Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεομάρτυρας ὁ ἐν Ἰωαννίνοις ἀθλήσας (17 Ἰανουαρίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ

Οἱ χιλιάδες Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τήν ἡρωική τους μαρτυρία στά μαῦρα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, εἶναι ἰσάξιοι μέ τούς Μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐν Ἰωαννίνοις.

Γεννήθηκε στό χωριό Τσούρχλι τῶν Γρεβενῶν, σημερινό «Ἅγιος Γεώργιος» στά 1808. Οἱ γονεῖς του, Κωνσταντῖνος καί Βασιλική, ἁπλοϊκοί καί φτωχοί γεωργοί, εἶχαν πίστη στό Θεό καί βίωναν τήν Ὀρθοδοξία. Μεγάλωσαν καί ἀνάθρεψαν τό παιδί τους μέ εὐσέβεια καί προσήλωση στήν σώζουσα πίστη τῆς Ὀρθοδοξίας.

Σέ ἡλικία 18 ἐτῶν ἔχασε τούς ἀγαπημένους του γονεῖς καί, γιά νά ζήσει, κατέβηκε στά Ἰωάννινα νά ἐργαστεῖ. Προσλήφτηκε ὡς ἱπποκόμος σέ κάποιον Χατζή Ἀβδουλά, ἀξιωματικό... τοῦ Ἐμίν Πασᾶ,  ἐργαζόμενος γιά περίπου ὀκτώ χρόνια, δείχνοντας ἀσυνήθιστη τιμιότητα, εὐγένεια καί ἀφοσίωση, ὥστε νά τόν ἐκτιμήσουν οἱ τοῦρκοι καί νά τόν θεωροῦν «δικό» τους. Μάλιστα τόν ἀποκαλοῦσαν «Χασάν Ἀγᾶ», ἐλπίζοντας ὅτι θά ἐξισλαμίζονταν.

Στά 1836 ὁ Γεώργιος ἀρραβωνιάστηκε μέ μιά εὐσεβῆ Γιαννιώτισσα νέα, τήν Ἑλένη. Τότε ἕνας ραδιοῦργος χότζας τῆς περιοχῆς θύμωσε, διότι εἶδε τόν Γεώργιο νά μήν προτιμᾶ καί νά καταφρονεῖ τήν θρησκεία του καί ἔτρεξε ἀμέσως στίς ἀρχές καί τόν συκοφάντησε, ὅτι δῆθεν εἶχε ἀσπασθεῖ τό Ἰσλάμ καί κατόπιν ἐπέστρεψε στήν χριστιανική πίστη. Ἄς σημειωθεῖ, πώς γιά τήν διδασκαλία τοῦ Κορανίου, αὐτό ἦταν ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα καί πώς, ἄν δέν μεταστρέφονταν καί πάλι στό Ἰσλάμ, ἔπρεπε νά πεθάνει!

Τό ἔσυραν μέ βία στά ἀνακριτικά γραφεῖα καί ὥσπου νά δικασθεῖ, τόν ἔκλεισαν σέ σκοτεινές καί ἀπάνθρωπες φυλακές. Ὁ Γεώργιος ἀπολογήθηκε στό δικαστήριο μέ θάρρος, ὅτι κατάγεται ἀπό εὐσεβῆ χριστιανική οἰκογένεια καί πώς οὐδέποτε διανοήθηκε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του στό Χριστό. Γιά νά ἀποδείξει τήν ἀθωότητά του καί ζήτησε νά ἐξετασθεῖ ὅτι δέν εἶχε κάνει περιτομή. Ἡ ἐξέταση τόν δικαίωσε καί ἀφέθηκε ἐλεύθερος. Ὁ Γεώργιος καί ἡ Ἑλένη παντρεύτηκαν τόν Αὔγουστο ἤ τόν Ὀκτώβριο τῆς ἴδιας χρονιᾶς.

Τό 1837 προσλήφτηκε στή δούλεψη ἑνός ἄλλου τούρκου ἀξιωματούχου, τοῦ Μουσελίμη τῶν Φιλιατῶν. Ἀλλά το Δεκέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους γύρισε τά Ἰωάννινα, διότι γέννησε ἡ σύζυγός του ἕνα χαριτωμένο ἀγόρι καί διότι ἤθελε νά παραστεῖ στή βάπτισή του, ἡ ὁποία ἔγινε στίς 12 Ἰανουαρίου. Ὁ ἴδιος χότζας, ὅταν ἔμαθε γιά τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ τοῦ Γεωργίου, σκέφτηκε νά ἐπανέλθει στήν συκοφαντία του, ὑποστηρίζοντας, πώς ὁ Γεώργιος εὐτελίζει τήν ἰσλαμική πίστη, διότι εἶχε ὄντως γίνει μουσουλμᾶνος καί ἀλλαξοπίστησε γιά χάρη τῆς χριστιανῆς Ἑλένης. Μάλιστα θεώρησε ἐπιπρόσθετη προσβολή, τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ του!

Οἱ τουρκικές δικαστικές ἀρχές ἔδωσαν διαταγή νά συλληφθεῖ καί νά ὁδηγηθεῖ στή φυλακή καί νά βασανιστεῖ, ὥσπου νά ἀρνηθεῖ τήν χριστιανική του πίστη καί νά τουρκέψει. Βασανιστές τόν πίεζαν καί τόν κακοποιοῦσαν νά ὑποκύψει, ἀλλά ἐκεῖνος ἔμεινε ἀμετάπειστος. Ὁμολογοῦσε, μέ ὅση δύναμη εἶχε, τήν πίστη του στό Χριστό καί τήν Ὀρθοδοξία.

Ὁ κλῆρος καί ὁ λαός τῶν Ἰωαννίνων, ὅταν ἔμαθαν γιά τή σύλληψή του, θορυβήθηκαν καί ἔκαναν ό, τί μποροῦσαν γιά νά τόν ἀπελευθερώσουν. Μάταια ἐκλιπαροῦσαν καί προσπαθοῦσαν νά πείσουν τίς τουρκικές ἀρχές ὅτι ὁ Γεώργιος ἦταν ἀθῶος καί οὐδέποτε εἶχε ἐκφράσει τήν παραμικρή ἐπιθυμία νά γίνει μουσουλμᾶνος.

Ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννίνων Ἰωακείμ ὁ Χίος, ἀποφάσισε νά πάει στό δικαστήριο, νά καταθέσει ὑπέρ τοῦ Γεωργίου, τό ὁποῖο ἔγινε τήν ἑπόμενη ἡμέρα.

Ὅμως τά ἐπιχειρήματα καί τίς μαρτυρίες τοῦ Μητροπολίτη δέν ἔγιναν δεκτά ἀπό τούς τούρκους δικαστές, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πάρει τήν ἀπόφασή τους: ἤ νά κάμουν το Γεώργιο νά ἀλλαξοπιστήσει, ἤ νά τόν σκοτώσουν! Μέ διάφορες κολακεῖες, προσπαθοῦσαν νά τόν πείσουν, τάζοντάς του ἀξιώματα, τιμές καί πλούτη. Ἐκεῖνος ὅμως ἔμεινε ἑδραῖος στήν πίστη του, ὁμολογῶντας: «Εἶμαι Χριστιανός!». Κατόπιν ἄρχισαν οἱ ἀπειλές, πώς ἄν δέν ἀσπάζονταν τό Ἰσλάμ θά τόν βασάνιζαν φρικτά καί θά τόν θανάτωναν. Ὅμως ὁ Γεώργιος δέν ὑπέκυπτε, καί φώναζε ὅσο δυνατότερα μποροῦσε: «Εἶμαι Χριστιανός!».

Ὅταν διαπίστωσαν τό μάταιο τῶν προσπαθειῶν τους, παρέδωσαν τόν Μάρτυρα στούς δημίους νά τόν βασανίσουν, ὅσο φρικτότερα μποροῦσαν. Τόν μαστίγωσαν ἄγρια καί ἀνελέητα, γεμίζοντας τό σῶμα του μέ βαθιές πληγές, στίς ὁποῖες ἔριχναν καυτό λάδι καί κερί. Τοῦ ἔχωσαν στά νύχια ἀκίδες ἀπό καλάμια. Τόν πέταξαν στό πιό ὑγρό καί σκοτεινό μέρος τῆς φυλακῆς, τοποθετῶντας μιά τεράστια πέτρα στό στῆθος του, τήν ὁποία μόλις σήκωναν εἴκοσι ἄνδρες! Ὁ Γεώργιος, ὑπόμεινε μέ ἡρωισμό καί καρτερία τά φρικτά βασανιστήρια, φωνάζοντας: «Εἶμαι Χριστιανός καί Χριστιανός θέλω νά πεθάνω»!

Τό ἑπόμενο Σάββατο τόν ὁδήγησαν στόν ἀνθύπατο Καχαγιάμπεη, ὁ ὁποῖος, γιά τελευταία φορά τόν ρώτησε ἄν θέλει νά σώσει τή ζωή του, νά ἀλλαξοπιστήσει. Ὁ Μάρτυρας ὁμολόγησε καί πάλι τήν ἀπόφασή του νά πεθάνει ὡς Χριστιανός. Τήν Κυριακή ὁδηγήθηκε στόν διοικητή Μουσταφά Πασᾶ, ὁ ὁποῖος ἔβγαλε διαταγή: θάνατος δι' ἀπαγχονισμοῦ!

Στίς 17 Ἰανουαρίου, ἡμέρα Δευτέρα, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, διάλεξαν οἱ ἀντίχριστοι γιά νά τόν ἐκτελέσουν. Τό ἀπαγχόνισαν, στήν ἀγορά τοῦ Χάνδακος, κάτω ἀπό τό μεγάλο φρούριο, ἐνώπιον μεγάλου πλήθους φωνασκούντων μουσουλμάνων, ἀφήνοντας κρεμασμένο τό ἱερό λείψανό του τρεῖς μέρες, ὡς τίς 19 Ἰανουαρίου. Τό διάστημα αὐτό συνέβηκαν θαυμαστά φαινόμενα. Τό βράδυ της 17η Ἰανουαρίου ἕνα λαμπρό φῶς ἀπό τόν οὐρανό κατέβηκε καί στεφάνωσε τόν Μάρτυρα. Τό φῶς αὐτό κατέβαινε κάθε βράδυ, ὅσο ἦταν τό τίμιο λείψανο κρεμασμένο. Κατόπιν προύχοντες τῶν Ἰωαννίνων τό ἀγόρασαν ἀντί 300 γροσιῶν καί τό παρέδωσαν στόν Μητροπολίτη Ἰωακείμ, ὁ ὁποῖος μέ τόν Μητροπολίτη Ἄρτης, τό ἐνταφίασαν στή δυτική πύλη τοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου. Ἀκολούθησαν πάμπολλα θαύματα.

Ἡ ἀνακομιδή του ἔγινε στίς 25 Ὀκτωβρίου 1971, ὅπου τοποθετήθηκε στόν ὁμώνυμο ναό, στήν πλατεῖα Πάργης. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 17 Ἰανουαρίου καί εἶναι ὁ πολιοῦχος ἅγιος τῶν Ἰωαννίνων.