4 Σεπ 2020

Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βαβύλας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ παιδομάρτυρες (4 Σεπτεμβρίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 
Ἡ φοβερὴ περίοδος τῶν διωγμῶν, τῶν τριῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων, ἀνάδειξε μέγα πλῆθος Μαρτύρων, ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους συγκαταλέγονται καὶ οἱ Ἱερομάρτυρες, δηλαδὴ οἱ κληρικοὶ Μάρτυρες. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον ἔνδοξους Ἱερομάρτυρες ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Βαβύλας.
Γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴν Ἀντιόχεια στὸ πρῶτο μισό του 3ου μ. Χ. αἰώνα. Καταγόταν ἀπὸ εὐσεβῆ οἰκογένεια, ἡ ὁποία εἶχε δώσει πολλοὺς Μάρτυρες στὴν Ἐκκλησία. Οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀντιόχειας, ἐκτιμώντας τὴν πίστη, τὸ ἦθος καὶ τὶς ἱκανότητές του τὸν ἀνάδειξαν Ἐπίσκοπό τους. Ὁ Βαβύλας ἀσκοῦσε μὲ ζῆλο καὶ φόβο Θεοῦ τὴν ὑψηλή του διακονία. Κήρυττε μὲ θάρρος καὶ παρρησία, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ καὶ μόνο ἡ φήμη ὅτι κάποιος ἦταν Χριστιανός, συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν καὶ ὅταν δὲν θυσίαζε στὰ εἴδωλα, θανατώνονταν μὲ τοὺς πλέον φρικτοὺς καὶ ἐπώδυνος τρόπους. 
Ὅταν βασίλευε ὁ ἀσεβὴς καὶ φανατικὸς εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας Νουμεριανὸς (254-284), σύναψε συνθήκη εἰρήνης μὲ τὸν βάρβαρο βασιλιὰ τῶν Περσῶν, ὁ ὁποῖος ἦταν λιγότερο θηριώδης καὶ ἀπάνθρωπος ἀπὸ αὐτόν. Ὡς ἐγγύηση γιὰ... τὴν τήρηση τῆς συμφωνίας, ὁ πέρσης βασιλιὰς ἔδωσε τὸν μικρότερο γιό του, νὰ μεγαλώσει στὰ ἀνάκτορα τοῦ ρωμαίου αὐτοκράτορα. Ὅμως ὁ θρησκομανὴς Νουμεριανός, ἀθετώντας τὴν συνθήκη, θυσίασε τὸ παιδὶ στοὺς «θεοὺς» τῆς αὐτοκρατορίας, σφάζοντας τὸ μὲ τὰ ἴδια τοῦ τὰ χέρια! 

Οἱ διωγμοὶ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν ἦταν σὲ ἐξέλιξη. Ἐγκληματίας αὐτοκράτορας , εὐρισκόμενος στὴν Ἀντιόχεια, θέλησε νὰ δεῖ μὲ τὰ ἴδια τοῦ τὰ μάτια, τί γινόταν στοὺς χριστιανικοὺς ναοὺς καὶ ἀποφάσισε νὰ πάει στὸ ναὸ ποὺ λειτουργοῦσε ὁ Ἐπίσκοπος Βαβύλας. Κάποιοι πιστοὶ τὸν εἰδοποίησαν καὶ ὁ γενναῖος χριστιανὸς ποιμένας, διέκοψε τὴ λειτουργία, στάθηκε στὴν εἴσοδο καὶ τοῦ ἀπαγόρευσε στὸν ἴδιο καὶ τὴ συνοδεία του νὰ εἰσέλθουν στὸ ναό. Τὸν ἔλεγξε ὡς ἀσεβῆ, εἰδωλολάτρη καὶ φονιά, λέγοντάς του ὅτι δὲ μποροῦσε νὰ εἰσέλθει στὸ χῶρο, ὅπου λατρεύεται ὁ ἀληθινὸς Τριαδικὸς Θεός, θὰ τὸν μίαινε μὲ τὴν παρουσία του. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἔγραψε ἀργότερα γιὰ τὸ θάρρος τοῦ ἁγίου Βαβύλα: «ποιὸν ἄλλο σ’ ἐτοῦτο τὸν κόσμο νὰ φοβηθεῖ – αὐτὸς ποῦ μὲ τόση παρρησία ἀπώθησε τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα;… Ἔτσι, δίδασκε τοὺς αὐτοκράτορες νὰ μὴν ξεπερνοῦν τὴν ἐξουσία τοὺς πέραν τοῦ μέτρου ποὺ τοὺς δόθηκε ἀπ’ τὸν Θεό, καὶ ἐπίσης ἔδειχνε στοὺς κληρικοὺς πῶς νὰ χρησιμοποιοῦν τὴν αὐθεντία τους». 

Ὁ Νουμεριανὸς ἔφυγε κατησχυμένος, μὲ τὴν πολυπληθῆ ἀκολουθία του. Ταυτόχρονα σχεδίασε τὴν ἐκδίκησή του. Τὴν ἑπόμενη μέρα ἔστειλε ὁμάδα στρατιωτῶν νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν ἐνώπιών του. Ὁ ἡρωικὸς Ἐπίσκοπος κατάλαβε ὅτι φθάνει τὸ τέλος του καὶ γι’ αὐτὸ στάθηκε ἀγέρωχος καὶ χωρὶς ἴχνος φόβου μπροστά του. Ὁ θηριώδης αὐτοκράτορας, γεμάτος θυμὸ καὶ ὀργή, τὸν ρώτησε γιατί παραβαίνει τὶς αὐτοκρατορικὲς διαταγές, οἱ ὁποῖες ἀπαγόρευαν τὴν πίστη στὸ Χριστό. Τοῦ ἔκαμε τὴ συνήθη πρόταση, νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸ Χριστό, νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἀφεθεῖ ἐλεύθερος. Ὁ Βαβύλας ἀπάντησε μὲ γενναιότητα, πὼς δὲν ἀρνεῖται καὶ δὲ θὰ ἀρνηθεῖ ποτὲ τὴν πίστη του στὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεὸ καὶ στὸν Υἱὸ Τοῦ Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ παράλληλα ἔλεγξε τὴν πίστη στὰ εἴδωλα, ὡς πίστη στοὺς δαίμονες, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, «πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν (εἶναι) δαιμόνια» (Ψάλμ.95,5). Τοῦ δήλωσε δὲ ξεκάθαρα πὼς ὅσα μαρτύρια καὶ ἂν μεταχειριστεῖ δὲν πρόκειται νὰ προδώσει τὴν πίστη του καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό. 

Ὁ αὐτοκράτορας ἔγινε θηρίο ἀπὸ τὸ θυμό του. Λυσσομανώντας τὸν παρέδωσε στοὺς δημίους νὰ τὸν βασανίσουν φρικτὰ καὶ νὰ τὸν κλείσουν στὸ πιὸ σκοτεινὸ καὶ ὑγρὸ κελὶ τῆς φυλακῆς. Ἔδωσε δὲ διαταγὴ νὰ συλλάβουν τὰ ἀνήλικα ἀδέλφια, 

πνευματικὰ τέκνα τοῦ Βαβύλα, τὸν δωδεκαετῆ Οὐρβανό, τὸν ἐννεαετὴ Πριλιδιανὸ καὶ τὸν ἑπταετῆ Ἐπολόνιο. 

Τὰ παιδιά, βλέποντας τοὺς στρατιῶτες νὰ ἔρχονται νὰ τοὺς συλλάβουν δὲν ἔτρεξαν νὰ σωθοῦν, διότι ἔτρεφαν μεγάλη ἀγάπη στὸν πνευματικό τους δάσκαλο. Τὰ συνέλαβαν καὶ μαζὶ τὴν εὐσεβῆ μητέρα τοὺς Χριστοδούλη, τὰ ὁδήγησαν στὸν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος τοὺς ζήτησε νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἐκεῖνα ἀρνήθηκαν. Τότε ἔδωσε διαταγὴ νὰ βασανίσουν μὲ ἀνελέητους ραβδισμοὺς τὴ μητέρα τους καὶ κατόπιν τὰ παιδιά, τόσους ραβδισμοὺς ὅσα ἦταν καὶ τὰ χρόνια τους! Κατόπιν τοὺς ἔκλεισε στὴ φυλακή, μαζὶ μὲ τὸ Βαβύλα, ὁ ὁποῖος τὰ ἐμψύχωνε. Μετὰ ἀπὸ μέρες φρικτῶν βασανιστηρίων ἀποκεφάλισαν τὰ τρία ἡρωικὰ βλαστάρια τοῦ Χριστοῦ. 

Μετὰ ἦρθε ἡ σειρὰ τοῦ Βαβύλα. Ἁλυσοδεμένος ὁδηγήθηκε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου ὅπου τὸν ἀποκεφάλισαν. Οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀντιόχειας περιμάζεψαν τὸ τίμιο λείψανό του καὶ τὸ ἔθαψαν, μαζὶ μὲ τὴν ἁλυσίδα, στὸν ἴδιο τάφο μὲ τοὺς ἁγίους Παιδομάρτυρες. Οἱ ἡρωικὲς ψυχὲς τοὺς πέταξαν στὰ οὐράνια, νὰ ἐγκατασταθοῦν κάτω ἀπὸ τὸ θρόνο τῆς μεγαλοσύνης τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ.20,4), ἐνῶ τὰ λείψανά τους ἔμειναν στὴ γῆ γιὰ νὰ θαυματουργοῦν, νὰ ἁγιάζουν καὶ νὰ ἐμψυχώνουν τοὺς πιστούς. Τὸ μαρτύριό τους τοποθετεῖται στὸ ἔτος 254. 

Περὶ τὸ 350 ὁ αὐτοκράτορας Γάλλος, ἀδελφός του Ἰουλιανοῦ του Παραβάτη καὶ συναυτοκράτορας τοῦ Κωνστάντιου, ἔκτισε πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου Βαβύλα ναὸ στὸ προάστιο Δάφνη τῆς Ἀντιόχειας, ὅπου στέγασε τὸ λείψανό του. Παρακείμενα ὑπῆρχε ὀνομαστὸ μαντεῖο τοῦ Δαφναίου Ἀπόλλωνα. Ἡ δάφνη θεωροῦνταν ἱερὸ δένδρο ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, διότι πίστευαν πὼς κάποτε ἦταν ὄμορφη παρθένα κοπέλα, τὴν ὁποία κυνηγοῦσε ὁ ἐρωτομανὴς «θεὸς» νὰ τὴ βιάσει. Ἐκείνη γιὰ νὰ ἀποφύγει τὸ βιασμό, μεταμορφώθηκε σὲ φυτό! Στὸ ἀνίερο ἐκεῖνο «ἱερὸ» λειτουργοῦσε μαντεῖο, ὅπου τὸ δαιμόνιο, ποὺ στεγάζονταν ἐκεῖ, ἔδινε διφορούμενους χρησμούς, τοὺς ὁποίους οἱ ἄτυχοι λατρευτές του «θεοῦ» χρυσοπλήρωναν στὸ ἐκεῖ ἀδίστακτο καὶ σκοταδιστικὸ εἰδωλολατρικὸ ἱερατεῖο. Ὅμως μετὰ τὴν μεταφορὰ τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ Ἱερομάρτυρα Βαβύλα, τὸ δαιμόνιο ἀδυνατοῦσε νὰ δώσει χρησμοὺς καὶ γι’ αὐτὸ τὸ «ἱερὸ» ἐγκαταλείφτηκε καὶ ἐρήμωσε. 

Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Κωνστάντιου (361) καὶ τὴν ἀναρρίχηση στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο τοῦ Ἰουλιανοῦ (361-363), ὁ παρανοϊκὸς αὐτοκράτορας θέλησε νὰ ἐπαναφέρει τὴν εἰδωλολατρικὴ παγανιστικὴ θρησκεία καὶ ἄρχισε ἄγριους διωγμοὺς κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Μάρτιο τοῦ 363 βρέθηκε στὴν Ἀντιόχεια, λίγο πρὶν ἐκστρατεύσει κατὰ τῶν Περσῶν. Ζήτησε νὰ μεταβεῖ στὸ «ἱερό» του Δαφναίου Ἀπόλλωνα, νὰ θυσιάσει στὸ «θεὸ» καὶ νὰ ζητήσει χρησμό, γιὰ τὴν ἔκβαση τῆς ἐκστρατείας. Διέταξε δὲ νὰ ὀργανωθοῦν λαμπρὲς ἐκδηλώσεις καὶ νὰ παραβρεθεῖ ὁ λαὸς τῆς Ἀντιόχειας στὴν τελετή. Ὅμως μὲ ἔκπληξη καὶ ἀπογοήτευση, ὅταν πῆγε στὸ μαντεῖο, εἶδε τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ «ἱεροῦ» καὶ τὴν ἀπουσία τῶν Ἀντιοχέων. Συνάντησε ἕναν ἄθλιο γέρο εἰδωλολάτρη ἱερέα, μὲ μία χήνα παραμάσχαλα γιὰ τὴ θυσία. Μάλιστα ὁ σκοταδιστὴς ἱερέας καὶ μάντης διαμήνυσε στὸν θρησκομανὴ αὐτοκράτορα ὅτι ὁ «θεὸς» ἔπαψε νὰ χρησμοδοτεῖ, διότι ἐμποδίζεται ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ «μιάσματος», ἐννοώντας τὰ λείψανα τοῦ Χριστιανοῦ Μάρτυρα Βαβύλα. Τότε ἐκεῖνος ἔγινε ἔξαλλος ἀπὸ τὸ θυμό του καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ βεβηλωθεῖ τὸ ἱερὸ λείψανο, νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ χῶρο καὶ νὰ κατεδαφιστεῖ ὁ ναός του. Ἀλλὰ ἀμέσως ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἡ ὁποία κατέστρεψε ὁλοσχερῶς τὸ σκοταδιστικὸ «ἱερό». Ὁ Ἰουλιανὸς ἐκστράτευσε κατὰ τῶν Περσῶν, ὅπου βρῆκε τραγικὸ θάνατο, ὁ ὁποῖος ματαίωσε τὰ δαιμονικά του σχέδια. 
Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Βαβύλα τιμᾶται στὶς 4 Σεπτεμβρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.