(Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος στὸν λόγο του «πρὸς Ἀνδριάντας» προτρέπει, ὅταν κάποιος βλασφημεῖ τὸν Θεό, κατὰ λέξη «ράπισον αὐτοῦ τὴν ὄψιν, σύντριψον τὸ στόμα, ἁγίασόν σου τὴν χείρα». Εἶναι ἀκόμη σύνηθες, ἐὰν κάποιος στραφεῖ, μετανοῶν, στὴν ἐκκλησία καὶ μετέχει στὴν μυστηριακὴ ζωὴ - Θεία Κοινωνία, νηστεῖες, ἐκκλησιασμὸς ὄρθρου βαθέως - νὰ ἀκούει ἀπὸ «φίλους» καὶ οἰκείους ἀκόμη, εἰρωνεῖες τοῦ τύπου «τί ἔγινες θεούσα», «θὰ βάλεις καὶ ράσο»… Στὸν «Εὐεργετινὸ» διαβάζουμε κάτι σχετικό. «Ὁ ὀρθῶς μετανοῶν ἀπὸ ἀνόμων χλευάζεται καὶ τοῦτο αὐτό ἐστι τεκμήριον εὐαρεστήσεως». Οἱ χλευασμοὶ εἶναι ἀπόδειξη οὐράνιας χαρᾶς. «Χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοούντι» στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο).
Ἂς ἔρθουμε ὅμως στὰ καθ’ ἑαυτόν. Πρὶν φτάσω στὸ τωρινὸ θὰ παραθέσω δύο γεγονότα. Πρὸ τριετίας ἐκδιώχθηκα κακὴν-κακῶς ἀπὸ τὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ 4Ε. Γιὰ δέκα χρόνια ἀφιλοκερδῶς πάντοτε, ὅπως γίνεται στὰ περιφερειακὰ κανάλια, παρουσίαζα τὴν ἐκπομπὴ «Γράμματα Σπουδάματα». Μὲ εἶχε ἐπιλέξει ὁ μακαριστός, σπουδαῖος Γέροντας π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, αἰωνία του ἡ μνήμη. Μὲ τὴν κοίμησή του, ἡ διάδοχη κατάσταση, σταμάτησε τὴν ἐκπομπή, μὲ ἀστεῖες δικαιολογίες, ὅπως «ἡ ἐκπομπὴ ἔκανε τὸν κύκλο της» ἤ, χειρότερα, «ἔληξε τὸ συμβόλαιό του», ὑπονοώντας ὅτι ἤμουν ἐπὶ πληρωμὴ στὸ κανάλι. Δὲν ἀντέδρασα, δὲν ἔγραψα τίποτε γιατί «ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ δεχόμαστε καρτεροψύχως τὶς ἀδικίες». Τέλος πάντων, δόξα τῷ Θεῷ.
Πρὸ διετίας, ἤμουν προσκεκλημένος σὲ μεγάλη ἐνορία τῆς Μητροπόλεως Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως, γιὰ νὰ μιλήσω γιὰ τὰ νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, τὰ νεοταξικά, προσηλυτιστικά, ἀπαράδεκτα γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία μας, ἐγχειρίδια, τὰ ὁποῖα καταδικάστηκαν καὶ ἀπὸ τὸ Συμβούλιο Ἐπικρατείας ὡς ἀντισυνταγματικά, προκαλώντας τὴν μῆνιν τῆς τότε ἀσημαντότητας ποὺ ὑποδυόταν τὸν ὑπουργὸ Παιδείας, Γαβρόγλου. Τὴν παραμονὴ τῆς ἐκδήλωσης μὲ ἐνημερώνουν ὅτι ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης, ζήτησε -καὶ συνέβη- τὴν ἐξαίρεσή μου ἀπὸ τοὺς ὁμιλητές. (Ὑποθέτω ὅτι ἢ συμφωνοῦσε μὲ τὸ περιεχόμενο τῶν βιβλίων ἢ δὲν ἤθελε νὰ δυσαρεστήσει τούς τότε κυβερνῶντες). Δὲν μίλησα, δὲν ἔγραψα, δὲν ἀντέδρασα τότε. Τέλος πάντων, δόξα τῷ Θεῷ.
Ἔρχομαι στὸ πρόσφατο συμβάν. (Γι΄ αὐτὸ ὑπάρχουν ἐπιστολές). Στὶς 8 Ἀπριλίου τοῦ 2021, μετὰ καὶ ἀπὸ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία μοῦ ἐστάλη ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν Δῆμο Βόλβης, διὰ τῆς ὁποίας προσκλήθηκα νὰ πραγματοποιήσω ὁμιλία γιὰ τὴν μάχη τῆς Ρεντίνας, στὶς 15 Ἰουνίου τοῦ 1821, στὴν ὁποία πρωταγωνίστησε ὁ ἥρωας Ἐμμανουὴλ Παπᾶς, στὰ πλαίσια καὶ τοῦ ἑορτασμοῦ γιὰ τὰ 200 χρόνια τῆς Ἐθνεγερσίας. Ἡ ὁμιλία ἦταν γιὰ 5 ἢ γιὰ 13 Ἰουνίου. Δέχτηκα μετὰ χαρᾶς.
Παραθέτω καὶ μία παράγραφο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Δήμου: «Ἡ μοναδική μας ἐπιφύλαξη γιὰ τὴν μὴ πραγματοποίηση τῆς ἐκδήλωσης εἶναι ἡ κατάσταση τῆς πανδημίας τὴν συγκεκριμένη περίοδο. Σὲ περίπτωση ποὺ δὲν ἐπιτραπεῖ ἡ ἐκδήλωση σὲ κλειστὸ χῶρο, θὰ θέλαμε μετὰ χαρᾶς καὶ ἂν ἐσεῖς βέβαια ἐπιθυμεῖτε νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ὁμιλία σας τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ 13 Ἰουνίου 2021 σὲ ὑπαίθριο χῶρο (διὰ ζώσης) κατὰ τὸν ἐπίσημο ἑορτασμὸ τῆς Μάχης τῆς Ρεντίνας».
Στὶς 26-4-2021, λαμβάνω ἐπιστολὴ μὲ τὴν ὁποία ἐνημερώνομαι ὅτι ἀκυρώνεται ἡ ὁμιλία. Ἐπειδὴ τὸ διαδίκτυο ἔχει καὶ τὰ καλά του, διάβασα ἀνακοίνωση τοῦ Δήμου Βόλβης ὅτι θὰ γίνουν κανονικὰ οἱ ἐπετειακὲς ἐκδηλώσεις μὲ κεντρικὸ ὁμιλητὴ «τὸν κ. Κύριλλο Τσερμπάκ, καθηγητὴ-Σύμβουλο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας». Διάβασα «καθηγητὴ» καὶ ὑπέθεσα ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔβαλαν κάποιον εἰδικὸ ἱστορικό, πανεπιστημιακό. Ἐξάλλου ἕνας δάσκαλος μάχιμος εἶμαι, χωρὶς ἀκαδημαϊκὲς περγαμηνές.
Ἀπὸ περιέργεια, ἔψαξα στὸ διαδίκτυο γιὰ τὸν καθηγητὴ Τσερμπὰκ καί… κάπνισαν τὰ μάτια μου ἀπὸ ὀργή. (Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ παρὸν κείμενο). «Ξεδιπλώθηκε» μπροστά μου τὸ πρωτοσέλιδο τῆς ἐφημερίδας «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», στὶς 6-11-2014, μὲ τίτλο «Θέλεις Ἐθνικὸ Ὕμνο; Ἀποβάλλεσαι». Ὁ κ. καθηγητὴς Κ. Τσερμπὰκ ἦταν διευθυντὴς τότε τοῦ 2ου ΕΠΑΛ Κατερίνης, καὶ ἀπέβαλλε τὸν νεαρὸ μαθητή, γιατί, διαβάζω στὴν ἐφημερίδα, «τόλμησε νὰ ζητήσει ἔπαρση σημαίας μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα».
Καὶ σὲ ἄλλες ἰστοσελίδες, διαβάζω: «Τὸ ὑψηλὸ ἐθνικό του φρόνημα καὶ ἡ μεγάλη του ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα του τὴν Ἑλλάδα, ὁδήγησαν ἕναν μαθητὴ τῆς 1ης τάξης τοῦ 2ου ΕΠΑΛ Κατερίνης, στὴν ἀποβολή! Τό… σφάλμα του καὶ ἡ… ἀταξία του, ποὺ τοῦ στοίχισε τὴν τιμωρία του, ἦταν νὰ ἀξιώσει ἀπὸ τὸν διευθυντὴ τοῦ σχολείου, νὰ ὑψώνεται ἡ ἑλληνικὴ σημαία μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα καὶ νὰ ἀκούγεται ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος, ὅπως προβλέπεται ἀπὸ τὸν Νόμο Κ.Δ.Π. 223/97, παρ. 33». (Βεβαίως ἐπὶ ΣΥΡΙΖΑ καταργήθηκε καὶ ὁ παραπάνω νόμος. Σήμερα οὔτε ἔπαρση οὔτε ἀπαγγελία τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου γίνεται. Οἱ δὲ «νοικοκυραῖοι καὶ πατριῶτες» τῆς Νέας Δημοκρατίας οὔτε λόγος γιὰ ἀλλαγή. Τὸ κράτος καὶ τὸ ..παρακράτος ἔχει συνέχεια…).
Αὐτὰ ποὺ προανέφερα δὲν τὰ γράφω οὔτε ὡς καημενολογίες οὔτε ἐπιζητῶ φωτοστέφανα δῆθεν ἀγωνιστή. Τοῦτος ὁ τόπος ἔχει ἥρωες, πραγματικούς, ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ Πίστη καὶ Ἑλλάδα. Ὅμως, ἀναρωτιέμαι, μήπως πρέπει «ὅσοι ζωντανοί», νὰ βάλουμε τέλος στὴν κατρακύλα; Ὡς πότε ἡ πατρίδα μας θὰ βυθίζεται στὴν παρακμή, ἐλεγχόμενη ἀπὸ δύο-τρεῖς οἰκογένειες καὶ τὰ ἔκγονά τους, ποὺ τὴν διακυβέρνησή της δὲν τὴν βλέπουν ὡς θυσία καὶ ἀκάνθινα στεφάνια, ἀλλὰ ὡς χόμπι καὶ καλοπέραση;
Αὐτὴ ἡ περιρρέουσα ἀσχήμια ὤθησε κάποτε καὶ τὸν πράο καὶ εὐγενικὸ Κόντογλου νὰ βροντοφωνάζει: «Καθαρίστε ἀπὸ τὴν πνευματικὴ πανούκλα τὴν δυστυχισμένη τὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ μπορέσουνε νὰ δουλέψουνε οἱ ἄξιοι δουλευταράδες. Τὰ σκουλήκια, γιὰ νὰ σώσουνε τὴν τιποτένια ὕπαρξή τους, δὲν ἀφήνουνε καμμιὰ ψυχὴ ἄξια νὰ ὀρθοποδήσει, ἀπὸ συμφέρον κι ἀπὸ φθόνο. Ὅλοι οἱ πνευματικοὶ σαλταδόροι ἔχουνε πιάσει τὰ πόστα. Καὶ εἶναι δεμένοι μεταξύ τους, ὅπως εἶναι οἱ κάμπιες κολλημένες ἡ μία πάνω στὴν ἄλλη. Μόλις τὶς χωρίσει κανένας ψοφᾶνε. Ἔτσι πρέπει νὰ γίνει καὶ μὲ τὶς ἀνθρωποκάμπιες ποὺ μαραζώνουνε τὸ ὁλόδροσο πνευματικὸ δέντρο τῆς φυλῆς μας».
Δημήτρης Νατσιὸς,
δάσκαλος-Κιλκὶς
κ. Νατσιέ, κρατᾶτε καί ὑψῶστε ψηλά τἠν Σημαία! Σύντομα θά προελάσουμε γιά τή Νίκη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες τα Χρυσόστομε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια νέα φιλική εταιρεία έχει ανάγκη η Ελλάδα μας. Τότε όλοι οι Έλληνες ήταν ενωμένοι όμως...Τώρα; Τι ζητάμε στη ζωή μας;
ΑπάντησηΔιαγραφή