14 Ιαν 2021

Ἡ τραγωδία τῶν ἀμβλώσεων - ἕνα σύγχρονο Ὁλοκαύτωμα

Τὸ ναζιστικὸ Ὁλοκαύτωμα…
Κατὰ τὸ ναζιστικὸ Ὁλοκαύτωμα, 10-12 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ὑπολογίζεται ὅτι δολοφονήθηκαν ἐντὸς ψυχρῶν καὶ ἀφιλόξενων γερμανικῶν στρατοπέδων συγκέντρωσης ἐπειδὴ ἦταν ἀνεπιθύμητοι γιὰ διάφορους (στὴν πραγματικότητα ἀκατανόητους) λόγους. 
Ἡ ἠθικὴ δικαιολόγηση τοῦ ναζιστικοῦ Ὁλοκαυτώματος βασίστηκε στὴ θεωρία ὅτι τὰ θύματα ἤταν “Untermenschen”, δηλαδὴ ὑπάνθρωποι, ἀτελεῖς, κατώτεροι ἢ μὴ ἄνθρωποι. 
Καὶ τὸ φεμινιστικὸ Ὁλοκαύτωμα 
Σήμερα, σύμφωνα μὲ τὰ πιὸ ἔγκυρα στατιστικὰ στοιχεῖα, κάθε ἑβδομάδα παγκοσμίως περισσότεροι ἀπὸ 1 ἑκατομμύριο (ἀγέννητοι) ἄνθρωποι δολοφονοῦνται ἐντός τῆς ζεστῆς καὶ δομικὰ φιλόξενης μήτρας ποὺ τοὺς κυοφορεῖ ἐπειδὴ... εἶναι ἀνεπιθύμητοι γιὰ διάφορους (στὴν πραγματικότητα ἀκατανόητους) λόγους. 
Ἡ ἠθικὴ δικαιολόγηση τοῦ σύγχρονου Ὁλοκαυτώματος βασίζεται στὴ θεωρία ὅτι (α) τὰ θύματα εἶναι ἀτελεῖς, νομικὰ ὑποδεέστεροι ἢ μὴ ἄνθρωποι (δηλαδὴ σὲ ἕναν νέο ὁρισμὸ τῶν Untermenschen), καὶ (β) οἱ μητέρες τους ἔχουν ἀπόλυτη ἐξουσία (ζωῆς καὶ θανάτου) ἐπάνω τους, ἐξουσία ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸ αὐτεξούσιό τους.

Ἡ συλλογική μας εὐθύνη

Ἂς ἀναλογιστοῦμε τὴν εὐθύνη ποὺ ἔχουμε ὅλοι σὲ αὐτὸ τὸ σιωπηλὸ ἔγκλημα. Ἂς σκεφθοῦμε γιὰ λίγο τὸν παραλληλισμὸ μὲ τὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ καθεστώς.

Τότε ὑπῆρξε κρατικὰ νόμιμο καὶ ἐν πολλοῖς κοινωνικὰ ἀποδεκτὸ νὰ “ἐκκαθαρίζονται” ἀνεπιθύμητοι ἄνθρωποι. Ἐνῶ σχεδὸν ὅλοι οἱ “καθὼς-πρέπει” πολίτες (ἀστοὶ καὶ διανοούμενοι, προοδευτικοὶ καὶ συντηρητικοὶ) – ἄλλος νωρίτερα, ἄλλος ἀργότερα – γνώριζαν ἢ ὑποψιάζονταν τὸ συντελούμενο ἔγκλημα, εἴτε φανερὰ τὸ ὑποστήριξαν εἴτε, στὴν πλειονότητά τους, σιωπηλὰ συναίνεσαν ἢ ἀδιαφόρησαν.

Σήμερα δυσκολευόμαστε νὰ καταλάβουμε τὸ πῶς ἕνας σπουδαῖος καὶ πολιτισμένος λαὸς ἐπέδειξε βαρβαρότητα τόσο ὀργανωμένη καὶ σὲ τέτοια ἔκταση. Εἶναι σχεδὸν βέβαιο ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ μέλλοντος θὰ ἀναρωτιοῦνται τὸ ἴδιο γιὰ τοὺς προγόνους τους τῶν τελευταίων δεκαετιῶν τοῦ 20οῦ καὶ πρώτων δεκαετιῶν τοῦ 21ου αἰώνα. 

Ποσοτικὴ σύγκριση…

Σὲ σημερινοὺς ὅρους ἀμβλώσεων, ὁλόκληρο τὸ ναζιστικὸ Ὁλοκαύτωμα ἰσοδυναμεῖ τὸ πολὺ μὲ 10–12 βδομάδων “σοδειὰ” τῶν σημερινῶν “ἀγγέλων τοῦ θανάτου”, κατὰ τὰ ἄλλα ὑπηρετῶν τοῦ Ἱπποκράτειου ὅρκου! 

Καὶ ποιοτικὴ σύγκριση

Πέρα ἀπὸ τὶς ἐμφανεῖς ὁμοιότητες (κρατικὴ νομοθέτηση, ἠθικὴ “δικαιολόγηση”, συστηματικὴ ὀργάνωση, ἐνεργὴ συμμετοχὴ ἰατρῶν), τρεῖς οὐσιώδεις διαφορὲς τοῦ νέου Ὁλοκαυτώματος ἀπὸ τὸ ναζιστικὸ ἀντίστοιχό του καθιστοῦν τὸ σημερινὸ ἔγκλημα εἰδεχθέστερο καὶ τὴν θλιβερὴ εὐθύνη ὅλων μας βαρύτερη:

(1) Ἡ πλήρης ἀδυναμία τῶν θυμάτων τοῦ σύγχρονου Ὁλοκαυτώματος νὰ διαμαρτυρηθοῦν, νὰ ἀντισταθοῦν, νὰ ἀποπειραθοῦν νὰ διαφύγουν ἡ νὰ προφυλαχθοῦν μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο.

(2) Ἡ φυσικὴ συναυτουργία τῶν μητέρων (φυσικῶν φορέων) τῶν θυμάτων τοῦ σύγχρονου Ὁλοκαυτώματος καὶ ἡ ἠθικὴ αὐτουργία τῶν πατέρων (φυσικῶν προστατῶν) τους, παππούδων, γιαγιάδων, δασκάλων κλπ.

(3) Τέλος, οἱ σημερινὲς συνθῆκες δημοκρατίας καὶ ἐλευθερίας τοῦ λόγου, ποὺ – ἂν καὶ σὲ βαθμιαία μειούμενο βαθμὸ – μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ὑψώσουμε τὴ φωνή μας, νὰ ποῦμε τὸ αὐτονόητο, νὰ καταδικάσουμε τὸ ἔγκλημα καὶ νὰ τρέψουμε τὴν δημόσια ἀτζέντα ὑπὲρ τοῦ ἱεροῦ δικαιώματος στὴ ζωή. Ὅμως, κατὰ κανόνα παρασιωποῦμε!

Συνείδηση καὶ ἐπιστήμη…

Ἡ πανανθρώπινη ἠθικὴ συνείδηση καὶ ἡ μακραίωνη ἰατρικὴ δεοντολογία μᾶς ἐγκαλοῦν. Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη διαλαλεῖ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης καὶ μὲ ἐκπληκτικὴ λεπτομέρεια περιγράφει τὴν ὑπέροχη ἐξέλιξη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ἐντός τῆς θεοδότης μήτρας. Ὅμως, μία ὑποχθόνια διαβολεμένη λογικὴ ἀποφυγῆς μίας “ἄβολης” ἢ “δυσάρεστης” κατάστασης μᾶς ὑπαγορεύει νὰ βάψουμε τὰ χέρια μας μὲ αἷμα ἀθώων!

vs. ταμποὺ καὶ ὑπερηφάνεια

Μέχρι σήμερα, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἡ συζήτηση παραμένει εἴτε ἕνα ταμποὺ περὶ τὸ ἔνοχο κοινὸ μυστικὸ (γιὰ τοὺς “καθὼς πρέπει” ἀστούς, συντηρητικοὺς ἢ προοδευτικοὺς πολίτες), εἴτε ἕνα θρασὺ καὶ ἐπιθετικὸ ἰδεολόγημα δαιμονικῆς ὑπερηφάνειας (γιὰ τοὺς μεταμοντέρνους φαιοχίτωνες τοὺ  πολιτιστικοῦ μαρξισμοῦ καὶ τοὺς παρδαλοὺς ἰδεολόγους τοῦ ἀλλοπρόσαλλου φεμινισμοῦ).

Γνωρίστε τὴν ἀλήθεια…

Ἂς δοῦμε κατάματα τὴν ἀλήθεια τῆς συλλογικῆς μας ἐνοχῆς καὶ τὸ μέγεθος τῆς συλλογικῆς μας ὑποκρισίας.

Ἔμπλεοι ἀγανάκτησης, διαρρηγνύουμε τὰ ἱμάτιά μας γιὰ μία φάλαινα ποὺ ξεβράστηκε κάπου στὸν Εἰρηνικό, πνιγμένη ἀπὸ τὰ πλαστικά τῆς ἀμέλειάς μας, ἢ γιὰ κάποια ζῶα ποὺ βασανίστηκαν ἀπὸ τὴν ψυχοπάθεια μεμονωμένων συνανθρώπων μας. Καὶ τὴν ἴδια ὥρα, ὑποκρινόμαστε τοὺς ἀνήξερους ἀστοὺς ἢ τοὺς ἠθικοὺς ἰδεολόγους γιὰ τὰ ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια μακελεμένα λιλιπούτεια κορμιὰ μωρῶν (ἀλήθεια, ἂν ὄχι ἀληθινῶν καὶ ζωντανῶν ἀνθρώπων, τί ἄλλο;).

Οὐαὶ ὑμίν, ἀστοὶ καὶ ἰδεολόγοι ὑποκριτές!!!

Κάθε λεπτό τῆς ὥρας, τουλάχιστον ἑκατὸ ἀθώα μωρὰ σφαγιάζονται ἀπὸ τὰ μαχαίρια τῶν σύγχρονων Μέγκελε γιὰ νὰ ἀθροίσουν τὸ ζεστὸ μαρτυρικὸ αἷμα τους στὸν βωμὸ τοῦ Μολὼχ τῆς σατανικῆς μας ἐγωπάθειας καὶ διανοητικῆς μας σύγχυσης. 

Καὶ ἡ ἀλήθεια θὰ σᾶς ἐλευθερώσει

Ὁ καθένας ἂς σκύψει μὲ ἐνδιαφέρον καὶ στοργὴ στὴν κάθε περίπτωση ἐνδεχόμενης ἔκτρωσης καὶ ἂς τὴν ἀποτρέψει μὲ πειθώ, συμπαράσταση καὶ προσφορά. Ἂς δοῦμε ξανὰ τὴ σεξουαλικότητά μας κάτω ἀπὸ ἕνα ἄλλο πρίσμα, ὑγιὲς καὶ καθαρό. Ἰδιαίτερα γονεῖς, δάσκαλοι καὶ opinion leaders, ἂς δείξουμε στὰ νέα παιδιὰ (κυρίως μὲ τὸ παράδειγμά μας) πῶς ἡ αὐτοσυγκράτηση καὶ ἡ προσωπικὴ εὐθύνη φωτίζουν καὶ ἀληθεύουν τὸν ἔρωτα.

Ψυχολογικά, ἡ συνειδητοποίηση τῆς τραγικότητας τῆς ἄμβλωσης (ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς αὐτουργοὺς της) εἶναι πικρὴ καὶ ὑπαρξιακὰ δυσβάστακτη, ἐξ’ οὐ καὶ οἱ αὐτόματοι μηχανισμοὶ ἄρνησης καὶ ἀπώθησης… Ἀπὸ μόνη της, ἡ ἀναγνώριση τῆς πραγματικότητας συχνὰ ὁδηγεῖ σὲ ἀπόγνωση, ψυχικὴ ἀσθένεια ἢ θάνατο.

Ὅμως, μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς λύτρωσης. Ὁ δρόμος τῆς λύτρωσης ὑπάρχει καὶ λέγεται μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση στὸ πετραχήλι ἑνὸς πνευματικοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ τρόπος αὐτὸς εἶναι ἁπλός, ἀλλὰ ὄχι εὔκολος. Ἡ ἐλπίδα ὑπάρχει γιατί, ὅπως ὅλα τὰ ἁμαρτήματα, ἀκόμη καὶ τὰ ἐγκλήματα κατὰ τῆς ζωῆς διαγράφονται ὁριστικὰ μὲ τὴ συγχώρεση ἀπὸ τὸν Ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς (βλέπε τὸν περιβόητο πρῶτο ἔνοικο τοῦ Παραδείσου, τὸν ληστὴ τῆς σταύρωσης!) καὶ ἐπουλώνονται οἱ πληγές. Ἂς πάρουμε, λοιπόν, τὸν δρόμο τῆς ἀληθινῆς ζωῆς:

Γιατί ἡ ἀλήθεια ἔχει Ὄνομα… Ἰησοῦς Χριστὸς – ἐγὼ εἶμαι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή.

Ἰωάννης Ἁγιομαυρίτης

29 Δεκεμβρίου 2019 (ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Νηπίων)

enromiosini

2 σχόλια:

  1. ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ!
    τό κράτος δέν μπορεῖ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ νά τίς ἐπιτρέπει καί νά δίνει δωρεάν χρήματα τῶν φορολογουμένων.
    Τά χρήματα αὐτά νά πηγαίνουν ΓΙΑ ΤΕΚΝΟΠΟΙΗΣΗ ὅλα στό 5ο παιδί.
    ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ!
    ΤΑ ΑΔΙΚΟΣΚΟΤΩΜΕΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΗΣΑΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΤΡΩΣΗ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΟΔΥΝΗ! ΒΛΕΠΕΤΕ ΚΑΙ ΑΓΙΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, ΟΣΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΚΑΡΣΛΙΔΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗ ΠΑΣΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΕΜΒΡΥΑ, ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ Κ.Τ.Λ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.