Ἔκκληση πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σχετικᾶ μὲ τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Ὁ Τόμος Αὐτοκεφαλίας δόθηκε τελικὰ τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων τοῦ 2019 ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο στὸν νέο σχισματικὸ μόρφωμα, (ὑπὸ τὸν νεοεκλεγέντα «Μητροπολίτη» Ἐπιφάνιο), ποὺ προέκυψε ἀπὸ τὴν λεγομένη «Ἑνωτικὴ Σύνοδο», ποὺ πραγματοποιήθηκε στὶς 15 Δεκεμβρίου 2018 στὸ Κίεβο. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἔλαβε ὑπ’ ὄψη της τὶς θερμὲς ἐκκλήσεις καὶ παρακλήσεις πολλῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες ὑπέδειξαν ὡς τὸν μόνο ἐνδεδειγμένο τρόπο ἐπιλύσεως τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος τὸν Διάλογο καὶ μάλιστα ἐν Συνόδῳ, μὲ πανορθόδοξο συμμετοχὴ ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ἤδη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας διέκοψε κάθε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ὁ Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος ἔπαυσε νὰ μνημονεύει τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. Τώρα πλέον εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἡ παγκόσμια Ὀρθοδοξία, μετὰ τὴν μονομερή ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νὰ χορηγήσει καθεστὼς Αὐτοκεφαλίας σὲ μία «Ἐκκλησία», ἡ ὁποία δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνα συνονθύλευμα σχισματικῶν, καθηρημένων καὶ αὐτοχειροτονήτων, ὁδηγεῖται μὲ γοργὰ βήματα σὲ ἕνα νέο μεγάλο...

σχίσμα, ἴσως τὸ δεύτερο μεγάλο σχίσμα μετὰ  ἀπὸ αὐτὸ τοῦ 1054, μὲ ἀνυπολόγιστες ἐκκλησιαστικὲς συνέπειες γιὰ τὴν πανορθόδοξη ἑνότητα καὶ πρὸς μεγίστη χαρὰ τῶν ἐχθρῶν της.

Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο ἀποτελεῖ μία πρωτοτυπία, ἀποτελεῖ σίγουρα μία ἰδιάζουσα περίπτωση, ποὺ δὲν ἔχει ἱστορικὸ προηγούμενο στὴν μέχρι σήμερα πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ τοῦτο διότι στὴν προκειμένη περίπτωση ἀγνοήθηκε ἡ βούληση τῆς ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Ὀνούφριο κανονικῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία δὲν ζήτησε καθεστὼς Αὐτοκεφαλίας. Σημειωτέον ὅτι ἡ ἐν λόγω Τοπικὴ Ἐκκλησία ἐκφράζει τὸ 4/5 περίπου, ἀπὸ πλευρᾶς πληθυσμοῦ, τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ. Αὐτοκεφαλία ζήτησε ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἡ ὑπὸ τὸν πρόεδρο Ποροσένκο Οὐκρανικὴ κυβέρνηση καὶ ἀφ’ ἑτέρου μία μικρὴ ὁμάδα καθηρημένων καὶ αὐτοχειροτονήτων «ἐπισκόπων». Αὐτοὶ ὑπῆρξαν καὶ οἱ πραγματικοὶ ἀποδέκτες τοῦ Αὐτοκεφάλου. 

Δὲν πρέπει ἐπίσης νὰ παραθεωρεῖται καὶ μία ἄλλη παράμετρος τοῦ ὅλου θέματος, ποὺ ἐξηγεῖ αὐτὸ τὸ παράδοξο, τὸ γιατί δηλαδὴ ἀγνοήθηκε ἡ κανονικὴ Τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ. Ὅπως ἔχει ἀποκαλύψει ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ πολιτικὴ εἰδησεογραφία, πίσω ἀπὸ τὴ χορήγηση τοῦ Αὐτοκεφάλου βρίσκονται καὶ πάλι πολιτικὲς καὶ γεωστρατηγικὲς σκοπιμότητες. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται ξεκάθαρα ὄχι μόνον ἀπὸ τὶς εὐχαριστίες ποὺ ἔστειλε ὁ Οὐκρανὸς Προέδρος κ. Ποροσένκο στὶς Η.Π.Α. γιὰ τὴν «ἐνεργὸ ὑποστήριξή τους στὴ διαδικασία χορήγησης τοῦ Αὐτοκεφάλου»,  ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίσημη δήλωση τῆς ἐκπρόσωπου Τύπου τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. Χίθερ Νάουερτ, ὅτι «οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς ὑποστηρίζουν τὴν χορήγηση Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».

 

Ὅπως ἔχουμε ἤδη ἐπισημάνει σὲ παλαιότερη ἀνακοίνωσή μας, γύρω ἀπὸ τὸ ὅλο ζήτημα ἀσχολήθηκαν διακεκριμένες προσωπικότητες καὶ εἰδικοὶ ἐρευνητές, ὅπως ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ, [βλ. μνημειώδη μελέτη του μὲ τίτλο: «Ὑφίσταται ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ δικαιοδοτικὴ ἁρμοδιότης ἐφ’ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας ἐκτός τῆς ἁρμοδιότητος τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου;», (18.10.2018)], ὁ πρωτοπρ. π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, πρ. τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν, [(βλ. ἐξ’ ἴσου σημαντικὴ ἐργασία του μὲ τίτλο: «Μικρὴ συμβολὴ στὸν διάλογο γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ‘Αὐτοκέφαλο’. Ὑπάγεται ἡ Οὐκρανία στὴν δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου;», (8.1.2019)], ὁ πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., (βλ. σημαντικότατη ἐρευνητική του ἐργασία μὲ τίτλο: «Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο», Θεσσαλονίκη 2018, ἔκδ. «Τὸ Παλίμψηστον»), κ.ἄ. οἱ ὁποῖοι ἀνέλυσαν καὶ ἀπέδειξαν μὲ πολὺ ἰσχυρὰ ἐπιχειρήματα ὅτι:

Α) Ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας στὸ ἱερατικό, ἢ ἀρχιερατικό τους ἀξίωμα μετὰ τὴν καθαίρεσή τους ἀπὸ τὴν Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας δὲν εἶναι δυνατὴ ἀπὸ Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ βάση τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, διότι ἐν προκειμένω δὲν ὑφίσταται τὸ λεγόμενο «ἔκκλητο» σὲ ἄλλη τελεία Πατριαρχικὴ Σύνοδο παρὰ μόνον σὲ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Βαλσαμῶν χαρακτηριστικά: «Αἱ ψῆφοι τῶν Πατριαρχῶν ἐκκλήτω οὒχ ὑπόκεινται, Ν ΡΚΓ, κβ, Β.Γ.α.λη «ὁ μακαριώτατος πατριάρχης ἐκείνης τῆς διοικήσεως μεταξὺ αὐτῶν ἀκροάσθω, κακείνα ὁριζέτω ἄτινα τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς κανόσι, καὶ τοῖς νόμοις συνάδει, οὐδενὸς μέρους κατὰ τῆς ψήφου αὐτοῦ ἀντιλέγειν δυναμένου», στὴν δὲ «Ἐπαναγωγὴ» ΙΑ,6 (J.G.R. τΒ, 260) «Τὸ τοῦ Πατριάρχου κριτήριον ἐκκλήτω οὒχ ὑπόκειται, οὐδὲ ἀναψηλαφᾶται ὑφ’ ἑτέρου, ὡς ἀρχὴ καὶ αὐτῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν κριτηρίων».

Β) Ἡ χορήγηση Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία ἀποτελεῖ ἐπέμβαση στὸ κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, στὴν ὁποία τὸ Κίεβο ἀπὸ τὸ 1686 μὲ πράξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Διονυσίου τοῦ Δ΄, περιῆλθε. Ἡ ἀντισυνοδικὴ συμπεριφορὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα καὶ ἡ συνεργασία του μὲ σχισματικὲς παρατάξεις καὶ ὄχι μὲ τὴν κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, στὴν ὁποία ὑπάγεται, προσβάλλει τὸν συντονιστικὸ ἐνοποιὸ ρόλο Του.

Γ) Ἡ ἐπισταμένη μελέτη καὶ ἔρευνα τῶν λεγομένων «Συνταγματίων», στὰ ὁποῖα καταγράφονται οἱ κανονικὲς δικαιοδοσίες τῶν Θρόνων ἀποτελοῦν ἕνα πολὺ ἰσχυρὸ τεκμήριο, ἕνα ἀδιαμφισβήτητο ἀποδεικτικὸ στοιχεῖο γιὰ τὸ ποῦ ὑπάγεται ἐκκλησιαστικὰ ἡ Οὐκρανία. Ἀπὸ τὴν μελέτη αὐτὴ προκύπτει ξεκάθαρα ὅτι ἀπὸ τὸν 17ο αἰώνα καὶ ἐντεῦθεν ὅλα τὰ «Συνταγμάτια» δὲν ἀναφέρουν τὴν Οὐκρανία στὶς ὑποκείμενες στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐκκλησιαστικὲς ἐπαρχίες! Ἐπίσης στὸ «Σύνταγμα τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων», τῶν Γ. Ράλλη - Μ. Ποτλή, ὅπου ἀναγράφεται ἡ «Τάξις τῶν Θρόνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας» δὲν περιλαμβάνεται ἡ Οὐκρανία στὶς ἐπαρχίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλὰ στὴν «Αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας».  Ἐπίσης τὰ κατ’ ἔτος ἐκδιδόμενα «Ἡμερολόγια», ἢ «Ἐπετηρίδες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου» μέχρι καὶ τοῦ ἔτους 2018 ἀναγράφουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπάγεται κανονικῶς στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

Δ) Ἡ Πανορθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ Συνείδηση ὅπως ἔχει καταγραφεῖ στὰ κατ’ ἔτος ἐκδιδόμενα «Ἡμερολόγια», ἢ «Δίπτυχα», ἢ «Ἐπετηρίδες» τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὁμόφωνα μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπάγεται στὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Ὅλα τὰ Πατριαρχεῖα καὶ οἱ κατὰ τόπους Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες θεωροῦν ὡς μοναδικὸ κανονικὸ Μητροπολίτη Κιέβου τὸν κ. Ὀνούφριο, ποὺ ὑπάγεται στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.  Μὲ αὐτὸν καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Σύνοδο καὶ μόνον εἶχαν, (ἐπὶ αἰῶνες μέχρι καὶ σήμερα), ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στὰ κατὰ καιροὺς πανορθόδοξα συλλείτουργα καὶ στὶς Διορθόδοξες Ἐπιτροπές. Αὐτὴ ἡ ὁμοφωνία ἐκφράζει τὴν Πανορθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ Συνείδηση, τὴν ὁποία ὅμως τώρα τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο παραδόξως καὶ ἀντικανονικῶς ἀμφισβητεῖ καὶ ἀκυρώνει μὲ μία μονοκονδυλιά, ἐρχόμενο κατ’ οὐσίαν σὲ κραυγαλέα ἀντίφαση μὲ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του!

Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ ἐκκλησιαστικὴ εἰδησεογραφία μᾶς πληροφορεῖ ὅτι τὰ γεγονότα τρέχουν καὶ οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἐξελίξεις προχωροῦν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, ἀφοῦ τὸ γενόμενο σχίσμα, ἀντὶ νὰ ἐπουλωθεῖ, βαθαίνει ὅλο καὶ περισσότερο. Μετὰ τὴν ἀντικανονικὴ χορήγηση Αὐτοκεφαλίας ἔχει ξεκινήσει στὴν Οὐκρανία ἕνας πρωτοφανὴς διωγμὸς κατὰ τῆς κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Ὀνούφριο. Ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ πιστοὶ προπηλακίζονται, ἁρπάζονται μοναστήρια καὶ ναοί, ἐνῶ διώκονται ἀδελφότητες τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μετονομάστηκε σὲ «Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». Ἕνας ἀλληλοσπαραγμὸς ἄνευ προηγουμένου. Καὶ ἐνῶ ὁ διωγμὸς στὴν Οὐκρανία μαίνεται, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ ἐπιστολή του, (ἀρ. πρωτ. 119/24-12-2018), ζήτησε ἀπὸ τὶς 13 τοπικὲς Ἐκκλησίες νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν Αὐτοκεφαλία καὶ τὴν νέα «Ἐκκλησία» τῆς Οὐκρανίας. Ὡστόσο ἤδη τρεῖς Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες: τῆς Σερβίας, Πολωνίας καὶ Τσεχίας δὲν ἀναγνωρίζουν τὸν σχισματικὸ «Μητροπολίτη» Ἐπιφάνιο, ἐνῶ ἐξαπολύουν δριμὺ κατηγορῶ γιὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο.

Τὴν ἴδια γραμμὴ ἀναμένεται νὰ ἀκολουθήσουν καὶ οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἀντιοχείας, Ἀλεξανδρείας Ἱεροσολύμων καὶ Βουλγαρίας. Πληροφορηθήκαμε ὅτι τὸ πρόβλημα τῆς χορηγήσεως τῆς Αὐτοκεφαλίας ἀπασχόλησε καὶ τὴν Δ.Ι.Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία σὲ συνεδρίασή της στὶς 8-1-2019 ἀνέγνωσε τὴν ὡς ἄνω ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, σχετικὰ μὲ τὴν «ἐκλογὴ τοῦ Πρώτου προκαθημένου τῆς νέας Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας», ὅπως καὶ τὸ σχετικὸ γράμμα «τοῦ νέου προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας κ. Ἐπιφανίου» καὶ ἐκεῖνο τοῦ «Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου». Ἡ Δ.Ι.Σ. τελικὰ ἀποφάσισε νὰ παραπέμψει τὸ θέμα σὲ προσεχῆ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας.

Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν τὴν ὡς ἄνω ἀνακοίνωση τῆς Δ.Ι.Σ. καὶ ἐν ὄψει προσεχοῦς συγκλήσεως Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μας, μὲ αἴσθημα ἀγωνίας καὶ εὐθύνης γιὰ τὴν πανορθόδοξη ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ θέλαμε νὰ ἀπευθύνουμε ἔκκληση πρὸς τοὺς Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχες μας καὶ νὰ ἐκφράσουμε τοὺς προβληματισμούς μας γιὰ τὸ μεῖζον αὐτὸ ζήτημα. Θὰ θέλαμε νὰ παρακαλέσουμε θερμῶς τοὺς Ἱεράρχες μας νὰ πράξουν μὲ ὑψηλὸ αἴσθημα εὐθύνης τὸ καθῆκον τους. Τοὺς παρακαλοῦμε νὰ ἐξετάσουν τὸ θέμα μὲ νηφαλιότητα, φόβο Θεοῦ καὶ ἀγάπη πρὸς τὴν Ἐκκλησία, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ ὅσα παρὰ πάνω ἐπισημάναμε, ὑπηρετώντας τὴν πανορθόδοξη ἑνότητα καὶ τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπίσης τοὺς παρακαλοῦμε νὰ λάβουν ὑπ’ ὄψη τους:

α) Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας κ. Ποροσένκο εἶναι οὐνίτης, ἀφοῦ φωτογραφήθηκε πρόσφατα νὰ «κοινωνεῖ» ἀπὸ οὐνίτη «ἐπίσκοπο» τῆς Οὐκρανίας.

β) Τὸ ὅτι ὁ σχισματικὸς «Μητροπολίτης» Ἐπιφάνιος ζήτησε τὴν συνεργασία τῶν οὐνιτῶν! 

γ) Τὸ γεγονὸς ὅτι «ὁ μοναχὸς Φιλάρετος Ντενισένκο, κληρικὸς τυγχάνων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὡς Μητροπολίτης Κιέβου τὸ 1992 καθηρέθη ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ της ἀρχιερωσύνης ὑπουργήματος καὶ μετὰ ταῦτα ἀνεθεματίσθη γιὰ τὴν πρόκλησι σχίσματος, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἑτέρας ἀντικανονικᾶς αὐτοῦ ἐνεργείας, ὁ δὲ ἕτερος οὐδεμία κανονικὴ χειροτονία κέκτηται προερχόμενος ἐξ ‘Ἱεραρχίας’ μιᾶς μορφῆς ‘ζώσης Ἐκκλησίας’ τοῦ Σοβιετικοῦ Καθεστῶτος ποὺ συνεστήθη τὸ 1921», ὅπως παρατηρεῖ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. κ. Σεραφείμ.

δ) Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος «μὲ τὸ ὑπ’ ἀριθμ. 1203/29.8.1999 Πατριαρχικόν Του Γράμμα πρὸς τὸν Μακαριστὸν Πατριάρχην Μόσχας κυρὸν Ἀλέξιον ἀποδέχεται γράφων: ‘Εἰς ἀπάντησιν πρὸς σχετικὸ τηλεγράφημα καὶ γράμμα τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καὶ περισπουδάστου Μακαριότητος, ἐπὶ τοῦ ἀνακύψαντος προβλήματος ἐν τῇ καθ’ Ὑμᾶς ἀδελφῇ Ἁγιωτάτῃ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ρωσσίας, ὅπερ πρόβλημα ὠδήγησε τὴν Ἱερὰν Σύνοδον αὐτῆς ὅπως προβῆ, δι’ οὖς οἶδεν αὔτη λόγους, εἰς τὴν καθαίρεσιν τοῦ ἄχρι πρότινος ἐκ τῶν τὰ πρῶτα φερόντων Συνοδικοῦ μέλους αὐτῆς Μητροπολίτου Κιέβου κυρίου Φιλαρέτου, ἐπιθυμοῦμεν ἴνα γνωρίσωμεν τῇ Ὑμετέρᾳ Ἀγάπῃ ἀδελφικῶς ὅτι ἡ καθ’ ἠμᾶς Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἀναγνωρίζουσα εἰς τὸ ἀκέραιον τὴν ἐπὶ τοῦ θέματος ἀποκλειστικὴν ἁρμοδιότητα τῆς ὑφ’ Ὑμᾶς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἀποδέχεται τὰ Συνοδικῶς ἀποφασισθέντα περὶ τοῦ ἐν λόγω, μὴ ἐπιθυμοῦσα τὸ παράπαν ἴνα παρέξη οἰανδήτινα δυσχέρειαν εἰς τὴν καθ’ Ὑμᾶς ἀδελφὴν Ἐκκλησίαν».

Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι οἱ Ἱεράρχες μας θὰ ἀρθοῦν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ δὲν θὰ ἀναγνωρίσουν τὴν νέα σχισματικὴ «Ἐκκλησία» ὑπὸ τὸν «Μητροπολίτη» Ἐπιφάνιο, ἀκολουθώντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, τοὺς ὁποίους ὑποσχέθηκαν νὰ τηροῦν μὲ φρικτοὺς ὅρκους κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς χειροτονίας των.

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 21ῃ Ἰανουαρίου 2019