Ψευτοδικαιωματιστὲς καὶ προσφυγοπατέρες

Γράφει ὁ Κουτσουρέλης Κώστας

    Ὅσοι κάνουν "πολιτικὴ" μὲ τὴ λογική του ἄσπρου-μαύρου, οἱ ξεμωραμένοι οὐτοπιστές, οἱ ψευτοδικαιωματιστές, οἱ προσφυγοπατέρες καὶ οἱ λοιποὶ τραπεζορρήτορες, εἶναι λογικὸ τὰ τραγικὰ διλήμματα νὰ μὴ τὰ βλέπουν. Μόνο ἡ Ἀντιγόνη ἔχει δίκιο, ποτὲ ὁ Κρέων. "Ἠθική της εὐθύνης" δὲν ὑπάρχει, μόνο "ἠθική του φρονήματος". Ἂν ἡ πραγματικότητα δὲν στέργει τὶς ἰδεοληψίες μας, τόσο τὸ χειρότερο γιὰ τὴν πραγματικότητα.
Στὸ τέλος ὅλοι αὐτοὶ καταντοῦν ἀναπόφευκτα "χρήσιμοι ἠλίθιοι" μὲ τὴν ἔννοια τοῦ Λένιν, παραπαίδια τῶν δουλεμπόρων καὶ γιουσουφάκια τοῦ Ἐρντογᾶν, γίνονται ἀπὸ μόνοι τους τὸ δεξὶ χέρι τῆς Ἀκροδεξιᾶς ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἀντιμάχονται. Στὸ ὄνομα μάλιστα τοῦ "διεθνισμοῦ" τοὺς φτάνουν οἱ ἴδιοι νὰ διαλύουν στὰ ἐξ ὧν συνετέθη τὴν μόνη ἄξια λόγου πολυεθνικὴ συμπολιτεία ποὺ κατόρθωσε νὰ οἰκοδομήσει ὁ μεταπολεμικὸς κόσμος.
Αὐτό, ὅμως, οὐδόλως τοὺς ἀπασχολεῖ. Τὸ κομμάτι τους νὰ κάνουν! Νὰ κρατήσουν τὴν ἰδεολογική τους καθαρότητα, αὐτὴ εἶναι ἡ προτεραιότητά τους, τσεπώνοντας ἐνίοτε καὶ τὰ ἀργύρια τῆς μπίζνας ποὺ.... ἔχει στηθεῖ γύρω της. Καί, κυρίως, νὰ μᾶς μοστράρουν τὴν ἠθική τους ὑπεροχή, σ' ἐμᾶς τοὺς "ἀνάλγητους", τοὺς "ἀπάνθρωπους", τοὺς αἰσχροὺς πραγματιστές.
Ἂν ξεφύλλιζαν καμιὰ ἱστορία, ὅλοι αὐτοὶ οἱ κοκορόμυαλοι θὰ ἤξεραν τώρα ὅτι τὶς μεγαλύτερες σφαγὲς ποὺ ἔχει γνωρίσει ὁ κόσμος, στοὺς ὁμοϊδεάτες τοὺς τὶς "χρωστᾶμε", στοὺς πούρους ἰδεολόγους, στοὺς καθαροὺς πιστούς του ἀπόλυτου πρωτείου τῆς ἀπολύτου ἠθικῆς. Ἀπὸ τοὺς θρησκευτικοὺς πολέμους τῆς ὕστατης Ἀρχαιότητας ὡς τὶς μαζικὲς ἐκκαθαρίσεις τῶν ὁλοκληρωτισμῶν τοῦ 20ου αἰώνα, ὅσοι πῆγαν νὰ σώσουν ὁριστικὰ τὸν κόσμο, νὰ καταργήσουν τάχα μου τὴ βία, τὴ δυστυχία καὶ τὴν ἐκμετάλλευση, πάντοτε μὲ τὴ βλακεία τοὺς ἔδιναν σὲ κάποιους ἄλλους τὴ μάχαιρα ὥστε νὰ σφάζουν κατὰ τὸ δοκοῦν.

Στοιχεῖο ἀνεκρίζωτο

Ὅμως ἡ βία εἶναι στοιχεῖο ἀνεκρίζωτο ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Καὶ ἔρχονται στιγμές, οἱ τραγικὲς στιγμὲς τῆς ἱστορίας, ὅποτε πρέπει κανεὶς νὰ διαλέξει. Ποιὸν θὰ προστατεύσει, σὲ ποιὸν θὰ σταθεῖ – στὸν ἑαυτό του ἢ τὸν ἄλλον, στοὺς οἰκείους του ἢ τοὺς ξένους, τοὺς ἀπέναντι, ποὺ ἐνδέχεται, ναί, νὰ εἶναι ἐξίσου ἀθῶοι.
Ἀτομικὰ ἔχει κανεὶς τὸ ἐλεύθερο νὰ κάνει ὅ,τι γουστάρει. Μπορεῖ νὰ στρέψει καὶ τὸ ἄλλο μάγουλο στὸν κόλαφο, νὰ προτείνει τὸν λαιμό του στὴν καρμανιόλα καὶ νὰ ἀγαλλιᾶ ἀπὸ πάνω ποὺ θὰ προβιβαστεῖ ἔτσι στὶς τάξεις τῶν νεκρῶν καὶ τῶν ἀγγέλων. Συλλογικά, ὅμως, κανεὶς κερατὰς ἰδεολόγος, κανεὶς μασκαρὰς πολιτικάντης δὲν ἔχει τὸ ἐλεύθερο νὰ παρακινεῖ ἕναν ἱστορικὸ λαὸ νὰ αὐτοχειριαστεῖ!
Τὸ ἱερότερο δικαίωμα, ὄχι τῆς ἔννομης τάξης, ποὺ εἶναι κατασκεύασμα πρόσκαιρο, ἀλλὰ τῆς ἴδιας της κοσμικῆς τάξης, ποὺ εἶναι τὸ ἄλλο ὄνομα τῆς ζωῆς, εἶναι τὸ δικαίωμα τῆς ἄμυνας. Ὅταν ἕνας παρανοϊκός, τρομοκράτης ἢ δικτάτορας, στέλνει καταπάνω σου ἕνα ἀεροσκάφος γεμάτο ἐκρηκτικά, τὸ καταρρίπτεις, ἀκόμη κι ἂν εἶναι γεμάτο ἀμέτοχους ἐπιβάτες.
Καὶ ὄχι, μία τέτοια ἄμυνα δὲν σὲ κάνει ἀπάνθρωπο. Σὲ κάνει ἄνθρωπο. Πρόσωπο τραγικό, δηλαδή, ποὺ κατανοεῖ ὅτι ἡ ἀπόλυτη δικαιοσύνη ὑφίσταται μόνο στὰ ὄνειρα τῶν ἀλαφροΐσκιωτων καὶ στοὺς φετφάδες τῶν ὑποκριτῶν. Καὶ ὅτι τὴν ἐπιβίωσή σου πρέπει νὰ εἶσαι αὐτοκαταστροφικὸς γιὰ νὰ τὴν ἐμπιστευθεῖς στὰ μανιφέστα τῶν ἰδεοληπτικῶν καὶ στὶς καλὲς προθέσεις τῶν ἠλιθίων.

slpress