18 Ιουλ 2020

Ἡ πριγκίπισσα τῆς Ρωσίας, ποὺ ἔγινε Ἁγία!



Τοῦ Κωνσταντίνου Αθ. Οἰκονόμου - ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια ποὺ κυκλοφορεῖ στὰ περίπτερα


Πρὶν ἀπὸ περίπου 20 χρόνια ἡ Σύνοδος τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀνακήρυξε Ἁγία καὶ νεομάρτυρα τὴν πριγκίπισσα Ελιζαβέτα Φιόντοροβνα Ρομανόβα.


Οσο ζοῦσε εἶχε κερδίσει τὴν ἀγάπη τῶν συμπολιτῶν της, ἐνῶ τὰ χρόνια τῆς Σοβιετικῆς Ενωσης γιὰ πολλοὺς ἔγινε τὸ σύμβολο τῆς Ρωσίας ποὺ χάθηκε μετὰ τὴν ἐπανάσταση.

Ἡ Ελιζαβέτα γεννήθηκε στὸ Ντάρμσταντ τὸ 1864. Ηταν ἡ κόρη τοῦ δούκα τοῦ Ντάρμσταντ Λουδοβίκου Δ' καὶ ἐγγονὴ τῆς βασίλισσας τῆς Ἀγγλίας Βικτορίας.

Βαφτίστηκε μὲ τὸ ὄνομα Ελιζαβέτα Ἀλεξάνδρα Λουίζα Αλίκη. Ἀπὸ τὸ πρῶτο ὄνομά της καὶ τὸ ρωσικὸ πατρώνυμο ποὺ τῆς δόθηκε, ὅταν παντρεύθηκε μὲ τὸν πρίγκιπα Σέργιο Ρομανόφ τὸ 1884, σχηματίστηκε τὸ ὄνομα, μὲ τὸ ὁποῖο ἔμεινε γνωστὴ στὴν Ἱστορία.

Ὁ σύζυγός της, ἀδελφὸς τοῦ τσάρου Ἀλέξανδρου Γ', διορίστηκε τὸ 1891 κυβερνήτης τῆς Μόσχας (κάτι σὰν δήμαρχος).

Τὸ 1891 ἡ Ελιζαβέτα Φιόντοροβνα ἐγκατέλειψε τὴ λουθηρανικὴ θρησκεία, προσχωρῶντας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ σύζυγός της ἀνέλαβε τὸ ὑψηλὸ ἀξίωμα στὴ Μόσχα, αὐτὴ ἀφιερώθηκε στὴ...
φιλανθρωπία, βοηθῶντας τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς πάσχοντες μέσῳ ἑνὸς ταμείου ποὺ εἶχε δημιουργήσει.

Ὡστόσο, ἀφιέρωσε ὁλοκληρωτικὰ τὸν ἑαυτό της στὴ διακονία τῶν πασχόντων ἀνθρώπων ὕστερα ἀπὸ τὴν τραγωδία τῆς 4ης Φεβρουαρίου 1905, ὅταν ὁ ἀναρχικὸς Ιβάν Καλιάεφ πέταξε μιὰ χειροβομβίδα στὴν ἅμαξα τοῦ συζύγου της, ἐπιφέροντας στὸν κυβερνήτη ἀκαριαῖο θάνατο.

Ἡ Ελιζαβέτα Φιόντοροβνα ἐπισκέφτηκε τὸν φονιᾶ στὴ φυλακὴ καὶ τὸν συγχώρεσε, χαρίζοντάς του κατὰ τὸν ἀποχαιρετισμὸ ἕνα Εὐαγγέλιο.

Ζήτησε ἐπίσης ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα νὰ τοῦ δώσει χάρη, ἀλλὰ τὸ αἴτημά της δὲν ἱκανοποιήθηκε.

Λίγο καιρὸ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου της, ἡ Ελιζαβέτα Φιόντοροβνα πούλησε τὰ κοσμήματά της (δίνοντας στὸ δημόσιο ταμεῖο τὸ τμῆμα ἐκεῖνο ποὺ ἀνῆκε στὴν οἰκογένεια τῶν Ρομανόφ) καὶ μὲ τὰ χρήματα ποὺ ἔλαβε ἀγόρασε στὴν ὁδὸ Μπολσάγια Ορντίνκα ἕνα μεγάλο οἰκόπεδο μὲ τέσσερα σπίτια καὶ μεγάλο κῆπο, ὅπου ἐγκαταστάθηκε ἡ Ἀδελφότητα τῆς Ἁγίας Μάρθας καὶ Μαρίας τὴν ὁποία ἵδρυσε τὸ 1909 (ἕνα μοναστήρι φιλανθρωπικῆς δραστηριότητας ποὺ παρεῖχε καὶ ἰατρικὴ περίθαλψη).

Ἡ ζωὴ τῆς ἁγίας στὸ μοναστήρι ἦταν ἄκρως ἀσκητική.

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ πολυτελῆ κρεβάτια καὶ τὰ πλούσια γεύματα ποὺ ἀπολάμβανε στὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα, τώρα ξεκουραζόταν σὲ ξύλινο κρεβάτι, χωρὶς στρῶμα, ἐνῶ νήστευε μὲ μεγάλη αὐστηρότητα.

Ἡ κοινότητα ἀπέκτησε νοσοκομεῖο, ἐξωτερικὰ ἰατρεῖα, φαρμακεῖο, ὅπου μέρος τῶν φαρμάκων χορηγοῦνταν δωρεάν, ξενῶνα καὶ πολλοὺς ἄλλους χώρους, ἐνῶ ἡ σίτιση ἦταν δωρεάν. Στὴ διάρκεια του Ἅ' Παγκοσμίου Πολέμου βοηθοῦσε ἐνεργὰ τὸν ρωσικὸ στρατό, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν τραυματιῶν στρατιωτῶν.

Οταν ἦρθαν στὴν ἐξουσία οἱ μπολσεβίκοι, ἀρνήθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴ Ρωσία, ὑπογράφοντας ἔτσι τὴ θανατικὴ καταδίκη της.

Ὁ Λένιν, γνωρίζοντας τὴ μεγάλη ἀγάπη ποὺ ἔτρεφε ὁ λαὸς στὴν ἁγία, καὶ φοβούμενος λαϊκὴ ἀντίδραση, φρόντισε νὰ γίνει ἡ σύλληψή της ἀθόρυβα, μὲ κάθε μυστικότητα.

Πράγματι, τὴν Τρίτη τοῦ Πάσχα, μέσα στὸν πανικὸ ποὺ δημιούργησε στὶς ἀδελφὲς ἡ παρουσία στρατιωτῶν τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ στὴ μονή, ἡ Ελισάβετ συνελήφθη γρήγορα, χωρὶς νὰ προλάβει νὰ δώσει ὁδηγίες στὶς μοναχές, οἱ ὁποῖες ξέσπασαν σὲ γοερὰ καὶ τρομοκρατημένα κλάματα μπροστὰ στὴν ἀπαγωγὴ τῆς ἀγαπημένης τους πνευματικῆς μητέρας καὶ προστάτιδος.

Στὰ 30 λεπτὰ ποὺ τῆς δόθηκαν γιὰ νὰ ἑτοιμαστεῖ, μάζεψε τὶς ἀδελφὲς στὸν ναὸ καὶ προσπάθησε νὰ τοὺς δώσει τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἐπέστρεφε σύντομα, παρόλο ποὺ γνώριζε τὸ τέλος ποὺ τὴν περίμενε. Ετσι, τὴν ἄνοιξη του 1918 φυλακίστηκε καὶ ἐξορίστηκε ἀπὸ τὴ Μόσχα στὸ Περμ.

Ὁ φοβερὸς θάνατός της καὶ οἱ χειροβομβίδες ποὺ δὲν ἐξερράγησαν

Τὴ νύχτα πρὸς τὶς 18 Ἰουλίου 1918 ἡ μεγάλη πριγκίπισσα Ελιζαβέτα Φιόντοροβνα βρῆκε τὸν θάνατο ἀπὸ τοὺς μπολσεβίκους, οἱ ὁποῖοι τὴν πέταξαν σὲ ἕνα ὀρυχεῖο κοντὰ στὸ Αλαπάεβσκ. Στὸ ἐγκαταλελειμμένο ὀρυχεῖο ὑπῆρχε λάκκος βάθους 60 μέτρων.

Σπρώχνοντας καὶ χτυπῶντας τοὺς κρατουμένους, οἱ στρατιῶτες ἄρχισαν νὰ ρίχνουν τὰ θύματα ἕνα ἕνα στὸν λάκκο, πιστεύοντας ὅτι θὰ πνίγονταν στὸ νερὸ ποὺ ὑπῆρχε μέσα.

Πρώτη ρίχθηκε στὸν λάκκο ἡ Ελισάβετ, ἡ ὁποία σφραγιζόταν μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, προσευχόμενη δυνατὰ λέγοντας: «Αφες αὐτοῖς, Κύριε, οὐ,οὗ γάρ οίδασι τί ποιοῦσι». Μετὰ ρίχθηκαν καὶ οἱ ὑπόλοιποι.

Ὁ δούκας Σέργιος προσπάθησε νὰ ἀντισταθεῖ κι ἔτσι, ἀφοῦ τὸν πυροβόλησαν, τὸν ἔριξαν στὸν λάκκο νεκρό. Ενας χωρικὸς ἔτυχε νὰ βρίσκεται κοντὰ στὴ σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου παρακολουθῶντας κρυφὰ ὅσα συνέβησαν τὰ ξημερώματα τῆς 18ης Ἰουλίου.

Στὴ συνέχεια διηγήθηκε μὲ λεπτομέρεια τὴν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων στὸ μαρτυρικὸ ὀρυχεῖο.

Κατὰ τὴ μαρτυρία του, ὅταν οἱ στρατιῶτες ἀντιλήφθηκαν ἀπὸ βογγητά τῶν θυμάτων ὅτι ὁρισμένοι δὲν πνίγηκαν, ἔριξαν στὸν λάκκο μία χειροβομβίδα.

Ὡς ἀπάντηση ὅμως ἀπὸ τὸ βάθος ἄρχισε νὰ ἀκούγεται ὁ χερουβικὸς ὕμνος!

Ἡ Ἁγία Ελισάβετ δὲν ἔφθασε στὸν πυθμένα τοῦ λάκκου γιατί ἡ πτώση της διακόπηκε ἀπὸ κορμοὺς ξύλων ποὺ προεξείχαν.

Ἐκοιμήθη ὅμως ἀπὸ τὰ τραύματά της.

Στὶς 31 Ὀκτωβρίου ὁ Λευκὸς Στρατός, ἀντίπαλος τῶν μπολσεβίκων, κατέλαβε τὸ Αλαπάεβσκ καὶ βρῆκε τὰ σώματα τῶν μαρτύρων.

Δίπλα στὸ λείψανο τῆς Ἁγίας βρέθηκαν δύο χειροβομβίδες, οἱ ὁποῖες παραδόξως δὲν ἐξερράγησαν.

Ὁ Θεὸς οἰκονόμησε ὥστε τὸ ἁγιασμένο σῶμα τῆς ὁσιομάρτυρος νὰ μὴ διαμελισθεῖ, ἀλλὰ νὰ μείνει ἀκέραιο γιὰ νὰ δοθεῖ ὡς ἱερὸς θησαυρὸς στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Τὸ 1992, ἀμέσως μετὰ τὴν πτώση τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, ἔγινε ἡ ἀνακήρυξη τῆς Ελιζαβέτας ὡς νεομάρτυρος καὶ τὸ διάστημα 2004-2005 τὰ λείψανά της μεταφέρθηκαν σὲ διάφορες περιοχὲς τῆς Ρωσίας, στὶς Βαλτικές καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς πρώην ΕΣΣΔ, ὅπου τὰ προσκύνησαν περισσότεροι ἀπὸ 7.000.000 πιστοί.

Ἡ μονὴ της λειτουργεῖ ἀκόμη ὡς σχολεῖο γιὰ ὀρφανὰ κορίτσια!

1 σχόλιο:

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.