀγάπης, παραβλέποντας τήν Ἀλήθεια, τήν ὁποία βεβαίως ἀπέφυγαν ἐπιμελῶς νά μᾶς διδάξουν ἀπό χρόνων πολλῶν. Μέ αὐτήν τήν πρόφαση «συνουσιάζονται» μέ τούς αἱρετικούς καί περιέρχονται τήν οἰκουμένη, ὄχι γιά νά φέρουν ἕναν ἄνθρωπο στήν πίστη, ἀλλά γιά νά ἀναγνωρίσουν ὡς «ἐκκλησίες» τίς διάφορες πλάνες καί αἱρέσεις, νά πλανέψουν τά πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ καί νά γίνουν ἕνα μέ αὐτές. Ἀξιοθρήνητη ἡ μέχρι τοῦδε πασιφανής ἀντιευαγγελική,  ἀντιπατερική, ἀντιπαραδοσιακή, ἀντιεκκλησιαστική καί μεταπατερική οἰστρηλασία τους! Διότι, δυστυχῶς γί΄ αὐτούς, οἱ ἅγιοί μας, τούς ὁποίους ἀπαξιώνουν, εἶναι τό βασικό στοιχεῖο τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας!

Μήν αὐταπατώμεθα. Σήμερα, ἀκόμη καί ἕνας ἀδιάφορος πρός τήν πίστη ἀλλά καί ἕνας ἄπιστος, ἄθεος, ἀλλά ἠθικός καί ἀξιοπρεπής κατά τά ἀνθρώπινα, παραδέχεται καί ὁμολογεῖ ἀπερίφραστα πώς ὁ κόσμος πού ζοῦμε βρίσκεται σέ κατάσταση ἠθικῆς καί πνευματικῆς σήψεως. Ἄρα, εἶναι ἀπορίας ἄξιον, πῶς ἡ ἄρχουσα τάξη τῆς Ἐκκλησίας συμπορεύεται μέ τίς δυνάμεις του καί μέ τόν Καίσαρα, δεχόμενη δίχως ἀντίσταση τήν ὁμογενοποίηση τῆς αἰώνιας Ἀληθείας μέ τήν δαιμονική ἔχθρα τῶν ἰσχυρῶν.

Ποῦ εἶναι ὁ λύχνος καί δέν φαίνεται; Ποῦ εἶναι τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου πρέπει νά λάμπει καί νά ξεχωρίζει μέσα στόν κόσμο; Ὑπό τόν μόδιον καί ὄχι ἐπί τήν λυχνίαν! Ὑπεύθυνος καί ὁ λαός ἀλλά πρῶτοι καί ἄνευ συγκρίσεως οἱ ποιμένες!

Εἶναι λοιπόν ἀληθινές, εἰλικρινεῖς οἱ αἰτιάσεις καί οἱ δικαιολογίες ἀπό μέρους τῶν πιστῶν καί εὐσταθούν ἐν πολλοῖς, ἄν καί ὁ λόγος αὐτός τοῦ Ἁγίου ἔχει βάση καί ἀρχή καί τήν Παράδοση καί τό Εὐαγγέλιο . Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀφομοιωθεῖ στά δικά μας κοινωνικά καί θρησκευτικά δεδομένα τόσος κόσμος μέ ἄκρα διαφορετικότητα, ἄν δέν ἀλλάξει πρῶτα ἐσωτερικά; Ἄν δέν πειστεῖ ἀπό τόν περίγυρό του, ἀπό τό παράδειγμά μας, πώς αὐτή εἶναι ἡ ὄντως ζωή, πού προσφέρει τήν πραγματική «βίωση» καί ἐδῶ καί στήν αἰωνιότητα; Ἄν δέν ἔχουμε στόχους, οἱ ὁποῖοι ἀφορμοῦνται ἀπό τήν γήινη πραγματικότητα, ἀλλά προσβλέπουν στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ; Ἄν ἐμεῖς δέν ἔχουμε περίσσευμα πνευματικό, γιά νά «λάμψει» καί νά πείσει;

Μήν ἐλπίζουμε, λοιπόν, μέ τίς προϋποθέσεις πού διαθέτουμε. Δέν μετριέται μέ ἀριθμούς τό πρόβλημα οὔτε μέ τήν λογική. Δέν εἶναι ἁπλῶς κοινωνικό οὔτε οἰκονομικό οὔτε φιλανθρωπικό. Εἶναι κάτ΄ ἀρχήν καί κάτ΄ ἀρχάς σωτηριολογικό, ὀντολογικό καί ἄρα ὑπέρλογο καί ὑπερφυσικό. Διότι εἶναι κοσμογονικές οἱ ἀλλοιώσεις καί οἱ δυσβάσταχτες συνέπειες ἀπό τήν εἰσροή τόσων καί τέτοιων ἀνθρώπων στήν πατρίδα μας. Ἄν ἐπιμένουμε σέ ἀριθμούς καί ξερή ἀνθρωποκεντρική λογική, θά ἐξαφανιστοῦμε μετά πάσης βεβαιότητος. Ἡ καλοσύνη, ἡ ὁποία ἔχει ὡς μεζούρα μέτρησης τήν ἀνθρώπινη λογική, τήν ἀνθρωποκεντρική ἠθική, εἶναι ἀδύνατον νά σκάψει βαθιά στήν ὕπαρξη καί νά δημιουργήσει θεμέλια διαχρονικά. Καί αὐτά τά διαθέτει μόνο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία! Ἡ κρατική νομοθεσία ἐπίσης, ὅσο καλοπροαίρετη καί ἄν θέλει νά γίνει - καί στίς μέρες μας δυστυχῶς ἔχει καταστεῖ ἐχθρική πρός τήν πίστη - δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει τίποτε πρός τό καλύτερο, ἀφοῦ ὁ νόμος ἔχει κυρίως ἀνασταλτικό χαρακτῆρα καί ὄχι προληπτικό καί κυρίως ὄχι θεραπευτικό.

Ἐκ τῶν πραγμάτων καθίσταται καθημερινῶς ὅλο καί πιό φανερό, πώς εἶναι τετελεσμένο καί θά παραμείνουν στήν πατρίδα μας τόσο πλῆθος ἀλλοφύλων καί ἀλλοθρήσκων. Ἴσως νά  κινοῦνται τά προτεινόμενα στή σφαῖρα τῆς φαντασίας καί τοῦ ἀδυνάτου, δέν λέω. Ἀλλά ἡ μόνη προφανής λύση εἶναι νά ἀλλάξουμε ἐμεῖς καί νά γίνουμε ὁ καθένας ἕνας μικρός ἅγιος. Ἀλλά καί ὅλοι μαζί ὡς σῶμα Χριστοῦ «λύχνος ἐπί τήν λυχνίαν», ἄνθρωποι «ζήλῳ πεπυρωμένοι», γιά νά ὑπάρξει ἐλπίδα, ὥστε ἀπό τή μιά νά ἀφομοιωθεῖ, θελήματι Θεοῦ, αὐτό τό πλῆθος τῶν συνανθρώπων μας καί νά ὁδηγηθεῖ στόν δρόμο τῆς σωτηρίας, ἀπό τήν ἄλλη δέ νά ἔχουμε καί ἐμεῖς ἐλπίδα ἐπιβιώσεως καί σωτηρίας. Καί ὅταν, κατά τόν Ἅγιο, ἕνας μόνο «πεπυρωμένος τῇ πίστει» μπορεῖ νά ἀλλάξει ὁλόκληρο «δῆμο», δηλαδή πλῆθος ἀνθρώπων, πόσους μπορεῖ νά ἀλλάξει ἕνα πλῆθος τέτοιων πιστῶν;

Σάββας Ἠλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 10-9-2022