Περὶ μεταφορᾶς Ἁγίων Λειψάνων ἀπὸ τοὺς παπικοὺς στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας

Ἔχει παρατηρηθεῖ ἡ συνήθεια οἱ παπικοὶ νὰ στέλνουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας Ἅγια Λείψανα (κατὰ ἄλλους γνήσια κατὰ ἄλλους πλαστά). Αὐτὴ ἡ κίνηση ἔχει ἐνταθεῖ κυρίως ἀπὸ τὸ 1950 μ.Χ. μέχρι σήμερα (τελευταῖο περιστατικὸ τεμάχιο Λειψάνου τῆς Ἁγίας Ἑλένης μὲ τεμάχιο Τιμίου Ξύλου ἀπὸ τὴν Λατινικὴ Μητρόπολη τῆς Βενετίας πρὸς τὸν ὀρθόδοξο ἱερὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας στὸ Αἰγάλεω τῆς Ἀττικῆς).

Γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ πράγματος ν’ ἀναφέρουμε λίγα: Ὅταν στὴν πρώιμη ἐκχριστιανισμένη Ὀρθόδοξη Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία (δηλαδὴ μετὰ τὸ 325 μ.Χ.) ἄρχισαν νὰ κτίζονται σὲ Δυτικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη ὀρθόδοξοι Χριστιανικοὶ ναοὶ καὶ μοναστήρια (ἀπὸ τὴν Ἀγγλία ἕως τὴν Συρία καὶ ἀπὸ τὸν Δούναβη μέχρι τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ Βόρεια Ἀφρικὴ) ἄρχισε καὶ ἡ διακίνηση καὶ τιμὴ καὶ προσκύνηση Ἁγίων Λειψάνων σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση σὲ Μοναστήρια καὶ ναούς της τότε πανορθόδοξης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Μετὰ τὸ σχίσμα τῆς Αἱρετικῆς παπικῆς ‘’ἐκκλησίας’’ τὸ 1054 μ.Χ., ἡ παπικὴ ‘’ἐκκλησία’’ κυρίως ἀπὸ τὸ 1250 μ.Χ. καὶ ἐντεῦθεν ἀνέπτυξε τὴν....

Ἰησουήτικη ΟΥΝΙΑ καὶ μιὰ ἄτυπη ‘’βιομηχανία’’ κατασκευῆς ‘’ἁγίων λειψάνων’’.

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ὅταν οἱ Σταυροφόροι τὸ 1204 μ.Χ. κατέλαβαν καὶ λεηλάτησαν τὴν Κωνσταντινούπολη ἔκλεψαν πολλὰ Ἅγια Λείψανα καὶ τὰ μετέφεραν στὴν παπικὴ Αὐλὴ ἀπὸ ὅπου διανεμήθησαν τὰ Κωνσταντινουπολίτικα ὀρθόδοξα Ἅγια Λείψανα στὴν παπικὴ ἐπικράτεια. Βέβαια, τὰ περισσότερα φυλάσσονται ἀκόμη στὰ ὑπόγεια τοῦ Βατικανοῦ.

Κατὰ τὴν συνήθειά τους οἱ παπικοὶ Λατίνοι σχηματοποιοῦν σὰν γλυπτὰ σώματα Ἁγίων καὶ ἐναποθέτουν σὲ αὐτὰ ψυχαλάκια Τιμίων Λειψάνων. Κάτι τέτοιο μᾶλλον ἔχει γίνει μὲ τὸ ‘’Λείψανο’’ τῆς Ἁγίας Ἑλένης. Ἂν ὑποθέσουμε –ποὺ πολλοὶ ἀμφιβάλλουν- ὅτι ἐλάχιστα τμηματάκια γνησίων Λειψάνων-ὀσταρίων, τῆς Ἁγίας Ἑλένης (τῆς μητρὸς τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου) εἶναι ὄντως τοποθετημένα στὴν ἀγαλματοποιημένη προσομοίωση τοῦ ‘’σώματος’’ τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τότε πραγματικὰ ἔχουμε μέσα στὴν Λειψανοθήκη τῆς Ἁγίας Ἑλένης ἔστω ἐλαχιστότατα τεμάχια τοῦ Ἁγίου Λειψάνου της.

Ἀλλὰ τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι μόνο ἂν ἔστω καὶ τὰ ἐλάχιστα ὀστάρια εἶναι γνήσια λείψανα τῆς Ἁγίας Ἑλένης. Τὸ ἀκόμη μεγαλύτερο δημιουργούμενο ἐκκλησιολογικὸ ζήτημα ἔγκειται στὸ ὅτι ἡ ὀρθόδοξη ἀντιπροσωπεία ποὺ μετέβηκε στὴν Βενετία νὰ παραλάβει τὴν Λειψανοθήκη καὶ τὸ τεμάχιο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔκανε κοινὴ Λατρευτικὴ Τελετὴ μὲ τοὺς Αἱρετικοὺς Λατίνους, ποὺ μάλιστα μετεδώθη  απ’ εὐθείας (live) ἀπὸ κοσμικὰ καὶ Ἐκκλησιαστικὰ Μ.Μ.Ε., ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς και internet.

Τὸ ἐκκλησιολογικὸ ζήτημα ἐδῶ εἶναι σοβαρότατο διότι ὁ ὀρθόδοξος Ἑλληνικὸς λαός μπερδευεται οταν βλέπει ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς νὰ συμπροσεύχονται, νὰ σὺν-λιτανεύουν καὶ νὰ ἀντιφωνοῦνται μεταξύ τους, δηλαδὴ μὲ Λατίνους παπικοὺς Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς διότι ἔτσι δίνουν τὴν ψευδῆ ἐντύπωση ὅτι Λατίνοι καὶ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς ἀποδέχονται, οἱ μὲν τοὺς δέ, σὰν ἰσάξιους καὶ ἰσόκυρους ιερεις. Αὐτὸ μὲ τὴν σειρά του θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει αὔριο, μεθαύριο στὸ νὰ συλλειτουργήσουν καὶ νὰ μεταλάβουν, Ὀρθόδοξοι καὶ Λατίνοι ἀπὸ κοινὸ δῆθεν Ποτήριο κοινὸ δῆθεν Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ διότι ‘’δῆθεν’’ μᾶς χωρίζουν μονοκαποια διανοητικὰ Δόγματα. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὑπονοεῖται ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποδέχεται τὴ παπικὴ ‘’ἐκκλησία’’ σὰν Ἀδελφή, σὰν διασπασμένο τμῆμα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Καθαρὸς –καλοπροαίρετος ἢ ‘’κακοπροαίρετος’’ Οἰκουμενισμὸς δηλαδή!

Στῶμεν καλῶς καὶ προσχωμεν ὀρθοδόξως καὶ Ἁγιοπατερικῶς.

Πρέπει νὰ προσευχόμαστε διὰ τὴν σωτηρία ὀρθοδόξων, ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοδόξων! Ναί! Ἀλλὰ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ προωθοῦμε διαχριστιανικὴ καὶ διαθρησκειακὴ ἕνωση μὲ κοινὲς λατρευτικὲς πράξεις. Μποροῦμε νὰ ἔχουμε, ἔστω, καλοπροαίρετο διάλογο μὲ ἀλλοδόξους καὶ ἑτεροδόξους ὄχι ὅμως νὰ σὺν-λατρεοῦμε, σὺ-λειτουργοῦμε καὶ συμπροσευχόμαστε μαζί τους.

Αὐτὰ χωρὶς μίσος καὶ φανατισμὸ κατὰ κανενός.

Ὅ,τι σωστό τοῦ Χριστοῦ, ὅ,τι λάθος δικό μου.

Mοναχὸς Ἰωάννης  

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Τέλος καὶ τῷ Θεῶ Δόξα

Συγχωρέστε μὲ καὶ καλὴ μετάνοια καὶ καλὸ παράδεισο σὲ ὅλους –Ὀρθοδόξους, ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοδόξους.

Ἀμήν! Γένοιτο!

makkavaios