8 Μαΐ 2022

Ἅγιος Αρσένιος ὁ Μέγας (8 Μαΐου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Λίγοι ἀσκητὲς τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἔχουν τὸν τίτλο τοῦ Μεγάλου. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑπῆρξε φειδωλὴ στὴν ἀπόδοση τίτλων, διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ μεγάλους ἀγῶνες γιὰ τὴν ὑπερνίκηση τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Μέγας, μία κορυφαία πνευματικὴ καὶ ἀσκητικὴ μορφή. 
Γεννήθηκε στὴ Ρώμη περὶ το 354 στη Ρώμη απο εὐσεβεῖς, εὐγενεῖς καὶ εὐκατάστατους γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν μεγάλωσαν μὲ εὐσέβεια καὶ τοῦ πρόσφεραν μεγάλη μόρφωση. Διακρίνονταν γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τοῦ χαρακτήρα του, τὸ ἦθος του καὶ τὶς ἀρετές του. Ἔφηβος ἀκόμη χειροτονήθηκε διάκονος τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας. Μελετοῦσε μὲ πάθος τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε ἀποκόμισε τὴν κατὰ Θεὸν γνώση, ἡ ὁποία ὑπερτερεῖ τῆς κοσμικῆς γνώσης. Ὡς κάτοχός της θήραθεν καὶ τῆς κατὰ Θεὸν γνώσεως κατέστη ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους δασκάλους καὶ παιδαγωγοὺς τῆς ἐποχῆς του. 
Στὰ χρόνια του Θεοδόσιου Ἃ΄ (379-395), ὁ αὐτοκράτορας ἀναζητοῦσε ἕναν καλὸ παιδαγωγὸ γιὰ τὰ παιδιὰ του Αρκάδιο και Ονωριο. Ο πάπας Ἰννοκέντιος μαζι μὲ τὸν βασιλιὰ τοῦ δυτικοῦ κράτους Γρατιανο (375-383), τοῦ ὑπέδειξαν τὸν Ἀρσένιο ὡς τὸν μόνο κατάλληλο, τὸν ὁποῖο ὁ Θεοδόσιος κάλεσε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἔγινε δεκτὸς μὲ μεγάλες τιμὲς...καὶ τοῦ ἐπιδόθηκε ὁ τίτλος του πατρικίου. Τίμονταν ὠς βασιλοπάτωρ καὶ ὅλοι τὸν θαύμαζαν καὶ τὸν ἐπαινοῦσαν γιὰ τὴν πολυμάθειά του καὶ τὶς ἀρετές του. 
Στὸ παλάτι ἀνάλαβε μὲ εὐθύνη καὶ σεβασμὸ πρὸς τὴν ὑψηλή του ἀποστολή, τὴν διαπαιδαγώγηση τῶν βασιλοπαίδων, τὸ ὁποία καθοδηγοῦσε στὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ἀρετὴ καὶ τὰ μυοῦσε στὴν θήραθεν καὶ στὴν κατὰ Θεὸν σοφία. Ὅμως ὁ ἴδιος δυσφοροῦσε ἀπὸ τὴν χλιδή, τὶς πολυτέλειες, τὰ πλούσια δεῖπνα καὶ τὶς εὐωχίες τοῦ παλατιοῦ. Ἐπίσης τὸν ἐνοχλοῦσε ὁ θόρυβος τῆς πόλεως καὶ τὰ ἄτοπα ποὺ ἔβλεπε. Γι’ αὐτὸ παρακαλοῦσε τὸ Θεὸ νὰ τὸν ἀπαλλάξει ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν ἡσυχία καὶ τὴν καθαρότητα τῆς ἐρήμου. Νὰ βρεθεῖ τρόπος νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ ὑψηλά του καθήκοντα καὶ νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ δρόμο σωτηρίας. 

Ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὶς προσευχές του. Κάποια μέρα ἄκουσε μία ὑπερκόσμια φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἡ ὁποία τὸν παρότρυνε νὰ ἐγκαταλείψει τὰ ἐγκόσμια καὶ νὰ ἐνδυθεῖ τὸ εὐλογημένο μοναχικὸ σχῆμα. Νὰ ἀφήσει τὸν πολύβουο κόσμο καὶ νὰ φύγει στὴν ἔρημο γὰ νὰ βρεῖ τὴ γαλήνη καὶ τὴν ἠρεμία ποὺ ἀποζητοῦσε. Χωρὶς χρονοτριβῆ, πέταξε τὰ πολυτελῆ ἐνδύματα, μεταμφιέστηκε σὲ ζητιάνος καὶ ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸ παλάτι. Πῆρε τὸ πλοῖο καὶ κατευθύνθηκε στὴν Αἴγυπτο, στὴν κοιτίδα τοῦ ἀναχωρητισμοῦ καὶ τοῦ μοναχισμοῦ. 

Ὅταν ἔφτασε στην Αλεξάνδρεια αναχωρησε γιὰ τὴν ἔρημο, ὅπου εἰσῆλθε σὲ κάποια σκήτη καὶ ἐκάρη μοναχός. Ἐκεῖ εἶχε καὶ δεύτερη θεία ἐμπειρία. Ἄκουσε ξανὰ φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἡ ὁποία τὸν συμβούλευε νὰ ἀσκηθεῖ μὲ μεγαλύτερη προσπάθεια στὴν ἡσυχία καὶ τὴ σιωπή. Καὶ ὄντως, σὲ λίγο χρόνο ἄρχισαν νὰ διαφαίνονται οἱ πνευματικοί του καρποί. Διακρίνονταν ἀνάμεσα στοὺς συνασκητές του γιὰ τὴ σοφία του, τὴν ταπείνωσή του, τὸ ἦθος του καὶ τὶς ἀρετές του. Εἶχε καταστεῖ λαμπρὸ παράδειγμα γιὰ ὅλους τους ἀναχωρητὲς καὶ ἀσκητὲς τῆς περιοχῆς. Γι’ αὐτὸ τὸν εἶχαν ἐπιλέξει ὡς προϊστάμενό τους καὶ καθοδηγητή τους. Οἱ μοναχοὶ ζητοῦσαν τὶς συμβουλές του στὸν ἀγώνα τοὺς κατὰ τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας. 

Ἡ φήμη τῆς ἁγιότητάς του ἔφτασε καὶ στὶς παρακείμενες πόλεις καὶ τὰ χωριὰ τῆς περιοχῆς, στὸν ὁποῖο ἔτρεχε πλῆθος κόσμου γιὰ νὰ πάρουν τὶς εὐλογίες του, νὰ ὠφεληθοῦν πνευματικὰ καὶ νὰ τὸν συμβουλευτοῦν γιὰ κάθε πρόβλημα. Ἐκεῖνος ἀκούραστος καὶ γεμάτος ἀγάπη δεχόταν τοὺς πάντες. Ἡ φήμη τοῦ ἔφτασε καὶ ὡς τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Ἀλεξάνδρειας. Ὁ πατριάρχης Θεοφιλος (385-412) τὸν 

ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα καὶ τὸν συμβουλεύονταν γιὰ τὰ θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα καὶ στὶς μεγάλες καὶ σοβαρὲς ἀποφάσεις του. Μάλιστα ἀρκετὲς φορὲς τὸν ἐπισκεπτόταν ὁ ἴδιος ὁ Θεόφιλος στὸ ἀσκητήριό του. 

Σὲ κάποια ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐπισκέψεις τοῦ ὁ Θεόφιλος μαζὶ μὲ μερικοὺς ἀκολούθους του, ζήτησε ἀπὸ τὸν Ἀρσένιο νὰ τοὺς πεῖ λόγο πνευματικὸ καὶ ὠφέλιμο. Ὁ Γέροντας τοὺς ρώτησε: «Ἂν σᾶς πῶ κάποιο λόγο θὰ τὸν ἐφαρμόσετε;». Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν «ναί». Τότε τοὺς εἶπε: «ὅπου ἀκοῦτε ὅτι βρίσκεται ὁ Ἀρσένιος νὰ μὴν πλησιάζετε». Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τοὺς ἔδειξε τὴν μεγάλη ταπείνωσή του καὶ τοὺς δίδαξε τὴν ἀρετὴ τῆς ταπείνωσης, ἡ ὁποία εἶναι γιὰ τοὺς ἀσκητὲς ἡ πρώτη καὶ μεγάλη ἀρετή. Τοὺς συμβούλεψε: «ὅσο μεγάλος εἶσαι, τόσο περισσότερο νὰ ταπεινώνεις τὸν ἑαυτό σου»! 

Ἐφαρμόζοντας τὴν ταπείνωση ὁ ἴδιος ἀπέφευγε τὶς πολλὲς ἐπισκέψεις. Μάλιστα μὲ τὴ συνοδεία τῶν μαθητῶν του Αλεξάνδρου και Ζωιλου αφησε τὴ Σκήτη του καὶ κατέφυγε στην Πέτρα, στην Μέμφιδα καὶ μετὰ στην Κανώπη, ὅπου συνέχισε τὴν ἄσκησή του, μὲ ἀδιάλειπτη προσευχή, νηστεία καὶ ἀγρυπνία. Ζοῦσε ὡς ἐπίγειος ἄγγελος καὶ ἀκτινοβολοῦσε, διότι εἶχε ἀξιωθεῖ τῆς κατὰ χάριν θεώσεως ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή. Κοιμήθηκε εἰρηνικὰ το 445. Πρὶν παραδώσει τὴν ἁγιασμένη ψυχή του στὸν Κύριο, ρωτήθηκε ἀπὸ τοὺς μαθητές του, ποὺ ἤθελε νὰ τὸν ἐνταφιάσουν. Ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε: «Παιδιά μου δέστε μου ἕνα σχοινὶ στὰ πόδια μου καὶ σύρετε μὲ στὸ βουνὸ καὶ παρατῆστε μὲ ἐκεῖ». Τόση μεγάλη ἦταν ἡ ταπείνωσή του, ὥστε δὲν ἤθελε εὐπρεπῆ κηδεία! 

Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στις 8 Μαΐου. Αποτελεί γιὰ τοὺς μοναχοὺς πρότυπο ἀγωνιστὴ κατὰ τῶν παθῶν καὶ δάσκαλο τῆς ταπείνωσης. Ὁ ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης περιγράφει τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀρσενίου: «Ξηρὸς στὸ σῶμα καὶ μακρὺς στὸ μέγεθος. Εἶχε τὰ γένια ὡς τὴν κοιλιά, ἡ μορφὴ τοῦ προσώπου τοῦ ἦταν ἀγγελικὴ καὶ σεβάσμια, σὰν αὐτὴ τοῦ Πατριάρχη Ἰακώβ». Τεμάχιο λειψάνου τοῦ βρίσκεται στην Ιερᾶ Μονὴ Κύκκου, στὴν Κύπρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.