Ἄλλη μία φορὰ ὁ ἀξιόλογος κι ἐξαίρετος ἑρμηνευτὴς Χρῆστος Μάστορας, μᾶς ἔκανε ὑπερήφανους. Μᾶς καθήλωσε μπροστὰ στοὺς δέκτες τῆς τηλεόρασης, μὲ τὴν ἐξαιρετικὴ ἑρμηνεία του σὲ ὅλα τὰ εἴδη τῆς ἔντεχνης μουσικῆς μὰ καὶ στὶς ρίζες τῆς λαϊκῆς μας παράδοσης, στὸ δημοτικὸ τραγούδι. Μᾶς καθήλωσε μὲ τὴν ἄψογη παρουσίαση τοῦ γνωστοῦ πλέον συγκροτήματός του «Μέλισσες», τὴν συμπεριφορά του, τὴν γλυκάδα του, τὴν ἀγάπη του. Προσόντα ποὺ ἀντανακλοῦν...
σὲ ἕναν ταπεινό, μετριόφρον καὶ γαλουχημένο ἄνθρωπο.Μᾶς καθήλωσε ἀκόμα μὲ τὴν ἀνάδειξη ἐκείνου τοῦ νέκταρ ποὺ εἶναι ἀναθρεμμένος ὁ Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμός. Τὸ δημοτικὸ τραγούδι καὶ τὸ κλαρίνο του. Αὐτὰ τὰ θησαυρίσματα ποὺ ἀντηχοῦσαν σὲ χαρὲς καὶ πανηγύρια, σὲ γάμους καὶ νίκες, σὲ ὅλο τὸ φάσμα τῆς ζωῆς τοῦ Ἠπειρωτικοῦ καὶ συνάμα Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Μὲ αὐτὰ ξεπερνοῦσε τὴν σκλαβιὰ καὶ τὴν κακομοιριά, τὴν φτώχεια καὶ τὶς μπόρες. Μὲ αὐτὰ κοιμοῦνταν καὶ μὲ αὐτὰ ξυπνοῦσε. Μὲ αὐτὰ ὀνειρεύονταν καὶ μὲ αὐτὰ εὐέλπιζε.
Δὲ διάλεξε ὁ Χρῆστος Μάστορας ἕνα συγκρότημα ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, ποὺ εἶναι τόσα πολλά, ἀλλὰ ἕνα συγκρότημα ἀπὸ τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Τὴν ξακουστὴ κομπανία Βέρδη ἀπὸ τοὺς Βουλιαράτες Δρόπολης. Γιὰ νὰ δείξει στὸ εὐρὺ κοινὸ ἄλλη μία φορὰ τὴν βορειοηπειρωτικὴ καταγωγή του. Νὰ δείξει πὼς αὐτὸ τὸ ξεχασμένο κομμάτι, κρύβει θησαυροὺς μέσα του. Ἔχει ἀναδείξει καὶ ἀναδείχνει ἡρωισμοὺς καὶ ἀγωνιστές. Προσωπικότητες καὶ εὐεργέτες. Καλλιτέχνες καὶ ἑρμηνευτές. Σὲ ὅλα τὰ εἴδη. Σὲ ὅλο τὸ φάσμα.
Ὁ Χρῆστος Μάστορας, σὲ ἀντίθεση μὲ κάποιους ὅπου κρύβουν ἢ ντρέπονται νὰ προβάλουν τὴν καταγωγὴ τους διότι «παρασημοφορήθηκαν» μὲ κάποιο πόστο ἢ θέση, δὲν ἔχει ἀρνηθεῖ ποτὲ τὴν καταγωγή του. Καὶ ὅταν ἔγινε πασίγνωστος σὲ ὅλο τὸ ἑλληνικὸ κοινό. Κι ὅταν ἔγινε ἑρμηνευτὴς διεθνοῦς κλάσης. Καὶ ὄχι μόνον. Τὴν πρόβαλε κι ἀπὸ πάνω. Τὴν βροντολάλησε. Κι ἒνιωθε ὑπερήφανος. Κι ἒνιωθε στεναχωρημένος μὲ τὴν ἐρημιά της. Τὴν κατάντια της. Καὶ βροντοφώναξε μπροστὰ στὸν Πρωθυπουργὸ τὸν κ. Μητσοτάκη γιὰ τὶς ἀδικίες ποὺ γίνονται στοὺς Βορειοηπειρῶτες. Πού ἀκόμα μερικοὶ «σοφοί», τοὺς ἀποκαλοῦν ἀλλοδαπούς.
Ἄλλη μία φορὰ οἱ Ἑλλαδίτες μνημονεύουν τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό. Ὅπως μὲ τὴ δίκη τῶν πέντε. Ὅπως μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη ποὺ δολοφονήθηκε γιὰ τὴν μητρική του γλώσσα. Ὅπως μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Κατσίφα ποὺ δολοφονήθηκε γιὰ τὴν ἑλληνικὴ σημαία του. Ὅπως…
Εὖγε, Χρῆστο Μάστορα, μᾶς κάνεις ὑπερήφανους.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου