Η Π.Ε.Θ γιὰ τὴ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν καὶ τὴ Μακεδονία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων

“ Ἡ ΠΕΘ οὐδέποτε ἀφωνεῖ,

μιλᾶ ποιητικῇ φωνῇ”

Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων (ΠΕΘ), λαμβάνοντας ὑπόψη τήν ἀνάγκη τῶν μελῶν της νά ἐκφραστοῦν γιά τό θέμα τῆς κύρωσης τῆς «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν» (της κύρτωσης, δηλαδή, τῆς «Ἑλλάδος»), θυμίζει ὅτι στόν χῶρο τῶν θεολογικῶν πραγμάτων, γιά τά ὁποῖα ἡ ΠΕΘ ἀγωνίζεται, οἱ τέτοιου εἴδους «Συμφωνίες» δέν εἶναι, κατά τά ἔσχατα χρόνια, πρωτότυπο φαινόμενο.

Θυμίζει, λοιπόν, ἐνδεικτικότατα ἡ ΠΕΘ, ἐκ προηγηθέντων γεγονότων, ὁπωσδήποτε λυπούμενη γι’ αὐτά, ὅτι στό Τμῆμα Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ ἱδρύθηκε Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, κάτι πού, ἐκ συστήματος, ἀποδομεῖ τήν ὀρθόδοξη θεολογική προοπτική καί τήν ἐπιστημονική κατάρτιση τῶν νέων πτυχιούχων τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ἐνῶ δέν παρέχει καί...ἔγκυρη γνώση τοῦ περί ἰσλαμισμοῦ ἀντικειμένου, οὔτε, βέβαια, ὑπόκειται σέ διοικητική καί, προπαντός, ἐπιστημονική ὀρθότητα.

Ἡ κίνηση αὐτή ἀποχρωμάτισε τό εἰδικό βάρος ἑνός ἱστορικοῦ θεολογικοῦ χώρου, πρός τόν ὁποῖο θά ἐστρέφοντο ἐξ ὅλου τοῦ κόσμου ἐνδιαφερόμενοι πρός εἰδίκευση γιά τή σπουδή τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας. Ἀποικοδομεῖται, ἔτσι ἐμμέσως, τό κύρος, τό ὕφος καί ἡ φήμη μιᾶς Σχολῆς, πού, διά τῆς ἔγκριτης εἰδίκευσης στήν ὀρθόδοξη θεολογία, συνέβαλλε πρός τόν ἀναγκαῖο ἐνδορθόδοξο διάλογο στόν χῶρο τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτός ὁ διάλογος, ἄλλωστε, παντοῦ καί πάντοτε, ἱστορικά καί οἰκουμενικά, στηρίζεται ἀπό τήν ἑλληνική παιδεία.

Ἡ ΠΕΘ θυμίζει, ἀκόμη, ὅτι ἀπαξιώθηκε ἀπό καιροῦ ὁ σκοπός, ὁ προσανατολισμός καί τό διδακτικό περιεχόμενο (ἡ ὕλη) τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, μέ παράτυπες πολιτικές ἐνέργειες καί ἀντιεπιστημονικά τεχνολογήματα, πού προσέβαλαν (καί ἀνατυπωνόμενα προσβάλλουν ἔτι καί νῦν), ἐκ βάθους, τή δημοκρατικότητα καί τό αἴσθημα εὐθύνης γιά προσφορά ἔγκριτης Παιδείας στούς Ἕλληνες μαθητές.

Ἡ ΠΕΘ, ὡς ἄμεσα ἁρμόδια, ἔχει καταναλώσει, μιά θάλασσα μελάνι, μέ τά κείμενά της (καί τά κείμενα μελῶν της), γιά αὐτά τα θέματα. Τό ἴδιο θά συνεχίσει νά πράττει, σεβόμενη, ὄχι μόνο τούς ἔμπρακτους κόπους τῶν μελῶν της ἀλλά καί τόν ὀνολογικό σκοπό τῆς παρουσίας της, ἐξαιτίας τοῦ ἐγγενοῦς χαρακτήρα της, ὁ ὁποῖος, διαπνεόμενος ἀπό Ὀρθόδοξο ἦθος, δέ μπορεῖ παρά νά εἶναι πάντοτε ὑπέρ τῆς δικαιοσύνης καί τῆς δημοκρατικῆς ἀνάγκης.

Ἔτσι καί τώρα, γιά τήν περίπτωση τῆς προκρινόμενης «Ἐσχάτης Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν», ἡ ΠΕΘ δηλώνει, ἐν ἀνδρείᾳ φωνῇ, τή συνεχή παρουσία της καί, ἐν προκειμένῳ, ἔχοντας ἀντλήσει τήν πεζογραφική μεθοδολογία, ζητᾶ τήν ποιητική ἄδεια. Πράγματι, ἀπέναντι, στήν αὐθαιρεσία καί τίς ὁλοκληρωτικές πρακτικές, ἡ ΠΕΘ, ἀντιστεκόμενη στήν ἀπελπισία πού δημιουργεῖ μία ἐξουσία πού κώφευσε στίς εὔλογες ἐκκλήσεις γιά τόν σεβασμό τῆς λαϊκῆς βούλησης, τί ἄλλα ἐπιχειρήματα ἔχει νά παραθέσει; Κατά τήν Ἑλληνική παράδοση, λοιπόν, καί ἡ ΠΕΘ, ὅπως πολλοί ἁρτιόκαρδοι στήν ἐποχή μας Ἕλληνες, βρίσκει καταφυγή στούς ἐνυπάρχοντες στήν ποιητική γλώσσα τῶν μελῶν της τραγωδοῦντες στίχους:

Μακεδονία

Ἐν νεφέλῃ «Συμφωνία»

Γένηκες Πρεσπῶν πενία...

Ἄλλη τώρα τυραννία...

Στάσου ὀρθή, Μακεδονία...

Ὤ, τί ὄνομα,

Ὤ τί τόπος,

Οὔ νικώμενων ὁ κόπος...

Θέσ’ τήν περικεφαλαία,

Πάντα σύ ‘σουνα ὡραία...

Μέ σημαία ἐμεῖς στούς ὤμους,

Περπατοῦμε σου τούς δρόμους...

Ἐν σταυρῷ καυσοκαρδίτες,

Στέκουμε μπροστά στούς θύτες.

Γι’ ἀγαθό τούτοι πουλᾶνε

τό κακό, καί μᾶς γελᾶνε...

....

Τῶν Ἑλλήνων ὄντας μία,

Ζεῖς παντοῦ, Μακεδονία!

Ἐκ τοῦ ΔΣ

9/2/2019